- 30 Haziran 2013
- 21.205
- 16.801
ay ben de. annem eskiden gelir yemek falan yapardı ben sınava hazırlanırken artık onu da yapmıyor, sadece beni görmeye geliyorlar bir iki günlüğüne Allah'ım camdan arkalarından bakarken geçen gün ağlayacağım zor tutuyorum kendimi. sonra dedim kızım salak mısın hormonların mı tavan yaptı. alt tarafı banliyo hattıyla 45 50 dakika özlediğinde atla git yanlarına işin yok gücün yok. insanlar kazık kadar oldun diye evlerini barklarını sana bırakmış kendi ayakların üzerinde dur diye sen arkalarından ağlıyorsun.bizimkiler de öyle sakin bir yerde yaşıyorlar izmire 2 saat uzaklıkta. ya onlar hallerinden memnun ama düşünsene öyle küçük bir yerde de bizim çalışma şansımız yok işte. orada bir okula atanmak istesem ben yıllarca bunun için çabalamadım ki kesinlikle küçümsemiyorum öğretmenliği ama ideallerim hep başka oldu o yüzden.
izmire, istanbula yani türkiyeye dönerim bir şekilde ama onlarla aynı evde yaşamak artık biraz hayal kalıyor benim için de :/ ben de çok ana kuzusuyum ya boşandığımdan beri. resmen her ayrılışımızda ağlıyorum :/
İnşallah Allah herkese nasip etsinkendi köklerini kurmaya başlayınca o hengamede unutursun bence yani aileni değil ama bu düşünceleri
umarım en kısa zamanda bir bebeğin olur
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
benimki baska sehirdi, ulke eminimki cok daha zordur.. insan bosanma gibi bsy yasayinca, kendisini asla birakmayan ailesine daha bi sariliyor.. kimse gercek degilmis diyorsun.. imkanin varsa gitme..sen de yurtdışında mıydın?
boşanmadan önce bu kadar değildim. o zaman kendimce aile kurduğumu düşünüyordum eşimle.
ama kıymetlerini boşandıktan sonra çok daha iyi anladım.
çünkü ne olursa olsun sarıp sarmaladılar beni
eskisinden daha iyi artık aramız
önceden tartışma vs çok olurdu artık birbirimize sımsıkı sarılıyoruz
onlar da beni kaybetmenin üzüntüsünü yaşamışlar sanırım
ben sarılırım kız sana üzülme sen yeter ki
sen orlarda teksin bir de ya umarım çıkar tayininiz
yurtdışına dediğim gibi yapamazsam geri dönerim napayım. yapamadım da geri döndüm de demek istemiyorum ama
şehir, ilçe olarak yani aynı evde yaşasak da ben -şimdi burada küçümsüyorum gibi algılanmasın- öğretmenliğe falan atanırsam olur ancak iyi bir iş imkanı ama onu da ben istemiyorum ya ne hayallerle yola çıktım ve bunların arasında yoktu öğretmenlik :/ ailem de seviniyor böyle başarılarımı gördükçe. duygular ve mantık çarpışması işte
bız hep ana kuzusuyuz cnm senın ıdealın neyse onu gerceklestırır tabıkı ozleyeceksın ama guclu kadınlarız bız
Ben de aileden 9 yaşında ayrıldım 17 senedir ayrıyım.
Alışılıyor, şuan aklıma bile gelmiyorlar.
Demem o ki unutmazsın tabi ki ama alışırsın.
İnsan neye alışmıyor ki.
ay ben de. annem eskiden gelir yemek falan yapardı ben sınava hazırlanırken artık onu da yapmıyor, sadece beni görmeye geliyorlar bir iki günlüğüne Allah'ım camdan arkalarından bakarken geçen gün ağlayacağım zor tutuyorum kendimi. sonra dedim kızım salak mısın hormonların mı tavan yaptı. alt tarafı banliyo hattıyla 45 50 dakika özlediğinde atla git yanlarına işin yok gücün yok. insanlar kazık kadar oldun diye evlerini barklarını sana bırakmış kendi ayakların üzerinde dur diye sen arkalarından ağlıyorsun.
benim annem de durmak istemiyor çok. balkona çıkıyor deniz karşısında 4 tane kedisi var, kapımızın önüne doğdular, babamın domatesi biberi atölyesi var. onlar orada mutlu ama ben ne yaparım orada Aliağa'da fabrikalar falan var bize 20-25 dakika mesafede ama hayat yok. tüm arkadaşlarım burada kışın orası ölü, bizim ev koy üzerine kurulu küçük bir köy gibi bir yerde yazın bile ölü o derece. hem babam da istemiyor zaten "hayatın içinde ol" diyor.
anlıyorum seni.
sen başarılı ol onları gururlandır, özlemini de skype'la giderirsin, bilmiyorlarsa kullanmayı öğret mutlaka.
sen bugün adet oldun ya onun vermiş olduğu duygusallık bu bi kaç güne geçerİçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
Alışmalısın çaren yok. Bende 22 yaşıma kadar annemden babamdan hiç ayrılmadım. Evlensem de aynı şehir de olurum diyordum ayrılamam onlardan. Ama Gelgelelim evlendim Avustralya Sidney e geldim. Türkiye sınırlarını Bırak Dünya'nın öbür ucuna geldim. 2 aydır burdayım. Eşim Yanımda. Onu çok seviyorum. Çok şükür huzurumuz yerinde. Ama anne baba özleniyor tabi. Ama ne yapacaksın kardeşim. Mecbur yuva kuruyoruz. Ayrılıp gidiyoruz.
