Slm; ben nerdeyse 2 senelik evliyim ve evliliğim ilk günü pişman oldum..kısaca size neler yaşadığımı anlatayım;düğün gününün ertesi günü sabah uyandığımda ' hadi canım hazırlanda annemlere gidelim' dedi noluyo ya dedim kendi kendime..sonra hayatım daha evimizde ilk günümüz birlikte yapsaydık kahvaltıyı dedim ve suratı asıldı .ben elimi yüzümü yıkamaya girip çıktım ve o ayakkabılarını giyiniyordu.nereye dedim ben gidiyorum sen istersen gelme dedi ve gitti..yaşadığım bu ilk şoktan sonra evde kendi kendime bir sinir krizi yaşadım..ve neyse dedim..ama baktım ki neyselik bir durum kalmamış..2 senedir eşim her pazar annesine gider(bakıma muhtaç veya tek başına yaşayan bir kadın değil)...haftaiçi akşamları bazen benimle bazen de tek başına gider..her şey bir tarafa ; babasıyla aynı işyerinde çalışmalarına rağmen her akşam eve gelince yemekten sonra babasını arayıp hal hatır sorar..tabi haftasonları yine ordan gelince de yapar aynı şeyi 'ben eve geldim' die arayıp bir de haber verir.başlarda bende onunla her haftasonu gidiyordum ama c.tesileride çalıştığım için evin işleri iyice yığılmaya başladı .temizliği pazartesi çamaşırı salı günü derken düzen müzen hakgetire..bana evde yardımcı olan biri değil eşim..işten gelir başım çok ağrıyor der ve yatar..akşamları pek fazla şey konuşamayız..zaten konuşmalarımızda onun anlattığı boş şeylerle geçer...ben onu sonuna kadar dinlerim ama o benimle ilgili bir sorunumu paylaştığımda ya susar ya da çok alakasız bir konu hakkında konuşmaya başlar..eşimle bir yere gideceğimiz zaman mutlaka telefonu çalar ve bana sormadan-söylemeden arabada yönünü değiştirir ve o arayan kişinin yanına gideriz ve bu kişide hep babası ya da annesi olur..diiceksiniz ki; bir sorun mu oldu gittiniz HAYIR . ÇAy içiyolarmış ona gittik.babası sehpa alacakmış ona gittik.yiğeninin oyuncakları kalmış ablasının evine götürdük(bu arada ablasınında babasınında arabası var)..vs.biz sürekli gezelim,onun ailesine gidelim,haftaiçi haftasonu farketmez arkadaşlaımıza gidelim onlar bize gelsin..bunların yanı sıra bana olan ilgisizliğide cabası tabi..ne bir takdir, ne bir sevgi sözcüğü..ve hatta dahası evliliğimizin 6.ayında bana boşanma dilekçesiyle geldi...öyle sinir bozucu huyları var ki, bir tartışmadan sonra bana bir küser ve 1 hafta 10 gün konuşmaz bile..tahmin edeceğiniz gibi her defasında ben giderim barışmaya..gider koltukta yatar..uyruken üşümesin die üstüne battaniye örterim ve bir anda uyanır battaniyeyi yere fırlatır..bir kadın için ne kadar onur kırıcı bir davranış..senağlama.bana önceliğinin ailesi olduğunu da söyledi..ama ben çıkıp gitmedim yine bu evden..tartışmalarımızdan sonra sakinleşince onunla konuşmaya çalışırım ama o hep alaycı bir tavırda oturur karşımda onun o mimikleri zaten benim tekrar öfkemin artmasına sebep olur ve bana oöyle zamanlarda hastasın sen git tedavi ol der..boşanma dilekçesini getirdiğinde imzalamadım yine konuşmaya çalıştım ' bana ilgi göstermesini eviyle ilgilenmesini (ki ona göre evle ilgilenmek ; kumaramı gidiyorum,karıya kıza mı gidiyorum) birbirimizle daha fazla vakit geçirmemiz gerektiğini söylediğimde' bana ' ben buyum kabul ediyorsan ' dedi..tabi ben o dilekçeyi imzalamadığım için kabullenmiş oldum..ama aradan geçen 15 ayda sabır,kabullenme kalmadı ben de..eşimin bana değer vermediğini düşünüyorum daha burda yazamayacağım o kadar çok şey varki..1 ay önce yine