Lütfen bana bir akıl verin. Ben artık düşünemiyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Tek bir kişinin yaşadıklarına bakarak hayatınızı kurgulayamazsınız. Burada kimse size "kesinlikle çocuk sahibi olma" demiyor. Ama koşullarınızı düzeltmeden şu aşamada çocuk sahibi olmanız da gerçekçi değil.
Hayır o yüzden demedim yeni bir hayat için korkmamdan bahsettiniz ya çevrede o kadar çok örnek var ki korkularımı anlatmaya çalıştım
 
Anne olmak istemeniz kadar doğal bir şey yok bu bizim yaradılışımızda var. Siz zaten ne kadar kötü bir hayat yaşadığınızın farkında ama kendinize güvenen kadınsınız belli ki bebek olursa ona yaşam şartlarını elinizden geldiği kadar getirebilirsiniz, bu şartlarda oara biriktirip araba almanızdan anlıyorum. Buraya kadar her şey güzel yapın bebek diyelim ama sizin hayat garantiniz var mı düşmez kalkmaz bir Allah size bir şey olsa kimin eline düşeceği de ortada bu koşulları da değerlendirmelisiniz. Annem evlendiğimden beri hep ben olmasam çocuğa bakacak biri mi diye iyice tart öyle çocuk kararı ver, çünkü çocuğun olduğunda en büyük korkun çocukların kendine yetemeden sana bir şey olması olacak der. Tüm olacakları değerlendirip karar vermelisiniz.
 
