Huylu huyundan vazgeçmez,her şeyi en başından tek tek anlatasım geldi
Ameliyattan önceki akşam bol vitaminli salatalarla yemeklerle meyvelerle güzelce besiye aldım kendimi.Gece çok erken yatmadım ki uyuyamayıp heyecan yapıp iyice uykum kaçmasın,iyice uykum gelince yattım uyudum. Uyandığımda yıllardır içimde eksiklik duygusu uyandıran o duygudan kurtulacağım gün gelmişti.Çantamı alıp Acıbadem Fulya hastanesinin yolunu tuttum.
Hastaneye vardığımda saat 7 gibiydi,hemen odama aldılar,odam yeni doğan katındaydı,ben de ikiz bebeklerime kavuşacağım için çok uygun oldu
Hastane oldukça güzel,temiz,profesyonel;çalışanlar güleryüzlü,sevecen,işlerinde iyi.Odaya almalarıyla birlikte hemen ameliyat önlüğü giydirildi,damar yolu açıldı.Sonra bekleme süreci başladı.
8 gibi Barış beyin hemşiresi geldi.Önce kendini tanıtmadığı için,ben de karşımda dışarıdan gelen kıyafetli birini gördüğüm için direkt forumdan biri diye düşünüp,daha önce görmediğim ama gelebilirim dediği için o olduğunu düşündüğüm Chilek arkadaşımız sandım
"Merhabaaa" diye kapıyı açınca ben de bir anda "Çilek mi yoksa" deyiverdim,kız şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemedi,ne çileği oldu.Ben de neyse siz kimdiniz dedim ama durumu kurtaramadım,kızın şaşkın bakışları hala gözümde,ameliyat heyecanından serap gördüğünü veya canımın çilek çektiğini falan düşünmüş olabilir.
Nasıl göğüsleri severiniz dedi,büyük göğüs mü istersiniz yoksa doğal mı olsun dedi.Ben de doğal,benim fiziğime uygun göğüs istediğimi,zaten Barış beyin de büyük göğüs yapmadığını söyledim.Evet Barış bey büyük göğüs sevmiyor ama bazen biz bu yönde isteklerinin olduğunu bildiğimiz kişiler için ameliyatta yönlendirme yapıyoruz daha büyük protezler için dedi.Ben de yok ben Barış beyin zevkine güveniyorum dedim.
8 buçuğa doğru Barış beycim geldi.Çizimleri yaparken bunlar büyümüş yapmayalım demesin mi,tabi ben şaka yaptığını biliyorum ama bir yandan da ödüm patlıyor yeni bir aksilikten.Dedim kilo aldım Barış bey,bakın göbeğim de çıktı,o göbek gidince onlar da küçülecek dedim
Bunlar büyüsün diye mi kilo aldın dedi,hayır dedim ameliyat sürecinde son aylarda sporu dansı ne varsa bıraktım,kendimi saldım.O da bu arada keyifle gülüyordu sağolsun,cansiperane ameliyata ikna etmeye çalışmam komiğine gitti sanırsam.Neyse çizimlerim yapıldı,çok güzel olacak merak etme dedi.Büyük ihtimalle 250 olur ama sığmazsa daha küçüğünü koyarım,zaten göğüs dokun var,büyük
protez koyarsak taşma yapar dedi,ben de size güveniyorum ne uygun gelirse onu yapın dedim.
