Yaşadığımız yer doğunun küçük bir ilçesi, buralarda asker eşleri diye bir kabile var sanırsın ki onlar da bir tim, iş gibi sürekli bir görüşme halindeler. Ha banane tabi ben uzun süre yalnız yaşamış biriyim yani yalnızlıktan ölünmediğini hatta bunun tadına doyum olmadığını bilen biriyim, ama yok sanıyolar ki sıkıntıdan patlıyorum da yabaniliğimden görüşmüyorum, arkadaşlarımın yanımda olmasına gerek yok tel diye bişey var ki zart zurt konuşmam kendime yeterim yani ben hatta bir güne sığmadığım olur, spor yaparım, yürürüm, temizlik, kitap, film, çocuklarım(evcil hayvan) falan derken zamanı verimli kullanırım zaten kendimce. Eşim evdeyse zaten tüm gün ona yapışıyorum, dolu dolu geçiririz zamanı, ki misafir varken benim adamı özlerim ben o da bakar gözümün içine sıkıntıdan, gitseler de çıkıp gezsek kahvelerimizi alıp, yada sarılıp film falan ne bilim şakalaşmalar sululuklar, yetiyoruz birbirimize. Ama olur mu onlarla ev ev gezip kısır yiyip dedikodu yapmadığım için tuhaf olan ben oluyorum. Onlar benim umrumda değilken ben onlar arasında konuşuluyorum adım gibi eminim. Bana göre dünyanın een saçma şeyidir ev gezmeleri, yahu çık gez bi yerler gör hadi beraber gezelerim, eğlenelim falan tamam bi aktivitedir de çay kısır falan ne yaşlımıyız? Çağırmadım mı ben suçluyum napiyim ben üç gün gördüğüm insanla karşılıklı çay içip ne konuşcam. Hadi eski arkadaşlarım olsalar neyse, konuşcak şey var yaşanmışlık var, zaten hepimiz tayinciyiz en fazla 3 seneye. Gurbet diye diye bir dramatize etmeler aman yalnız kalmayalım ana baba yok eş dost olsun aman, çünkü beş yaşında çocuğuz biz. Biri vardı yakamı zor kurtardığım adamlar göreve gittimi dadanıyo bana ama istisnasız gündüz gece sorma etme yok komşuya işte, neymiş yalnız kalamıyomuş ne evlendin asker adamla madem?Geçen biri de davet etti bahane buldum yok dedim, baktım engeli yemişim, hayır bakıyorum eşimle arkadaşları arasında hiç böyle şeyler yaşanmıyo, kadınlarda var problem, yok gelmedi de çağırmadı da bilmem ne ya hayat benim keyif benim bi salın beni, kısır da sevmem kadın da yeter ya.
Valla özeniyorum eşimin arkadaşlıklarına herkes mesafeli, gerektiği kadar konuşmalar, görüşmeler, ne yağlı ballı mesajlar ne dedikodular ne mıçmıçlıklar ama ömür boyu da süren ilişkiler. Burda bile görüyorum duvardan duvara aşık gibi yazışmalar, benim en kısası 8-10 senelik arkadaşlıklarıma bile canımıniçidir hepsi ama kuramam öyle cümleler öyle mıçmıçlar, ama bilir hissederler sevgimi o ayrı. Çok samimiyetsiz ve kısa ömürlü geliyo bana bunlar.
(Bir de izin zamanlarımız var tabi onu da ekliyim, akrabalar bizi görmeye geliyolar baba evlerine tamam iyi hoş, sonra tek tek iadei ziyaret nerden çıkmış bu adetler aklım almıyo, herkes toplansın bizi bi görsün sonra bi salın ya iznimizi değerlendirelim demi, yok biri eksik kaldımı da küsüyo yine suçlu biz ona gittin bana gelmedin, e görüştükya yok evine gitcez ne var bu evlerde ya?)
Bahsettiğim tarzdaki insanlar topa tutacaktır muhtemelen ama sorun değil belki anlarım böylelikle bu kafaları da ne bilim. Baya da uzun yazmışım gözünüze kuvvet
Mune konum kapanabilir, yorumlar için teşekkürler, kimisini keyifle, bazılarını ise çarptırıldığı ve algılanmadığı için şaşkınlıkla okudum, herkese kendi yaşantısı ve sınırları dahilinde mutlulular diliyorum
