- 2 Nisan 2013
- 3.612
- 2.072
- 37
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
2 saat çok iyi bir rakam bence.İçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
Samimi arkadaşlar edinmeye çalış sakın içine kapanma, ben de okurken epey afallamıştım başlarda ama edindiğim arkadaşım sayesinde arkadaşım ailemi aratmadı, bazen abla bazen kardeş özellikle de kuralcı bir anne oldu başımaİçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
tatlım yeter ki ben bir gidiyim gerisi kolay , zaten 6 aylık egitim topu topuna ama gel gör ki k
ben de yalnız yaşadım, (hatta bu sebeple üniversiteden sonra ailemin yanında zorlandım bir süre)
ama çok şanslıydım, gerçekten çok kafa dengi bir arkadaş grubum vardı
yalnız olmayı da severdim, arkadaşlarımla olmayı da
çok dengeli atlattım ben o dönemi
ama şimdi düşününce bu gerçekten büyük şanstı çünkü çıkarcı olmayan, içten, samimi, çok düşünceli, neşeli insanlarla karşılaştım ben arkadaşlık anlamındahem de daha ilk senede, ilk ayda
bir de o dönem hep part time işlerde çalıştım, o da iyi gelmişti
ama olmaz evi birazcık uzun süreli yatılı misafirlerle doldurup, her işime karıstırman gerek, yoksa konsantre sorunu yasarım ,(gözümün önüne şiki şiki babaaa geldi)
yalnız ben son cumleyi cok sevımlı bir sezeryan olarak algıladım, sonradan cesaret cumlen oldugunu anladım
neyse ben konunu dagıtmayım fazla
Kucukken cok feci anneciydim. 2 gun gormesem aglamaktan kahr olurdum. (Teyzemde falan kalinca)
Sonra annemler hacca gitti. 40 gun ayri kaldik. yazlari yatili kuran kursuna gittim, orada da aglaya aglaya yalvarirdim hocaya aramak icin. IZin vermezdi. Acaba yangin mi cikti? Annem oldu mu diye uyuyamazdim.
Boyle boyle alistim. Bir de universite icin uzaktaydim derken, hepsi gurbete hazirlikmis. Simdi de ozluyorum ama goruntulu falan konusuyoruz. Asil bulusunca ayrilmasi zor oluyor.
Sen de simdi yeni ayrildigindan boylesin, yoksa ayri kaldikca ozlem artacagina azaliyor sanki.
Ya just aradım aradım bir türlü bulamadım bir gelisme ilişkin hakkında ne oldu var mı bir şey?
Just bu kadar üzme kendini birde benim hayatımı görsen eşimle mutluyum ama artık aile hasretim yakıyor içimi çoookkk uzakdayım ailemden he demeye gidilmiyor 20 bin lira türk parası tutuyor sadece ben ve 3 çoçuğun bilet parası birde burda kira internet su elektrik çart çurtu derken bütçe aşıyor kendini o yüzden gidemiyorum heryıl inan bugün geçmiş geri gelcek seçim yap deseler ya ailen ya eşin asla eşimi seçmezdim ailemden daha değerli değilmiş zamanla dayanılmaz çekilmez oluyor gurbet eşimle iyiyiz mutluyuz üzerime titrer ama annemin babamın yerini dolduramıyor yok olmuyor çok iyi düşün yurtdışı cazip görünsede yıllar sonra insan anlıyor yorgun stresli sinirli bi insan olup çıkıyorsun buda benim tecrübem memleketim anam babam kardeşlerim gibisi yok valla
ilk zamanlar cok zor geliyo dogal olarak.. sen yanlarinda degilken hep bsy olacakmis gibi geliyor.. ama gittigin yerde duzenini kuup Allah'in izniyle faydali isler yapinca daha bi oturuyor her sey ve eski huzun gidip rutine bagliyor insan.. yine ozluyorsun ama melodram tadinda degil.. Allah'a emanet ediyorsun.. eger aileye fazlaca duskunluk varsa o burukluk sureci daha uzun oluyo tabi..
yine de imkanin varsa planlarin onlarn yaninda olmaya gore yap derim..
cannım zordur herzaman boyledır bende annemlere gıdınce gelmek ıstemıyorum gelınce çok ozluyorum cok alısyorum yanlarında olmaya ama hayat işte ya evlenınce yada ıs ıcın ayrı kalmak zorunda kalıyoruz zor gercekten..
Aşamadım eşimi ikna ettim yakına tayin istedik, tabi çıkarsa.. bekar olsam hiç ayrılmam yanlarından benim hayatım ailemle sevdiklerimle güzel, onlardan ayrılıp yurt dışına gitmezdim ben olsam.
