- 24 Mayıs 2020
- 3.923
- 13.584
-
- Konu Sahibi wanderingstar
- #21
Ideal kaynana boyle olur..Neticede anneniz degil
Benim açımdan bir durum yok ama eş kişisi gitmek istiyor. Annesi de gelme demez. Aşılarını oldular ama ben olamadim haliyle. Hamileyim mola verilecek tuvalet ihtiyacı vs yol da gözümde büyüyor ama işte aile durumları malum. Ne diyebilirim şimdi gitmeyelim desem annemi görmek mi istemiyorsun olacak.
Içinden gelmiyorsa bu hassas dönemde kv ile görüşme yahu seni hamileyken görse nolur sanki kadının çokta umurundasın yaa , bence sende ondan uzak ve mesafeli dur sakın samimi olma çabasına girme bu kadından sana ne köy ne kasaba olmaz ..Merhaba hanımlar, önce kendimden bahsedeyim 4 senelik evliyim, 3 ay sonra ilk çocuğumu kucaklayacağim nasipse. Pandemi sürecindeki psikolojimden bahsedersem de çoğu insan gibi gergin, zaman zaman mutsuzum. Devamlı evdeyim ve robot gibi her günüm aynı. Üstelik anksiyete hastasıyım ve hamilelik + corona korkusu ile iyice atak yaşamaya başladım. Evde falan bir şekil hallediyorum benim genel durumum bu.
Neyse şimdi eşim tutturdu annem seni hiç hamile halinle göremedi (işi dolayisi ile yazdan beri gidemedik ayrı şehirdeyiz) bir de bugün konuşmuşlar anneler günü duygusallığı ile tabii.. gidelim görüşelim istiyor. Ben hem atak yaşarım yanında görür diye korkuyorum çünkü o kadar soğuk ki bana karşı. Evlendiğimizden beri benim ona anne dememi ister ama kendisi kızı gibi davranmaz. İş falan yaptirmaz bana, hakkını yemiyim hizmet beklemez ama nasıl desem ben de geliniyim ailedenim ama benimle bir paylaşımı yok. Ne akrabası ne eşi dostu ile alakalı hiçbişey anlatmaz. Hatta bişey oldu mu saklar. Eşim söyler şuna şöyle olmuş denmiş falan açarim telefon muhabbet için sen nereden biliyosun kim söyledi, hmm evet öyle der geçiştirir hemen, detaya inmez ya da açıkça paylaşmaz. Hamileyim bebek nasıl moralin nasıl nası gidiyor süreç diye hiç sormadı. Maddi bişey beklemiyorum, kendisi yol yordam bilen kadın maddi konularda ama böyle buz gibi. Görev gibi yapiyor. Tek anlattığı hastalık, doktor randevusu.
ben de cana yakın birisiyim, içten bişeyler paylaşarak yakınlaşıyorum insanlara. Ama dışlandığımı hissediyorum çünkü evlerine gidince oglu ile konuşur kahkaha sohbet. Ben ailede yeniyim, bilmedigim isimler vs var onları konuşur. Bana açıklama gereği duymaz bahsettigim kişi atiyorum teyzemin oğlu diye. Ben de düzgün anlayayım. Sap gibi kalıyorsun aptal gibi duruyoeum bazen hatta. Biz yalnız kalınca ise kapı duvar. Gözlerini diker inceler bazen ben bakmadigimda. Bir de arkadan konuşuyor damadı hakkında hoş damadı da az şeyler yapmadi ama insan düşünmüyor degil acaba benim hakkimda da konuşuyor mu? Annemle bir kere tartıştılar, bi daha annemi aramadı. Dünür ilişkisi de yok. Sadece özel günlerde resmi şekilde konuşmalar.
ben onun yanına gidince inanılmaz geriliyorum, şimdi de atak yaşarsam yaninda korkusu geldi çünkü güven duygusu alamiyorum kendisinden. Hamileliği öğrendiğimden beri de hiç bu konu hakkinda konuşmadıgı için benimle kırgınım da biraz. Sevmediğinden değil biliyorum ama bu kadar mesafe garip geliyor. Şimdi gidicez napicam orda diye panik basladi. Sizce bunun bir çözümü var mı? Kendimi boş yere mi kasıyorum. Zaman içinde düzelir mi? Siz ne dersiniz dertleşmek istedim şimdiden teşekkürler.
