- 2 Nisan 2013
- 3.612
- 2.072
- 37
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Merhaba, ben dertleşmek istiyorum
- Konu Sahibi Velvette
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 14 Mart 2013
- 7.536
- 3.712
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
Aşamadım eşimi ikna ettim yakına tayin istedik, tabi çıkarsa.. bekar olsam hiç ayrılmam yanlarından benim hayatım ailemle sevdiklerimle güzel, onlardan ayrılıp yurt dışına gitmezdim ben olsam.
- 23 Eylül 2014
- 3.882
- 4.026
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
Bu benimde kendim de aşamadığım bir konu ..
Her gece yatarken onları düşünüp dualar ediyorum .
- 16 Ocak 2011
- 4.493
- 4.528
Just cığım bende 5 senedir aileme ve eşime 3 saatlik mesafede yalnız yaşıyorum. Bîara ev arkadaşım oldu, bîara kardeşim yanıma okumaya geldi gitti. Bende doktorayı bitirene kadar hep gel git yaptım. Arada ailemle özellikle çok anlaşamadığımız noktalar olsada, alışamıyorum onlarsız olmaya...
Yalnızlığa aşıştın diyenleri anlayamıyırum, çünkü bende alışamıyorum...dırf buyüzden arada ne kadar mesafe olursa olsun, yprulsamda en kötü 2. Haftada bir gît gel yapıyorum.
Akademisyen biri olarak ta, bunu iyi düşünüp taşınmanı tavsiye ederim. Bu işe bir girdinmi, geriye dönüşün olmuyor ne yazıkki, çok büyük artıları var ama atanamama gibi çok büyük eksileri de var...
Yalnızlığa aşıştın diyenleri anlayamıyırum, çünkü bende alışamıyorum...dırf buyüzden arada ne kadar mesafe olursa olsun, yprulsamda en kötü 2. Haftada bir gît gel yapıyorum.
Akademisyen biri olarak ta, bunu iyi düşünüp taşınmanı tavsiye ederim. Bu işe bir girdinmi, geriye dönüşün olmuyor ne yazıkki, çok büyük artıları var ama atanamama gibi çok büyük eksileri de var...
- 21 Aralık 2009
- 33.534
- 18.227
2 saat çok iyi bir rakam bence.İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
Ben olsam cumadan gider pazar dönerdim. Olabildiğince gün içinde konuşursunuz.
Sen bir boşluk yaşıyorsun sanki. yaz gelince düzelirsin kısmen. Havaların da çok etkisi var.
- 29 Ağustos 2014
- 2.292
- 1.509
- 38
Samimi arkadaşlar edinmeye çalış sakın içine kapanma, ben de okurken epey afallamıştım başlarda ama edindiğim arkadaşım sayesinde arkadaşım ailemi aratmadı, bazen abla bazen kardeş özellikle de kuralcı bir anne oldu başımaİçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
ve farklı şehirlere atanmamıza rağmen hala ilişiği koparmadık 
- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.659
doğru 6 ay sonra geri döneceksin, sayılı gün çabuk geçer hem çok uzak kalmayacakmışsın :)
ben de yalnız yaşadım, (hatta bu sebeple üniversiteden sonra ailemin yanında zorlandım bir süre)
ama çok şanslıydım, gerçekten çok kafa dengi bir arkadaş grubum vardı
yalnız olmayı da severdim, arkadaşlarımla olmayı da
çok dengeli atlattım ben o dönemi
ama şimdi düşününce bu gerçekten büyük şanstı çünkü çıkarcı olmayan, içten, samimi, çok düşünceli, neşeli insanlarla karşılaştım ben arkadaşlık anlamındahem de daha ilk senede, ilk ayda
bir de o dönem hep part time işlerde çalıştım, o da iyi gelmişti
arkadaş çok da gerçek dost birkaç tane var
senin adına sevindim :)
ama olmaz evi birazcık uzun süreli yatılı misafirlerle doldurup, her işime karıstırman gerek, yoksa konsantre sorunu yasarım ,(gözümün önüne şiki şiki babaaa geldi
yalnız ben son cumleyi cok sevımlı bir sezeryan olarak algıladım, sonradan cesaret cumlen oldugunu anladım
neyse ben konunu dagıtmayım fazla
olmadı bir daha baştan çek bir daha baştan
istediğin kadar dağıtabilirsin benim için sorun değil ben çok sevdim seni, mune için bilemem tabi
- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.659
küçükken atlatmışsın sen bunları işte ben 1 gün dahi ayrı kalmadım onların emekliliğine kadar sonra onlar gitti. gitseler de yakındalar sonuçta istedim mi haftasonu atlayıp gidebilme imkanım hep oldu
ben 1 haftalık buluşmanın etkisinden çıkamamışım anlaşılan
bir de sanırım kendi aileni kurunca daha kolay oluyor..