Dünyaya yalnız geldik yalnız öleceğiz canım.
Bir de bu açıdan bak özlersin sonra alışırsın..
Yanında olsalar da düşüneceksin felaket senaryolarını,hayatın gerçekleri,
Ki sen daha önce evlenmiş bi insansın,
Sadece şuan boşlukta gibisin.
Umarım kısa sürede atlatırsın justim
benimki baska sehirdi, ulke eminimki cok daha zordur.. insan bosanma gibi bsy yasayinca, kendisini asla birakmayan ailesine daha bi sariliyor.. kimse gercek degilmis diyorsun.. imkanin varsa gitme..
sen bugün adet oldun ya onun vermiş olduğu duygusallık bu bi kaç güne geçer
Bunun altını deşmemem lazım sormuyorum o yüzden ama şu an rahat olmana sevindim
ay utandım öbür topicte mi gördün canım
ben de diyorum dün gece gece nereden çıktı bu zırlama hali
vallaha ben de dayanamıyorum orada hadi kedilerle oyna komik kedili video çek derken 2 gün sonra sıkılıyom ben. onlar alışmış biri sebze meyve olmadı musluk anten peşinde biri kedileriyle ya da tabletiyle oynuyo ben sıkılıyomBeni bağlayan iş olmasa ben hiç gelmem herhalde buraya sen iyi dayanıyorsun mary
işte ailelerimizin hayat tarzı aynı, hayal edemiyorum şahsen annem buraya geldiğinde "hadi kızım hadi ben burada yapamam" diyor o otobüsten in bu metroya bin derken
bir de viber mi ne öyle bir şey varmış onu da kurucam ikisine de artık zırt pırt ararım nasılsa internetli
Yooo deşebilirsin problem değil benim için :)
Kim ailesini özlemez ki özellikle ayrı kalıp kısa bir tatilde alışıyorsun dönünce insan arıyor valla
derdini okudum gayet ciddi bir şeyler yazıcaktım taki arkadaşın yorumunu okuyana kadar hahha gitti ciddi yorum demek sebeb buymuş
Kucucuk bir ilcede yasiyoruz..
Orta sonda ben fen lisesine gitcem diye tutturdum(13 yasindaydim)..
Olmaz olmaz dedilerde dediler dedem anneannem annem teyzem..
Yok dedim gidecem..
Orta sonda(7.sinifta) sinava girdim kazandim..
14 yasimda 8. sinifi lise bir olarak bizimkilerden 1 saat uzakta basladim..
Nasil agliyorum ama anne sende geeelll diye..
Calisiyor o da gelemez tabi arada haftasonlari geliyordu 2 gun 2 saat gibi geciyordu ben yine surat sismis gozler portlemis agla agla icim kopuyordu...
1 yilda alistimm yeni cevre yeni arkadasliklar basinin caresine kendin bakabilmen vs vs vs o ozgurluge alisiyorsun kendine guvenin geliyor..
5 yil gecti lise bitti uni kazandim bu sefer yeni bir sehre 2 bucuk saat uzak..
Universite egitimimin de 5. yilindayim..
Toplam olucak 10 sene..
Okadar alistim ki kendim yasamaya evime kendim alisveris yapmaya annemlere geldigimde mutfakta benden baska daha iki kadinin olmasi(anneannem ve annem) beni gicik ediyor..
Okadar alistim ki kendi duzenime uni bitince evlenmesem bile(ki uzun bir iliskim var ve evlilik planimiz var Allahim insAllah kismet ederse) yinede annemlerin yanina geri donmem yada yanima alip gel anne beraber yasayalim demem..
O bana gelsin misafirim olsun ben ona gideyim misafiri olayim eyvallah ama baska turlu ben istemiyorum..
O aglak kiz cocugundan eser kalmadi yani ozetle alisirsinn...
vallaha ben de dayanamıyorum orada hadi kedilerle oyna komik kedili video çek derken 2 gün sonra sıkılıyom ben. onlar alışmış biri sebze meyve olmadı musluk anten peşinde biri kedileriyle ya da tabletiyle oynuyo ben sıkılıyomannem de sıkılıyo artık burada. arada bir geliyor geziyoruz tozuyoruz gidiyo sonra canı sıkılınca tekrar geliyo. ama daimi istemiyor kalmayı ee anlat bakem başka dert var mı
Justhold..., Çok şanslısın Roma'ya eğitim için gideceksin. Bu sırada tüm avrupayı gezersin. Zaten Roma başlı başına tarih ve aşk şehri... Eşinden ayrıldın çok yıprandın buradan okuyoruz, bence sana çok iyi gelecek. Hem sen gittikten sonra ailende turist vizesiyle yanına gelirler, gezdirirsin onları. Ne kadarlık bir süre için gitmeyi düşünüyorsun?
Aminn tesekkur ediyorumumarım sevgilile çok mutlu bir yuvanız olur diyorum o zaman
herkesler erkenden alışmış valla ben geç kalmışım