Bu benimde kendim de aşamadığım bir konu ..
Her gece yatarken onları düşünüp dualar ediyorum .
Just cığım bende 5 senedir aileme ve eşime 3 saatlik mesafede yalnız yaşıyorum. Bîara ev arkadaşım oldu, bîara kardeşim yanıma okumaya geldi gitti. Bende doktorayı bitirene kadar hep gel git yaptım. Arada ailemle özellikle çok anlaşamadığımız noktalar olsada, alışamıyorum onlarsız olmaya...
Yalnızlığa aşıştın diyenleri anlayamıyırum, çünkü bende alışamıyorum...dırf buyüzden arada ne kadar mesafe olursa olsun, yprulsamda en kötü 2. Haftada bir gît gel yapıyorum.
Akademisyen biri olarak ta, bunu iyi düşünüp taşınmanı tavsiye ederim. Bu işe bir girdinmi, geriye dönüşün olmuyor ne yazıkki, çok büyük artıları var ama atanamama gibi çok büyük eksileri de var...
2 saat çok iyi bir rakam bence.
Ben olsam cumadan gider pazar dönerdim. Olabildiğince gün içinde konuşursunuz.
Sen bir boşluk yaşıyorsun sanki. yaz gelince düzelirsin kısmen. Havaların da çok etkisi var.
Samimi arkadaşlar edinmeye çalış sakın içine kapanma, ben de okurken epey afallamıştım başlarda ama edindiğim arkadaşım sayesinde arkadaşım ailemi aratmadı, bazen abla bazen kardeş özellikle de kuralcı bir anne oldu başımave farklı şehirlere atanmamıza rağmen hala ilişiği koparmadık
sen de yurtdışında mıydın?
boşanmadan önce bu kadar değildim. o zaman kendimce aile kurduğumu düşünüyordum eşimle.
ama kıymetlerini boşandıktan sonra çok daha iyi anladım.
çünkü ne olursa olsun sarıp sarmaladılar beni
eskisinden daha iyi artık aramız
önceden tartışma vs çok olurdu artık birbirimize sımsıkı sarılıyoruz
onlar da beni kaybetmenin üzüntüsünü yaşamışlar sanırım
ben sarılırım kız sana üzülme sen yeter ki
sen orlarda teksin bir de ya umarım çıkar tayininiz
yurtdışına dediğim gibi yapamazsam geri dönerim napayım. yapamadım da geri döndüm de demek istemiyorum ama
şehir, ilçe olarak yani aynı evde yaşasak da ben -şimdi burada küçümsüyorum gibi algılanmasın- öğretmenliğe falan atanırsam olur ancak iyi bir iş imkanı ama onu da ben istemiyorum ya ne hayallerle yola çıktım ve bunların arasında yoktu öğretmenlik :/ ailem de seviniyor böyle başarılarımı gördükçe. duygular ve mantık çarpışması işte
yüksek lisansı için mi gidiyorsun? tebrik ederim öncelikle. herkesin eline geçmeyen bir fırsat.
ben de 5 yıldır ailemden uzağım ama alıştım. insan özlüyor tabii ama zamana, kadere karşı duramıyorsun. hep çocuk kalma şansımız yok. öyle olsa bile bir zaman sonra sen de kendi hayatın olsun isterdin. şimdi ailenden uzaklara gideceğini bildiğin için böyle duygusalsın. yine de unutma mesafeler uzadıkça kalpler yakınlaşır. belki hayatımızdaki diğer insanlar için böyle değildir. ama aile için durum böyle.
bende 4 sene üni hayatı yaşadım.. ilk başlarda zordu tabi ama insan zamanla alışıyor.
bende sna sıkıca sarılırım uzulme sende herşey ıyı olur ınşallah hem 6 ay cabık gecer inşallah sag salım gıder gelırsın
Offfffffff ki ne offfff 8 aylık evliyim annem babam 7 saat uzağımda eşimi seviyorum ama yatagimi annemi babamı çok özlüyorum doğduğumdan beri ayni evdeydim uniyi ayni şehirde okudum hic ayrilmamistim annemlerden içim parçalanıyor ama alisicaz yapacak bisey yok o yüzden bi bebegimin olmasını istiyorum nasip kismet
anladım canım olsun 2 senede gecer sımdı ıletısım cok kolay tango felan goruntulu konusursun bılıyorum zor ama meslegın ıcın gıdıcan sanırım hem ailende cok ıster egıtım ısın meslegın için gıdican sonra gerı gelcan inşallah zor ama zaman cabuk gecer canımne kadar uzak da kalsan geri gidince kaldığı yerden devam ediyor. ne yapsalar da sevmekten vazgeçemiyorsun ya da ben ne yapmış olsam onlar da vazgeçmiyor beni sevmekten.
