LÜTFEN BAKAR MISINIZ

aysesu12

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
7 Mart 2024
41
11
44
Arkadaşlar merhaba içimi rahatsız eden bir konuyu sizinle paylaşmak istiyorum artık çevremdekilede anlatınca kızıyorlar çünkü biraz saçma olabilir ama gerçekten bu düşüncelerle baş edemiyorum. Benim anksiyetem var önce sağlık anksiyetesi olarak başladı sonra ölüm korkusuna dönüştü. Bu ara yaşadıklarımi anlatmak istiyorum bir akşam eve gelirken sokakta sanki bir adam gördüm ve hemen kayboldu gibi oldu hayal gibiydi daha sonra bi gece kalkarken bir yemek gördük hissettim gibi oldu sonra bi baktım annem o yemeğe benzer bir yemek yapmış bunlar sonucunda bi anda beynim 40 gün sonra öleceksin onların hayali bu dedi gibi insanlar 40 gün önce hisseder diye okuduğum şeyler geldi bir de ben bir türbeye gitmiştim bir hoca orası için oraya giden ölecegini hisseder gibi bir sey anlatmıştı tam emin olmamakla birlikte son olarakda arkadaşımla bir yere gitmek iştiyoruz o da bana ömrümüz yeterse gideriz demişti sanki o zaman 40 gün sonrası gibi geliyo. Biliyorum saçma böyle anlattıkça ama bu düşünceleri hayatımdan tamamen uzaklaştiramiyorum böyle hissedilmeyi normal mıdır yoksa gerçekten başıma böyle bir sey gelebilir mi tabiki herkesin öleceğini biliyorum ama yinede düşünmeden edemiyorum yardımcı olur musunuz
 
Arkadaşlar merhaba içimi rahatsız eden bir konuyu sizinle paylaşmak istiyorum artık çevremdekilede anlatınca kızıyorlar çünkü biraz saçma olabilir ama gerçekten bu düşüncelerle baş edemiyorum. Benim anksiyetem var önce sağlık anksiyetesi olarak başladı sonra ölüm korkusuna dönüştü. Bu ara yaşadıklarımi anlatmak istiyorum bir akşam eve gelirken sokakta sanki bir adam gördüm ve hemen kayboldu gibi oldu hayal gibiydi daha sonra bi gece kalkarken bir yemek gördük hissettim gibi oldu sonra bi baktım annem o yemeğe benzer bir yemek yapmış bunlar sonucunda bi anda beynim 40 gün sonra öleceksin onların hayali bu dedi gibi insanlar 40 gün önce hisseder diye okuduğum şeyler geldi bir de ben bir türbeye gitmiştim bir hoca orası için oraya giden ölecegini hisseder gibi bir sey anlatmıştı tam emin olmamakla birlikte son olarakda arkadaşımla bir yere gitmek iştiyoruz o da bana ömrümüz yeterse gideriz demişti sanki o zaman 40 gün sonrası gibi geliyo. Biliyorum saçma böyle anlattıkça ama bu düşünceleri hayatımdan tamamen uzaklaştiramiyorum böyle hissedilmeyi normal mıdır yoksa gerçekten başıma böyle bir sey gelebilir mi tabiki herkesin öleceğini biliyorum ama yinede düşünmeden edemiyorum yardımcı olur musunuz
bendede panik atakla anksiyete vardı. bazen böyle düşüncelerim oluyordu. tedavimden sonra hepsi bitti. tedaviniz 6 ay önce bittiyse sizin de bitmiş olması gerekiyor. tam tedavi olmadan mı bıraktınız
 
bendede panik atakla anksiyete vardı. bazen böyle düşüncelerim oluyordu. tedavimden sonra hepsi bitti. tedaviniz 6 ay önce bittiyse sizin de bitmiş olması gerekiyor. tam tedavi olmadan mı bıraktınız
Hayır bütün tedaviler bitmişti sonra yeni bir okula başladım çok fazla kötü sey yaşadım o yüzden tekrar oldu
 
Hayır bütün tedaviler bitmişti sonra yeni bir okula başladım çok fazla kötü sey yaşadım o yüzden tekrar oldu
aslında anksiyetede tedavide birdaha olmasını engellemek için doktorum birsürü şeyler öğretmişti. ondan hiç sorun yaşamıyorum. 4 yıl oldu hiç anksiyeteye bağlı birşey olmadı. inşallah şifa bulursunuz
 
