Merhaba, ben dertleşmek istiyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Velvette

💪🏋️‍♀️
Kayıtlı Üye
12 Mart 2013
37.829
51.659
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum

Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.

1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor

Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.


Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.

Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
 

her seferinde aynı duyguları yaşadım, alışamadım, aşamadım ama dayandım
gerçekten seni çoooook iyi anlıyorum
 
her seferinde aynı duyguları yaşadım, alışamadım, aşamadım ama dayandım
gerçekten seni çoooook iyi anlıyorum

ya bir de bir daha çocuk gibi o eve dönmeyeceğiz farkında mısın bu da çok üzüyor beni
sonuçta ya iş için ya evlenip başka yerde yaşayacağım
uzak olmak istemiyorum ama yakın da olamıyorum
 
evet, 13 yasımda ayrıldım aılemden... 17 yıldır da ayrıyım. hafızama o gün bazen gelıp gelıp gıdıyor, konuyu okuyunca tekrar geldı gozumun onune... tek hayalim kendı hayatımı kurdugumda onlarla tekrar bır arada olmak, hep oyle avutmustum kendımı ve oyle de oldu.
Sizin olayınız bıraz daha farklı tabi, ama sonucunu dusunursenız, herseye deger bence. Özellikle amaç kendı hayatını kazanmaksa...
Benım ogrendıgım tek sey ıse : ''ınsanoğlu neye alısmıyor ki''......
 

tekrar beraber mi yaşıyorsunuz?
13 yaşında niçin ayrıldın...
ben yanıma almak istiyorum ama bencillik olacak onlar için
annem babam yaşlanıyorlar sonuçta büyük şehir gürültüsü çekemiyorlar
izmire ikna edemem merkezine en azından
romaya hiç razı gelmezler herhalde
 
Selam dertleşmek isteyen yeni üye zannedilen eski üye.
Kaldım. Genelde kardeşimin bir yerlerden düştüğünü, kanlar içinde kaldıgını görerek uyandığım kabuslarla veya her telefon çalışında "acaba hangisine birşey oldu" sorusuyla kalbimin çarpmasıyla, hele hele ben duymazken üst üste iki-üç kere aradılarsa geri aramaya korkacak kadar büyük fobilerle barışık yaşamayı öğrendim.
Bunun bedeli olarak dönme dolaba binemiyorum gerçi artık, merdiven çıkamıyorum falan ama olsun.
Adrenalinle yaşamaya alışıp ölümü bile içselleştirince, mezarlıkta korkmadan uyuyacak kadar kaybedenler kulübü kafasına ulaşmak gerekiyor, yani tek yol kişisel devrim her zamanki gibi.
 

böyle değildim önceden. bu yurtdışı meselesi ne zaman bu kadar yaklaştı o zaman çıktı bu yeni zamazingolarım işte.
elbet üstesinden gelinir de kabullenemiyorum
aynen ben de öyleyim ya telefonum hep sessizde olurdu artık hep seslide
her gün kardeşime ille yazıyorum whatsappten bir şey varsa duyayım diye
durumuna falan bakıyorum -.-
artık nasıl konuştuysam telefonda annem
"hayırdır bir yere mi gidiyorsun niye böyle konuşuyorsun" dedi :)
bazen çocukluğuma dönsem de yine gidip aralarına yatsam istiyorum
 

Anne babam bosandı, annemle goruşturmedıler,babam tekrar evlendı kısa surede, ben de baska ıle okumak ıcın gıttım,bıraz yurt, bıraz akraba evi.... Benim içim travmadır o gün, herseyden cok kardesımden bagırıs,cağırış aglayarak ayrılmak gozumun onunde...(kehretsın, şuan resmen o gün yaşıyorum.)
Ardından hemen üniversite,yine baska bir il, annem ve kardesımle artık gorusuyordum, bu sefer babamla hıc gorusemedım...Okul bitti,son dönüş istanbulda yenı bır yasam kurdum ve her ıkısıyle de gorusmeye basladım, kardesımı bır sure yanıma aldım...
Dediğim gibi benim hayalimde her ne kadar o gün tekrar aynı evde yasamak olsa da, insanın kendı duzenı olunca, arada zıyaretıne gelınmesı bıle yetıyor....Bazen oyle oluyor ki tatıle gıttıgmde bıle bır an once evıme donmek ıstıyorum : )
Şuan neler yasayacagınızı kestıremedıgınızden bu kadar duygusal yaklasmanız cok normal dıye dusunuyorum : ) ya da ben gaddarlastım, o da bır ıhtımal tabi : )
 
ya bir de bir daha çocuk gibi o eve dönmeyeceğiz farkında mısın bu da çok üzüyor beni
sonuçta ya iş için ya evlenip başka yerde yaşayacağım
uzak olmak istemiyorum ama yakın da olamıyorum

canım benden geçti
üniversiteyi ayrı bir şehirde okumak için ayrıldım önce
sonra birleştik :)))
sonra da evlilik sebebiyle ayrıldım
yıllardır evliyim, çocuklarım var
evliliğimde de Allah'a şükür mutluyum

annemle aramızda mesafe var (km olarak yani)
sor bana alıştım mı? hayır
hala annem gelip gittiğinde (ki çok sık gelip gider) veya ben gidip de döneceğimde aynı duyguları yaşıyorum
bu tamamen ailelerimizin bizlere ne yaşattığıyla, bizleri nasıl yaşattığıyla ilgili
bizleri mutlu ettikleri, değer verdikleri için alışmak da, aşmak da zor...

