Masumlar apartmanı gibi bir anne ve tavsiyeleriniz

Baya da benzer şeyleri yaşamışız.
Biz de gurbetçi amcalar ve çocuklarıyla aynı şeyleri yaşadık diyebilirim.
Şimdi noldu tepelerinde gezdirdikleri o insanların hiçbiri yüzlerine bakmıyor.
Çocukları amcasiyla yani babamla bayramlaşmaya çıkmıyor aynı mahalledeyken.
Aman neyse. Öyle işte.
Ben sizi çok iyi anladım.
Siz de beni anladınız.
Yolunuz açık olsun. :KK66:
Ben de sizleri anladim kizlar=/
Hatta P Peynirdelisi nin profiline baktim gayri ihtiyari,bizim evde buyumus sanki.
Yazmadiklarinizi da anliyorum,satir aralarindan okunuyor.
Az degiliz, P Peynirdelisi nazimizi cekmeyenin nazini cekemiyoruz.
Biri,dogurmus bakmis demiste,dogurmayip orada tutacak degillerdi.
Biz neden tatli bir sozu cok gormuyoruz çocuklarımıza?
Neyse,oyle iste,iyi geceler...
Cok guzel gunlere...
 
Merhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
Ahh ahh o kadar iyi anlıyorum ki sizi. En büyük korkum annem gibi bir anne olmak. Ama sanırım bizim elimizde ben elimden geleni yapıyorum ve yapacağım da. En son köprüleri tamamen attım annemle en azından kafam rahat. Siz çok erken fark etmişsiniz annenizi benim ki yıllardır öyle bir yıktı ki hep ben haksızım zannederdim. Biraz kendin biraz da olaya dıştan bakanların yorumlarıyla açıldı gözüm. Dediğinize benzer bir olay yaşadım orta 1 veya 2 ydim. Üşütmüşüm yataktan çıkamıyorum tuvalete bile çok zor gidiyorum. Annem ve anneannem evde bütün gün tavla oynadılar. Sesleri yattığım odaya geliyordu. Akşam babam işten gelince farketti hasta olduğumu. Dr a götürdü. Halka tatlı canım istedi gitti aldı. Kendimi babam gelene kadar o kadar değersiz hissettim ki. Kedi yavrusu gibi yattım bütün gün . Mesleğinizi elinize alınca mesafenizi koyarsınız. Biraz daha sabredin
 
Annenizin yaşam sartlari harika miydi peki
Kadinin enerjisi 40 inda sönmüşse vardir bir söndüren belki de.
Ayrica sadece cocuguna çiko alan yegenlerine almayan teyzeniz hakli degil ki anneniz doğru olani yapmış. Doğurmuş yikamis yedirmis içirmiş vb.kikiri de yapmasin varsın ev yükü çocuk yükü çok mu kolay.Yarin bir gun sizin de evladiniz sizi muhtemelen böyle gereksiz seylerle suçlayacak. Bu kadar nefret biriktirmeyin bence alin karsiniza hayattaysa konuşun o da açıklasın .Her insanin yaşam şartı yaşadıkları önemlidir. Sarılın unutun .Ummadıklarınız size zarar.
Bir de okula güzel gelmek makyaj yapmak zorunda değil hiçbir anne .Pis degil kokmuyor degil mi cok mu önemli güzellik.
Annemin standartları maddi manada kötü değildi. Yani babamın orta bir geliri vardı ama bize yokluk cektirdi hep. Varken cekilen yokluk da, ayrı bir kötü oluyor. Ama bence asıl sorun evdeki acı odaklı yasanması idi. Mesela benim abim Baska, sehirde okurdu. Annem cok üzülğrdü. Her sofraya oturuşta acaba oğlum yiyor mu diye kederlenirdi. Biz cocuktuk. Gülüp oynayacak yasta iken matem dolu bir evde büyüdük. Matem yokken hem de. Hep üzüntüye acıya odaklanılmıltı bir de kavgaya. Babam kötü bir adam evet ama gün boyu yok. Baba yokken o evi eğlenceli kılabilirdi bence annem. O da babama doldurdu bizi. Yani ben 35 senedir annemin gelinlik altınlarının nasıl elinden alındıgını dinlerim. Hersey var hersey ama anlatır durur. İster ki biz de amcalara düşman olalım. Babam da öyle.