5 buçuk yıllık evliyim. 35 yaşında ailemin evlen artık baskılarına dayanamadım ve iyi birisi diye düşündüğüm biri ile evlendim. Başka başka illerde idik. Maddi durumları iyi değil di ama çalıştıktan sonra herkes nasıl geçiniyorsa Biz de geçiniriz dedim. Bulunduğum ildeki işten istifa ettim. Bana çalışmana gerek yok. Ben bakarım felan dedi. Düğün kına vs ailesi ile ailem sorunlar yaşadı bayağı. Dünürler konuşmaz. Ben de evlendikten 6 ay sonrasında kadar eşimin ailesi ile görüştüm. Onları tanımak için sonrası sokakta görsem selam bile vermem o derece.
Evlendik. Çok pahalı ve lüks olmayan eşyalar aldık. Eşim evlendiğimiz günden beri yalanlar söylüyor. Çalışıyorum diyor işe değil kahveye gidiyor gezip geliyor. 8 ay kadar kendi ailem ve memleketimde akrabalarımın taktığı takıları kullandım hep geçinmek için. Bu süreçte onun ailesinden bir gram bir şey görmedim. Hamile kaldım bilmeden. Benim para altın suyunu çekti. Ev sobalı ve ne soba ne kömür hiç bir şey yoktu. Soğukta dona dona düşük yaptım. Aç yattığım günlerim oldu. Karanlğkta oturdum. İçmeye musluk suyum bile yoktu.
Eşimin ailesi bu durumları bilip gördüğü halde zerre kadar destek görmedim ne maddi ne manevi. Hepsi de asalak zaten. Bir baltaya sap olamamış karakter yoksunları.
Kendi aileme gelince durumu anlattım memlete taşınmak istediğimi söyledim. Babamın 2 tane evi kirada. Kiracılarından birini çıkartıp beni oturtmak istemedi evlerinden birine. Çünkü kiracıları çok iyi insanlarmış. Hem memleke gidersek babam bir iş bulur o da çalışır geçinip giderdik. Ne annem ne babam ikisi de bana bu konuda destek vermedi. 5 buçuk yıl oldu annem daha evimi bilmez hiç gelmedi. Otobüste dizleri ağrıyormuş. Babam da 3 kere geldi sadece. 10 saat sürüyor otobüsle. Babamın evi ile burası.... annem 4 aydır aramıyor beni. Babam da bir kaç ayda bir aklına gelirse arıyor. Yani benim ne durumda olduğum onların umrumda değil. Çok feryat ettim ama nafile. Boşanmayı düşündüm ve dul kadın olarak bu dünyada tek başına nasıl çevre baskısından uzak kalabilirim dedim ve cesaret edemedim. Bu seçimlerim benim kaderim çekmek zorundayım galiba dedim ama kimseye bir şey demeden devam ettim.
Gel zaman git zaman ara ara bazı günlük işlere gitti ama günlük ekmek parasını çıkarmaktan ibaretti. Bu arada eşim sık sık hasta oluyor basur amaliyatı oldu. 1 ay rapor verdi doktor ve bu rapordan önce daimi diye bulduğu işyerleri de çıkış verdi. Sonra iç kulak amaliyatı oldu. Yine rapor verdi doktor Şimdilerde de sinir sıkışması var uzun zamandı. Ameliyat olacam ben diyor. Doktora ben de gittim doktor şu pandeme de çok da gerekli olmadığını söyledi. Ama her gün ağrım var deyip duruyor. Hayatımız merkezi onun ağrıları.
Bu arada ben işe girdim çalışıyorum.Evi ben geçindiriyorum. Bizim adam da günlük işler alıyor ama ne hikmetse arkadaşı ile gittiği bu işten para gelmiyor evime. Ve artık dedim adam gibi sigortalı işe gir tek tek iş ilanı dökümleri aldım verdim eline 3 ay bulamadım diye gezdi. Bizzat bu ilanlardan birini ben aradım ve 3 yıldır bu işte çalışıyor. Ancak asgari ücretin yarısı yatıyor maaş kartına. Bu arada maaş kartı benda hep. Nedenine de işler kötü patron toplu verecek bana diyor . Aylarca aynı şeyi söyledi ve artık dayanamadım İş yeri ile görüştüm 1 yıl kadar oldu. Meğer o eksik gelen maaş, içerden sürekli para alıyormuş. Bazen de kasada açık veriyormuş. Bu görüşmeden sonra bir süre yine eksik maaş ama 300-400 TL kadar eksik gelmeye başladı işyerine gidip bunu araştırmamı istemiyor ve beni işi bırakmakla tehdit ediyor. Çok para getiriyorya eve. 3 ay öncesine kadar yine yarim maaş geliyor ya içerden para alıyor ya da kasada açık veriyor. Dün yine maaşı yattı ve 1100 tl idi. Çıldırdım patronunu aradım eşimin borcu varmış adam işyerini arıyormuş ve pislik bi adammış ve patron 1000 tl avans vermiş. 