• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

moralım cok bozukkk yardım edın

slm, çocuk olunca zaten tepetaklak oluyosun yaşadım bende niye değiştim eskisi gibi olmak istiyorum diyordum ama olmuyor işte depresyonada girdinmi yardım edecek anlayacak biri olmamasıda tetikliyor durumu zaten. sana söyleyeceğim zor olsada ilaç kullanmadan atlatmaya çalış . eşinin ailesi anlayışlı olursa , eşin de destek olursa bu günler atlatılır yeterki sen kendini üzmemeye çalış, bu zor günleri yaşayanlar iyi bilir o yüzden seni anlıyorum arkadaşım. sevgiler...
 
gercekten ayıp etmıs kayınpederin bence onları kafana cok takma yoksa o deprosyandan cıkman daha zorlasır. yasadıgın anın tadını cıkarmaya calıs. benım ılk bebegım bazen bende kotu oluyorum helekı bebegımekarsı yetemeddıgımı hıssettıgımde. baslıyorum aglamaya aynı durum kızımı susturamadıgımda ve uyutamadıgımda oluyor kendımı cok caresız hıssedıyorum o anlarda.
 
kızlar esımle konustuk dertlestık ve dun sabah annesıyle ve babasıyla konustu ayrılıyorlar evımızdennnnnnnnnnn :dance::dance::dance: kısa dogru cıkıcaklar sevınctenm oluyorum allahıma sukurler olsun yarabbımmm darısı beraber oturanların basına
 
kızlar esımle konustuk dertlestık ve dun sabah annesıyle ve babasıyla konustu ayrılıyorlar evımızdennnnnnnnnnn :dance::dance::dance: kısa dogru cıkıcaklar sevınctenm oluyorum allahıma sukurler olsun yarabbımmm darısı beraber oturanların basına

senin adina sevindim canim gercekten bende 1 yil kadar beraber oturdum ne kadar iyi olurlarsa olsunlar yinede ayni evde olmuyor insan yeri geliyor ayaklarini uzatip tv seyretmek istiyor yada baska bir sey.en güzeli herkesin ayri evinin olmasi insallah her sey yoluna girer merak etme sen sadece sagligina dikkat et oldumu sevgiler....
 
Bende iki buçuk ay önce doğum yaptım. Bebeğimle birlikte ailemin yanında olmama rağmen doğum sonrası depresyonu bende yaşadım. Depresyonun bütün belirtileri vardı. Özellikle kendimi çok yanlız hissediyordum. Kafayı yiyecek gibi oluyordum. İnternette araştırdım. Bu durumun geçici olduğunu doğum sonrası kimyamızdaki ani değişmeden kaynaklandığını vede tedavi edilebilir olduğunu öğrenince rahatladım. Kendi kendime sabırlı olmam gerektiğini geçici bi süreç olduğunu düşünüp rahatlatıyordum. Kocamı özlemişdim onun ilgisini istiyordum. Bebeğim 15 günlükken evime döndüm. Kocam çok ilgiliydi. Biraz daha fazla ilgi bekliyordum yapmak istediğim içimden geçenleri söyleyerek ben onu yönlendirdim. Şimdi bebeğim 2 buçuk aylık ve ben de normale döndüm. Şimdi normale dönme sırası sende yaseminsen. Moralini yüksek tut, sabırlı ol, bu durum geçici buna kendin de inan. Canın ne istiyorsa neden zevk alıyorsan onu yap. Evde kapalı kalma. Dışarı çık gez dolaş arkadaşlarına git onlar gelsin v.s Zira bu durumu ben öğle atlattım.
 
amin canahmet amin biz bı kac aya kadar cıkıyoruz para bırıktırıp beyaz esya alıp evımıze yerlestırıcez annemlerede benım kullandıgım esyaları verıcem onlarda zaten cok yeni
 
Yasemincim valla bende doğumdan sonra acayip agresif biri oldum..Kendimi tanıyamıyorum..Eşimin ailesinden ayrı oturuyorum ama yinede onlarla aram bozuldu bu yüzden..Başıma ne geliyorsa onları sorumlu tutuyorum..Eşimle evlendiğimizden beri ilk defa bebek olduktan sonra tartıştık..(2 yıl sonra yani) ve eşim ailesine bunu anlatmış babası benimle konuşmuyor..Kayınvalidem depresyon geçirdiğimi düşünüp alttan alıyor.. Eşim bana doktora gitmek istermisin dedi ama kabul etmedim. Belkide gerçekten lohusalık depresyonu geçiriyorum ama farkında değilim.. Benim ve eşimin dışında herkes bebeğe zarar verecekmiş gibi geliyor niyeyse kimseye güvenemiyorum birileri kucağına aldığında acayip tedirgin oluyorum bir bahaneyle kucaklarından almaya çalışıyorum.. Sanırım kafayı yedim -tatlicadiarzu- Birde bebeğe yetemediğimi düşünüyorum sürekli..Mesela uyusun diye yalnız bırakınca yada bilgisayarda bişeylere bakarken yatağa bırakıyorum biraz mızıldanınca içimdeki bütün yağlar eriyor kendimi kötü hissediyorum..

