- 13 Nisan 2025
- 6
- 3
- 1
- 23
- Konu Sahibi ofneyapicam
- #1
merhaba hanımlar. 22 yaşında üni son sınıf öğrencisiyim. 3 kişilik bir arkadaş grubum var üni 1’den beri. gelgelelim ki ben bu arkadaş grubundaki bir arkadaşımdan gerçekten artık ne yapacağımı bilememe boyutuna geldim.
arkadaşım benim sevgilimin arkadaşıyla sevgili oldu, sevgilisi olmadan önce sevgilimiz var diye bizi onunla vakit geçirmemekle suçlardı. Kendi sevgili yaptığı günden beri çocuk uzak mesafe olmasına rağmen günde 4-5 saat onunla konuşuyor, biz dışarı çağırınca gelmiyor, müsait olmuyor, sadece öocukla buluşacak diye elbiseye para harcıyor başka hiçbir etkinliğe para harcamıyor. sürekli laf sokuyor, mesela geçen gün biz dersteyken doktora kan testi vermeye gitti ben işim biter bitmez yazdım yanımıza gelip toplu ortamda “ben sizden böyle bir beklentiye girmiyorum ama ben size siz hastane yolundayken yazmıştım” falan gibi bir cümle kurdu. depremde yazlık evlerine profesörler geliğ bakacakmış onun gününü neden sormamışız. Böyle triplerden bahsediyorum.
sokakta dolaştığımızda her seferinde o birilerinden rahatsız oluyor. Yan masadakiler bizi kesiyor, karşı kaldırımdakiler bize bakıyor, şu bana istek atmış diyip saçma sapan şeyler gösteriyor her gün. ben şahsen kimsenin bana baktığını fark etmiyorum bile.
sevgililerimizle sevgili olmadan önce ikimize de sevgilimizin çapkın olduğunu, hatta ona yürümeye çalıştığını ima etmişti. Kendi sevgilim için bile bunu söyledi.
sevgilisi o ve ben maalesef 1-2 gün başka bir şehirde vakit geçirmek zorunda kaldık. Bir nasılsın bile demediler sürekli önden yürümeler beklememeler, kendi aralarında konuşmalar falan hayatımdaki en kötü günlerden biriydi. Halbuki biz bu arkadaşım sevgili yapmadan önce kendi sevgilimle başka bir şehre götürüp onu çok güzel eğlendirmiş ve yalnız hissettirmemiştik.
Kız sürekli diğer arkadaşıma ve bana laf sokuyor. Ben cevabını veriyorum ve ben suçlu oluyorum. 2 gün önce otogara gidecekti yurdun çok yakınından bir yerden biniyor otobüse bizim de lazer randevumuz vardı yetişirsek seni bırakalım dedim “siz bir de tatlı planı yapmadınız mı” dedi gülerek ima edercesine. “tatlıyı sen gittikten sonra yapacağız yetişirsek geliriz” dedim kapıyı çarpıp çıktım. İyi niyete bile gülerek ve ima dolu bakışlarla geliyor. Bu arada bu kız 2 sene boyunca diğer kızla samimi gibi görünüp beni dışlamaya çalışıyordu. benim yanımda durduk yere en yakın arkadaşım falan diyordı kıza , artık o kızın da ona tahammülü kalmamış anladığım kadarıyla.
sürekli kıyafetlerini gösterip benden harikasın çok güzelsin dememi bekliyor. Ben de demiyorum. İçimden de gelmiyor. Neden sürekli öveyim birini. Bu yüzden de ben yakın arkadaşı olamıyorum maalesef (!) sürekli kendini övüp taş gibiyim diyor bana garip gelse de takmayıp geçiyorum.
sınıftaki çoğu kişiyle problemi var. sürekli laf dalaşına giriyor. hatta hocalarla bile.
arkadaş grubu olarak şehir dışına gittik “ben sadece sevgilimle gezerim” diyip gelmedi bizimle. Biz geldik sınıfta bize şey diyor “ya orası çok boşmuş bana bir hocam söyledi o yüzden biz oraya gitmeyiz herhalde” yani gezi olmuş biz mutlu dönmüşüz böyle konuşmaya ne gerek var? Karşısındakini asla düşünmüyor.
bir anda kalbim sıkıştı falan diye odaya geliyor. Gram inanmıyorum. Hastaneye gidene kadar da iyileşiyor ama yine de hastaneye gidiyoruz. yurda 4-5 defa ambulans çağırmışlığı vardır. canı çok tatlı ve ben bu nazlılığa katlanamıyorum. yani sorsak bile neden saatinde ben hastaneye giderken
Sormadınız diye trip atacak birisi. Tahamöül edemiyorum.
