- 13 Eylül 2018
- 1.710
- 2.694
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #1
Kızlar herkese günaydın konuyu uzatmadan sizi yormadan nasıl anlatabilirsem oyle anlatmaya çalışacam gercekten herkesin dusuncesinden fikirlerinden destek almaya ihtiyacım oldugu icin burdayim.
Öncelikle belirteyim 4 aydır psikolog destegi alıyorum yakın zamanda psikiyatriye gitmeye başladım. Ben ülkedeki bir cogumuz gibi sevgisiz bir ailede anne baba sevgisinden uzak büyüdüm (artık bunu çok dert etmiyorum çünkü artık ülkenin 95 dogumlularindan önce cogunlugun bu sorunu yaşadığını düşünuyorum)
Dogrusu cocukluk ve ergenlikte cok daha uzulmeme ragmen 5-7 yıldir durumu kabullendim
Benim soyle bir sıkintım varki (belkide hastalık) rahat rahat bir erkekle enerjim uyusmuyor ama oyle birine denk geldimmi onu hayatımin merkezine koyuyorum sevme duygusunu siddetliyaşıyorum ve kendime gorsel olarak guvenmedigim platonik olarak icten ice yaşıyorum ve her seferinde o insanı kaybetme gercegini yasiyorum baskasiyla mutlu oldugu finaliyle bitiyor hikayem .
Her seferinde uzulup kırılıp bir sure sonra alisiyorum.
Daha onceden bir konu açmıştım belki denk geleniniz vardır.Biriyle tanismustim psikolojik olarak bana olumlu yonde cok etkisi oldu onunla tanıştıktan sonra bendeki olumlu degisikligi disardan farkeden arkadaslarim oldu hatta psikologa gidiyorum o iyi geliyor diye dusunenler bile vardı.Bazen konusunca biz sadece arkadasiz eger duygusal birsey olursa biter arkadasligimiz diyordu oyle olunca bende acikcasi kaybetme korkusuyla duygularimi mi bastirdim boşluk döneminde hayranlik diyerek mi gecistirdim bilmiyorum en son iliskisi olunca burada paylastim.uzuldum ettim zaten cok uzun surmeden bitti o donemde tekrar konusuyorduk ki biriyle tanisti suan cok yeni baslayan iliskileri var ve ben resmen yikildim
Arkadas olarak kalamayacagimi soyleyip gorusmeyide kestim kendimi toparlayamiyorum gorustugu kisinin eksi hesabını biliyorum günlük gibi paylasimlari var kızın duygularını iliskinin seyrini adım adım görebiliyorum baktikca canım daha cok yaniyor bakma diyeceksiniz ama bakmadan yapamiyorum.Zaten kotuydum gecen gece sehir disina basbasa zaman gecirmek icin bir yere gittiklerini gordum cok cok sacma biliyorum ama kendimi aldatilmis kadin gibj hissettim basimi duvara caka caka saclarimi yolarak agladim kendime geldigimdw sacmalama ne yapiyorsun dedim ki normalde en suursuz anlarimda boyle birsey yapmam sonraki gece banyoda aklima geldi basimi fayanslara caktigimi hatirliyorum gece aklima gelince nefes alamayaxak gibi oluyorum balkona yada cana nefes almaya cikmak istiyorum kendimi o bosluktan asagi biraksam icimdeki butun acı dinecekmis gibi bir his kapliyor.Normalde ben olumden korkan intihar edenlerin nasil boyke bir cesaret gosterdigini anlamayan biriydim.
Durumu psikologumla paylaşınca aktif degim ama pasif intihar egilimin var devam ederse lutfen psikiyatriye forun dedi psikiyatriye gittim ilaclar verip gönderdi kullaniyorum ilaclari ama aklimdan çıkaramıyorum.Hem onu cok özlüyorum hem o kizin ona olan hislerini bildikce canim daha cok aciyor katlanamiyorum
Kendi kendime aldatilan kadinlar o psikolojiyle nasil yasiyirlar nasil dayabiyorlar diyirum sonucta karsimda bana en ufak bir umut vaad etmemus bir insan icin ben bu hale geldim.
Bendeki sorun şu ki 7 yil icerisinde farkli
zamanlarda 4 ayri psikologa 3 ayri psikiyatri uzmanina gittim malumunuz devlet hastanesi olunca yogunluktan dolayi psikiyatrinin cokta dinleme durumu olmuyor ilac yazıp gonderiyorlar.Ama psikologa farkli süreçlerde hangi sıkintıyla gidersem gideyim sonuç olarak altinda sevgisizligin ozelliklede kendimi sevmeyisimin yattigini söyluyor.
Oyle ki artik hipnoz tedaviye mi başvursam diye dusundum uzun zamandir gorusmedigim bi arkadasim var psikolog ona sordum herkesin yapamayacagi birsey zarar gorme ihtimalin olur dedi universiteden bi hicasina yonlendirdi adam kibrista 2 ay burda kalmaniz lazim dedi ben hem is anlaminda hemde maddi olarak boyle birseye guc yettiremem.
Gercektej kendim icin daha baska ne yapabilirim bilmiyorum
Birde burada paylasmaya cekiniyorum ama bu kisiyi ben sanalda tanidim sanal olunca sanki ergensi basit geliyirmus gibi derdimi herhangi bir arkadaşimla bile paylasamiyorum.Arkadaslarim durumumun kotu oldugunun farkinda zaten coguda yzagimda is sıkıntıları deyip gecistiriyorum ama gercekten ise gidip gelnek nefes bile almak beni yoruyor sanki.