Ama senin olayında da artık eşinin ailesinin anlayış göstermesi gerekecek..Bencede gösterirler..Eşinle açık konuşmalısın, ne hissediyorsan saklamadan söyle ve paylaş onu kırmadan, böylece anlattığın için rahatlamışta olursun..Ben başlarda eşimi çok kırıyordum ama şimdi o işi hep şakaya vurup beni sakinleştiriyor " sen benim ailemle kafayı bozmuşsun hadi başla bakalım bugün ne söyleceksin merak ediyorum" diyor, bende başlıyorum gülmeye..Anlıycan o da bana sert yapsa kesin ikimizden biri evi terkeder heralde..Ama bende artık tüm hissettiklerimi söylüyorum eşime o da bana destek olmaya çalışıyor elinden geldiği kadar..Benim yanlış görüp değerlendirdiğim şeyler olabiliyor arada..Hem kayınpederin belki o an için bebeğe kıyamamıştır kendide erkek olduğundan müdahale edememiştir seninde hassas bir anına gelmiştir.. Zaten insanın psikolojisi hep en basit olayları çok büyütmekten bozuluyo..Kendimden biliyorum..Halbuki üstünde durmamak gerek..Aman boşver demek lazım çoğu zaman..Geçen eşimin halasına bebeğe çok düştüğümü ona bişey olmasından korktuğumu söyleyince bana "ilk bebekte böyle olur sonrakilerde saldım çayıra mevlam kayıra dersin, ben 5 tane doğurdum ilki hariç diğerlerinin nasıl büyüdüğünün farkında bile değilim" dedi. Sanırım biz daha ilk bebekte nakavt olduk..Çokda tecrübesiziz herşeyi yaşayarak ve hata yaparak öğreniyoruz. Bu da canımızı sıkıyor tabi..Bence rahat olmaya çalış eğer kendini telkin edebiliyorsan ilaç alma ama ihtiyaç hissediyorsan mutlaka doktoruna git ve ilaçlarını al..Üzme kendini hepimiz aynıyız işte..
 
canım bu lohusalık hatta annelik depresyonu çoğu anne yaşar bende dahil ben kızım çok ağladımı sinirleniyorum bağırıyorum dy-urduramayınca sonrada çok pişman oluyorum eşime diyorum kzıma hiç iyi davranmıyorum küçük yavruma bağırıyorum sus bi yeter diye kendi başıma olunca benim kızda çok aşırı huysuz ağladımı artık asla durmuyor ne yapacağını şaşırırsın gece gündüz dalımda yani düşün çıldıracak gibi oluyorum bazen bein yanımda kimse bende onu kafaya takıyorum bizimle ilgilenmiyor diye eşimin ailesi suçluyorum sürekli eşimde gerçi benimle aynı fikirde de çünkü biz yakınız bir birimize evlerimiz yai kafaya çok takıyorsun bu depronyonun en büyük nedeniher şeye alınma kafaya takma i,şte bende de var yani....geçecek inşallah bu günlerde hep beraber atlatacağız...:a015:
kızlar canım o kadar sıkkın kı anlatamam sıze ben dogumdan berı baya degıstım eskısı gıbı gulemıyorum eylenemıyorum esımle eskısı gıbı degılız o nunla fazla zaman gecıremıyoruz sadece cocuk gece yattıgı zaman beraberız her neyseee........
kaynanam ve kayınpederım benımle oturuyorlar dun oglen cocuk acıkmıstı ve aglıyordu bende buaraada mamasını hazırlıyordum o aglıyor dıye bagıra bagıra bı cocuga bakamıyorsunuz bı karnını doyuramıyorsnuz dıye bagırmaya absladı kayınpederım bende evlılım boyunca ılk defa kayın pederıme karsılık verdım baba gormuyormusun mamasını hazırlıyorum 10 elım yok uyuyordu ondsan aglıyor dedım 0da bana bagırdı ıste saygısız fılan dıye ondan sonra fenalastım nefesım kesılıyor gıbı oldu elım ayagım tıtremeye basladı sınırlerım bosandı ve bayılmısımmm.....
kalktıgımda koltukta uzanmıstım benı hemen psıkologa goturduler konustu fılan benımle psıkolok ama benım psıkıyatrıye gıtmem gerektıgını ılacla tedavı olmam gerektıgını soledı su anda yazarken bıle ellerım tıtrıyor neden bole oldu kızlar akıl verın bana eskısı gıbı neselı guler yuzlu katılgan atılgan bırı olmak ıstıyorum ama yapamıyorum tek eylencem burası bana yardım edınnn senağlamasenağlama
 
