Doğum Tarihi : 09.07.13 Salı
Hastane Adı : Medipol Mega Hastaneler Kompleksi
Dr : Op.Nagihan Kaya
Doğum Şekli : Normal
Doğum Haftası : 38+6
Cinsiyeti : Kız
Bebek Kilosu : 3.000 gr
Bebek Boyu : 46 cm
26.06.2013 tarihinde 4 gün böbrek taşına bağlı aşırı sancılar nedeniyle devlet hastanesinde yattım ama orda doğum yapmaya hiç niyetim yoktu
böbrek taşımın doğumu tetiklemesinden korkuyordum ama olmadı çok şükür.O hastaneden çıktıktan sonra evimde yalnız kalamayacağım için kayınvalidemin evinde kalmaya başladım.Günlerden 09.07.2013 saat sabah 4 civarıydı herkes sahurunu bitirmiş yatmaya hazırlanıyordu.Ben wc ye gittiğimde pembe bi leke gördüm önce bunun bir gün öncesinde devlet hastanesindeki böbrek taşımla ilgili olarak gittiğim devlet hastanesindeki kontrolde verilen vajinal fitil sebebiyle olduğunu düşündüm hiç konduramıyordum doğumun başladığını
yinede kayınvalideme seslendim ve lekeyi gösterdim -hımmm ilaçtandır belki kızım bekleyelim bakalım dedi (aslında o da anlamış doğumun yaklaştığını fakat beni panikletmemek için söylememiş
sonra gidip bişeyler atıştırdım ve tekrar bi güzel yattım uyudum sabah 05:53 de aynı adet sancıları gibi sancılar başladı wc ye gittim tekrar nişan geldi tekrar kayınvalidemi çağırdım gösterdim hadi bakalım vakit geliyo hazırlan dedi
şoktaydım ne yani minik kızım geliyomuydu
sonra wc den tam çıkarken kıtırt diye bi ses geldi suyum patlamıştı
öksürdükçe ve öğürdükçe azar azar sıcak sıcak sular gelmeye başladı.sonra eşim panik halde taksi almaya gitti.bende o sırada son hazırlıklarımı yapıp kapıda beklemeye başladım.Evden çıkarken sancılarım 11 dakikada 1'di.Taksi geldi ve ben öne oturdum (oturmaz olaydım) taksicide bir çene bir çene resmen bana ayakta anestezi uyguladı
baldızından girdi kayınçosundan çıktı
bende bu esnada arkada kayınvalidemle oturan eşime çaktırmadan el hareketi yapıyodum nerden bunu buldunuz diye
neymiş efendim benim kafamı dağıtmakmış niyeti evt başardı sinir krizi geçirtiyodu
neyse sabahın çok erken ve ramazanın ilk günü olması sebebiyle bomboş yolları aşıp hastaneye vardık.Kapıdaki görevli taksiden adım attığım anda tekerlekli sandalyeyle geldi.Nöbetçi dr kontrol etmek istedi ama suyum geldiği için direk doğumhane bölümüne aldılar.Otel odası görünümündeki odamıza geçtik.Sancılar sıklaşmaya ve bulantılar had safhaya ulaşmıştı.Mavi önlüğü giydirip nst'ye bağladılar.Ebeler kontrole gelipte -oooo sen yolun yarısını geçmişsin 7 cm açılman var diyince sevinçten ve şoktan kendime gelmem zaman aldı
ama asıl mutluluk kapıda Nagihan hanımı görmemle başladı herşeyi unuttum bi anda onun o sevgi dolu yaklaşımıyla sanki ablamı görmüştüm karşımda
oda geldi baktı açılma 9 cm olmuştu hadi bakalım iki daha ıkın doğumhaneye alıcam seni dedi ve bebek henüz aşağıya inmediği için ayağa kalkıp dolaşmamı istedi eşim bi kolumda görümcem diğer kolumda koridorlarda volta atmaya başladık sancı durduğunda gülüyor sancı vurduğunda dişlerimi sıkıp metanetli olmaya çalışıyordum.Sonraki kontrolde açılma 10 cm olunca hadi biraz daha dolaş dediler doğum hissi gelince alıcam dedi Nagihan hanım
tam doğumhane kapısına yakın bi yerde ben -geliyo geliyoo geliyooo diye bağırmaya başladım
ve hemen eşimi öptükten sonra saat 08:40 gibi doğumhaneye alındım
Çatal'a yatırdılar ve ellerimi ayaklarımı bağladıktan sonra nst'yide başlattılar :18: Sürekli ıkın ıkın diyip duruyolardı bütün gücümle ıkınıyordum ama yok olmuyordu nefesim yetmiyodu.Bu sırada Nagihan hanım güven verici ses tonuyla beni sakinleştirmeye güç vermeye çalışıyordu.Bi ara yeter artık dayanaaaaamıyoooruuummm epidural vurun diye bağırdığımı hatırlıyorum Nagihan hanım o sırada eldivenlerini giymiş epizyotomi için iğneyi hazırlıyordu ve gülerek arkasını dönüp hadi yyaaaa doğumu durdurim öylemi dedi