Çizimlerden sonra ameliyathaneyi aradılar,hazır olduğumu söylediler ve 10 dk sonra aşağıya alalım dediler,ben tabi böyle
Ameliyathaneye indiğimde de birkaç kişi ile tanıştım ama şu an hiç hatırlamıyorum :) Bir hemşire bir iğne yapacağım o şimdi size iyi gelecek,sakinleştirecek dedi :) Sonra hatırladığım tek şey başka bir odaya geçişimiz ve orda Barış beyi görmem.Ne çabuk uyumuşum yahu,dünden hazırmışım sanki
Bir de hatırladığım ameliyattan önce mi sonra mıydı bilmiyorum Barış beyin adın ne,benim adım ne,ne ameliyatı olacaksın gibi sorular sorduğu,bilincimi kontrol ettiği
Sonra uyanma odasında Barış beyin hemşiresinin adımla seslendiğini,ameliyatınız bitti,250 cc kondu,çok güzel oldu dediğini hatırlıyorum.Tabi ben bu arada aman tamam,çekil uyuyacağım modundayım
Gözlerini açabiliyor musunuz diye sordular,açıyorum ama bişey var dedim,jel sürdüklerini söylediler.Bir şikayetiniz var mı deyince saymaya başladım,midem bulanıyor,üşüyorum,göğsüm ağrıyor :) Göğsüm ağrıyor deyince çocuk güldü,e doğal yani der edasıyla. Hemen bir ilaç yaptılar mide bulantımı titrememi mucizevi bir şekilde saniyesinde geçirdi. Etrafıma da fanlı ısıtıcılar koydular. Saati sordum 12 buçuk dediler.
Sonra odama aldılar,hemen giydirdiler.Barış bey geldi,iyi misin dedi.İyiyim dedim,hiçbir sıkıntım yoktu.220,250,280 denedik 220 küçük oldu,280 de büyük oldu,en güzeli 250 oldu dedi,ben de eminim en güzeli budur dedim.Saat 4'e kadar güle oynaya geçti,hiçbir sıkıntım olmadı.4'ten sonra hafif hafif ağrılar başladı ilaçların narkozun etkisi geçmeye başladığından.Meğer o ağrılar hiçbir şeymiş,daha zorlayan ağrılar gece başladı.Hemşireye ağrım olduğunu söyledik, o zaman bir şeyler yedirelim,ayağa kalkın sonra ağrı kesici yapalım dediler.Hemen yiyecek bir şeyler geldi,gayet güzel yedim :) Ayağa kaldırdıklarında hiç sıkıntı olmadı,ne baş dönmesi ne mide bulantısı.Ağrı kesiciden sonra yine rahatladım,biraz uyudum.Akşam olduktan sonra ben sürekli ne zaman ağrı kesici ne zaman ağrı kesici demeye başladım :) Tabi ağrı kesicinin bir sınırı var,her istediğinde yapmıyorlar.Ama hemşire yürüyüşün rahatlatacağını söyledi,ben zaten rahatça yürüyebiliyordum,o yüzden ağrı oldukça yürüyüp açılmaya çalıştım.Akşam Barış bey yine uğradı asistanı Sevin'le.Sıkıntın var mı diye sordu,ağrı oldukça ağrıkesici yapabilirler mi dedim,yapabilirler dedi ama beni avutmak içinmiş,hemşirelere gerekli talimatı vermiş zaten :)
Gece de artık kendi kendime bile kalkıp koridorlarda dolaşabiliyordum,tuvalete kendim gidebiliyordum.Bu şekilde idare ettim ama o gece ağrı geçsin diye hep koridorlarda yürüyerek,hemşirelere uyuşturucu bağımlısı gibi ağrı kesici için yalvararak yani uyumadan geçti.Dolayısıyla ağrı kesiciyi aldığım anda bir güzel uyumuşum.Sabah Barış bey geldi direnlerin durumuna baktı,çıkarabiliriz dedi,direnler sargılar çıkarıldı.Sargılar direnler baya bir zorluyormuş onu anladım.Sonra Sevin'i aramamı bir sporcu sütyeni ve latik bandaj getirmesini söylememi istedi.Onlar gelene kadar da sıkı bandajlama paket servisi devam tabii.Ağrıdan çok sıkışıklık çok rahatsız ediciydi.Sevin gelip sütyeni giydirdiğinde daha rahatladım.Sonra öğlen yemeğimizi yiyip 2 gibi hastaneden ayrıldık.
Eve geldiğim gün korkudan yine bol bol ağrı kesici içtim,dün bugün de hiç ağrı kesici içmeden idare edecek durumdayım.Yemeğimi kendim yiyebiliyorum,sadece uzanma işlerinden kaçınıyorum.Arada gerginlik hissediyorum ama günlük hayatıma büyük oranda döndüm diyebilirim.Pazartesi de işe başlıyorum.Şimdilik bu kadar,hepsini okuyabildiyseniz bravo