200 küsür lira da kasada açık vermiş. Ama eşim farklı söylüyor hep ve her defasında bana yalanlar söylüyor. Bu arada izin günleri gittiği işten de para alamadığını söyleyip eli boş dönüyor. Arkadaşı ile ortak yapıyorlar bu işi ve bizimki para getirmiyor eve.
Benim memleketim iç anadolu bölgesinde ve gelin geldiğim yer ege bölgesi. Burada yaşayan bir çok kadının hikayesi benimkine benziyor. Bu arada eşim dövmez, sövmez, kavga çıkarmaz durup dururken. Benim çocukluğumdan beri hep babam annemi döverdi. Ben de eşim olursa dövmesin sövmesin kırıp dökmesin diye diledim. Ama eksik dilemişim.
Bu zaman zarfında 1 yıl öncesine kadar çocuk düşünmedim. Bir yıldır da pandemi vs derken olmadı iki aydır doktora gidiyorum ve gittiğim doktorlar yaşım 40 olduğu için tüp bebek dediler. Ve sgk tüp bebeği yaş şartından dolayı karşılamıyor.
Şimdi asıl mesele şu böyle bir adama çocuk verilir mi diyeceksiniz. Bu gün boşansam bir daha evlenip çocuk sahibi olma hakkımı da yaştan dolayı kaybedebilirim. Ve bu dünyada bir kadın olarak böyle bir adama rağmen kendim için anne olmak istiyorum.
Aslında hikâyem daha uzun ve trajedik. Ben sadece bir kısmını özet geçtim. Sizleri sıktığım için hakkınızı helal edin.
Şimdi sizlere sorum 1: kredi çekip tüp bebek merkezine gidip en azından bir kere şansımı deneyim mı? Eşimin eve doğru düzgün para getirmemesinden bunu yapmak maddi manevi risk midir. Göze almalımıyım.
2. Sorum da tüp bebekten vazgeçip nasılsa bizim çocuğumuz normal yolla olmuyor çocuktan vazgeçip boşanıp yalnız hayatta kalmaya mı çalışayım. Ailem beni istemez. İstemiyor da.
Canım hikayen biraz benimkine benziyor bende 5 buçuk senedir evliyim daha önce doğu tarafında oturdum ozaman evli olduğumu anlamıyodum çünkü eşim 1 hafta yanımda kalıp 1 ay beni YANLIZ bırakıyordu. 1 sene böyle geçti ben İstanbula aylemin yanına geldim. Eşim 3.4 ay yanıma gelmedi zaten eşimin ayleside sorumsuz. Eşim geldi ben tekrar doğuya döndüm. Yine aynı şekilde devam etti annesinin akrabalarının yanına giderdi. Neyse ben hamile kaldım. Rahatsızlandım İstanbula geri geldim eşimde peşimden geldi Bi işe girip çalıştı bu arada ben annemlerle kalmaya devam ettim doğum yaptıktan sonra ayrı eve çıktım. İkinci hamileliğimde eşim tam 4 ay beni YANLIZ bıraktı bende 2 yol verdim önüne ya gelip adam gibi çalışırsın bana çocuklarına bakarsın yada ben senden boşanırım dedim. Bütün ömrümü senin kahrını çekerek sürdüremem dedim babamlarda bana destek verdi hatta çalışıp çocuklarıma bakarım dedim. O günden sonra çok şükür eşim değişti. Şimdi işten çıkarıldı ama çabalıyor en azından. Bence ömrünü heba etme böyle bi adama ne zamana kadar katlanacaksın bunu kendine sor. Bize sorma bu hayatı yaşicak olan sensin. Mutlu olucağı na inanıyorsan bu yola devam edersin. Ama tereddüt ediyorsan ozaman eşinle de konuş bu konuyo iyice düşün önce eşinin değişmesi lazım. Sonra çocuk yapmayı düşün.
 