Çok sevdim kayniniz var mıMerhaba hanımlar, önce kendimden bahsedeyim 4 senelik evliyim, 3 ay sonra ilk çocuğumu kucaklayacağim nasipse. Pandemi sürecindeki psikolojimden bahsedersem de çoğu insan gibi gergin, zaman zaman mutsuzum. Devamlı evdeyim ve robot gibi her günüm aynı. Üstelik anksiyete hastasıyım ve hamilelik + corona korkusu ile iyice atak yaşamaya başladım. Evde falan bir şekil hallediyorum benim genel durumum bu.
Neyse şimdi eşim tutturdu annem seni hiç hamile halinle göremedi (işi dolayisi ile yazdan beri gidemedik ayrı şehirdeyiz) bir de bugün konuşmuşlar anneler günü duygusallığı ile tabii.. gidelim görüşelim istiyor. Ben hem atak yaşarım yanında görür diye korkuyorum çünkü o kadar soğuk ki bana karşı. Evlendiğimizden beri benim ona anne dememi ister ama kendisi kızı gibi davranmaz. İş falan yaptirmaz bana, hakkını yemiyim hizmet beklemez ama nasıl desem ben de geliniyim ailedenim ama benimle bir paylaşımı yok. Ne akrabası ne eşi dostu ile alakalı hiçbişey anlatmaz. Hatta bişey oldu mu saklar. Eşim söyler şuna şöyle olmuş denmiş falan açarim telefon muhabbet için sen nereden biliyosun kim söyledi, hmm evet öyle der geçiştirir hemen, detaya inmez ya da açıkça paylaşmaz. Hamileyim bebek nasıl moralin nasıl nası gidiyor süreç diye hiç sormadı. Maddi bişey beklemiyorum, kendisi yol yordam bilen kadın maddi konularda ama böyle buz gibi. Görev gibi yapiyor. Tek anlattığı hastalık, doktor randevusu.
ben de cana yakın birisiyim, içten bişeyler paylaşarak yakınlaşıyorum insanlara. Ama dışlandığımı hissediyorum çünkü evlerine gidince oglu ile konuşur kahkaha sohbet. Ben ailede yeniyim, bilmedigim isimler vs var onları konuşur. Bana açıklama gereği duymaz bahsettigim kişi atiyorum teyzemin oğlu diye. Ben de düzgün anlayayım. Sap gibi kalıyorsun aptal gibi duruyoeum bazen hatta. Biz yalnız kalınca ise kapı duvar. Gözlerini diker inceler bazen ben bakmadigimda. Bir de arkadan konuşuyor damadı hakkında hoş damadı da az şeyler yapmadi ama insan düşünmüyor degil acaba benim hakkimda da konuşuyor mu? Annemle bir kere tartıştılar, bi daha annemi aramadı. Dünür ilişkisi de yok. Sadece özel günlerde resmi şekilde konuşmalar.
ben onun yanına gidince inanılmaz geriliyorum, şimdi de atak yaşarsam yaninda korkusu geldi çünkü güven duygusu alamiyorum kendisinden. Hamileliği öğrendiğimden beri de hiç bu konu hakkinda konuşmadıgı için benimle kırgınım da biraz. Sevmediğinden değil biliyorum ama bu kadar mesafe garip geliyor. Şimdi gidicez napicam orda diye panik basladi. Sizce bunun bir çözümü var mı? Kendimi boş yere mi kasıyorum. Zaman içinde düzelir mi? Siz ne dersiniz dertleşmek istedim şimdiden teşekkürler.
Çok mantıklı ve doğru bir yorum teşekkür ederim. Herhalde hamilelik duygusallığı biraz kafaya taktim geçen yaz hiç böyle değildim çünkü. Bahsetmeye calistigim cok içli dışlı olalım degildi zaten sadece daha güler yüz ne bileyim cok samimi olmasa da daha bi sıcaklık isterdim.buradakiler biraz geyige vurmuş isi sizin üzülmenizi anlıyorum. herhalde hamilelikten dolayı kafanıza fazla takiyorsunuz.
bence de kayınvalidenizin mesafeli olması çok çok çok iyi bi sey. soru sormuyorsa çok fazla, açık aramıyor demektir. belki de kotu olmak istemiyor o yüzden mesafe koymak istiyor.