Simdi ben de bir anneyim. Çocuklarıma karsı biraz kısıtlayıcıyım. Evi kirlettiröem düzen salarım saglatırım çocukları basıbos bırakmam yani. Ama arada bile olsa vur patlasın cal oynasın moduna girerim onlarla. Mesela tatile Bi yere ya da gezmeye gidersek canlarının cektiği hersey yaparız. Evde anne kek yap dedikleri an mümkünse yaparım. Mümkün değilse ilk fırsatta. Annem bizim için yapar duygusunu yerleştirmeye calışıyorum. Kısacası konu kek veya gezme değil konu duygu. Bir tarafta mutlu olmamayı tercih etmiş ve bunu etrafına yansıtmış bir anne olmayı sevmek var. Diğer yanda da içinde her ne olursa olsun evlatlarını arada bir de olsa mutlu etmeyi tercih etmiş anne var. Benimkiler anne seni çok seviyorum diyor. Bunu ben öğrettim onlar. Canım kızım seni çok seviyorum diye diye.

Okula güzel gelmek önemli mi kısmına gelince. Bu kısmı tamamen özenle ilgili. Kendi ortamlarında şık giyinip İstanbul Türkçesine özen göstererek konusurlardı anne babam. Ama bizi temsil ettikleri ortamlarda buna bu kadar özen göstermezlerdi. Yapabilecekler yapmamaları bizi önemsemediklerini gösterir.
Zaten ortamımıza da girmezlerdi. Annem okul hayatım boyunca okuluma 5 kez gelmemiştir. Babam bagıs isterler korkusuyla beni elaleme teslim edip gönderirdi kayıt vs yapılmaya. Veli toplantısında da bir kez bir öğretmenim beni şikayet etti diye (konu ufak bir sımarıklıktı) beni rezil ediyorsun diyerek bir daha adım atmadı okuluma. Bu arada söyleyeyim. İyi okullarda okudum. Basarılıydım. Aileme ahlakı olarak da maddi olarak da ilave yük hic vermedim.
 
Annenizi savunduğumdan değil am oda işte annesinden ne gördüyse onu uyguluyor lütfen içinizden geçenleri biraz zor olucak ama o an sakın kalıp beni çok kırıp üzdün diye sakın bir şekilde belirtin yada anne beni ne kadar seviyorsun diye yüzleşin bazen bundan 150 yıl sonra olmucak kimse bizi hatırlamıyacak bütün bunların ne önemi var gibi büyük bir olgunlukla yaklaşın biliyorum bende sizin gibi bir anneye sahiptim ama annemin annesi olarak eğittim yani konuşun demem o ki çünkü oda sevmediğinden değil ne gördüyse onu uyguluyor emin olun siz kendinizi eğiterek olgunlaştırarak kalbiniz kırılsada devam ederek yol alabilirsiniz bu arada kırmızı odada çok güzel onuda izlemenizi tavsiye ederim ve kardeşinize öyle davranmıyordur çünkü anneside kardeşine değil kendine kötü davranmıştır
 
Merhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
Bir gun anne oldugunda annene benzemiceksin emin ol
Ben bugune kadar dile getirmekdenn kactigim seyleri psikologda dile getirince psikolog bana "herseye annene ragmen nasil senin oldugun gibi bir anne modeli oldun, kizina karsi anlayislisin biseler yolunda gitmeyince aciklama yapiyosun konusuyosun iletisim kuruyosun oysaki sen bunlari annenden gormedin aksine annen ne soyluyosa sorgusuz sualsiz yapmak zorundaydin bunu basarmak buyuk birsey"demisti
Buyuzden annen gibi olmucaksin emin ol
 
Birde üzgünüm ama anneniz hasta piskolojik olayları sürekli tekrarlayarak anlatması sizi düşman etmek için değil zamanında onunda bazı şeyleri anlatmadıkları içinde sürekli bastırdığından bide annesinden kendini böyle ifade etmeyi öğrenmiş eğer yapabilirseniz bu konuları dikkatle dinleyin sorular sorun konuyla ilgili tamamen iyleşemez çünkü onunda ruhu çok yaralanmış ve hasta ama eğitilebilir burda annelik size düşüyor yaklaşırken bile mesela bi imada mı bulundu ne demek istedin diye sorun duygularınızı sakın dille ifade edin fikir sorun içinizdekiler ağır gelirse kağıda dökün ve devam edin kolay değil çünkü bide lütfen beklenmedik bi anda özür dilerim kalbini kırmak istemiyorum diyin ilk başlarda dikenli bir tele sarılmak gibi olucak ama sevgi iyileştirir hem sizi hem annenizi kendinizi de sevip destek olmayı sevdiğiniz şeyler yapmayı ihmal etmeyin
 