Lütfen illa anne olacağım mantığı ile çocuk yapmayın sizin saydığınız şartlara bir bebek dayanamaz çocuk maddi külfeti olan birşey her konuda beslenmesi giyinmesi eğitimi kısaca herşeyi.Hem tüp bebek pahalı bir operasyon dur. Bence boşanın size Uygun bir adamla evlenip öyle çocuk doğurun.
 
Bebek biraz büyüyüp (en az 4 5 yani okul yaşi böylece devlete gönderebilir) konu sahibi kendini toparladiginda ayrılabilir eşinden. Bu olumsuzluklarda bile birikim yapıp ufakta olsa kendine araba almış Yani güçlü bir kadin. Kadına cocuk yapma diyorsunuz ama yaşi 40? Biraz daha zaman geçse zaten olmayacak çocuğu.
Evet istediği herseyi anlamayabilir çocuğuna ama en azindan mutlu bir anne evlat olurlar. Herşeye bu kadar olumsuz bakmayın. Lütfen alıntılayıp cevap vermeyin, çünkü linç yiyeceğimi bilerek yazdım. Isim olduğu icin yarım cevaplar veriyorum anlasilmiyor bu yüzden.

Hangi sartlarda, hangi yil o birikim olmus bilinmiyor. Bilinen sey ki su an birikim yok. Asgari ücreti aliyor ve bebek dogunca yarisini alacak.

Bunu baska üyelerde sordu, yarim asgari ücret ile nasil geçinecek? Bir bez 100 lira. Mama desen ayni. Konu sahibi hangisine yetisecek?