hımm tamam o zaman dedim ve sustum :44: sonra güçlü kuvvetli siyah üniformasıyla ebe geldi :18: ve sağımda durmaya başladı Nagihan hanım karşımdaydı ve son gazı verdi hadi bitanem bak bebeğinin kalp atışları zorlanmaya başladı kafasını görebiliyorum bütün gücünle ıkın dedi ben o korkuyla deli gibi ıkınmaya başladım ama yok başaramıyodum gücüm iyice tükenmişti ve kendimden geçer gibi oldum çünkü nefes alıp vermekten tansiyonum düşmüştü sanırım :83: Ebe Nagihan hanımdan işaretini aldı ve karnıma abandı o an bütün organlarım dışarı fırlıcak gibi hissettim ama ilk deneme başarısız
-hadi tüm gücünle aşkım dedi Nagihan hanım :13: haydi bismillah dedim ve gözlerimi iyice sıkıp nefesim tükenene kadar ıkındım
ebede maşallahh tüm gücüyle abanınca bi anda zaman durdu ve o ince tiz ama dünyanın en muhteşem sesini duydum.ağlamaya başladım Allahım bu nasıl bir duygu
O çektiğim sancılar acılar bi anda bıçak gibi kesildi kızımı Nagihan hanımın kolunun içinde oturur şekilde görmemle birlikte.Ama ilk dediğim söz ne oldu dersiniz -anammm bu kapkara bi yanlışlık oldu sanırım geri koyun onu daha olmamış bu dedim Nagihan hanıma ve karşılıklı kahkahalar attık
sonra kızımın göbek bağını kesip hemşirelere verdi.Bas bas bağırıp ağlıyodu zilli kızım.Şu lafımla anne olduğum tescillendi :109:
-Ne oldu bi sorunmu var iyi değilmi yoksa kızım neden bu kadar çok ağlıyo Nagihan hanım
arkasından Nagihan hanımın cevabı gecikmedi -asıl ağlamasa kork bebeğin gayet sağlıklı dedi ohhh dedim içimden.Dikişlerim atılırken hiç bişey hissetmedim diyebilirim ( oysa doğumdan daha çok epizyotomiden korkuyordum ama ne kesildiğini ne dikildiğini hissetmedim bile) Nagihan hanım dikişin az zaten çabuk toparlarsın eskisinden daha iyi oldu dedi ve tekrar içten sımsıcak kahkahalar koptu buz gibi doğumhanede
o dikişleri atarken bi yandan muhabbet ediyorduk.-Ben olmasamda sen kendi kendine evde bile doğurabilirmişsin çok şanslısın dedi
bende cevaben benim asıl şansım sizi tanımak ve kızımın doğumunu sizin yaptırmanız dedim
benden mutlusu yoktu hayallerim gerçek olmuştu hamileliğimin başından beri normal doğum istiyorum diyip duruyodum you tube dan izlemediğim doğum videosu kalmamıştı ve başardım diğer hayalim acaba Nagihan hanıma denk gelirmiyim ya gece olursa yoksa yada izinliyse diye düşünüp duruyodum ve asıl önemlisi bebeğimi sağlıklı olarak kucağıma alabilicelmiyim düşüncesiydi çok şükür Allahıma hepsi gerçek oldu.Sonra beni çocuk gibi giydirdi hemşireler bir anne özeniyle
tekerlekli sandalyeye oturttular ve işte o 9 ay boyunca beklediğim mükemmel an
kızımı getirdiler ona aldığım doğmadan önce içinde hayal ettiğim öpüp kokladığım minnie mause'lu hastane çıkışlarını giymiş olarak
kucağıma verdiler Allahım o nasıl güzel bi koku o nasıl kömür gibi boncuk boncuk bakan gözler hayatımın en güzel anıydı.Sarıldım ve mutluluktan ağlamaya başladım.Küçücük kaşık kadar suratıyla gözlerimin içine bakıyodu
alkışlarla doğumhaneden çıktım (haketmiştim ama gerçekten
eşim hemen yanımıza gelip ikimizinde alnına bir öpücük kondurup teşekkür etti
ilk emzirmeden önce annemin getirdiği soğanı sürdüm göğüslerime dualar eşliğinde ve sonra iyice yıkadım (bu sayede göğüs çatlağı yada yara ve en ufak bi acı olmadı göğüslerimde) ve ilk emzirme seansımız başarılıydı kızım profesyonel bi şekilde emebiliyodu
sonra bizi asıl odamıza aldılar (bizim evin salonundan daha büyüktü heryer pırıl pırıl ve odamız çok konforluydu) hemşirelerin biri gitti biri geldi.ben yarım saat sonra ayaktaydım.Nagihan hanım kontrole gelmiş beni yatakta görmeyince -aaa pardon yanlış geldim dedi yok yok Nagihan hanım burdayım ben dedim
-baaakk senin ne işin var ayakta çabuk yatağına dedi -peki dedim :26: tekrar yattım.Kızım hep yanımdaydı tahlillerini yapmak için arada alıp hemen getiriyolardı.Ertesi günün sabahında kızımızla birlikte taburcu olduk.(Normal doğum ücretinin dışında en ufak bi ücret ödemedik) İşte benim doğum hikayemde böyle Allahım herkese benim gibi kolay doğum nasip etsin (ramazana hazırlık dönemine denk gelmesi sebebiyle hurma stoğu boldu.O yüzden sürekli hurma yememin büyük faydasını gördüm diyebilirim)