öncelikle kayınvalidemle çok siki fiki olacağım fikrini kafanızdan cikartin, öyle seyler çok çok nadir oluyor. siz bence once kendinizi rahatlatin. ben sizin yerinizde olsam esime de bu düşündüklerimi anlatmazdım. neticede kadın aktif bi şey yapmıyor, sonunda kotu olan siz olursunuz. madem mesafeli, siz de öyle olun. özelinin günlerde arayin, hediye alinacaksan alin o kadar, oturup geyik yapmanıza gerek yok. zaten herseyden alınıyor yaşlılar.
evlerine gidince de baktınız anne ogul muhabbete daldi, siz de kendinizi cekin biraz. belki anne ogul basbasa akraba dedikodusu yapacak. biraz yanlarında oturun, resmi ama guleryuzlu olun. sonra da biraz baska bir şey yapın, mesela gidin bulaşık yıkayın, ya da ben biraz dinlenebilir miyim deyin (trip atmadan ama), onlar da kurtlarını döksünler. ben bazen esimle annesini bir şey konusacaklarini hissettim mi bir yere gönderirim mesela bir şey almaya disariya vs. zaten onların muhabbetlerini dinlemeye de çok can etmiyorum. onlar da belki kendi aile meselelerini konusacaklar vs. zaten akraba meselelerini bence bilmeyin, yorum yapmayin, basınıza bela alirsiniz.
panik atak meselesine gelince de esinize cekincenizi soyleyin, o da size nasıl destek olacagini söylesin, ama bunu bahane olarak sunmayın bence.
durumunuz bence su an çok vahim degil. akilli olgun olun, yanlış adımlar atarsanız daha çok huzursuz olursunuz.
Aynen bundan bahsediyorum işte, bazı arkadaşlar anlamadı. Mesele bana teyzesini amcasını karşıma oturup anlatmadı değil ki. Bir ortamdayız sohbet ediliyor, sen dışarıda kalıyosun. Sözü edilen konuya tam olarak katılım sağlayamadığın için pasif kalıyosun sonra da suratsiz Konumuna düşüyosunkendini dışlanmış hissetmek bence de hoş bir şey değil. ayrı şehirlerdeymişsiniz, en azından çok gel git olmaz. bir de sizde kafanızda bir mesafe belirleyin ona göre davranın ki onun koyduğu mesafe canınızı sıkmasın. benim kv de çok konuşmayı sever, anılarını anlatır, eşim de öyledir. ikisi bir arada çok konuşurlar ama eşim bana kimin kim olduğunu söylemeyi unutsa bile kv bilgilendirir şu kişiden bahsediyoruz diye. anlattıkları genelde komik anılardır ve bana arada verdikleri bilgilerle ben dışarıda bile kalsam sohbete dahil ederler.
o yüzden madem rahat ve sıcak bir ortamda hissetmeyeceksiniz, ona göre mesafenizi koyun tabi ki ama bunu siz bilseniz yeter, eşinize açık açık söyleyip yanlış anlaşılmaya ortam açmaya gerek olduğunu sanmıyorum.
bir de corona artık her yerde, yani sadece bunu ve atak durumunuzu söyleyip, gitmek istemediğinizi belirtmeniz yeterli olmalı.
Güzel yorumunuza ve dileklerinize çok teşekkür ederim, çok haklısınızYakın olduktan sonra anlıyor insan en iyisinin mesafeli olmak olduğunu. Benimde kv sevmez kendi eksilerinin bilinmesinden özelliklede ben.sonuçta gelin neden bilsinki.aynen bende öyle bildirmem.ama biz çok konuşuruz. Karakter meselesi herhalde. Kafana takmamaya çalış.güzelce güler yüzünle git otur.hamilelik konusunuda o açmadıkça açma.ladını bile etme.bu güne kadar sormaması nasıl gidiyor doktora gidiyor musun diye sormaması kötü elbetdeki.mesela o doktora falan gidince de sen sormazsın.böyle böyle sende mesafeli davranmış olursun.yani anlayacağın onun taktiğiyle git.
Atak meseleside hiç kimseyi bu kadar gözünde büyütme.saygı güler yüzlülüğün hep olsun ama o kadar yanında atak geçirecek kadar önemseme bence..