Konuyu karman cormsn anlattiysam hepinizden ozur dilerim
Öncelikle belirteyim 4 aydır psikolog destegi alıyorum yakın zamanda psikiyatriye gitmeye başladım. Ben ülkedeki bir cogumuz gibi sevgisiz bir ailede anne baba sevgisinden uzak büyüdüm (artık bunu çok dert etmiyorum çünkü artık ülkenin 95 dogumlularindan önce cogunlugun bu sorunu yaşadığını düşünuyorum)
Dogrusu cocukluk ve ergenlikte cok daha uzulmeme ragmen 5-7 yıldir durumu kabullendim
Benim soyle bir sıkintım varki (belkide hastalık) rahat rahat bir erkekle enerjim uyusmuyor ama oyle birine denk geldimmi onu hayatımin merkezine koyuyorum sevme duygusunu siddetliyaşıyorum ve kendime gorsel olarak guvenmedigim platonik olarak icten ice yaşıyorum ve her seferinde o insanı kaybetme gercegini yasiyorum baskasiyla mutlu oldugu finaliyle bitiyor hikayem .
Her seferinde uzulup kırılıp bir sure sonra alisiyorum.
Daha onceden bir konu açmıştım belki denk geleniniz vardır.Biriyle tanismustim psikolojik olarak bana olumlu yonde cok etkisi oldu onunla tanıştıktan sonra bendeki olumlu degisikligi disardan farkeden arkadaslarim oldu hatta psikologa gidiyorum o iyi geliyor diye dusunenler bile vardı.Bazen konusunca biz sadece arkadasiz eger duygusal birsey olursa biter arkadasligimiz diyordu oyle olunca bende acikcasi kaybetme korkusuyla duygularimi mi bastirdim boşluk döneminde hayranlik diyerek mi gecistirdim bilmiyorum en son iliskisi olunca burada paylastim.uzuldum ettim zaten cok uzun surmeden bitti o donemde tekrar konusuyorduk ki biriyle tanisti suan cok yeni baslayan iliskileri var ve ben resmen yikildim
Arkadas olarak kalamayacagimi soyleyip gorusmeyide kestim kendimi toparlayamiyorum gorustugu kisinin eksi hesabını biliyorum günlük gibi paylasimlari var kızın duygularını iliskinin seyrini adım adım görebiliyorum baktikca canım daha cok yaniyor bakma diyeceksiniz ama bakmadan yapamiyorum.Zaten kotuydum gecen gece sehir disina basbasa zaman gecirmek icin bir yere gittiklerini gordum cok cok sacma biliyorum ama kendimi aldatilmis kadin gibj hissettim basimi duvara caka caka saclarimi yolarak agladim kendime geldigimdw sacmalama ne yapiyorsun dedim ki normalde en suursuz anlarimda boyle birsey yapmam sonraki gece banyoda aklima geldi basimi fayanslara caktigimi hatirliyorum gece aklima gelince nefes alamayaxak gibi oluyorum balkona yada cana nefes almaya cikmak istiyorum kendimi o bosluktan asagi biraksam icimdeki butun acı dinecekmis gibi bir his kapliyor.Normalde ben olumden korkan intihar edenlerin nasil boyke bir cesaret gosterdigini anlamayan biriydim.
Durumu psikologumla paylaşınca aktif degim ama pasif intihar egilimin var devam ederse lutfen psikiyatriye forun dedi psikiyatriye gittim ilaclar verip gönderdi kullaniyorum ilaclari ama aklimdan çıkaramıyorum.Hem onu cok özlüyorum hem o kizin ona olan hislerini bildikce canim daha cok aciyor katlanamiyorum
Kendi kendime aldatilan kadinlar o psikolojiyle nasil yasiyirlar nasil dayabiyorlar diyirum sonucta karsimda bana en ufak bir umut vaad etmemus bir insan icin ben bu hale geldim.
Bendeki sorun şu ki 7 yil icerisinde farkli
zamanlarda 4 ayri psikologa 3 ayri psikiyatri uzmanina gittim malumunuz devlet hastanesi olunca yogunluktan dolayi psikiyatrinin cokta dinleme durumu olmuyor ilac yazıp gonderiyorlar.Ama psikologa farkli süreçlerde hangi sıkintıyla gidersem gideyim sonuç olarak altinda sevgisizligin ozelliklede kendimi sevmeyisimin yattigini söyluyor.
Oyle ki artik hipnoz tedaviye mi başvursam diye dusundum uzun zamandir gorusmedigim bi arkadasim var psikolog ona sordum herkesin yapamayacagi birsey zarar gorme ihtimalin olur dedi universiteden bi hicasina yonlendirdi adam kibrista 2 ay burda kalmaniz lazim dedi ben hem is anlaminda hemde maddi olarak boyle birseye guc yettiremem.
Gercektej kendim icin daha baska ne yapabilirim bilmiyorum
Birde burada paylasmaya cekiniyorum ama bu kisiyi ben sanalda tanidim sanal olunca sanki ergensi basit geliyirmus gibi derdimi herhangi bir arkadaşimla bile paylasamiyorum.Arkadaslarim durumumun kotu oldugunun farkinda zaten coguda yzagimda is sıkıntıları deyip gecistiriyorum ama gercekten ise gidip gelnek nefes bile almak beni yoruyor sanki.
Konuyu karman cormsn anlattiysam hepinizden ozur dilerim