Arkadaşlar merhaba içimi rahatsız eden bir konuyu sizinle paylaşmak istiyorum artık çevremdekilede anlatınca kızıyorlar çünkü biraz saçma olabilir ama gerçekten bu düşüncelerle baş edemiyorum. Benim anksiyetem var önce sağlık anksiyetesi olarak başladı sonra ölüm korkusuna dönüştü. Bu ara yaşadıklarımi anlatmak istiyorum bir akşam eve gelirken sokakta sanki bir adam gördüm ve hemen kayboldu gibi oldu hayal gibiydi daha sonra bi gece kalkarken bir yemek gördük hissettim gibi oldu sonra bi baktım annem o yemeğe benzer bir yemek yapmış bunlar sonucunda bi anda beynim 40 gün sonra öleceksin onların hayali bu dedi gibi insanlar 40 gün önce hisseder diye okuduğum şeyler geldi bir de ben bir türbeye gitmiştim bir hoca orası için oraya giden ölecegini hisseder gibi bir sey anlatmıştı tam emin olmamakla birlikte son olarakda arkadaşımla bir yere gitmek iştiyoruz o da bana ömrümüz yeterse gideriz demişti sanki o zaman 40 gün sonrası gibi geliyo. Biliyorum saçma böyle anlattıkça ama bu düşünceleri hayatımdan tamamen uzaklaştiramiyorum böyle hissedilmeyi normal mıdır yoksa gerçekten başıma böyle bir sey gelebilir mi tabiki herkesin öleceğini biliyorum ama yinede düşünmeden edemiyorum yardımcı olur musunuz
aynı düşünceler bende de var sürekli sanki bir sonraki günü göremeyecekmişim gibi bir takımtı var kafamda.. mesela arkadasimla haftaya bir güne plan yapıyorum ve o gün gelene kadar acaba o güne ulaşabilecek miyim yoksa o zamana kadar ölecek miyim diye düsünüyorum. çevremde bir çok kişinin ölmesiyle başladı hepsi 2022 yılında.. hala daha devam ediyor. kime anlatıp paikolojik destek almak istediğimi söylesem ‘saçmalama, abartma’ gibi seyler söylüyorlar. sürekli kafamı meşgul tutmaya çalışıyorum. ama uyurken bile kedimin kabını fazla fazla dolduruyorum eğer ölürsem eşim işten gelene kadar kedim aç kalmasın diye.. bi tavsiyesi olan varsa versin valla çok zor bir durum. en ufak baş ağrısında beyin kanaması gecireceğimi falan düsünüyorum. her yıl gidip check-up yaptırıyorum bir sey çıkmıyor ama ben yine belki göremediler iyi bakmadılar falan diye bir yıl daha bu düsüncelerle yaşıyorum. son kontrolümde doktor ultrasonda ‘hiç böbrek taşı düsürdün mü?’ diye sordu 6 aydır bunu düsünüyorum neden sordu bir sey mi gördü diye.. halbuki muayene sonunda iç organların gayet sağlıklı demişti.. deliriyoruz herhalde ne bilim.. be bu sadece benim için de değil eşimin, ailemden birinin de ölüm haberini almayı bekliyorum her an ve bunla ilgili senaryolar kuruyorum.🫣
 
aynı düşünceler bende de var sürekli sanki bir sonraki günü göremeyecekmişim gibi bir takımtı var kafamda.. mesela arkadasimla haftaya bir güne plan yapıyorum ve o gün gelene kadar acaba o güne ulaşabilecek miyim yoksa o zamana kadar ölecek miyim diye düsünüyorum. çevremde bir çok kişinin ölmesiyle başladı hepsi 2022 yılında.. hala daha devam ediyor. kime anlatıp paikolojik destek almak istediğimi söylesem ‘saçmalama, abartma’ gibi seyler söylüyorlar. sürekli kafamı meşgul tutmaya çalışıyorum. ama uyurken bile kedimin kabını fazla fazla dolduruyorum eğer ölürsem eşim işten gelene kadar kedim aç kalmasın diye.. bi tavsiyesi olan varsa versin valla çok zor bir durum. en ufak baş ağrısında beyin kanaması gecireceğimi falan düsünüyorum. her yıl gidip check-up yaptırıyorum bir sey çıkmıyor ama ben yine belki göremediler iyi bakmadılar falan diye bir yıl daha bu düsüncelerle yaşıyorum. son kontrolümde doktor ultrasonda ‘hiç böbrek taşı düsürdün mü?’ diye sordu 6 aydır bunu düsünüyorum neden sordu bir sey mi gördü diye.. halbuki muayene sonunda iç organların gayet sağlıklı demişti.. deliriyoruz herhalde ne bilim.. be bu sadece benim için de değil eşimin, ailemden birinin de ölüm haberini almayı bekliyorum her an ve bunla ilgili senaryolar kuruyorum.🫣
 
