EVLENELİ HENÜZ 20 AY OLDU.Ama birçok kez neden evlendim diye sordum kendime.Eşim de mutlu görünmüyor,son kavgamızda huzurunun olmadığını dile getirdi ve ne zaman tartışsak sen bilirsin ne yapmak istiyorsan onu yapalım diyor yani her kararıma saygı duyacağını söylüyor.
Tartışmalardan sonra kendini affettirmek gibi bir çabaya girmiyor,ben gidersem ona o da sıcak davranmaya çalışıyor.,
Sabahları çok suratsız,bir gün bile saçlarımı okşayarak kaldırmadı beni.
Seviyorsa bile bunu belli etmiyor.
Hiçbir şekilde pohpohlamıyor.
Ben daha sıcak daha samimi insanlarla iletişimde ondan çok daha iyiyim.
O pek kimseyle konuşmaz tenezzül etmez.
İnsanları sevmiyor fazla.
Fedakarlık yapmak istemiyor.
Gözlerime bakmaz,göz teması kurmaz,ilgilenmez pek.
Ben konuşmadığım sürece benimle konuşmaz.
Ailemi bir türlü kabullenemedi,her ne kadar inkar etse de onlara hiç yüz vermiyor.
Eve benim ailemden biri gelecek olsa ilk gün pek konuşmaz,ikinci gün surat asılır,hadi gidin artık der gibi.
Yeğenlerim yaşadığım şehirde lisede okuyorlar,yurtta kalıyorlar,iki haftada bir gelin diyorum onmnlara,çoğu zaman onlarla da ilgilenmez,sıcaklık göstermez,konuşmaz.
Onları sevmiyormuş,saygısızmış yeğenlerim neden çünkü onun yannda yatıyorlarmış,uzanıyorlarmış
Eşimin özgüveni eksik,kimseye güvenmez.Herkeste bişr kusur arar.Özellikle aileme müthiş bir hazımsızlığı var.Bizim akrabalık ilişkilerimiz çok güçlü,o bu durumu hoş karşılamıyor.Ona göre çekirdek aile en önemlisi.Bizimkiler olmasa daha iyi.
Benimkilerin yaptığı bir şey de yok ki.Hepsi onu hoş karşılıyorlar.
Yoruldum artık,diken üstünde durmaktan yoruldum.
Bir ömür böyle nasıl geçer bilmiyorum.
Beni hiç takdir etmez,eksik bulmaya çalışır.
Ona göre de ben onu hiç anlamıyormuşum,dikbaşlıymışım,ona saygı duymuyormuşum,başkalarına gösterdiğim ilgiyi ona göstermiyormuşum.
Ailesine karşı en ufak bir terbiyesizliğim olmadı.Arkamda olabileceklerini bile düşünürdüm.Ama kayınvalidemlerde tartıştığımızda ben valizlerimi aldım,çıktım,kimse de dur demedi.Eşim vurmaya kalktı.BİR hafta görüşmedik.Beni almaya gelmedi,tıpış tığş döndüm eve.Özür bile zordan dilendi.Bu esnada ablam kayınvalidemi aradı orta yolu bulalım ümidiyle,ama o da benim evle ilgilenmediğimden,yemek yapmadığımdan,evi temizlemediğimden falan bahsetmiş.Yıkıldığım anlardan biri oldu.
Halbuki çok nadirdr yemeksiz olduğum,temizlik yapmadığım vaktim oldukça her şeyi yapmaya çalışıyorum
Eşim alesinin etkisinde kalıyor.
Onu sevip sevmediğimi bilmiyorum,bazen sadece acıdığımı düşünüyorum ona.Ama iki haftada bir mutlaka tartışıyoruz.Kırıcı şeyler söyleniyor karşılıklı.
Annem rahatsız iki üç haftada bir yanına gitmek istiyorum ki 1 saat mesafede ailemin bulunduğu yer.Onun ailesi de aynı yerde,hemşehr,iyiz.