Bide ilerde çocuğunuz olursa istemeden de olsa öyle davranabilir yada kendiniz acı çektiğiniz için çok anlayışlı olabilirsiniz ama bu sizin elinizde lütfen sinirinize hakim olmayı öğrenin kendi kendinizi eğitmeniz diğerlerini eğitmekten daha kolaydır bende insanım üzülür kırılır sinirlenirim diyebilirsiniz bu sizin en doğal hakkınız ancak sorunları kızarak değil çözüm arayarak baş edilebilir duruma getirebiliriz
 
Benim de ne annem ne babam hiç beni söyle candan sevmedi. Yani belki seviyprlardır da (babam sevmiyor bence o kimseyi sevemez) göstermediler. Bir gün güzelsin demediler. Bir gün sımartmadılar. Ben 10 yasındayken kuzenim o zaman 2 yasındaydı. Annem ona bayılırdı. Ne severdi ne oynardı. Ben o gün annemin aslında sevgisini gösterebildiğini ama bana göstermediğini anladım. Kuzenimin anne babası kuzenimi sımartırdı. Annem de onu. Yahu sen kendininkini tutsana yok annem de onu tutardı. Yılda bir hafta görüşürdük ama o bir haftalarda anladım ki bilmiyor değil yapamıyor da değil. Belki de babama olan kininden bize böyle bir tavır gelişmiş. Evlendim artık anneyim. Hala annemi affetmiyorum. Ben onun son cocuguydum. Ben büyüyünce artık işi gücü rahatlamıştı. Neden beni sınartıp bir kez bile sen cok güzel bir kızsın demedi hala aklım almıyor. Sonradan çok pişman oldu ama artık çok gec.
Bu da çok acı ya.
Benim annem bize göstermezdi sevgisini ama başka çocukları da sevdiğini hatırlamam. Çocukları ve hayvanları da sevmezdi. Eve kedi giriyor diye sinir oluyorum derdi. Ama o zamanlar mecbur çünkü fare girebiliyordu.
Beni babama benzetirdi kizarken.
Mesela derdi ki kaşların aynı baban gibi.
Hiyanetsin onun gibi derdi.
Kaşın da hıyanet insanın kaşı gibi derdi.
Bu ne demek ya ilkokul çağındaki bir çocuk için.
Yani yıllarca kaşlarımı inceledim durdum.
Nasıl oluyor bu diye.
Yani bakıyordum normal kaşlarım hatta çok muntazam ideal kaş tipi.
Neyse yani.
Dayak sadece sopayla olmuyor.
Bunlar çok yara açıyor insanda.
Almıyorsa veremiyor diyorlar da anneannem çok sevecen, sakin, kibar bir kadındı rahmetli.
Buna da bakmıyor demekki.
 
Bu da çok acı ya.
Benim annem bize göstermezdi sevgisini ama başka çocukları da sevdiğini hatırlamam. Çocukları ve hayvanları da sevmezdi. Eve kedi giriyor diye sinir oluyorum derdi. Ama o zamanlar mecbur çünkü fare girebiliyordu.
Beni babama benzetirdi kizarken.
Mesela derdi ki kaşların aynı baban gibi.
Hiyanetsin onun gibi derdi.
Kaşın da hıyanet insanın kaşı gibi derdi.
Bu ne demek ya ilkokul çağındaki bir çocuk için.
Yani yıllarca kaşlarımı inceledim durdum.
Nasıl oluyor bu diye.
Yani bakıyordum normal kaşlarım hatta çok muntazam ideal kaş tipi.
Neyse yani.
Dayak sadece sopayla olmuyor.
Bunlar çok yara açıyor insanda.
Almıyorsa veremiyor diyorlar da anneannem çok sevecen, sakin, kibar bir kadındı rahmetli.
Buna da bakmıyor demekki.
Annem de siz der bize.
Aklınca evi ikiye bölmüş. Ben kardeşlerim babam ve baba tarafım. Siz...
 