Son düzenleme:
süper valla sevindim bırakın aynı evde yaşamayı aynı sitede oturmak bile insana yetiyor,benimkiler 2 ay önce gitmişlerdi rahatladım valla :)))
 
cnm benim ilaçları kullanmamanı tavsiye ediyorum..yani çok ciddi boyutta değilsen tabii...çok üzüldüm inan yasemin..bugün öğlen okudum..bebeğim uyusada rahat rahat yazsan sana dedim...cnm seni çok iyi anlıyorum..birincisi ev ev üstüne olmuyor gerçekten..biliyosun bende beraber yaşıyorum kayınvalidemlerle...sürekli problem yaşıyoruz..sana ilk defa söylemiş kayınbaban..bana kaynanamın söylediklerini duysan inanamazsın hayatım...bugün yüzüme karşı ben gelin konusunda ne kadar şanssızım diye hıçkıra hıçkıra ağladı..beni kocama şikayet edeceğini söyledi...sebep biz iki isim koyduk bebeğe..biri kayınbabamın adı....bana koysanda koymasanda senin istediğin ismi söyliyeceğiz demişlerdi..ama benim koyduğum adı kimseye söylememişler...amtık doldum doldum bugün patladım..ya tarihi eser bi ismi niye söyleyeyim oğluma...sadece anne bu isim ağır benim koyduğum ismi söyle çocuğun adı böyle kalıcak buna alışır sonra dedim...kocası şerefsizmiymişte o isimle kalırsa noolurmuş...bizim abimin deli gelinide isim yüzünden kavga etti..intihara kalkıştı...v..s..sinirim bozuluyo yazarken yaaa.deli olmamak içten değil..oku et sonra eğitimci ol..bunlara maruz kal..sesini çıkarama ...valla çıkardım...biraz sinirlendim...formalitemi koydunuz dedi..aynen öyle dedim bende hihi:):):)deli oldu tabii.sonra kuaföre gidiyorum diye çıktı..10 dakka sonra temizlikçi kadını aradı..ben hastanedeyim gelin yüzünden tansiyonum çıktı diye...söyle cnm...sen benim yerimde olsan tırlatmazmıydın..kocama kayınpederime söylemesin diye mecbur ağladım özür diledim.alimallah kocamla çok kötü duruma düşerdik..ama kayınvalidem işte beni tahrik etti..kendime hakim olamadım...ve hatırlarını o kadar çok sayarım ki..kötü gelinmişim yahuuu meğerse..bütün sülalesine anlatmış bitek ben bilmiyomuşum...

arkadaşım birşey sormak istiyorum şahsına değil senin gibi kaynanası ile oturan bütün arkadaşlara. bak ne güzel okumuşsun eğitimci olmuşsun böyle bir şeyi baştan niye tercih ettiniz? Böyle olacağını birisi çıkıp size söylemedi mi? Senin daha önceden anlattığın biberon hikayen vardı ordan anladığım kadarıyla eşinde sana pek destek olmuyor. Her zaman için her konuya tepkinizi baştan vermeyip alttan alınca sonra hepsi üst üste birikiyor bi süre sonra istemeden de olsa tepki gösterince herkes sizi yadırgıyor kendinizden hatta çocuğunuzdan ödün veriyorsunuz.
Yanlış anlamayın kesinlikle sizi yargılamak için değil sadece meraktan soruyorum. Aşkın gözü bu kadar mı kör? Bu kadar çileyi göze almaktansa ta en baştan ayrı ev imkanı yaratılamazmıydı? bizde kayınvalidem ve eltimle aynı binada oturuyoruz.
ben kaynana bakımından şanslıyım :nazar: benim makul sınırlarım var çocuğumu seven kişi bu sınırlara uyacak.
mesela kayınvalidem sigara içtiğinde ellerini ve ağzını yıkamadan bebeği kucağına vermem. Bebeğimin çorabına hırkasına vs. üşümesine terlemesine karışmaz Bunlar cins olduğum için değil bebeğime zararlı olduğu için. bu tarz yaptırımlarım torununa iyi baktığım için kayınvalidemin de hoşuna gidiyor. Çünkü ikimizde bebeğimin iyiliğini istiyoruz. :1hug:
 
Back