en son yazmıştım aslında meryemcim konuya ama söyleyeyim. 6 değil 8 yaş büyük çıktı. benim yaş farkına olan bakış açım olumsuz. bir de birkaç hoşlanmadığım hareketi oldu ben soğuk davranmaya başladım, mesela selam vermiyorum yüzüne bakmıyorum o da 1 haftadır arayıp sormuyor ama elimde olmadan yaptım çünkü içimde sinir birikti :/
orası neresi öyle 20bin lira tutuyor ya yok daha neler
ben 300e çok diyordum 20bin nedir :Oya en kötü giderim baktım dayanamıyorum bırakır gelirim. atla deve mi sanki zorlayacak değilim, gelir türkiyede okurum yüksek lisansımı
- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.659
sen de yurtdışında mıydın?
boşanmadan önce bu kadar değildim. o zaman kendimce aile kurduğumu düşünüyordum eşimle.
ama kıymetlerini boşandıktan sonra çok daha iyi anladım.
çünkü ne olursa olsun sarıp sarmaladılar beni
eskisinden daha iyi artık aramız
önceden tartışma vs çok olurdu artık birbirimize sımsıkı sarılıyoruz
onlar da beni kaybetmenin üzüntüsünü yaşamışlar sanırım
ben sarılırım kız sana üzülme sen yeter ki
sen orlarda teksin bir de ya umarım çıkar tayininiz
yurtdışına dediğim gibi yapamazsam geri dönerim napayım. yapamadım da geri döndüm de demek istemiyorum ama
şehir, ilçe olarak yani aynı evde yaşasak da ben -şimdi burada küçümsüyorum gibi algılanmasın- öğretmenliğe falan atanırsam olur ancak iyi bir iş imkanı ama onu da ben istemiyorum ya ne hayallerle yola çıktım ve bunların arasında yoktu öğretmenlik :/ ailem de seviniyor böyle başarılarımı gördükçe. duygular ve mantık çarpışması işte
- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.659
seviyoruz çünkü
yurtdışında nasıl akademisyenlik işleri hiç bilmiyorum ama bizdeki gibi atamalı değildir herhalde.
bir arkadaşımın arkadaşı aynı şekilde italyada akademisyen oldu sonra türkiyeye geldi yine
ne gibi artıları eksileri var mesela?
benim hiç düşünmediğim bir şeydi teorik anlamda çalışmak ama cazip gelmeye başladı nedense yurtdışında olunca.
ay havalardan hep havalardan der gibi oldu
hayır yani her gün git-gel yapsan o bile olur da hem para hem zaman hem yorgunluk olarak mahveder
ipekcim çoğunlukla öyle yapıyorum cuma biniyorum buradan pazartesi sabaha karşı direkt işe geliyorum
o da her hafta olmuyor, yoğunluktan ya da yorgunluktan bazen cumartesiye sarkabiliyor
ben bu 2 saatte özlüyorsam bu kadar yurt dışında nasıl yaparım onun tasasına düşmüştüm de gece
Samimi arkadaşlar edinmeye çalış sakın içine kapanma, ben de okurken epey afallamıştım başlarda ama edindiğim arkadaşım sayesinde arkadaşım ailemi aratmadı, bazen abla bazen kardeş özellikle de kuralcı bir anne oldu başıma
hahah var canım var yakın dostlarım birkaç tane zaten onların yanında kendimi çok güçlü hissediyorum
- 26 Haziran 2014
- 1.077
- 1.361
yüksek lisansı için mi gidiyorsun? tebrik ederim öncelikle. herkesin eline geçmeyen bir fırsat.