Bakici 1000 lira diyor (ne kadarda inanmasam da). Ee ev kirasi desen oda 1000 liradir. 2000 lira öyle gidiyor. Hangi para ile daha yemek bez mama alincak? Elektrik gaz?

Konu sahibi 50 yasinda pisman olabilir, ama ya o cocuk dogduguna pisman olacaksa? Sirf kendi annelik duygun tatmin olsun diye, minacik bir bebegi zor durumda birakmak bencilliktir.

Ve eger pisman olmak istemiyorsa, simdi birseyler yapmasi lazim. Mesela adami bosayip, kendine yeni hayat kursun. Bu arada 4-5 yasindaki cocuk ile bosanmakta kolay degil. O cocuk o yasa gelinceye kadar sorumsuz bir babasi olmasi. Kadin hem evi, hem isi, hem cocugu tek basina yüklenmesi. Yanliz yasada kaldirir da, baska biri ile yasayip o kisinin parmak kaldirmamasi zoruna gider. Cocugun psikolojisini bozar.
 
İlk denemede tutmayabilir bu kredileri geri ödemek, kirada yaşamak, doğum masrafları, bebeğin bez mama ek gıda giderleri ciddi bir emek ve gelir istiyor. Evet tek asgari ücretle çocuk büyütenler var ama o çocuklar herşeyden eksik ve mahrum büyüyorlar.

size kimse anne olmayın diyemez ama bu adamla olmayın. 40 yaşında bir baltaya sap olamayan kaç yaşında olur? Boşanın ve yumurtanızı dondurun. Çalışan bir kadınsınız bir iki seneye kafanıza göre birini bulursunuz. Yarın birgün size birşey olsa gözünüzün arkada kalmayacağı birini baba yapın.

biz burda ne yazarsak yazalm birşey değişmeyecek bunuda biliyorum
 
ABla yapma sakın. Bu adamı baba etme. Bununla ortak olabilecek bişeyin kalmasın boşa bunu ve tanımadın say. O seni bakmıyor ki zaten sen onu bakıyorsun ne mecburiyetin var. 40 yaş ne ki 40 yaşında evlenip mutlu olan çocuk sahibi olan nice kadın var. Bir daha evlenemem düşüncesine girme. Belki yanlış bişey soylicem ama belki de Allah bu adamdan çocuğun olmasın diye nasip etmemiştir. Gerçekten baba olmayı hakeden sorumluluk bilincinde olan biriyle tanışıp mutlu olmanı dilerim.
 
Siz daha kendinizi geçindiremiyorken bide bu ortama çocuk istiyorum demek bencillik değil mi o çocuğu daha iyi şartlarda dünyaya getirmeniz gerekir diğer türlüsü çocuğa haksızlık. Ben olsam boşanırdım bu adamdan kocada babada olmaz.
 
Çok üzüldüm ama kredi çekip borca girip birde çocuk yapmayın lütfen. Hem çocuğa hem size yazık. Belkide tutmayacak yine borç ödeyeceksiniz. Boşanın zaten çalışıyorsunuz, tertemiz bir hayat kurun kendinize. Bu adam çekilir mi allah aşkına:KK43: çalışmıyor para yok sürekli hasta ,yalan dolan, borç:KK43: size yazık değil mi ,kendinize acıyın biraz.
 
Çocuğunuz tabiki olsun ama hu adamdan değil. Çocuk olunca hayatınız dahada kötü olacak. Siz hep eşinizin patronunu arayıp para mı soracaksınız. Zaten adam biraz daha geçse çalışamayacak sürekli hasta veya çalışmaya niyeti yok :KK43: yanınızda olup sizi silkelemek istiyorum şuan:KK43:
 
Eşiniz gibi bir babası olacak olmasını geçtim, ekonomik sıkıntılarınız varken sakın çocuk yapmayı düşünmeyin. En büyük acıyı daha sonra çocuğunuz yaşayacak hem aile ortamı hem ekonomik sıkıntılar yüzünden.
Ne güzel çalışıyorsunuz. Güçlü bir kadınsınız belli. Daha fazla bu adamla harcamayın bence zamanınızı. İleride çocuk yapacak zamanınız olmazsa evlatlık alınabilir belki?
 