evet, bir daha çocuk gibi o eve dönemiyoruz ama, biz hep onların küçük çocukları olarak kalıyoruz sakınmaya, kollamaya, merak etmeye devam ediyorlar
ama şu var, eğer sen de benim gibi mutlu olduğun bir sevgili veya eş bulursan, o zaman etkisi daha kısa süreli oluyor
 
of bende evlendm ,7 aydr ayrıyız ailemden yol çok uzun hergün 10 kez annemle konuşuyorum yanlızım buurda çok zor gurbette olmak
 

benim yakınmam biraz ayıp olmuş gibi hissettim şu an. yaşadıklarına da üzüldüm arkadaşım içten bir şekilde ama şu an mutlusun değil mi?
kardeş sevgisini anlatamam ya çok özlüyorum ben prensesimi hala küçücükmüş gibi seviyorum onu gördüğümde de öpüp kokluyorum, benim ömrümden alıp onlara verme şansım olsa veririm yani


işte benim geri dönme şansım da yok
onları yanımda sürüklesem evet gelirler ama bu saf bencillik olur
çünkü mesela şu an mutlular oldukları yerde, babam bağı bahçesiyle uğraşıyor
bir şeyler ekip biçiyor, hem tansiyonu falan var çok stresli bir adam böyle stresten uzakta ne güzel işte bahçeyle falan uğraşması
annemin de ayağında problem var o da her yere 5 dakikalık küçük yerde yaşamak istiyor, stres istemiyor, migreni tansiyonu tutmasın diye. çiçekleriyle, diktikleri ağaçlarla falan konuşuyor :)
ben onların düzenini bozamam ama gidip orada da çalışamam ki çünkü çalışma imkanım yok
çalışma imkanı bulsam da hiçbir şekilde tatmin etmez beni biliyorum

babam da diyor ne güzel yurt dışında kal, akademisyen ol.
mantıklı düşününce öyle yapmak istiyorum ben de ama içimdeki çocuk işte...
tek çözüm evlenmek mi diyorsun şimdi.. : p

çok zor ikilemler bunlar ya ben yalnız yaşıyorum ondan da bu kadar zor geliyor herhalde
of bende evlendm ,7 aydr ayrıyız ailemden yol çok uzun hergün 10 kez annemle konuşuyorum yanlızım buurda çok zor gurbette olmak

sen ne kadar uzaktasın canım?
 
otobüsle 15 saatlik yol mesafesi, uçakla gtmeye kalksam 8 saati buluyo indi bindi vs

kıyamam ya seneye ben de böyle olacağım işte indi bindi nereden baksan 4-5 saat
bir de çok pahalı romadan türkiyeye çok fazla sefer olmadığı için
en azından yanında eşin var arkadaşım, ona sarıl sımsıkı sen de
 
 
inan ki ailenin yerini kmse tutmuyo, tabi ki eşim seviyorum ama anne baba çok ayrı bunu evlennce çok iyi anlarsn, bana diyolardı bu evdeki kavgayı ararsın offf hadi ordan diyodum gerçekten arıyo insan
 

aaa, detayı atlamışım, bir yurdışı gördüm sanki orda : ) çok sevindim adına : )
 
inan ki ailenin yerini kmse tutmuyo, tabi ki eşim seviyorum ama anne baba çok ayrı bunu evlennce çok iyi anlarsn, bana diyolardı bu evdeki kavgayı ararsın offf hadi ordan diyodum gerçekten arıyo insan

bir kez evlendim canım
aileme de karşı geldim
belki de ondan bu kadar kıymetini anladım onların çünkü el oğlundan fayda yok
en sonunda yine onlar oluyor yanında

aaa, detayı atlamışım, bir yurdışı gördüm sanki orda : ) çok sevindim adına : )

derdimi bastırdığını düşünmedim canım yanlış anlama sadece benimki daha keyfi geldi :))

300 liradan aşağı uçak bileti yok sorma
daha gitmeden tasası sardı
çok büyük bir fırsat farkındayım, hatta mümkün olursa akademisyen olmak istiyorum orada
gözüm arkada kalıyor tabii ama ben de alışırım herhalde zamanla
alışır mıyım dersin yabancı bir yere? :)
sen de mi yurtdışındasın yoksa
 

Evet, oyle bır fırsatsa zaten kacırılmamalı,her zaman bu fırsatlar cıkmıyor karşımıza.
ben yurtdısında degılım, ama esım arada ''yerleşsek mi?'' diye soylenıyor, ımkanı ve işi müsait bu duruma... Ben 17 yıldır 4 farklı ılde duzen kurdugumdan, artık lımıtımı doldurdugumu ve yorulduğumu düşünüyorum, duzenımı tekrar bozar gıdersem, iş güç derken bebek düşüncem bırkac yıl daha ertelenecek, o yuzden ''otur oturdugun yerde'' dıyorum eşime:)
Genc yasta gidilmesi taraftarıyım, onceden fırsatım olsa gıderdım, eşim bikaç yıl yasamıs...
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…