Bu da çok acı ya.
Benim annem bize göstermezdi sevgisini ama başka çocukları da sevdiğini hatırlamam. Çocukları ve hayvanları da sevmezdi. Eve kedi giriyor diye sinir oluyorum derdi. Ama o zamanlar mecbur çünkü fare girebiliyordu.
Beni babama benzetirdi kizarken.
Mesela derdi ki kaşların aynı baban gibi.
Hiyanetsin onun gibi derdi.
Kaşın da hıyanet insanın kaşı gibi derdi.
Bu ne demek ya ilkokul çağındaki bir çocuk için.
Yani yıllarca kaşlarımı inceledim durdum.
Nasıl oluyor bu diye.
Yani bakıyordum normal kaşlarım hatta çok muntazam ideal kaş tipi.
Neyse yani.
Dayak sadece sopayla olmuyor.
Bunlar çok yara açıyor insanda.
Almıyorsa veremiyor diyorlar da anneannem çok sevecen, sakin, kibar bir kadındı rahmetli.
Buna da bakmıyor demekki.
Benim annem de halası kılıklı ya da babannesi kılıklı derdi sürekli bana. Yüzüm büyük halama benziyor o yüzden. Bir de sanırım 4-5 yaşlarındayken seni sevmiyorum demişim anneme hatırlamıyorum bile. Sen küçükken böyle dedin bana seni dolduruyorlar hep zaten halası kılıklı der. Ha bir de ayak bileklerim kalın benim onun incedir. Hep ayak bileklerime laf eder. Sandalet ya da açık ayakkabı giyemem hala utanırım ayak bileklerimden
 
Annem de siz der bize.
Aklınca evi ikiye bölmüş. Ben kardeşlerim babam ve baba tarafım. Siz...
Biz de öyle.
Hep siz bizim tarafa cekmemissiniz hepiniz babangil tarafı gibi soğuk merhametsizsiniz derdi eğer gönlünce birşey yapmadiysak.
E cocuguz yani oluyordu bazen isteksizlik demekki.
İşin ilginci kendi de sıcakkanli sevgi gösteren biri değildi ki yani.
Sırf babaannem ona çektirmiş babam da arkasında durmamış diye çocuklarına kizgindi.
Yani gücü bize yetiyordu herhalde.
 
Biz de öyle.
Hep siz bizim tarafa cekmemissiniz hepiniz babangil tarafı gibi soğuk merhametsizsiniz derdi eğer gönlünce birşey yapmadiysak.
E cocuguz yani oluyordu bazen isteksizlik demekki.
İşin ilginci kendi de sıcakkanli sevgi gösteren biri değildi ki yani.
Sırf babaannem ona çektirmiş babam da arkasında durmamış diye çocuklarına kizgindi.
Yani gücü bize yetiyordu herhalde.
İşin komiği halalarıma ve babannemlere düşmandı ama insanların buna yaptığı aman aman bir şey de yoktu. Her gelin kaynana görümce üçgeninde yaşanan şeyler yaşanmış. Ama yıllarca bize öyle bir anlattı ki ben evlenince bunların sıradan olaylar olduğunu anladım. Tek üzüldüğüm babama yazık olmuş. Adamın gençliği heba olmuş. 15 yıl önce boşandılar annem kendisi istedi. İyi ki boşanmışlar yoksa babama bir şey olurdu.
 
"Bazı anneleri kızlarını kıskanır.
Tekrar ediyorum; "Bazı Anneler Kızlarını Kıskanır"
Annelerin cahil ve merhametsiz olmak gibi bir lüksü yoktur. Evet yeniden tekrar ediyorum
Yoktur!!!
Ama ne yazık ki biz böylelerinin eline düşenler hic sağlıklı bireyler olamıyor. Yani psikolojik olarak.
Ama annen gibi olmazsın merak etme. Hatta cocugun olduğunda daha da kızarsın ona onun yaptığı hataları gördükçe.
Çünkü sen en doğrusunu yapacaksın cocuguna.
İçgüdüsel olarak degil! Oyle birsey yok. Bilimsel olarak. Neyse ki şimdiki anneler okuyor araştırıyor doktora gidiyor falan da dogrusunu yapıyor.

Son olarak;
Bu saatten sonra annen değişmez ama sen de değişmezsin. Karşına iyi insanlar cikar insallah ama bu yükler hic geçmiyor ben senelerdir çatışma içindeyim,evliyim, 1 cocugum oldu daha bebek. Hala görüşmüyorum konusmuyorum
Beni doğurduğu için anne olmuyor ne yazık ki.
 
X