Masumlar apartmanı gibi bir anne ve tavsiyeleriniz

Lizzie8919

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Temmuz 2016
258
128
Merhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
 
Korkma,annene benzemezsin.Dizideki Safiye,yanlış olanı gerıde bırakmak yerine,prizma gibi çoğaltarak yansıtmayı seçmiş.
Fakat dogru olan bu degil.
Mesajını okuyunca,yanımda odevlerini yapan kızıma baktım.
Bu dediklerin bana o kadar da uzakki.
Fakat bir o kadar da yakın aynı zamanda.
Ben de öyle bir annenin kızıyım.
Yansıtmadım,yansıtmayacagım olumsuz gördüğüm davranışları.
Kendi hayatını kurunca annen de degişir,bu yeni anneyle devam edersin hayatına.
Yaslandıkca aynı kalmıyor bir çogu.
Ona kesemiyorsun faturayı,geçinip gidiyorsun...
 
Bu tarz dizilerin başlaması da iyi mi oldu kötü mü oldu tartışılır. Herkes hayatını bu dizidekilerle kıyaslıyor.
Bu dizilerden önce de böyle paylaşımlar vardı.
Diziler hatırlatıyor olabilir fakat tümden de onlara baglayamayız...
 
Bu tarz dizilerin başlaması da iyi mi oldu kötü mü oldu tartışılır. Herkes hayatını bu dizidekilerle kıyaslıyor.
Normalde diziyi demeyip sadece bizi anlatacaktım fakat uzatmamak için dedim dediği gibi dizi olmasa da ben bu konuyu açardım sizin kafanızda nasılbir anne olduğunu daha iyi anlatabilmekti amacım
 
Korkma,annene benzemezsin.Dizideki Safiye,yanlış olanı gerıde bırakmak yerine,prizma gibi çoğaltarak yansıtmayı seçmiş.
Fakat dogru olan bu degil.
Mesajını okuyunca,yanımda odevlerini yapan kızıma baktım.
Bu dediklerin bana o kadar da uzakki.
Fakat bir o kadar da yakın aynı zamanda.
Ben de öyle bir annenin kızıyım.
Yansıtmadım,yansıtmayacagım olumsuz gördüğüm davranışları.
Kendi hayatını kurunca annen de degişir,bu yeni anneyle devam edersin hayatına.
Yaslandıkca aynı kalmıyor bir çogu.
Ona kesemiyorsun faturayı,geçinip gidiyorsun...
Teşekkür ederim bu mesajınız beni o kadar. Mutlu etti ki bilemezsiniz. Kendime eğer yeni hayat kurduğunda para kazandığında sana iyi davranırsa bunları sakın unutma diye çok telkin ediyorum ama ben dayanamıyorum o bana bir gelse ben ona koşarım malesef
 
Bu dizilerden önce de böyle paylaşımlar vardı.
Diziler hatırlatıyor olabilir fakat tümden de onlara baglayamayız...
Olabilir tabi ama hangi konuya baksam babam Kırmızı Odadaki gibi, hangi konuya baksam annem Masumlar Apartmanındaki gibi yazılar görüyorum
 
Her anne kız arasında kuşak çatışması vardır, o da annesinden gördüğü gibi uygular işte. Bizler biraz fazla gördük gözümüz açıldı internetler filan, aslında ondan bu farklılık. Neyse bende aynı senin gibi düşünürken üniversitesiye gittiğimin ilk haftası hüngür hüngür Ahmet kaya beni bul anne dinlerken buldum kendimi. Ha şimdi de evlendim karşı karşıya oturuyoruz, kavgalar devam ediyor ama daha esprili. İnşallah anlarsınız bi gün birbirinizi ne diyim.
 
Bir Psikoloğa gitmenizi tavsiye ederim.
Şuanda bu durumun yanlış olduğunun farkındasınız.
Bu kader motifinin devam etmemesi için destek alabilirsiniz.
Çalışınca ayrı eve taşınmak istemeniz çok güzel.
 
