İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
her seferinde aynı duyguları yaşadım, alışamadım, aşamadım ama dayandım
gerçekten seni çoooook iyi anlıyorum
evet, 13 yasımda ayrıldım aılemden... 17 yıldır da ayrıyım. hafızama o gün bazen gelıp gelıp gıdıyor, konuyu okuyunca tekrar geldı gozumun onune... tek hayalim kendı hayatımı kurdugumda onlarla tekrar bır arada olmaktı, hep oyle avutmustum kendımı ve oyle de oldu.
Sizin olayınız bıraz daha farklı tabi, ama sonucunu dusunursenız, herseye deger bence. Özellikle amaç kendı hayatını kazanmaksa...
Benım ogrendıgım tek sey ıse : ''ınsanoğlu neye alısmıyor ki''......
Selam dertleşmek isteyen yeni üye zannedilen eski üye.
Kaldım. Genelde kardeşimin bir yerlerden düştüğünü, kanlar içinde kaldıgını görerek uyandığım kabuslarla veya her telefon çalışında "acaba hangisine birşey oldu" sorusuyla kalbimin çarpmasıyla, hele hele ben duymazken üst üste iki-üç kere aradılarsa geri aramaya korkacak kadar büyük fobilerle barışık yaşamayı öğrendim.
Bunun bedeli olarak dönme dolaba binemiyorum gerçi artık, merdiven çıkamıyorum falan ama olsun.
Adrenalinle yaşamaya alışıp ölümü bile içselleştirince, mezarlıkta korkmadan uyuyacak kadar kaybedenler kulübü kafasına ulaşmak gerekiyor, tek yol kişisel devrim her zamanki gibi.
tekrar beraber mi yaşıyorsunuz?
13 yaşında niçin ayrıldın...
ben yanıma almak istiyorum ama bencillik olacak onlar için
annem babam yaşlanıyorlar sonuçta büyük şehir gürültüsü çekemiyorlar
izmire ikna edemem merkezine en azından
romaya hiç razı gelmezler herhalde
ya bir de bir daha çocuk gibi o eve dönmeyeceğiz farkında mısın bu da çok üzüyor beni
sonuçta ya iş için ya evlenip başka yerde yaşayacağım
uzak olmak istemiyorum ama yakın da olamıyorum
Anne babam bosandı, annemle goruşturmedıler,babam tekrar evlendı kısa surede, ben de baska ıle okumak ıcın gıttım,bıraz yurt, bıraz akraba evi.... Benim içim travmadır o gün, herseyden cok kardesımden bagırıs,cağırış aglayarak ayrılmak gozumun onunde...(kehretsın, şuan resmen o gün yaşıyorum.)
Ardından hemen üniversite,yine baska bir il, annem ve kardesımle artık gorusuyordum, bu sefer babamla hıc gorusemedım...Okul bitti,son dönüş istanbulda yenı bır yasam kurdum ve her ıkısıyle de gorusmeye basladım, kardesımı bır sure yanıma aldım...
Dediğim gibi benim hayalimde her ne kadar o gün tekrar aynı evde yasamak olsa da, insanın kendı duzenı olunca, arada zıyaretıne gelınmesı bıle yetıyor....Bazen oyle oluyor ki tatıle gıttıgmde bıle bır an once evıme donmek ıstıyorum : )
Şuan neler yasayacagınızı kestıremedıgınızden bu kadar duygusal yaklasmanız cok normal dıye dusunuyorum : ) ya da ben gaddarlastım, o da bır ıhtımal tabi : )
canım benden geçti
üniversiteyi ayrı bir şehirde okumak için ayrıldım önce
sonra birleştik :)))
sonra da evlilik sebebiyle ayrıldım
yıllardır evliyim, çocuklarım var
evliliğimde de Allah'a şükür mutluyum
annemle aramızda mesafe var (km olarak yani)
sor bana alıştım mı? hayır
hala annem gelip gittiğinde (ki çok sık gelip gider) veya ben gidip de döneceğimde aynı duyguları yaşıyorum
bu tamamen ailelerimizin bizlere ne yaşattığıyla, bizleri nasıl yaşattığıyla ilgili
bizleri mutlu ettikleri, değer verdikleri için alışmak da, aşmak da zor...