bir tartışmamız oldu ama bu sefer işler biraz daha çığrından çıktı..aileme hiç bir şeyimi anlatmıyordum kaldı ki o 1 sene önce bana tokat attığının ertesi günü benim anneme gidip kendisi tartışmamızı ve tartışmalarımızı anlatmıştı..neyse..en son kavgadan sonra artık benim psikolojimin değiştiğini hem iş yerinde arkadaşlarım hem de annem çok rahat anlamışlardı..birgün akşam annem çıkıp bizim eve geldi ..onunla koşmak istediğini derdimizin ne olduğunu nie sürekli benim yüzümün asık ve onun bu kadar rahat olduğunu..ben annemin bu davranışını onaylamıyorum ama geldi işte ne yapayım..gitmesi için çok uğraştım ama gitmedi..anneme olmadık söler sarfetti siz kimsiniz..sizi ilgilendirmez..vs..annem ona 'bu kız sana ne yapıyor bana anlat ben konuşayım ' dediyse de lafları yedi annem..sonra eşimin birden ayağa kalkıp ben senin kızına güvenmiyorum demesiyle ortalık daha da karıştı..bu cümle karşısında kalakaldım..ne demek oluyor bu şimdi nasıl yani...bu güne kadar aramızda böyle bir mevzunun bile geçmediği bir şeyle anneme bu cümleyi nasıl ve neyi düşünerek kuruğunu anlayamadım..annem şokta..ne demek istiyorsun sen dese de adam odadan çıktı ve annem hayır bu iş çözülecek dedi ve bende anneme dönüp bu iş bitti dedim..annem babanı çağırıyorum güvenin olmadığı bir evlilik olamaz dedi ki bence de öyledi..derken nasıl olduğsa onun ailesi benimkiler toplandık yarım saatte..babam için namus herşeyin üstündedir..onu bu cümleyi açıklamasını istedi ..olmayan bir şeyi nasıl açıklayabilirdi ki ..zaten açıklamada yapamadı..gece saat 3 oldu ertesi gün işe gidicem ağlamaktan bitmişim onun ailesinde tık yok ..herkesi evden gönderdim..ertesi gün bana 'evet sonuç nooldu 'dedi..herşeyi gidip nie anlattın dedi..ama ben hiç bir şey anlatmamıştım ve annem içgüdüleriyle hareket etmişti..anneme çok kızmıştım ama şimdi hiç kızgın değilim bana kimin ne olduğunu gösterdi..sonuç dedim bana ne kadar güvendiğini öğrendim ve bana karşılığında ya o konuyu kapat öylesine söyledim dedi..iyi de senin o cümlen yüzünden işler bu hale geldi..ama umrunda değil..hala bana ben buyum kızım işine geliyosa dedi..1 hafta sonra karşısına geçip ben boşanmak istiyorum bu böyle yürümez dedim..adam birden değişiverdi..aslında sen dörtdörtlük bir kadınsın...bilmem ne ..yine kaldım bne öölee..bir şans daha dedim 2 hafta o kadar güzel geçti ki anlatamam size..oh be dedim işte bu..sonra farkettim ki; bana farklı bir strateji ile yaklaşıyor;canım ,aşkım .. ama o yine akşamları eve geç geliyor, yine h.sonları ya arkadaşlarıyla yada annesinin yanında..bi de ailesinin yanında tel benimle konuşurken sert bir tarzda konuşuyor..ama eve geliyor canım cicim..hasta olcam ben yaa..yine aynı dışardayken hiç arayıp sormuyor..ama evde farklı..3 gün önce ne yapmaya çalıştığını sordum, cvp yine aynı ben böyleyim...sıkıldım artık yaa..neden ben ondan kurtulamıyorum da onun bana hiç eyvallahı yok..neden ben boşanmak istediğimi söylediğimde kabul etmedi de yine hala aynı şeyleri yapıyor..zaten o benim annemle artık görüşmek istemiyor..neden olduğunu bilmiyorum ama onun babası da benimle görüşmek istemiyor..ona bunu sorduğumda 'bana ne aranızdaki mesele git babamla konuş diyor ' bu nasıl iştir ben anlamadım..benim ailemde kindarlık asla yoktur..ne inat ne kin ben böyle büyümedim..ama onlarda ikisi de var..ya soruyorum size arkadaşlar bu böyle nasıl devam eder..1 gün iyi 3 gün kötü..