- 29 Ocak 2021
- 1.813
- 5.408
- 108
Merhabalar, çoğunuz biliyorsunuz mahkeme sürecimi bilmeyenler için link bırakıyorum.
Baştan söylemem gerekirse hiç pişman değilim, pes etmedim, yine olsa, yine şikayet ederdim ve iyi ki de etmişim (gelişmeler yönünden)
Bana sıkıntı olan kısım ise birazcık ruhsal. Biliyorsunuz karşının savunma vermesi lazım ve savunma kısmında iyice çuvalladılar. Kısmi olarak aslı olmayan, yok ben şöyle yapsaymışım gibilere varan (nerdeyse beni suçluyum gibi) savunmalar oldu.
Elbette altı dolu olmayan şeyler fakat ne bileyim daha önce böyle bir duruma dahil olmadım. Avukatım "Zaren bunlar zaten olacaktı yani mahkeme işleri böyledir. Elbet aksini savunacaklar" dese bile ne kadar ikna olsam bile halen yadırgıyorum.
Aile olarak naif bir ailede büyüdüm ve her şey şeffaftı. Kendi çekirdek ailemde aynı şekilde yani ne bileyim alışık değilim, tuhaf hissediyorum kendimi.
Hiç mi problem, yalan, dolan, kazık görmedim? Gördüm tabii ki ama günlük hayatta cevabını veriyorsun, veya önlem alıyorsun.
Mahkeme sürecinde sana söz verildiğinde kısa cümlelerle müdahil oluyorsun, eksik kaldığın yerde keskin şekilde avukat dahil oluyor vs. İçimden "Aaaa yalana bak! Yüzsüzlük bu! Yok artık! Öyle değil, doğrusu bu! Falan dedim ama işte mahkemedesin, gereğince konuşuyorsun.
Elimiz, delillerle çok güçlü ama, insani olarak " Acaba bu durum hakimi etkiler mi? İnanır mı? Vs. Geçiyor. Hani ne bileyim hukuk bilmiyorum, dava bilmiyorum diye mi böyle?
Günlük hayatta bu kadar takılmam. Artık aşılı oluyorsunuz ve ona göre güçleniyorsunuz.
Kızlar mahkemeye katılan, şahit olan var mı aranızda? Böyle hissetmem normal mi? Siz de yaşadınız mı? Çok değişik bir durum kazanmamız %200 ama bu söylemler beni etkiliyor o da mahkemenin kötü enerjisinden sanırım.
İnsan yaşamadığı şeyin cahili olabiliyor. Öngörülerimiz elbet var ama bazen tıkanıyorsun. Kızlar şu an size çok ihtiyacım var. Avukat daha hukuksal konuşuyor çünkü işi o, çokta memnunum ama sanki böyle sizlerden deneyim, tecrübe, akla ihtiyacım var
Baştan söylemem gerekirse hiç pişman değilim, pes etmedim, yine olsa, yine şikayet ederdim ve iyi ki de etmişim (gelişmeler yönünden)
Bana sıkıntı olan kısım ise birazcık ruhsal. Biliyorsunuz karşının savunma vermesi lazım ve savunma kısmında iyice çuvalladılar. Kısmi olarak aslı olmayan, yok ben şöyle yapsaymışım gibilere varan (nerdeyse beni suçluyum gibi) savunmalar oldu.
Elbette altı dolu olmayan şeyler fakat ne bileyim daha önce böyle bir duruma dahil olmadım. Avukatım "Zaren bunlar zaten olacaktı yani mahkeme işleri böyledir. Elbet aksini savunacaklar" dese bile ne kadar ikna olsam bile halen yadırgıyorum.
Aile olarak naif bir ailede büyüdüm ve her şey şeffaftı. Kendi çekirdek ailemde aynı şekilde yani ne bileyim alışık değilim, tuhaf hissediyorum kendimi.
Hiç mi problem, yalan, dolan, kazık görmedim? Gördüm tabii ki ama günlük hayatta cevabını veriyorsun, veya önlem alıyorsun.
Mahkeme sürecinde sana söz verildiğinde kısa cümlelerle müdahil oluyorsun, eksik kaldığın yerde keskin şekilde avukat dahil oluyor vs. İçimden "Aaaa yalana bak! Yüzsüzlük bu! Yok artık! Öyle değil, doğrusu bu! Falan dedim ama işte mahkemedesin, gereğince konuşuyorsun.
Elimiz, delillerle çok güçlü ama, insani olarak " Acaba bu durum hakimi etkiler mi? İnanır mı? Vs. Geçiyor. Hani ne bileyim hukuk bilmiyorum, dava bilmiyorum diye mi böyle?
Günlük hayatta bu kadar takılmam. Artık aşılı oluyorsunuz ve ona göre güçleniyorsunuz.
Kızlar mahkemeye katılan, şahit olan var mı aranızda? Böyle hissetmem normal mi? Siz de yaşadınız mı? Çok değişik bir durum kazanmamız %200 ama bu söylemler beni etkiliyor o da mahkemenin kötü enerjisinden sanırım.
İnsan yaşamadığı şeyin cahili olabiliyor. Öngörülerimiz elbet var ama bazen tıkanıyorsun. Kızlar şu an size çok ihtiyacım var. Avukat daha hukuksal konuşuyor çünkü işi o, çokta memnunum ama sanki böyle sizlerden deneyim, tecrübe, akla ihtiyacım var