evet, bir daha çocuk gibi o eve dönemiyoruz ama, biz hep onların küçük çocukları olarak kalıyoruzsakınmaya, kollamaya, merak etmeye devam ediyorlar
ama şu var, eğer sen de benim gibi mutlu olduğun bir sevgili veya eş bulursan, o zaman etkisi daha kısa süreli oluyor
of bende evlendm ,7 aydr ayrıyız ailemden yol çok uzun hergün 10 kez annemle konuşuyorum yanlızım buurda çok zor gurbette olmak
otobüsle 15 saatlik yol mesafesi, uçakla gtmeye kalksam 8 saati buluyo indi bindi vs
benim yakınmam biraz ayıp olmuş gibi hissettim şu an. yaşadıklarına da üzüldüm arkadaşım içten bir şekilde ama şu an mutlusun değil mi?
kardeş sevgisini anlatamam ya çok özlüyorum ben prensesimi hala küçücükmüş gibi seviyorum onu gördüğümde de öpüp kokluyorum, benim ömrümden alıp onlara verme şansım olsa veririm yani
Yok ne alakası var arkadasım ,herkes kendı yasadıgına gore en acı sekılde yasıyor, amacım derdını bastırmak degıldı, nedenını sordugun ıcın acıkladım (ya da ben de duygusallastım suan bılemıyorum :) ) normalde bahsetmem bu kadar detaylı :)
Kardesım, benım cocugum gıbı gelıyor bana, gercı o da eşşek kadar ,evli barklı ,coluk cocuk sahıbı ama :) onun yerı bende apayrı...
Anlıyorum seni ve kaygılarını.... Ama hepsi gececek ve daha mutlu olacaksın, inan... Özellikle seninle gurur duyduklarını gordugun anda
inan ki ailenin yerini kmse tutmuyo, tabi ki eşim seviyorum ama anne baba çok ayrı bunu evlennce çok iyi anlarsn, bana diyolardı bu evdeki kavgayı ararsın offf hadi ordan diyodum gerçekten arıyo insankıyamam ya seneye ben de böyle olacağım işte indi bindi nereden baksan 4-5 saat
bir de çok pahalı romadan türkiyeye çok fazla sefer olmadığı için
en azından yanında eşin var arkadaşım, ona sarıl sımsıkı sen de
kıyamam ya seneye ben de böyle olacağım işte indi bindi nereden baksan 4-5 saat
bir de çok pahalı romadan türkiyeye çok fazla sefer olmadığı için
en azından yanında eşin var arkadaşım, ona sarıl sımsıkı sen de
inan ki ailenin yerini kmse tutmuyo, tabi ki eşim seviyorum ama anne baba çok ayrı bunu evlennce çok iyi anlarsn, bana diyolardı bu evdeki kavgayı ararsın offf hadi ordan diyodum gerçekten arıyo insan
aaa, detayı atlamışım, bir yurdışı gördüm sanki orda : ) çok sevindim adına : )
bir kez evlendim canım
aileme de karşı geldim
belki de ondan bu kadar kıymetini anladım onların çünkü el oğlundan fayda yok
en sonunda yine onlar oluyor yanında
derdimi bastırdığını düşünmedim canım yanlış anlama sadece benimki daha keyfi geldi :))
300 liradan aşağı uçak bileti yok sorma
daha gitmeden tasası sardı
çok büyük bir fırsat farkındayım, hatta mümkün olursa akademisyen olmak istiyorum orada
gözüm arkada kalıyor tabii ama ben de alışırım herhalde zamanla
alışır mıyım dersin yabancı bir yere? :)
sen de mi yurtdışındasın yoksa