teşekkür ederim
önceden öyle isterdim ben de ah kendi evim olsun kendi hayatım olsun şimdi büyüdük ailemizi özlüyoruz ya bu işte bir terslik var :)
geri dönmüşsün ama oh mis :)
6 ay giden başka bir arkadaş canım arada yazan ben gittim 2 yıldan aşağı dönemem :|
ben kaldım canım hala da ayrıyım alıştın mı dıye sorarsan alışamadım yanlarından gelırken çok ağlıyorum cocuk gıbı annemın etegıne tutunasım gelıyor ama yetıskın olmam gerekıyor ya yapamıyorumİçim sıkım sıkım sıkılıyor, uyuyamadım, uyuyamıyorum
Aileme tekrar çok bağlandım, sanki tekrar bir çocuğun ayrılma anksiyetesini yaşıyorum.
Yaptığım bütün bilişsel çarpıtmaları ve düşünceleri listeleyebilirim, farkındayım. (Belki de yapmalıyım)
Ama şu anlık üzüntüme engel olamıyorum.
1 hafta boyunca yanlarındaydım. Şimdi yine yalnızım.
Hele seneye yurt dışına gideceğim, hep heveslenmiştim bu konuda ama onları çok özlüyorum.
Annemi, babamı, kardeşimi.
Ya ben yokken başlarına bir iş gelirse, ya bir daha göremezsem diye düşünüyorum
Düşündükçe sıkışıyorum şu anki gibi bir ağlamak hali geliyor
Ailemden 2 saat uzakta yaşıyorum, hiç bundan daha uzak kalmadık birbirimize.
Bazen her şeyi bırakıp dizlerinin dibinde olasım geliyor ama onların da istediği bu değil benden.
Onlar da benim başarımı görmek istiyorlar.
Of, bilemiyorum ya.
Siz bu kaygılarla baş başa ailenizden çok uzakta yaşamak zorunda kaldınız mı?
Nasıl aştınız?
ailemle aynı şehirde yaşıyoruz ama ayrıyız çoğunlukla. yaşadığım ev doğup büyüdüğüm ev onlar yazlığımızı daimi ev olarak kullanıyorlar. ben tek başıma takılıyorum çoğunlukla. aramız max. 45 dk 1 saat ama çalışmadığım için de biraz fazla düştüm sanırım üzerlerine. özellikle anneme biraz fazla düşkünüm vallaha son zamanlarda yalnızlıktan mıdır nedir iyice ana kuzusu oldum. KPSS'ye girdim iyi de bir puan aldım ama sırf şehir değiştirmeyeyim diye bekliyorum ki ilk atamada yazsam Doğu Güney Doğu olurdu benim puanımın altında kapatan yerler var çünkü ama ıııhhh ille anamın dizinin dibinde olacağım.
ama hata yapıyorum farkındayım. gerçi benim İzmir istememin bir nedeni de kira vs derdimin olmayacak olması, rahat bir hayatım olacak ki hiç maddi zorluk çekmedim, sudan çıkan balığa dönerim diye korkuyorum.
yerinde olmak istemezdim. kararın mantıklı olan ama kalbin başka şey söylüyor.
anladım canım olsun 2 senede gecer sımdı ıletısım cok kolay tango felan goruntulu konusursun bılıyorum zor ama meslegın ıcın gıdıcan sanırım hem ailende cok ıster egıtım ısın meslegın için gıdican sonra gerı gelcan inşallah zor ama zaman cabuk gecer canım
ben kaldım canım hala da ayrıyım alıştın mı dıye sorarsan alışamadım yanlarından gelırken çok ağlıyorum cocuk gıbı annemın etegıne tutunasım gelıyor ama yetıskın olmam gerekıyor ya yapamıyorum
4 yıl ızmırde okudum gerı geldım 2 yıl aılemle yasadım atandım 5 yıldır ayrıyım alışamıyorsun bunları hep hıssedıyosun ama ısıne bakmak zorundasın başarmak zorundasın elınden gelenı yaparak onları gururlandırmalısın bırıcık kızımız nelerı basarmıs desınler goguslerı kabarsın senın de dedıgın gıbı onların da beklentısı bu yonde
sen benden daha ıyı bılırsın kendını gerceklestıren ınsan her durumla baseden yalnızlıkta da yasayabılen kalabalıkta da kendıne yer edınebılen elıt ınsandır herkesın kendı ıcınde bır yolculugu ve nırvanası var ona ulaşmak hedefıyle çık yoluna
Allah yolunu acık etsın...