Saglıkla kucağına alırsın inşAllah bebeğini
sizinki normal olan, diğer türlüsü düşüncesizlik oluyor zaten. bu konuda durum sıcakken eşinize konuyu belirtebilirsiniz, ''konu dışında kaldım ve bu hoş değil, bana bir dahakine sözü geçen kişileri kısa bir şekilde tanıtır mısın'' şeklinde falan. bu zor bir şey değil ya da konuyu bölen bir şey değil. benim eşim bir iki kez beni sohbete dahil etmedi kendi ortamında, benim de sohbeti bölüp soru soracağım ortam oluşmadı, sonrasında belirttim, farkında değilmiş mesela. bazen fark ettirmek gerekiyor.Aynen bundan bahsediyorum işte, bazı arkadaşlar anlamadı. Mesele bana teyzesini amcasını karşıma oturup anlatmadı değil ki. Bir ortamdayız sohbet ediliyor, sen dışarıda kalıyosun. Sözü edilen konuya tam olarak katılım sağlayamadığın için pasif kalıyosun sonra da suratsiz Konumuna düşüyosunEşim bize geldiginde annemle biz diğer akraba eş dosttan konuşurken ben eşim kendini dışlanmış gibi hissetmesin diye şu şu kişiden bahsediyoruz, hani dügüne gelmişti bi kere şurada karşılaşmıştık vs diye hep bilgilendiririm hem aileyi tanısın hem yalnız hissetmesin diye. Herhalde ben böyle ince düsünceli olunca karşımdakinden de bekliyorum, olmayinca üzülüyorum.
Keşke benim kv de böyle olsaydı.canım bence hiç deşme.bu mesafe gayet iyi.bak biz altlı üstlü oturuyoruz yediğimizi içtiğimizi gezdiğimizi aldığımızı her şeyi bilir.sürekli gözü üstümüzde.çünkü yapacağı başka bir şey yok.hele ki ilk doğum yaptığımda taaaaki geçen aya kadar evimi yol geçen hanına çevirmişti.nerdeyse burdan çıkmıyordu.ev temizliğime kadar dilini uzatmaya başlamıştı.ve bu kadın benim akrabam.eşimin babasıyla benim babam amcaçocuğu.kadın oturduğu yerden benim gün içersinde ne yapabileceğimi bile düşünüyormış.bir gün bir yerden geliyordu kapımı çaldı.aa evde misin ben de bugün annene gidersin diye düşünmüştüm dedi.sana ne! İstersem cehennemin dibine giderim.eşini ve küçük kaynımı arka arkaya 3 sene içersinde kaybetti.tüm çocukları da evli.kızları da biri almanyada diğeri ankrada uzaklar yanii.işi gücü yok akşama kadar bizi gözetliyor o da.3 yıl olacak evleneli ben daha bu kadının evine şu mahalleden giren bir kişiyi gördüm o da kadına bir şeyler yaptırmak için çağırıyor.zaten kızlarına gitmez sadece bir kez hayatunda ilk defa almanyaya gitti 1 ay kaldı orda.ama hergün görümceme bizi sordurttu.yeni evliydik ürgüp göremeye gidecektik merağından hergün sordurdu.ilk evlendiğimizde ben 4.sınıf ünv öğrencisiydim birgün otobüsü kaçırdım okuduğum yer 1.5 saatlik mesafedeydi eşim de arabayla git dedi.neyse gittim geldim geldiğim gün de kaynımın kızının müsameresi vardı.eşim yine arabayla işe gitmedi sen annemi götür dedi.ben tüm haftanın yorgunluğunu bir kenara atıp hanımefendiyi torununun müsameresine götürmek için arabaya biner binmez hanımefendi beni yılan gibi soktu.arabayla okuduğum şehre gidip gelmemi hiç istememiş.sanane! Ben eşimin arabasıyla gidip gelmişim ve eşim söylemiş seni neden bu kadar ilgilendiriyorki? Neyse 3 kez neden diye sordım üçüncü de dedi ki trafikten dolayı.şu anda torununun müsameresine havadan mı gidiyoruz dedim.eee adana trafiği kötü dedi.trafiğin iyi olduğu bir yer yok dedim.velhasıl kelam daha anlatsam neler neler var.şunun için anlattım.yakın davranmaması yakın davranmasından bin kat iyidir canım.hamile kaldım taaaaaaki 7.5 ayıma kadar bana hep dediki seninkide hamilelik mi kusmuyorsun.halbuki hergün gece gündüz midem bulanıuordu.kusmak daha kötü diyip durdu.7.5 aylıkken bacaklarım ayaklarkm bir şişti hangi doktora gittiysem bir neden bulamadılar.