ben de 5 yıldır ailemden uzağım ama alıştım. insan özlüyor tabii ama zamana, kadere karşı duramıyorsun. hep çocuk kalma şansımız yok. öyle olsa bile bir zaman sonra sen de kendi hayatın olsun isterdin. şimdi ailenden uzaklara gideceğini bildiğin için böyle duygusalsın. yine de unutma mesafeler uzadıkça kalpler yakınlaşır. belki hayatımızdaki diğer insanlar için böyle değildir. ama aile için durum böyle.
ben de 5 yıldır ailemden uzağım ama alıştım. insan özlüyor tabii ama zamana, kadere karşı duramıyorsun. hep çocuk kalma şansımız yok. öyle olsa bile bir zaman sonra sen de kendi hayatın olsun isterdin. şimdi ailenden uzaklara gideceğini bildiğin için böyle duygusalsın. yine de unutma mesafeler uzadıkça kalpler yakınlaşır. belki hayatımızdaki diğer insanlar için böyle değildir. ama aile için durum böyle.
- 21 Ekim 2014
- 6.805
- 5.036
- 2 Nisan 2013
- 3.612
- 2.072
- 37
sen de yurtdışında mıydın?
boşanmadan önce bu kadar değildim. o zaman kendimce aile kurduğumu düşünüyordum eşimle.
ama kıymetlerini boşandıktan sonra çok daha iyi anladım.
çünkü ne olursa olsun sarıp sarmaladılar beni
eskisinden daha iyi artık aramız
önceden tartışma vs çok olurdu artık birbirimize sımsıkı sarılıyoruz
onlar da beni kaybetmenin üzüntüsünü yaşamışlar sanırım
ben sarılırım kız sana üzülme sen yeter ki
sen orlarda teksin bir de ya umarım çıkar tayininiz
yurtdışına dediğim gibi yapamazsam geri dönerim napayım. yapamadım da geri döndüm de demek istemiyorum ama
şehir, ilçe olarak yani aynı evde yaşasak da ben -şimdi burada küçümsüyorum gibi algılanmasın- öğretmenliğe falan atanırsam olur ancak iyi bir iş imkanı ama onu da ben istemiyorum ya ne hayallerle yola çıktım ve bunların arasında yoktu öğretmenlik :/ ailem de seviniyor böyle başarılarımı gördükçe. duygular ve mantık çarpışması işte
bende sna sıkıca sarılırım uzulme sende herşey ıyı olur ınşallah hem 6 ay cabık gecer inşallah sag salım gıder gelırsın
- 14 Ekim 2014
- 1.631
- 1.474
Offfffffff ki ne offfff 8 aylık evliyim annem babam 7 saat uzağımda eşimi seviyorum ama yatagimi annemi babamı çok özlüyorum doğduğumdan beri ayni evdeydim uniyi ayni şehirde okudum hic ayrilmamistim annemlerden içim parçalanıyor ama alisicaz yapacak bisey yok o yüzden bi bebegimin olmasını istiyorum nasip kismet
- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.659
ne kadar uzak da kalsan geri gidince kaldığı yerden devam ediyor. ne yapsalar da sevmekten vazgeçemiyorsun ya da ben ne yapmış olsam onlar da vazgeçmiyor beni sevmekten.
teşekkür ederim
önceden öyle isterdim ben de ah kendi evim olsun kendi hayatım olsun şimdi büyüdük ailemizi özlüyoruz ya bu işte bir terslik var :)
geri dönmüşsün ama oh mis :)
6 ay giden başka bir arkadaş canım arada yazan ben gittim 2 yıldan aşağı dönemem :|
- 5 Şubat 2015
- 8.379
- 24.177
ailemle aynı şehirde yaşıyoruz ama ayrıyız çoğunlukla. yaşadığım ev doğup büyüdüğüm ev onlar yazlığımızı daimi ev olarak kullanıyorlar. ben tek başıma takılıyorum çoğunlukla. aramız max. 45 dk 1 saat ama çalışmadığım için de biraz fazla düştüm sanırım üzerlerine. özellikle anneme biraz fazla düşkünüm vallaha son zamanlarda yalnızlıktan mıdır nedir iyice ana kuzusu oldum. KPSS'ye girdim iyi de bir puan aldım ama sırf şehir değiştirmeyeyim diye bekliyorum ki ilk atamada yazsam Doğu Güney Doğu olurdu benim puanımın altında kapatan yerler var çünkü ama ıııhhh ille anamın dizinin dibinde olacağım.