Aynı söylediklerinizi yaşadım yaşıyorum çok zor bi durum mesela sürekli bir şeylerden bi anlam çıkarmaya çalışıyorum bu bana böyle dedi kesin ölürüm başıma bir sey gelir kimsenin ölümünu bilemecegini biliyorum ama mesela anlattıklarimi okudunuz sanki 40 güne bir şey olucak gibi geliyo göremicekmisim o günü gibi geliyor o zaman yapmam gereken hiçbir şeyi yapmak istemiyorum dediğiniz gibi kadarki meşgul etsem bile arkadaş hep bu düşünceler aileme bir aeu olucak o haberi alınca naparım kiminle derdimi paylaşırim gerçekten çok yorucu ve yıpratıcı bir durum
 
Ölümün 40 gün önceden malum olduğu bilgisini ben de duydum ama bu öyle bir durummuş ki insan kimseye öleceğim diyemezmiş çünkü kendi de bunun ölüm başlangıcı olduğunu bilemezmiş. Ve bu ölüm başlangıcı aslında 40 gün önce değil aylar önce başlıyormuş. Vücut zaten ölüme yaklaştığı için muhtemelen ben öleceğim paniği ortaya çıkmayacak diye düşünüyorum. Ölüm korkusu, hayatta kalmanın işareti bi nevi. Fazla stresli bir dönemden geçiyorsanız bunu takmış olabilirsiniz veya tedavinizi tekrarlamak gerekebilir ki zaten sadece ilac tedavisi gördüyseniz mutlaka tekrarlayacaktır.
 
Ölümün 40 gün önceden malum olduğu bilgisini ben de duydum ama bu öyle bir durummuş ki insan kimseye öleceğim diyemezmiş çünkü kendi de bunun ölüm başlangıcı olduğunu bilemezmiş. Ve bu ölüm başlangıcı aslında 40 gün önce değil aylar önce başlıyormuş. Vücut zaten ölüme yaklaştığı için muhtemelen ben öleceğim paniği ortaya çıkmayacak diye düşünüyorum. Ölüm korkusu, hayatta kalmanın işareti bi nevi. Fazla stresli bir dönemden geçiyorsanız bunu takmış olabilirsiniz veya tedavinizi tekrarlamak gerekebilir ki zaten sadece ilac tedavisi gördüyseniz mutlaka tekrarlayacaktır.
Evet gordum. Dedikleriniz çok doğru zaten bende biliyorum 40 gün sonra net bir tarih olur ki kimsede bunu bilemez çok teşekkür ederim gerçekten çok yardımcı oldunuz
 
Ben de öyleyim. İlk koruna da başladı böyle panik olmuştum daha sonra geçmişti iyi hissediyordum. Bir gün eşimin babası kalbinden sıkıntı yaşadı aslında kalbinden değilmiş ama o günden birkaç gün sonra sağlık aksiyetem başladı ambulans geldu filan kas spazmi gecirdin dedi doktor daha sonra kendimi surekli bir sey arastirirken buldum belirti aramaya başladim googleden ortamdan kendimi soyutlayip elimde telefon kendimle ilgili belirti yazarken buldum. Kendimi kimseye açamıyordum. Eşimle öyle rahat dertleşme alanımız olmuyor öyle sonra bunun için destek almadım ama sürekli araştırdım makaleler okudum. Sürekli gögsüm agriyordu cene altim agriyordu doktor gayet normal demesine rağmen bir gün psikologa gittim babam vefat etmisti yıllar önce öyle anlatınca onun içimde kalan yasıni vedalaşamama ve içime attıklarım ortaya çıktı psikiyatri durumum olmadığını söylemişti parasal durumdan gitmeyi bıraktım ama gerilim tipi baş ağrılarım başladı kafamı meşgul etmek için bahçe işleri ile uğraştım ama panik durumumu bir türlü gecremedim youtubedan videolar izledim bütün psikologları uzunca bir süre normal hayatimdaydım daha sonra geri başladı bu sefer sizin gibi yaşadım insan bunu anlatamıyor ansızın geliyor ve için boşalıyor sanki Çünkü bu icsel bir huzursuzluk nerede olursan ol bir kendini soyutlama hali yani bilmiyorum bazen hangisi normalim bilmiyorum. Nefes Egzersizleri bir şeyler için cabalamk kafanı meşgul etmek çok iyi geliyor inanın geçiriyorda ben o aşamada değilim ama benimle aynı duyguları yaşayan bir arkadaşım atlattı gözlerinin içinin parladığını görüyorum. İnsan kendisiyle gurur duymaya başladığı an ve bir şeyleri başardığını görünce beyin stres hormonu yerine mutluluk hormonu sinyali veriyor bu sayede hayatı daha anlamlı görüyor korkunun yerini umut alıyor. Ben kendim için yolu yarılamadım şu an gelen paniği en aza indiriyorum. Yaşadığımız her neyse zor bir süreç bunları uzun uzun anlatıyorum çünkü yalnız değilsin. Eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar. Güzel günler göreceğiz kızlar güneşli günler
 
X