İyi geceler, ben 11 aydır evliyim. Eşimle uzun zamandır tanışıyoruz, bebek sahibi olalım birlikte yaşayabilelim artık diye evlendik. Evlenmeden önce 5-6 yıllık ilişkimizde çok ince düşünceli biri olmasa bile beni sevdiğini hissediyordum ve güvende hissediyordum. evlenme teklifi aldıktan 1 ay sonra kadar ailesiyle tanışmaya gittim ve annesi ve diğer akrabaları biraz değişik insanlardı ve onlardan hiç hoşlanmadım sanki bir ucubeler sirkinin içinde gibiydim ben 2 gün kadar onlarda kaldım (Ankara’da yaşadıkları için onlarda kaldım ben başka şehirde yaşıyorum) sonra yüzüğü bırakıp otobüse binip eve geldim ben dünyada böyle kötü insanların var olabileceğine asla inanmazdım. Asla bir yerlerde kalıp kendimi üzdürecek biri değilim ama bu kadar sevdiğim adamın ailesi ne kadar kötü olabilir ki diye düşündüğüm için hep yanlış anlatmışımdır diye kendimi avuttum, ama sonrasında dayanamadım.
Yüzüğü bırakıp otobüse binmeye giderken yolda ondan ayrılacağımı böyle bir aileye katlanamayacağımı söyledim çok üzüldü ama anlayış gösterdi kavga etmedik sadece otobüsüm gelene kadar istasyonda ağladık o da ben de.
Sonrasında iletişim kurmaya devam ettik benden vazgeçemedi ben de ondan. Açıkçası ilişkide en çok seven ilgilenen hep oydu. Ben biraz daha mesafeliydim hep. Neyse o senenin mart ayında tekrar ayrıldık mayıs ayında bir sebepten yolum iç Anadolu’da bir şehire düşünce ona haber verdim ben x şehrine gidiyorum haberin olsun diye (Ankara ile arasında 3 saat var) hemen arabaya atlayıp yanıma geldi.
“Biz seni istemeye geleceğiz babam gidelim alalım kızı dedi“ dedi ben de bazı şartlar söyledim annene gitmem bayramda gitmem vs vs hepsini kabul etti beni istemeye geldiler ailem çok istekli olmasa da tamam dediler 3 ay içinde evlendik.
Her şey evlendiğimiz gece başladı. Düğünümüzde ilk dans hariç benimle hiç dans etmedi, annesi hastanelik oldu ne gerdek gecemiz ne bir şey kaldı, ailesi bize takılan bütün takıları topladı (bizim kültürümüzde böyle bir şey yok, yasalar gereği de bütün takılar geline ait) falan ben benimle dans etmemesine her şeyden daha çok bozuldum. Acayip kafam karıştı acaba eski sevgilisi mi geldi düğüne gibi şeyler düşündüm. Çünkü onun doğup büyüdüğü yerdeydik.
Biraz tartıştım hadi kalk dans edelim diye asla kabul etmedi kına gecemizde döktüren adam düğünümüzde kımıldamıyordu ayağa bile kalkamadı (kına benim şehrimde yapıldı, düğün Ankara’da)
Sonra evimize geçtik ben kimseden ne altın ne eşya istedim her şeyi uygun bir fiyattan halletmek için çok uğraştım kimseyi zorlamak istemedim eşyalı bir rezidansta kalmaya başladık. ( ne ankara ne benim şehrim ne bahsettiğim X şehri, başka bir şehirde çalışıyor olduğu için düzenimiz tam oturana işler belli olana dek eşyalı bir yerde kalmaya karar vermiştik)
Sonrasında ben hamile kaldım hamile kaldığım gün 1 Ocak ve o gün bugündür eşim benimle birlikte olmuyor. Akşamları ayrı yatıyorum gururuma yediremediğim için, gün içerisinde hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum ama geceleri hep ağladım hamileliğim boyunca, hiç gelip hadi yatağımıza gel demedi. Hiç yakınlaşmaya çalışmadı bu geçen aylar boyunca her gece mastürbasyon yaptığını tuvalete gidişinden ya da kapısını dinlediğimden biliyorum. Yüzüne de söyledim bunu. Yapmıyorum demedi. Daha öncesi böyle bir şey hiç yoktu çok istekliydi bana karşı.
Eski bir sevgilisi var ismi Nilay ondan ya da bir akrabasının kız kardeşinden şüpheleniyorum. Akrabasının kız kardeşine Ayşe diyeceğim, annesinin beni zorbalamasının nedeni aklında başka bir gelin adayı olduğu için diye düşündüm ilk, çünkü çirkin değilim aptal değilim neden böyle olduğunu anlayamadım. Bu Ayşe’nin yaşı da eşime uygun, düğünde o da vardı bana nedense acayip iyi davrandı ve biz evlendikten kısa bir süre sonra nişanlandı.
Eğer bu adamın bana arkadaşı kankası vs gibi davranacağını bilseydim bu kadar değişeceğini bilseydim asla çocuk yapmazdım ama 6 senedir tanıdığım adam ne kadar farklı biri çıkabilir ki? Aklıma çoğu şey sonradan geldi hep. Belki eski sevgilisi değildir bilemiyorum belki Ayşe de değildir. Ama bir şey var hissediyorum çok katı bir his bu.
Ağzını aradım hayatım seni çok seviyorum seni her şekilde affederim bir suçun varsa içindeki suçluluk büyümeden halledelim gibi. Belki birileriyle dertleşmişsindir ben böyle bir şeye kızmam bana anlatabilirsin gibi konuştum ama bir şey söylemedi zaten kesin olan şeyler hakkında bile çok konuşmayı sevmez farazi bir şeyi de öyle bi şey olamaz gibi konuşup kapattı.
Şimdi bebeğimiz var ben ömrü boyunca onunla evli kalıp hayatı ona zindan etmeyi planlıyorum. Çünkü hamileliğim iğrenç geçti kendimi değersiz çirkin aşağılık hissettim. Bana hiç dokunmadı bile. Kimsenin görüp duymadığı yerlerde ona psikolojik olarak işkence edebilirim böylelikle bebeğim de babasız büyümez. İç sesimle yazdım bu kısmı tabiki. Bir saniye bile yaşamak istemiyorum çünkü zaten hayatımda yüzüm hiç gülmemişken beni sevdiğine emin olduğum adamla mutlu bir yuva kurup ömrümün sonuna kadar bu şekilde devam edebileceğimi düşünmüştüm. Hayatım zorluklarla geçmişken artık hayatımın güzel bir kısmına başlayacağımı hayal etmiştim. Sevdiğim sevildiğim bir evlilik ve aşkımızın meyvesi güzel kızımız. Hayalim buydu her şey evlenene kadar mıydı yani? Nikahı bastı ve bitti mi?
Bir insan 8-9 ay nasıl karısına dokunmaz? Karısına dokunmuyorsa kime dokunuyor kiminle konuşuyor? Lütfen bana akıl verin benim aklım bana artık yetmiyor