ördek gibi gezindim gitti geldi bacaklarıma ayaklarıma acıyarak baktı.hamilelikten önce miyom ameliyatı olmıştum tam 15 tane miyom çıkardı doktor.gitti geldi falancanın gelininden 5cm çıkarmışlar seninkinden büyük.benim en büyüğü 5 cmdi dedim daha onun gibi 14 tane daha çıktı dedim yok ona göre benimki hafif ve önemsizdi.doğumdan çıktım ki bir hafta erken doğdu..bebek karnıma yapışmıştı.3 kişi üstüme çöktü ve ona rağmen doktor bebeği zorla çıkardı.neyse ameliyat sınrası o da odadaydı.annem kendisi eşim kaynım ablam falan.bebeği zor çıkardılar yapışmıştı dedim inanmadı.doktor geldi doğumun çok zor geçti bebek yapışmıştı ama miyom ameliyatın çok zor geçmiş bebek onun için yapışmış dedi.hanımfendi 2 sene sonra miyom ameliyatımın zor olduğunu anladı.gibi gibi..anlatmakla bitmez canım.onun için keşke ama keşkeeeee mesafeli bir kvye sahip olsaydım.şansının kıymetini bil benceMerhaba hanımlar, önce kendimden bahsedeyim 4 senelik evliyim, 3 ay sonra ilk çocuğumu kucaklayacağim nasipse. Pandemi sürecindeki psikolojimden bahsedersem de çoğu insan gibi gergin, zaman zaman mutsuzum. Devamlı evdeyim ve robot gibi her günüm aynı. Üstelik anksiyete hastasıyım ve hamilelik + corona korkusu ile iyice atak yaşamaya başladım. Evde falan bir şekil hallediyorum benim genel durumum bu.
Neyse şimdi eşim tutturdu annem seni hiç hamile halinle göremedi (işi dolayisi ile yazdan beri gidemedik ayrı şehirdeyiz) bir de bugün konuşmuşlar anneler günü duygusallığı ile tabii.. gidelim görüşelim istiyor. Ben hem atak yaşarım yanında görür diye korkuyorum çünkü o kadar soğuk ki bana karşı. Evlendiğimizden beri benim ona anne dememi ister ama kendisi kızı gibi davranmaz. İş falan yaptirmaz bana, hakkını yemiyim hizmet beklemez ama nasıl desem ben de geliniyim ailedenim ama benimle bir paylaşımı yok. Ne akrabası ne eşi dostu ile alakalı hiçbişey anlatmaz. Hatta bişey oldu mu saklar. Eşim söyler şuna şöyle olmuş denmiş falan açarim telefon muhabbet için sen nereden biliyosun kim söyledi, hmm evet öyle der geçiştirir hemen, detaya inmez ya da açıkça paylaşmaz. Hamileyim bebek nasıl moralin nasıl nası gidiyor süreç diye hiç sormadı. Maddi bişey beklemiyorum, kendisi yol yordam bilen kadın maddi konularda ama böyle buz gibi. Görev gibi yapiyor. Tek anlattığı hastalık, doktor randevusu.
ben de cana yakın birisiyim, içten bişeyler paylaşarak yakınlaşıyorum insanlara. Ama dışlandığımı hissediyorum çünkü evlerine gidince oglu ile konuşur kahkaha sohbet. Ben ailede yeniyim, bilmedigim isimler vs var onları konuşur. Bana açıklama gereği duymaz bahsettigim kişi atiyorum teyzemin oğlu diye. Ben de düzgün anlayayım. Sap gibi kalıyorsun aptal gibi duruyoeum bazen hatta. Biz yalnız kalınca ise kapı duvar. Gözlerini diker inceler bazen ben bakmadigimda. Bir de arkadan konuşuyor damadı hakkında hoş damadı da az şeyler yapmadi ama insan düşünmüyor degil acaba benim hakkimda da konuşuyor mu? Annemle bir kere tartıştılar, bi daha annemi aramadı. Dünür ilişkisi de yok. Sadece özel günlerde resmi şekilde konuşmalar.
ben onun yanına gidince inanılmaz geriliyorum, şimdi de atak yaşarsam yaninda korkusu geldi çünkü güven duygusu alamiyorum kendisinden. Hamileliği öğrendiğimden beri de hiç bu konu hakkinda konuşmadıgı için benimle kırgınım da biraz. Sevmediğinden değil biliyorum ama bu kadar mesafe garip geliyor. Şimdi gidicez napicam orda diye panik basladi. Sizce bunun bir çözümü var mı? Kendimi boş yere mi kasıyorum. Zaman içinde düzelir mi? Siz ne dersiniz dertleşmek istedim şimdiden teşekkürler.