- 16 Şubat 2011
- 5.286
- 2.586
ara da bende yapıyorum
yinede fazla havaya sokmamak gerek sonra vayy neymişime dönmesinler
ara da bende yapıyorumhahah aynen ya elinin tornavidasıyla kadın tribine karışıyorlar
bende sakacıktan kıskanıyo gibi yapıyorum nasıl mutlu oluyo kıyamam ya :)
yaparsın severek takip ediyoruzÇok pis tespit yaparım. İlişki gurusu ilan etcem kendimi yakında
o da doğru :)ara da bende yapıyorum
yinede fazla havaya sokmamak gerek sonra vayy neymişime dönmesinler
o da doğru :)
o zaman şöyle söyleyeyim ilişkide daha fazla kıskanan taraf olmak istemem ben.. sepho da duysunbi taraf daha çok sever saçmalığına bende katılmıyorum.
bu sevgiyi kim neye göre ölçüyor da karar veriyor?
triplerin kavgaların yaşla da alakası var.. 19 yaşındayken yaptığım tripleri kıskançlıkları 24 yaşında yapmıyorum..
hala çok kıskanıyorum, birinin ona ilgisi olduğunu duyduğumda gördüğümde sinirimden ölüyorum ama bu benim kendi canımı sıkmaktan başka bi işe yaramaz. sonuçta o vermesi gereken tepkiyi vermiştir.
sevgilim benim kadar kıskanmaz mesela.. onun mantığı 'başkalarının sana yaptığını değil senin başkalarına yaptıklarını kıskanırım'
gayette mantıklı..
kıskansan da belli etmezsin olur biter..o zaman şöyle söyleyeyim ilişkide daha fazla kıskanan taraf olmak istemem ben.. sepho da duysun
katılıyorum arkadaşım..Çok uzaklarda bir ilişki yaşıyorum ve çok şükür hiçbir zaman da acabam olmadı.. evlilik olmadığı müddetçe yakın ilişki sağlıklı olmuyor aşırı dozda kıskançlıklar oluyor ama uzak olunca öyle bir özlem oluyor ki herşeyi unutuyorsun ama tabi ki karşındaki şahıs güvenilir olmalı ..4 sene işte böyle geçti hasret vuslata dönüşecek yakında çok şükür ama yakında olsak 4 sene geçmezdi bence
çok yakın arkadaşım 5-6 senedir sevgilisiyle beraberler...okadar güzeldi ki ilişkileri hiç bu hale gelceklerini sanmazdım.ama çocuk iş için başka şehire gitti kıza çok soğuk...ve kız ugraşmasa ayrılırlar.Mesafe yüzünden diyo arkadaşım da
çevremde yaklaşık 9-10 tane akrep burcu şahıs var sen kadar zehirlisini görmedim adam iyi dayanmış
yaparsın severek takip ediyoruzsana bi site neyin açalım madem harcanma böyle bdvde
çevremde yaklaşık 9-10 tane akrep burcu şahıs var sen kadar zehirlisini görmedim adam iyi dayanmış
bak şimdi olmadı ama ne yapayım hep sevgiden oluyor bunlar
o zaman şöyle söyleyeyim ilişkide daha fazla kıskanan taraf olmak istemem ben.. sepho da duysun
aynen hele o uzun aralardan sonra görüşmek yok mu offkatılıyorum arkadaşım..
özlem tüm olumsuzlukları unutturuyor.
