Merhaba hanımlar, önce kendimden bahsedeyim 4 senelik evliyim, 3 ay sonra ilk çocuğumu kucaklayacağim nasipse. Pandemi sürecindeki psikolojimden bahsedersem de çoğu insan gibi gergin, zaman zaman mutsuzum. Devamlı evdeyim ve robot gibi her günüm aynı. Üstelik anksiyete hastasıyım ve hamilelik + corona korkusu ile iyice atak yaşamaya başladım. Evde falan bir şekil hallediyorum benim genel durumum bu.
Neyse şimdi eşim tutturdu annem seni hiç hamile halinle göremedi (işi dolayisi ile yazdan beri gidemedik ayrı şehirdeyiz) bir de bugün konuşmuşlar anneler günü duygusallığı ile tabii.. gidelim görüşelim istiyor. Ben hem atak yaşarım yanında görür diye korkuyorum çünkü o kadar soğuk ki bana karşı. Evlendiğimizden beri benim ona anne dememi ister ama kendisi kızı gibi davranmaz. İş falan yaptirmaz bana, hakkını yemiyim hizmet beklemez ama nasıl desem ben de geliniyim ailedenim ama benimle bir paylaşımı yok. Ne akrabası ne eşi dostu ile alakalı hiçbişey anlatmaz. Hatta bişey oldu mu saklar. Eşim söyler şuna şöyle olmuş denmiş falan açarim telefon muhabbet için sen nereden biliyosun kim söyledi, hmm evet öyle der geçiştirir hemen, detaya inmez ya da açıkça paylaşmaz. Hamileyim bebek nasıl moralin nasıl nası gidiyor süreç diye hiç sormadı. Maddi bişey beklemiyorum, kendisi yol yordam bilen kadın maddi konularda ama böyle buz gibi. Görev gibi yapiyor. Tek anlattığı hastalık, doktor randevusu.
ben de cana yakın birisiyim, içten bişeyler paylaşarak yakınlaşıyorum insanlara. Ama dışlandığımı hissediyorum çünkü evlerine gidince oglu ile konuşur kahkaha sohbet. Ben ailede yeniyim, bilmedigim isimler vs var onları konuşur. Bana açıklama gereği duymaz bahsettigim kişi atiyorum teyzemin oğlu diye. Ben de düzgün anlayayım. Sap gibi kalıyorsun aptal gibi duruyoeum bazen hatta. Biz yalnız kalınca ise kapı duvar. Gözlerini diker inceler bazen ben bakmadigimda. Bir de arkadan konuşuyor damadı hakkında hoş damadı da az şeyler yapmadi ama insan düşünmüyor degil acaba benim hakkimda da konuşuyor mu? Annemle bir kere tartıştılar, bi daha annemi aramadı. Dünür ilişkisi de yok. Sadece özel günlerde resmi şekilde konuşmalar.
ben onun yanına gidince inanılmaz geriliyorum, şimdi de atak yaşarsam yaninda korkusu geldi çünkü güven duygusu alamiyorum kendisinden. Hamileliği öğrendiğimden beri de hiç bu konu hakkinda konuşmadıgı için benimle kırgınım da biraz. Sevmediğinden değil biliyorum ama bu kadar mesafe garip geliyor. Şimdi gidicez napicam orda diye panik basladi. Sizce bunun bir çözümü var mı? Kendimi boş yere mi kasıyorum. Zaman içinde düzelir mi? Siz ne dersiniz dertleşmek istedim şimdiden teşekkürler.