Ama sorun oluyor,onlar geliyor yine sorun.Zaten ilk haftadan başladı sorunlar.Ve öyle de devam edip gidiyor.
Boşanayım diyorum ,güçsüz hissediyorum kendimi.Diğer türlü bir ömür diken üstünde sevgisiz,ilgisiz nasıl geçer diyorum.Çok kararsızım.Başkasıyla evlensem de sorun olur diyorum,kendimi yatıştırmaya çalışıyorum.
İnanın eşim biraz çaba sarf etse,birkaç güzel sözcük duysam,bakışlarından anlasam sevdiğini daha çok çabalyacağım.Ama ypok.Ona göre çabalıyor,benim kuklam olamazmış...
Ben ondan kukla olmasını istemedim ki.Sadece beni ve benim sevdiğim insanları sevsin,sevmese bile saygı duysun.
Sözleri hançer gibi oturuyor ciğerime.Sağlğım bozuluyor.O kadar çok şey var k,i anlatılacak.
Dayak da yedim iki hafta önce,çok özür diledi,ama sonra hareketlerinde bir düzelme yok,daha da sinirli,hazımsız.
Küçük yerler burası dedikodu çok olur,elalem ne der,bir sürü soru beynimde,ilerisi nasıl olacak?
Küçük şeyler gibi gözükse de sorunları aşamıyoruz.Konuşamıyoruz.Duvar gibi oluyoruz birbirimize karşı.Hep savunmada ya da hep saldırmadayız.
Ki insanlarla iletişimimin çok iyi olduğunu düşünürdüm,konuşarak halledilemeyecek çok az şeyin olduğunu da.Ama öyle olmuyormuş maalesef.
Ne yapmalıyım,aileme hiçbir şey söylemiyorum.Her şey yolunda diyorum.Ama 3 gün iyi 5 gün kötüyüz.Rol yapmaktan sıkıldım,Çok nadirdir eşimin yanında huzurlu ve mutlu olduğum.
Çok şey var ama anlatamıyoprum.İleride yazarım.Bu arada ben bugün üye oldum buraya.Yazıları okudukça yelnız değilim dediğim anlar oldu,ya da ben,im eşim neden böyle değil dediğim anlar.
Yardım edin,en azından fikir verin.:ecrin_bebek:
Tartışmalardan sonra kendini affettirmek gibi bir çabaya girmiyor,ben gidersem ona o da sıcak davranmaya çalışıyor.,
Sabahları çok suratsız,bir gün bile saçlarımı okşayarak kaldırmadı beni.
Seviyorsa bile bunu belli etmiyor.
Hiçbir şekilde pohpohlamıyor.
Ben daha sıcak daha samimi insanlarla iletişimde ondan çok daha iyiyim.
O pek kimseyle konuşmaz tenezzül etmez.
İnsanları sevmiyor fazla.
Fedakarlık yapmak istemiyor.
Gözlerime bakmaz,göz teması kurmaz,ilgilenmez pek.
Ben konuşmadığım sürece benimle konuşmaz.
Ailemi bir türlü kabullenemedi,her ne kadar inkar etse de onlara hiç yüz vermiyor.
Eve benim ailemden biri gelecek olsa ilk gün pek konuşmaz,ikinci gün surat asılır,hadi gidin artık der gibi.
Yeğenlerim yaşadığım şehirde lisede okuyorlar,yurtta kalıyorlar,iki haftada bir gelin diyorum onmnlara,çoğu zaman onlarla da ilgilenmez,sıcaklık göstermez,konuşmaz.
Onları sevmiyormuş,saygısızmış yeğenlerim neden çünkü onun yannda yatıyorlarmış,uzanıyorlarmış
Eşimin özgüveni eksik,kimseye güvenmez.Herkeste bişr kusur arar.Özellikle aileme müthiş bir hazımsızlığı var.Bizim akrabalık ilişkilerimiz çok güçlü,o bu durumu hoş karşılamıyor.Ona göre çekirdek aile en önemlisi.Bizimkiler olmasa daha iyi.
Benimkilerin yaptığı bir şey de yok ki.Hepsi onu hoş karşılıyorlar.