İşte bu yüzden çocuğuna iyi anne olmayı seç.ben şu benzeme olayına pek inanmıyorum bu bir seçim .ya bunlardan ders çıkarır iyi anne olursin yada ders çıkarmaz kötü anne olursun. Seçim senin ...sana burda yaşadıklarımi anlatsam dünyanın öte ucundan ağlarsın belki .ama ben bu yaşadıklarımdan öyle bı ders aldimki Allah'ıma şükür daha bekarken yemin ettim asla kötü bı anne olmucam diye .çok şükür etrafimdaki insanlarda der senin gibi biri görmedik hiç diye .hatta ben biraz hırçın bir kız olduğum için çevrem benden hiç beklemezmis böyle olacağımi açıkça soyluyorlar zaten şuan :) ha dersen hicmi kızmadin cocuguna elbette kızdım robot degiljm bir kizdiysam bin mutlu ettim vicdan yaptığim için .3 yaşına giricek sıpam 12 gune :) bakıyorum ona sen simdi bebekmisin yoksa cocukmusun diyorum gülüyor .sonra sen bebeksin benim minik bebeğimsin diye öpüp duruyorum :) dediğim gibi sen iyi anne olmayı seç ve kendine söz ver öyle olucagina
 
Korkma,annene benzemezsin.Dizideki Safiye,yanlış olanı gerıde bırakmak yerine,prizma gibi çoğaltarak yansıtmayı seçmiş.
Fakat dogru olan bu degil.
Mesajını okuyunca,yanımda odevlerini yapan kızıma baktım.
Bu dediklerin bana o kadar da uzakki.
Fakat bir o kadar da yakın aynı zamanda.
Ben de öyle bir annenin kızıyım.
Yansıtmadım,yansıtmayacagım olumsuz gördüğüm davranışları.
Kendi hayatını kurunca annen de degişir,bu yeni anneyle devam edersin hayatına.
Yaslandıkca aynı kalmıyor bir çogu.
Ona kesemiyorsun faturayı,geçinip gidiyorsun...
Cok guzel tespıt
 
Merhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
Anneler erkek evlatlarına her zaman cocuk muamelesi yapıyor. Annemde sevgisini gosteremezdi ama ben sırnaşmayi sevmedigim halde cok şımarık, aldirmaz takılıp sarılıp öpücüklere boğardım. Kahvalti hazirlardim. Mektuplar yazardim, okudugum kitaplarda boyle sevgi yumagi seyler varsa annemle paylaşırdım. Ne yaparsa yapsin annemdi. Cok zor anlarimiz oldu beni yoran, annemi anlayamadigim... Bana nasil davranmasini istiyorsam ne yaparimda böyle davranir diye çözümler aradim. Yemeklere ciktik, birlikte yemekler yaptik. Türlü şekillere girip hep yüzünü güldürdüm sonunda o icindeki sevgiyi ortaya cikartabildi... Ailecek temiz olmak bizim için çok önemliydi o konuda tam tersi bir hayat düşünemiyorum. Bu konuda bisey diyemem ama annenizle güzel vakitler gecirin 26 senelik annemle gecirdigim o zamanlar benim en degerli hazinem 1 yıldır evliyim ve iyiki diyorum uğraşmışım iyiki güzel zamanlar biriktirmisiz. Şimdi senede bir gorebiliyoruz birbirimizi. Sizde metanetli olun. Asla anneniz gibi biri olmayacaginiza eminim ama suna da inaniyorum ki anneniz sizi cok seviyor. Sevilmediğinizi düsünmeyin.
 
Merhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
Benim 16 yasinda kizim var otizim teshisi kondu kendim annemden uzak buyudugum icin kizimla annemle yasayamadigim anne-kiz iliskisini yasayacagimi dusunurdum 11 12 yaslarina kadarda iyiydik ama o zamanlarda icine donmeye bize dusman gibi olmaya falan basladi kac kere yuzume beni sevmedigini 18 yasina gelince evden gidecegini ve bizi hic aramayacagini soyledi ben ona her seferinde" ben seni seviyorum diye sen beni sevmek zorunda degilsin ben seni her seye ragmen seviyorum ilerde gidersen gelmek istedigin zaman burasi senin evin ve ben her zaman senin gelmeni beklerim" gibi konustum sukur ilk zamanlar sanirim ilk ergrnlik ve otizim onunda tersi donmustu su an daha yumusak bizlere karsi. Demek istedigim karsimizdaki ister annemiz ister evladimiz olsun kimse kotu seyleri aslinda isteyerek yapmaz illaki ya psikolojik ya fiziksel yani bir sebebi vardir bizler daha saglikli dusunebilen insanlar olarak onlara uyup kotulukte yarismak degil olabildigimiz kadar iyiligimizle onlara destek olmaliyiz yani farzedelim annenizin eli,kolu olmasa onun bazi seyleri yapamamasina kizmazdiniz ama kafadaki engeller,eksiklikler gozle goremedigimiz icin kiziyoruz onlarin bizim bekledigimiz gibi anne/evlat olamadiklarina bide boyle dusun.
 
