Kaygılar ve hüzün konusunda aynı durumdayım. Bir de yorgunlukla beceriksizleşiyorum, hele sabaha karşı. Bunlar başıma gelirse geçici olduğunu hatırlatsın diye nette ne kadar lohusa depresyonu yazısı varsa okumuştum, yine de okumak başka, yaşamak başka. Senin hakkın da var, küvez süreci geçirdin, orda kendini koyveremezdin o sıkıntı çıkıyordur taksit taksit. Bazen eşim bile olmasa dibimde de, gerekirse 24 saat cebelleşeyim oğlanla, ağlayayım, öyle böyle o emmeyi ben emzirmeyi öğrenelim istiyorum. İç çekmesine bile tahammülüm yok kimsenin.
Benim hastalığım, öksürüğüm daha yeni geçti, öyle özel bir koruma da yapamadım bebeğime, korkma bence, bağışıklıkları sandığınızdan kuvvetli dedi doktor. Burnu çok kolay tıkanıyor, evet hapşırınca açılıyormuş, ben serum fizyolojik de aldım, yaban domuzu gibi sesler çıkarıp hırçınlaşıyor bazen, o zaman damlatıyorum bir iki damla. Hırıltıı nefes oluyor, o da hapşırına ve gaz çıkarınca rahatlıyor. Çook hıçkırıyor bizimki, minicik gövdesi belki 15 dk. sarsılıyor. Burnundan süt geldiği de oldu, normalmiş. Şimdi döküntüler başladı mesela, olurmuş, ona da peki.
Mama veriyor musun sadece sağma süt mü? Ben bugün her mıyıkladığında futbol topu tutuşu dedikleri pozisyonda memeye yapıştırdım. Emiyor emmiyor uyukluyor olsun.. Sağdığım ve pek de birşey çıkmayan sütü sabaha kadar 2-3 kere biberonla vereceğim. ilk hedefim mamadan kurtulmak. Sonra belki de biberondan. Uzun uyuduysa aç uyumamıştır bence. iki gecedir bizimki de uykuya dalamıyor, çok yorgunum. Ama inat edecegiz başka çare yok. Bence hele gündüz, alsın almasın daya memeye, uyusa bile kokusunu hatırlasın. Memeye dönüş vaktini geçmedik biz daha, 6 aydan sonra toparlayanlar var, umudumuzu kaybetmeyelim.