öyle değil işte yanında oldu mu sinirin geçip bitiyor bir şekilde son buluyor kavga ama gerçek yüzünü göremiyorsun uzak olunca sinir anında insan kendini daha iyi belli ediyor her türlüuzun mesafe ilişkisi sıkıntı. iki tarafın da çok emek vermesi gerekir, yıpratıcıdır. en basitinden bir kavga edersin sinirin geçmek bilmez. yanında olsan bir sarılmayla her şey unutulur falan filan işte
kardeş türkiyedesin ne kitabı yahuKitap falan yazayım diyorum. Belki üjbej kişi okur ders alır da sevaba girerim. Aşklı meşkli tavsiyeli kitaplar çok satıyormuş diyolla
kendine konu aç tatlım hadi bakalımarkadaşlar merhaba,
Benim hikayem biraz uzun ve sizlere anlatmak istedim... ben 24 yaşındayım ve Antalya' da avukatlık stajımı yapıyorum ve 4 yıllık bir ilişkim var ve erkek arkadaşımla evlenmeye karar verdik. Erkek arkadaşım önlisans ( 2 yıllık üni) mezunu... evet bu nitelendirmeler belki çok saçma ki bende insanları öğretim durumlarına göre değerlendirmiyorum. Fakat önümüzde şöyle bir engel çıktı erkek arkadaşımla evlenmeme tüm sülalem karşı çıkıyor. Erkek arkadaşım ile ben aynı memleketten olmamıza rağmen, yıllardır bu ilişkiye ailem onay vermiyor ve zaman zaman baskılara maruz kalıyorum. bildiğiniz gibi şiddet sadece fiziksel değil, ruhsal boyutta da olabiliyor ve ben ailem tarafından psikolojik şiddete maruz kalıyorum. Ben hukuk mezunuyum ve temel hak ve hürriyetlerimin farkındayım ve bu ölçütte kendimi aileme karşı elimden geldiğince savunuyorum fakat, annem ve babam durumu dramatik hale getirip ağlamaya başlıyorlar. biz seni onunla evlen diye mi büyüttük vs. ve tüm bunları söyledikleri kişi ile bi kez dahi tanışmadılar. yalnızca bana denk görmediklerini yineliyip duruyorlar. ben kimse üzülmesin diye uğraşmaktan usandım. insanları mutlu etmek için kendi istemediğim kararları almaya zorlanıyorum. erkek arkadaşım Alllah'a şükür çok efendi, sabırlı bi kez olsun yeter artık senin ailenin keyfini mi bekleyeceğim demedi. hatta ailem tarafından karşı tarafa tehditler kan çıkar bu iş olmaz gibi kötü sözler sarfedildi ama karşı taraftan en ufak bi saygısızlık olmadı. sizce ne yapmalıyım? annem bazı zaman tamam git evlen defol 1 ay içinde ne olacaksa olacak diyor. ailem konusunda çok huzursuzum ve artık hayata dair bazı kararları kendim alıp neticesini kendim yaşamak istiyorum. herkesi memnun edebileceğim bir kararın alınması oldukça zordur sizinde takdir edebileceğiniz gibi. Tuhaf olan bir diğer tutumda amcamlar, dayımlar ve teyzemlerin de bizim aile içi meselemize taraf olmaları ve annem- babam ı sakinleştirmek yerine ateşe körükle gitmeleri. beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.
arkadaşlar merhaba,
Benim hikayem biraz uzun ve sizlere anlatmak istedim... ben 24 yaşındayım ve Antalya' da avukatlık stajımı yapıyorum ve 4 yıllık bir ilişkim var ve erkek arkadaşımla evlenmeye karar verdik. Erkek arkadaşım önlisans ( 2 yıllık üni) mezunu... evet bu nitelendirmeler belki çok saçma ki bende insanları öğretim durumlarına göre değerlendirmiyorum. Fakat önümüzde şöyle bir engel çıktı erkek arkadaşımla evlenmeme tüm sülalem karşı çıkıyor. Erkek arkadaşım ile ben aynı memleketten olmamıza rağmen, yıllardır bu ilişkiye ailem onay vermiyor ve zaman zaman baskılara maruz kalıyorum. bildiğiniz gibi şiddet sadece fiziksel değil, ruhsal boyutta da olabiliyor ve ben ailem tarafından psikolojik şiddete maruz kalıyorum. Ben hukuk mezunuyum ve temel hak ve hürriyetlerimin farkındayım ve bu ölçütte kendimi aileme karşı elimden geldiğince savunuyorum fakat, annem ve babam durumu dramatik hale getirip ağlamaya başlıyorlar. biz seni onunla evlen diye mi büyüttük vs. ve tüm bunları söyledikleri kişi ile bi kez dahi tanışmadılar. yalnızca bana denk görmediklerini yineliyip duruyorlar. ben kimse üzülmesin diye uğraşmaktan usandım. insanları mutlu etmek için kendi istemediğim kararları almaya zorlanıyorum. erkek arkadaşım Alllah'a şükür çok efendi, sabırlı bi kez olsun yeter artık senin ailenin keyfini mi bekleyeceğim demedi. hatta ailem tarafından karşı tarafa tehditler kan çıkar bu iş olmaz gibi kötü sözler sarfedildi ama karşı taraftan en ufak bi saygısızlık olmadı. sizce ne yapmalıyım? annem bazı zaman tamam git evlen defol 1 ay içinde ne olacaksa olacak diyor. ailem konusunda çok huzursuzum ve artık hayata dair bazı kararları kendim alıp neticesini kendim yaşamak istiyorum. herkesi memnun edebileceğim bir kararın alınması oldukça zordur sizinde takdir edebileceğiniz gibi. Tuhaf olan bir diğer tutumda amcamlar, dayımlar ve teyzemlerin de bizim aile içi meselemize taraf olmaları ve annem- babam ı sakinleştirmek yerine ateşe körükle gitmeleri. beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.