Yoruldum artık,diken üstünde durmaktan yoruldum.
Bir ömür böyle nasıl geçer bilmiyorum.
Beni hiç takdir etmez,eksik bulmaya çalışır.
Ona göre de ben onu hiç anlamıyormuşum,dikbaşlıymışım,ona saygı duymuyormuşum,başkalarına gösterdiğim ilgiyi ona göstermiyormuşum.
Ailesine karşı en ufak bir terbiyesizliğim olmadı.Arkamda olabileceklerini bile düşünürdüm.Ama kayınvalidemlerde tartıştığımızda ben valizlerimi aldım,çıktım,kimse de dur demedi.Eşim vurmaya kalktı.BİR hafta görüşmedik.Beni almaya gelmedi,tıpış tığş döndüm eve.Özür bile zordan dilendi.Bu esnada ablam kayınvalidemi aradı orta yolu bulalım ümidiyle,ama o da benim evle ilgilenmediğimden,yemek yapmadığımdan,evi temizlemediğimden falan bahsetmiş.Yıkıldığım anlardan biri oldu.
Halbuki çok nadirdr yemeksiz olduğum,temizlik yapmadığım vaktim oldukça her şeyi yapmaya çalışıyorum
Eşim alesinin etkisinde kalıyor.
Onu sevip sevmediğimi bilmiyorum,bazen sadece acıdığımı düşünüyorum ona.Ama iki haftada bir mutlaka tartışıyoruz.Kırıcı şeyler söyleniyor karşılıklı.
Annem rahatsız iki üç haftada bir yanına gitmek istiyorum ki 1 saat mesafede ailemin bulunduğu yer.Onun ailesi de aynı yerde,hemşehr,iyiz.
Ama sorun oluyor,onlar geliyor yine sorun.Zaten ilk haftadan başladı sorunlar.Ve öyle de devam edip gidiyor.
Boşanayım diyorum ,güçsüz hissediyorum kendimi.Diğer türlü bir ömür diken üstünde sevgisiz,ilgisiz nasıl geçer diyorum.Çok kararsızım.Başkasıyla evlensem de sorun olur diyorum,kendimi yatıştırmaya çalışıyorum.
İnanın eşim biraz çaba sarf etse,birkaç güzel sözcük duysam,bakışlarından anlasam sevdiğini daha çok çabalyacağım.Ama ypok.Ona göre çabalıyor,benim kuklam olamazmış...
Ben ondan kukla olmasını istemedim ki.Sadece beni ve benim sevdiğim insanları sevsin,sevmese bile saygı duysun.
Sözleri hançer gibi oturuyor ciğerime.Sağlğım bozuluyor.O kadar çok şey var k,i anlatılacak.
Dayak da yedim iki hafta önce,çok özür diledi,ama sonra hareketlerinde bir düzelme yok,daha da sinirli,hazımsız.
Küçük yerler burası dedikodu çok olur,elalem ne der,bir sürü soru beynimde,ilerisi nasıl olacak?
Küçük şeyler gibi gözükse de sorunları aşamıyoruz.Konuşamıyoruz.Duvar gibi oluyoruz birbirimize karşı.Hep savunmada ya da hep saldırmadayız.
Ki insanlarla iletişimimin çok iyi olduğunu düşünürdüm,konuşarak halledilemeyecek çok az şeyin olduğunu da.Ama öyle olmuyormuş maalesef.
Ne yapmalıyım,aileme hiçbir şey söylemiyorum.Her şey yolunda diyorum.Ama 3 gün iyi 5 gün kötüyüz.Rol yapmaktan sıkıldım,Çok nadirdir eşimin yanında huzurlu ve mutlu olduğum.
Çok şey var ama anlatamıyoprum.İleride yazarım.Bu arada ben bugün üye oldum buraya.Yazıları okudukça yelnız değilim dediğim anlar oldu,ya da ben,im eşim neden böyle değil dediğim anlar.
Yardım edin,en azından fikir verin.:ecrin_bebek: