Ayni seyleri hisMerhaba arkadaşlar öncelikle paylaşacağım sorunumdan çok utanıyorum çok acı çekiyorum. Sanırım 5 ya da 6 yaşlarındaydım kuzenim tarafından tacize uğradım daha doğrusu tam anlamıyla hatırlayamıyorum çünkü çok küçüktüm o benden 8 9 yaş kadar büyük hatırladığım kısmı beni elemesiydi defalarca. Annem ile onun annesi sürekli sigara içmek için balkona çıkarlardı ben de onların yanına gitmek istediğimi hatırlıyorum ama beni hep durduruyordu. 10, 12 li yaşlarıma geldiğimde artık neyin ne olduğunu tam anlamı ile anladım ama hiç kimseye anlatamadım çünkü korktum ailemin beni suçlamasından ya da aileme zarar gelmesinden. Sonra susmakla beraber içine kapanık biri oldum hiç arkadaşım yok. açıkcası kendime duvarlar ördüm çünkü kendime ve çevreye güvenim yok çok korkuyorum her şeyden bazen ağlama krizleri oluyor ama kimse bilmiyor gizli gizli. bu yük bana çok ağır geliyor, vicdanım hiç rahat değil. o da ben de artık büyüğüz 20 li yaşlarımızdayız o hatasını sanırım anladı benden uzak duruyor ben de aynı şekilde. konuşmuyorum onunla aynı havayı solumak bile istemiyorum ama akrabayız kimseye anlatamadım artık anlatamam da. Kimse inanmaz hem annem ve babam iyicene yaşlandılar, hastalar. Üzülsünler istemem. Çünkü yine ben suçlu olacağım bu benim sırtımda ömrüm boyunca taşıyacağım bir yük ama artık kaldıramıyorum bazen intihar etmeyi düşünüyorum nolur yardım edin ben bu işin içinden çıkamıyorum. Öbür şahıs ise serseri tiplerden hiç takmıyor ama sadece benden uzak duruyor şükürler olsun Ve keşke diyorum annelerimiz daha bilinçli olsa bizi yalnız bırakmaza keşke artık kızlar susmaza keşke susmasaydım :'( Kızlar bu kadar hor görülürken erkekler bu kadar yükseltilmese lütfen kız bebeklerinizi kardeşinizin çocuğuyla bile yalnız bırakmayın
*Okuduğunuz için teşekkürler
Birde tatlim mrrak ettim.. bu sadece dokunarak taciz mi yoksa daha ileri tarzda bir olay mi?Merhaba arkadaşlar öncelikle paylaşacağım sorunumdan çok utanıyorum çok acı çekiyorum. Sanırım 5 ya da 6 yaşlarındaydım kuzenim tarafından tacize uğradım daha doğrusu tam anlamıyla hatırlayamıyorum çünkü çok küçüktüm o benden 8 9 yaş kadar büyük hatırladığım kısmı beni elemesiydi defalarca. Annem ile onun annesi sürekli sigara içmek için balkona çıkarlardı ben de onların yanına gitmek istediğimi hatırlıyorum ama beni hep durduruyordu. 10, 12 li yaşlarıma geldiğimde artık neyin ne olduğunu tam anlamı ile anladım ama hiç kimseye anlatamadım çünkü korktum ailemin beni suçlamasından ya da aileme zarar gelmesinden. Sonra susmakla beraber içine kapanık biri oldum hiç arkadaşım yok. açıkcası kendime duvarlar ördüm çünkü kendime ve çevreye güvenim yok çok korkuyorum her şeyden bazen ağlama krizleri oluyor ama kimse bilmiyor gizli gizli. bu yük bana çok ağır geliyor, vicdanım hiç rahat değil. o da ben de artık büyüğüz 20 li yaşlarımızdayız o hatasını sanırım anladı benden uzak duruyor ben de aynı şekilde. konuşmuyorum onunla aynı havayı solumak bile istemiyorum ama akrabayız kimseye anlatamadım artık anlatamam da. Kimse inanmaz hem annem ve babam iyicene yaşlandılar, hastalar. Üzülsünler istemem. Çünkü yine ben suçlu olacağım bu benim sırtımda ömrüm boyunca taşıyacağım bir yük ama artık kaldıramıyorum bazen intihar etmeyi düşünüyorum nolur yardım edin ben bu işin içinden çıkamıyorum. Öbür şahıs ise serseri tiplerden hiç takmıyor ama sadece benden uzak duruyor şükürler olsun Ve keşke diyorum annelerimiz daha bilinçli olsa bizi yalnız bırakmaza keşke artık kızlar susmaza keşke susmasaydım :'( Kızlar bu kadar hor görülürken erkekler bu kadar yükseltilmese lütfen kız bebeklerinizi kardeşinizin çocuğuyla bile yalnız bırakmayın
*Okuduğunuz için teşekkürler
Okuyunca bile icim urperdi 12 yasindaydim daha cocuktum cocuk sadece kucuk bi cocuk kendi halimde annem dayima emanet etti bi yere gitmesi lazimdi yanima geldi kolunu atti boynum sonra memelerimle olmayan memelerime oynamaya basladi tepki bile veremedim icim kurudu oldum sandim sonra birakti beni sesimi cikarmadim cikaramadim annem geldi sonra aldi beni eve gittik hic konusmadim hic sustum hep herseye herkese sustum kendime bile zAmanla ileri gitmeye basladi popomu ellemeye bana bakarek masturmasyon yApmaya annemin evde olmadigi saatleri secer bize gelirdi kapiyi acmak zorunda kalirim aile apartmani kimseye anlatamazdim kapiyi niye acmadigimi balkonda otururum orda bunlari yapAmaz diye iceri hic girmezdim balkondan disari bakardim annem gelince normale donerdi nefes alirdim sonra buyudum oldurmek istedim polise gitmek aileme soylemek hic birini yapamadim dedem anneannem dayanamazdi buna diger dayim kizi gibi bakti ban oldururdu babAm hasta daha cok hastalanirdi sustum sustum sustum evlendim vajinusmus oldum esim goguslerime dokununca agliyorum anlatamiyorum susuyorum bende caresizim senin gibi Allahimdsn bulsunMerhaba arkadaşlar öncelikle paylaşacağım sorunumdan çok utanıyorum çok acı çekiyorum. Sanırım 5 ya da 6 yaşlarındaydım kuzenim tarafından tacize uğradım daha doğrusu tam anlamıyla hatırlayamıyorum çünkü çok küçüktüm o benden 8 9 yaş kadar büyük hatırladığım kısmı beni elemesiydi defalarca. Annem ile onun annesi sürekli sigara içmek için balkona çıkarlardı ben de onların yanına gitmek istediğimi hatırlıyorum ama beni hep durduruyordu. 10, 12 li yaşlarıma geldiğimde artık neyin ne olduğunu tam anlamı ile anladım ama hiç kimseye anlatamadım çünkü korktum ailemin beni suçlamasından ya da aileme zarar gelmesinden. Sonra susmakla beraber içine kapanık biri oldum hiç arkadaşım yok. açıkcası kendime duvarlar ördüm çünkü kendime ve çevreye güvenim yok çok korkuyorum her şeyden bazen ağlama krizleri oluyor ama kimse bilmiyor gizli gizli. bu yük bana çok ağır geliyor, vicdanım hiç rahat değil. o da ben de artık büyüğüz 20 li yaşlarımızdayız o hatasını sanırım anladı benden uzak duruyor ben de aynı şekilde. konuşmuyorum onunla aynı havayı solumak bile istemiyorum ama akrabayız kimseye anlatamadım artık anlatamam da. Kimse inanmaz hem annem ve babam iyicene yaşlandılar, hastalar. Üzülsünler istemem. Çünkü yine ben suçlu olacağım bu benim sırtımda ömrüm boyunca taşıyacağım bir yük ama artık kaldıramıyorum bazen intihar etmeyi düşünüyorum nolur yardım edin ben bu işin içinden çıkamıyorum. Öbür şahıs ise serseri tiplerden hiç takmıyor ama sadece benden uzak duruyor şükürler olsun Ve keşke diyorum annelerimiz daha bilinçli olsa bizi yalnız bırakmaza keşke artık kızlar susmaza keşke susmasaydım :'( Kızlar bu kadar hor görülürken erkekler bu kadar yükseltilmese lütfen kız bebeklerinizi kardeşinizin çocuğuyla bile yalnız bırakmayın
*Okuduğunuz için teşekkürler
Bu erkekler yok mu..hepsinin kokune kibrit suyu... ben bir benim saniyordum.. dunyada ne kadar pislik varsa erkekler yuzunden... bu yazilaei okuyunca icim aciyor ya.. esine anlatsan seni anlamaz mi? Yada o vajinismus olayina nasil yaklasiyor? Hani sormuyormu ne bileyim ya ne denir ki buna..bize de guclu olmak ve erkek cocuklarimizi egitmek dusuyor iste..Okuyunca bile icim urperdi 12 yasindaydim daha cocuktum cocuk sadece kucuk bi cocuk kendi halimde annem dayima emanet etti bi yere gitmesi lazimdi yanima geldi kolunu atti boynum sonra memelerimle olmayan memelerime oynamaya basladi tepki bile veremedim icim kurudu oldum sandim sonra birakti beni sesimi cikarmadim cikaramadim annem geldi sonra aldi beni eve gittik hic konusmadim hic sustum hep herseye herkese sustum kendime bile zAmanla ileri gitmeye basladi popomu ellemeye bana bakarek masturmasyon yApmaya annemin evde olmadigi saatleri secer bize gelirdi kapiyi acmak zorunda kalirim aile apartmani kimseye anlatamazdim kapiyi niye acmadigimi balkonda otururum orda bunlari yapAmaz diye iceri hic girmezdim balkondan disari bakardim annem gelince normale donerdi nefes alirdim sonra buyudum oldurmek istedim polise gitmek aileme soylemek hic birini yapamadim dedem anneannem dayanamazdi buna diger dayim kizi gibi bakti ban oldururdu babAm hasta daha cok hastalanirdi sustum sustum sustum evlendim vajinusmus oldum esim goguslerime dokununca agliyorum anlatamiyorum susuyorum bende caresizim senin gibi Allahimdsn bulsun
Sorun etmiyo destek aldik bi kac doktordan kismen vajinusmusu yensem bile sutyenenimi kesinlikle cikartamiyorum universiteye gittigim donemde bu konuda psikoloik destek aldim ama nafile ben bile goguslerime dokunamiyorim ama esimede anlatamam bu durumu yakin akraba ayni ortamda bulundular hazmedemez benim yasadigim yikintiyo yasasin ostemiyorumBu erkekler yok mu..hepsinin kokune kibrit suyu... ben bir benim saniyordum.. dunyada ne kadar pislik varsa erkekler yuzunden... bu yazilaei okuyunca icim aciyor ya.. esine anlatsan seni anlamaz mi? Yada o vajinismus olayina nasil yaklasiyor? Hani sormuyormu ne bileyim ya ne denir ki buna..bize de guclu olmak ve erkek cocuklarimizi egitmek dusuyor iste..
Canim benim ya.. iyiymis eşin allahtan sanslisin..bazi erkekler sorun yapar o tarz seyleri anlayamaz insani.. nasil atlatilir boyle bir olay bilmem ki.. yani bi insani kendi vucudundan bir parcaya dokunamayacak kadar cokerten bi olay..aklim almiyor.. Allah o kisiyi bildigi gibi yapsin ve sana da insallah yardimci olsun..Sorun etmiyo destek aldik bi kac doktordan kismen vajinusmusu yensem bile sutyenenimi kesinlikle cikartamiyorum universiteye gittigim donemde bu konuda psikoloik destek aldim ama nafile ben bile goguslerime dokunamiyorim ama esimede anlatamam bu durumu yakin akraba ayni ortamda bulundular hazmedemez benim yasadigim yikintiyo yasasin ostemiyorum
Daha ileri birsey yapsa kesinlikle hatirlardin tatlim.. ama anlayamiyorum bak yasin kucucukmus zaten ailen bunu problem yaparmi ki o kiside cocukmus.. dedim ya sana bende yasadim cocukken ve anlattim tabi buyuyunce taciz oldugunu anlayinca anlattim aileme eaimede tabi.. onlarinda ilk yaprigo ileriki yaslardada yapip yapmadigi..yani ergenlikteyken akli kemale erdigi zaman.. ve yaomadi hatta ekstra mesafeli durdu.. cunku oda cocukluk doneminde yapmamasi gereken yaptigini anlamisti besbelli.. intihar vs bu durumlarda asla dusunulmemesi gereken bir konu.. ve kiz cocuklarini bu konuda cok siki yestirtiriyoruz milletce.. tacizemi ugradin? Ayip sana tecavuzemi ugfadin ayip sana hemen intihar et sen yasama.. bu seninle alakali bir konu degil ki senin istedigin veya sectigin birseyde degil.. tabi bu kar etmez ama bence cok gec olmadan bir pskiyatr la gorus anlat..yada psikolog.. bunu deneArkadaşlar hepinize çok teşekkür ederim bunca zaman sonra bunları birilerine anlatmak o kadar rahatlatıcı ki. Biliyorum küçüktüm, aklım ermiyordu. Ama yine de kendimi çok suçlu hissediyorum. Anlatamadığım için. Her türlü bu konuyu düşündüm artık bu zamandan sonra anlatsam ne değişecekti ailem üzülecekti, belki beni suçlayacaklar. O pislik o yaşta bana bunları yaparken, ben onun yaşlarına geldiğimde oyun oynamak yerine ağlıyordum. Böyle bir şey çok zor ve görüyorum böyle yaşayan çok insan varHiç psikologa gitmedim. okuyorum tek yapabildiğim Allah'a sığınmak ve iyi bir meslek sahibi olmak için çalışmak. Ben sadece insanlara sinirleniyorum. Akraba diye mecburiyetten görüşüyorsun tam nefes alacakken her şey yeniden hatırlanıyor. Yaşıtlarım çok neşeli bense çok yaşlı hissediyorum. İntihar etme düşüncesi çok saçma ama bazen gözüme çok cazip geliyor sonra öyle bir insan için değmeyeceğini düşünüyorum vazgeçiyorum Birde beni bitiren şey o sırada çok küçük olmam acaba ne kadar ileri gidebildi inanın bu soru 15 yıldır aklımda umarım sadece eleme kısmıyla kalmıştır (tek tesellim, bu olay bir tramva o kısmı hatırlıyorsam öyle bir şey olsa hatırlardım sanırım ya da annem farkederdi bu teori ne kadar doğru?) Eğer bu konuyu okurken böyle bir olayı yaşıyorsanız lütfen susmayın. Sonra daha çok pişman olursunuz korkmayın anlatın
Keşke onu hiç göremeyeceğim bir ülkeye taşınsam hayatta alabileceğim en büyük hediye olurdu benim için.