Ben bu kızdan nasıl ayrılabilirim? Üç senedir konuştuğumuz için de paylaştıklarımız çok fazla. hem tedirgin oluyorum hem de garip hissediyorum. Ama gerçekten keşke hiç
Tanışmasaydım hiçbir şey kaybetmezdim. hayatımda gördüğüm en tuhaf insanlardan biri
arkadaşım benim sevgilimin arkadaşıyla sevgili oldu, sevgilisi olmadan önce sevgilimiz var diye bizi onunla vakit geçirmemekle suçlardı. Kendi sevgili yaptığı günden beri çocuk uzak mesafe olmasına rağmen günde 4-5 saat onunla konuşuyor, biz dışarı çağırınca gelmiyor, müsait olmuyor, sadece öocukla buluşacak diye elbiseye para harcıyor başka hiçbir etkinliğe para harcamıyor. sürekli laf sokuyor, mesela geçen gün biz dersteyken doktora kan testi vermeye gitti ben işim biter bitmez yazdım yanımıza gelip toplu ortamda “ben sizden böyle bir beklentiye girmiyorum ama ben size siz hastane yolundayken yazmıştım” falan gibi bir cümle kurdu. depremde yazlık evlerine profesörler geliğ bakacakmış onun gününü neden sormamışız. Böyle triplerden bahsediyorum.
sokakta dolaştığımızda her seferinde o birilerinden rahatsız oluyor. Yan masadakiler bizi kesiyor, karşı kaldırımdakiler bize bakıyor, şu bana istek atmış diyip saçma sapan şeyler gösteriyor her gün. ben şahsen kimsenin bana baktığını fark etmiyorum bile.
sevgililerimizle sevgili olmadan önce ikimize de sevgilimizin çapkın olduğunu, hatta ona yürümeye çalıştığını ima etmişti. Kendi sevgilim için bile bunu söyledi.
sevgilisi o ve ben maalesef 1-2 gün başka bir şehirde vakit geçirmek zorunda kaldık. Bir nasılsın bile demediler sürekli önden yürümeler beklememeler, kendi aralarında konuşmalar falan hayatımdaki en kötü günlerden biriydi. Halbuki biz bu arkadaşım sevgili yapmadan önce kendi sevgilimle başka bir şehre götürüp onu çok güzel eğlendirmiş ve yalnız hissettirmemiştik.
Kız sürekli diğer arkadaşıma ve bana laf sokuyor. Ben cevabını veriyorum ve ben suçlu oluyorum. 2 gün önce otogara gidecekti yurdun çok yakınından bir yerden biniyor otobüse bizim de lazer randevumuz vardı yetişirsek seni bırakalım dedim “siz bir de tatlı planı yapmadınız mı” dedi gülerek ima edercesine. “tatlıyı sen gittikten sonra yapacağız yetişirsek geliriz” dedim kapıyı çarpıp çıktım. İyi niyete bile gülerek ve ima dolu bakışlarla geliyor. Bu arada bu kız 2 sene boyunca diğer kızla samimi gibi görünüp beni dışlamaya çalışıyordu. benim yanımda durduk yere en yakın arkadaşım falan diyordı kıza , artık o kızın da ona tahammülü kalmamış anladığım kadarıyla.
sürekli kıyafetlerini gösterip benden harikasın çok güzelsin dememi bekliyor. Ben de demiyorum. İçimden de gelmiyor. Neden sürekli öveyim birini. Bu yüzden de ben yakın arkadaşı olamıyorum maalesef (!) sürekli kendini övüp taş gibiyim diyor bana garip gelse de takmayıp geçiyorum.
sınıftaki çoğu kişiyle problemi var. sürekli laf dalaşına giriyor. hatta hocalarla bile.
arkadaş grubu olarak şehir dışına gittik “ben sadece sevgilimle gezerim” diyip gelmedi bizimle. Biz geldik sınıfta bize şey diyor “ya orası çok boşmuş bana bir hocam söyledi o yüzden biz oraya gitmeyiz herhalde” yani gezi olmuş biz mutlu dönmüşüz böyle konuşmaya ne gerek var? Karşısındakini asla düşünmüyor.
bir anda kalbim sıkıştı falan diye odaya geliyor. Gram inanmıyorum. Hastaneye gidene kadar da iyileşiyor ama yine de hastaneye gidiyoruz. yurda 4-5 defa ambulans çağırmışlığı vardır. canı çok tatlı ve ben bu nazlılığa katlanamıyorum. yani sorsak bile neden saatinde ben hastaneye giderken
Sormadınız diye trip atacak birisi. Tahamöül edemiyorum.
Ben bu kızdan nasıl ayrılabilirim? Üç senedir konuştuğumuz için de paylaştıklarımız çok fazla. hem tedirgin oluyorum hem de garip hissediyorum. Ama gerçekten keşke hiç
Tanışmasaydım hiçbir şey kaybetmezdim. hayatımda gördüğüm en tuhaf insanlardan biri
bana hiç inandırıcı gelmiyor bir insana sürekli bunlar denk gelir mi