ama hata yapıyorum farkındayım. gerçi benim İzmir istememin bir nedeni de kira vs derdimin olmayacak olması, rahat bir hayatım olacak ki hiç maddi zorluk çekmedim, sudan çıkan balığa dönerim diye korkuyorum.
yerinde olmak istemezdim. kararın mantıklı olan ama kalbin başka şey söylüyor.
ama hata yapıyorum farkındayım. gerçi benim İzmir istememin bir nedeni de kira vs derdimin olmayacak olması, rahat bir hayatım olacak ki hiç maddi zorluk çekmedim, sudan çıkan balığa dönerim diye korkuyorum.
yerinde olmak istemezdim. kararın mantıklı olan ama kalbin başka şey söylüyor.
- 2 Nisan 2013
- 3.612
- 2.072
- 37
anladım canım olsun 2 senede gecer sımdı ıletısım cok kolay tango felan goruntulu konusursun bılıyorum zor ama meslegın ıcın gıdıcan sanırım hem ailende cok ıster egıtım ısın meslegın için gıdican sonra gerı gelcan inşallah zor ama zaman cabuk gecer canım
- 30 Haziran 2013
- 21.203
- 16.797
ben kaldım canım hala da ayrıyım alıştın mı dıye sorarsan alışamadım yanlarından gelırken çok ağlıyorum cocuk gıbı annemın etegıne tutunasım gelıyor ama yetıskın olmam gerekıyor ya yapamıyorumİçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
4 yıl ızmırde okudum gerı geldım 2 yıl aılemle yasadım atandım 5 yıldır ayrıyım alışamıyorsun bunları hep hıssedıyosun ama ısıne bakmak zorundasın başarmak zorundasın elınden gelenı yaparak onları gururlandırmalısın bırıcık kızımız nelerı basarmıs desınler goguslerı kabarsın senın de dedıgın gıbı onların da beklentısı bu yonde
sen benden daha ıyı bılırsın kendını gerceklestıren ınsan her durumla baseden yalnızlıkta da yasayabılen kalabalıkta da kendıne yer edınebılen elıt ınsandır herkesın kendı ıcınde bır yolculugu ve nırvanası var ona ulaşmak hedefıyle çık yoluna
Allah yolunu acık etsın...
- 12 Mart 2013
- 37.829
- 51.659
bizimkiler de öyle sakin bir yerde yaşıyorlar izmire 2 saat uzaklıkta. ya onlar hallerinden memnun ama düşünsene öyle küçük bir yerde de bizim çalışma şansımız yok işte. orada bir okula atanmak istesem ben yıllarca bunun için çabalamadım ki kesinlikle küçümsemiyorum öğretmenliği ama ideallerim hep başka oldu o yüzden.
izmire, istanbula yani türkiyeye dönerim bir şekilde ama onlarla aynı evde yaşamak artık biraz hayal kalıyor benim için de :/ ben de çok ana kuzusuyum ya boşandığımdan beri. resmen her ayrılışımızda ağlıyorum :/
evet onlar tam destek zaten biraz da şımarıklık ediyorum işte annemin babamın küçük kızı gibi dizlerinin dibinde oturmak istiyorum bazen
ama eşşek kadar oldum artık 
teşekkür ederim!
onlar böyle görmekten mutlular zaten beni kendi ayaklarım üzerinde durmamdan hele böyle şeyleri hedeflemiş olmam babamın gözleri parıl parıl parlıyor mesela "çok güzel kızım" diyor hep bu planlara yapabildiğin kadarını yap, git tabii diyor
mühim olan onların da mutlu oldukları yerde yaşaması değil mi zaten
kendi yanımda götürüp mutsuz etmektense orada kalsınlar değil mi
- Durum
Benzer Konular