Kuzum benim, benim annemde seninkinden halliceydi. Ben onun aksine merhametli, verici ve çok sevgi doluyumdur. Ben onun gibi olmayacağım inşallah 😊 sende bunun derdine şimdiden düştüysen, korkmana gerek yok olmazsın. Annen kendi sevgisizliğinin acısını senden çıkarıyor, ona yapıldığı gibi sana yapıyor. Sana kötü davranırken, kötü davrandığı sevemediği kişi sen değilsin kendisi, o yüzden kardeşine iyi davranıyor sana kötü. Annen aslında çok aciz ve güçsüz bi kadın. Sen öyle değilsin. Kuzum sana tavsiyem iş bulduktan sonra psikologa gitmen, annenin üzerindeki olumsuz etkilerini silmen için.
 
Herşey bir yana gerçekten korona olmayasınız Allah korusun
nezleyim vs diyen birçok insan da korona çıkıyor

maalesef annesinin izinden gitmiş anneniz
 
Kuzum benim, benim annemde seninkinden halliceydi. Ben onun aksine merhametli, verici ve çok sevgi doluyumdur. Ben onun gibi olmayacağım inşallah 😊 sende bunun derdine şimdiden düştüysen, korkmana gerek yok olmazsın. Annen kendi sevgisizliğinin acısını senden çıkarıyor, ona yapıldığı gibi sana yapıyor. Sana kötü davranırken, kötü davrandığı sevemediği kişi sen değilsin kendisi, o yüzden kardeşine iyi davranıyor sana kötü. Annen aslında çok aciz ve güçsüz bi kadın. Sen öyle değilsin. Kuzum sana tavsiyem iş bulduktan sonra psikologa gitmen, annenin üzerindeki olumsuz etkilerini silmen için.
Her zaman derim "kadina siddete hayir" dediklerinde bunu " cocuga siddete hayir" olarak degistirilmesi lazim cunku annelerin cocuklara uyguladiklari siddet hep gozden kaciyor
 
Olan olmuş yıllarca böyle cekmissiniz. Paranızı kazanıp evinize çıkmanıza az kalmış artık kendinizi uzmenizin size bir faydası yok. Anne baba sevgisini kimse kutsallastirmamali. Yetimler her gününü zehir gibi mi gecirsin hayat böyle. Gelecekte kendi güzel ailenizi kuracağınız günler gelecektir. İlla koca bulmaktan söz etmiyorum. Sevgiyi tamamlayabilecegimiz birçok şey var. Siz de bu açıkları doğru yollardan kapatın asıl mutsuz yaşamaya mahkum olanlar kendini değiştirmekten kacanlar
 
Benim 16 yasinda kizim var otizim teshisi kondu kendim annemden uzak buyudugum icin kizimla annemle yasayamadigim anne-kiz iliskisini yasayacagimi dusunurdum 11 12 yaslarina kadarda iyiydik ama o zamanlarda icine donmeye bize dusman gibi olmaya falan basladi kac kere yuzume beni sevmedigini 18 yasina gelince evden gidecegini ve bizi hic aramayacagini soyledi ben ona her seferinde" ben seni seviyorum diye sen beni sevmek zorunda degilsin ben seni her seye ragmen seviyorum ilerde gidersen gelmek istedigin zaman burasi senin evin ve ben her zaman senin gelmeni beklerim" gibi konustum sukur ilk zamanlar sanirim ilk ergrnlik ve otizim onunda tersi donmustu su an daha yumusak bizlere karsi. Demek istedigim karsimizdaki ister annemiz ister evladimiz olsun kimse kotu seyleri aslinda isteyerek yapmaz illaki ya psikolojik ya fiziksel yani bir sebebi vardir bizler daha saglikli dusunebilen insanlar olarak onlara uyup kotulukte yarismak degil olabildigimiz kadar iyiligimizle onlara destek olmaliyiz yani farzedelim annenizin eli,kolu olmasa onun bazi seyleri yapamamasina kizmazdiniz ama kafadaki engeller,eksiklikler gozle goremedigimiz icin kiziyoruz onlarin bizim bekledigimiz gibi anne/evlat olamadiklarina bide boyle dusun.
Hiç annemden seni seviyorum lafı duymadım diyebilirim bence mükkemmel bir annesiniz kimse kötü değildir evet ama değişime ihtiyacımız var
 
X