5 buçuk yıllık evliyim. 35 yaşında ailemin evlen artık baskılarına dayanamadım ve iyi birisi diye düşündüğüm biri ile evlendim. Başka başka illerde idik. Maddi durumları iyi değil di ama çalıştıktan sonra herkes nasıl geçiniyorsa Biz de geçiniriz dedim. Bulunduğum ildeki işten istifa ettim. Bana çalışmana gerek yok. Ben bakarım felan dedi. Düğün kına vs ailesi ile ailem sorunlar yaşadı bayağı. Dünürler konuşmaz. Ben de evlendikten 6 ay sonrasında kadar eşimin ailesi ile görüştüm. Onları tanımak için sonrası sokakta görsem selam bile vermem o derece.
Evlendik. Çok pahalı ve lüks olmayan eşyalar aldık. Eşim evlendiğimiz günden beri yalanlar söylüyor. Çalışıyorum diyor işe değil kahveye gidiyor gezip geliyor. 8 ay kadar kendi ailem ve memleketimde akrabalarımın taktığı takıları kullandım hep geçinmek için. Bu süreçte onun ailesinden bir gram bir şey görmedim. Hamile kaldım bilmeden. Benim para altın suyunu çekti. Ev sobalı ve ne soba ne kömür hiç bir şey yoktu. Soğukta dona dona düşük yaptım. Aç yattığım günlerim oldu. Karanlğkta oturdum. İçmeye musluk suyum bile yoktu.
Eşimin ailesi bu durumları bilip gördüğü halde zerre kadar destek görmedim ne maddi ne manevi. Hepsi de asalak zaten. Bir baltaya sap olamamış karakter yoksunları.
Kendi aileme gelince durumu anlattım memlete taşınmak istediğimi söyledim. Babamın 2 tane evi kirada. Kiracılarından birini çıkartıp beni oturtmak istemedi evlerinden birine. Çünkü kiracıları çok iyi insanlarmış. Hem memleke gidersek babam bir iş bulur o da çalışır geçinip giderdik. Ne annem ne babam ikisi de bana bu konuda destek vermedi. 5 buçuk yıl oldu annem daha evimi bilmez hiç gelmedi. Otobüste dizleri ağrıyormuş. Babam da 3 kere geldi sadece. 10 saat sürüyor otobüsle. Babamın evi ile burası.... annem 4 aydır aramıyor beni. Babam da bir kaç ayda bir aklına gelirse arıyor. Yani benim ne durumda olduğum onların umrumda değil. Çok feryat ettim ama nafile. Boşanmayı düşündüm ve dul kadın olarak bu dünyada tek başına nasıl çevre baskısından uzak kalabilirim dedim ve cesaret edemedim. Bu seçimlerim benim kaderim çekmek zorundayım galiba dedim ama kimseye bir şey demeden devam ettim.
Gel zaman git zaman ara ara bazı günlük işlere gitti ama günlük ekmek parasını çıkarmaktan ibaretti. Bu arada eşim sık sık hasta oluyor basur amaliyatı oldu. 1 ay rapor verdi doktor ve bu rapordan önce daimi diye bulduğu işyerleri de çıkış verdi. Sonra iç kulak amaliyatı oldu. Yine rapor verdi doktor Şimdilerde de sinir sıkışması var uzun zamandı. Ameliyat olacam ben diyor. Doktora ben de gittim doktor şu pandeme de çok da gerekli olmadığını söyledi. Ama her gün ağrım var deyip duruyor. Hayatımız merkezi onun ağrıları.
Bu arada ben işe girdim çalışıyorum.Evi ben geçindiriyorum. Bizim adam da günlük işler alıyor ama ne hikmetse arkadaşı ile gittiği bu işten para gelmiyor evime. Ve artık dedim adam gibi sigortalı işe gir tek tek iş ilanı dökümleri aldım verdim eline 3 ay bulamadım diye gezdi. Bizzat bu ilanlardan birini ben aradım ve 3 yıldır bu işte çalışıyor. Ancak asgari ücretin yarısı yatıyor maaş kartına. Bu arada maaş kartı benda hep. Nedenine de işler kötü patron toplu verecek bana diyor . Aylarca aynı şeyi söyledi ve artık dayanamadım İş yeri ile görüştüm 1 yıl kadar oldu. Meğer o eksik gelen maaş, içerden sürekli para alıyormuş. Bazen de kasada açık veriyormuş. Bu görüşmeden sonra bir süre yine eksik maaş ama 300-400 TL kadar eksik gelmeye başladı işyerine gidip bunu araştırmamı istemiyor ve beni işi bırakmakla tehdit ediyor. Çok para getiriyorya eve. 3 ay öncesine kadar yine yarim maaş geliyor ya içerden para alıyor ya da kasada açık veriyor. Dün yine maaşı yattı ve 1100 tl idi. Çıldırdım patronunu aradım eşimin borcu varmış adam işyerini arıyormuş ve pislik bi adammış ve patron 1000 tl avans vermiş. 200 küsür lira da kasada açık vermiş. Ama eşim farklı söylüyor hep ve her defasında bana yalanlar söylüyor. Bu arada izin günleri gittiği işten de para alamadığını söyleyip eli boş dönüyor. Arkadaşı ile ortak yapıyorlar bu işi ve bizimki para getirmiyor eve.
Benim memleketim iç anadolu bölgesinde ve gelin geldiğim yer ege bölgesi. Burada yaşayan bir çok kadının hikayesi benimkine benziyor. Bu arada eşim dövmez, sövmez, kavga çıkarmaz durup dururken. Benim çocukluğumdan beri hep babam annemi döverdi. Ben de eşim olursa dövmesin sövmesin kırıp dökmesin diye diledim. Ama eksik dilemişim.
Bu zaman zarfında 1 yıl öncesine kadar çocuk düşünmedim. Bir yıldır da pandemi vs derken olmadı iki aydır doktora gidiyorum ve gittiğim doktorlar yaşım 40 olduğu için tüp bebek dediler. Ve sgk tüp bebeği yaş şartından dolayı karşılamıyor.
Şimdi asıl mesele şu böyle bir adama çocuk verilir mi diyeceksiniz. Bu gün boşansam bir daha evlenip çocuk sahibi olma hakkımı da yaştan dolayı kaybedebilirim. Ve bu dünyada bir kadın olarak böyle bir adama rağmen kendim için anne olmak istiyorum.
Aslında hikâyem daha uzun ve trajedik. Ben sadece bir kısmını özet geçtim. Sizleri sıktığım için hakkınızı helal edin.
Şimdi sizlere sorum 1: kredi çekip tüp bebek merkezine gidip en azından bir kere şansımı deneyim mı? Eşimin eve doğru düzgün para getirmemesinden bunu yapmak maddi manevi risk midir. Göze almalımıyım.
2. Sorum da tüp bebekten vazgeçip nasılsa bizim çocuğumuz normal yolla olmuyor çocuktan vazgeçip boşanıp yalnız hayatta kalmaya mı çalışayım. Ailem beni istemez. İstemiyor da.
Valla o yokmuşcasına çocuk yapacaksın tersi cıkarsa bahtına. Ama anne olabiliyorsan ol bence. O duyguyu yasa. Egede neredesiniz bilemem ama bazı devlet hastaneleri univ ler yapıyorlar tup bebek. Özel kadar ödeme yapılmıyor herhalde. Ben çok isterdim mesela anne olmayı. Sen yaşarsın inşallah geç kalmada
 
kesinlikle 2. Yapamam edemem diye korkmayın. En en kötü ihtimal ile gidin annenizin evine oturun, kovacak değiller ya.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X