Lohusaya küsülür mü

Doğum öncesi zaten birbirimizden uzakta yaşadığımız için aramızda bir sorun olmadı ama tabii her anne kız gibi atışmalarımız, anlaşamadığımız noktalar var. Bu sigara konusu mesela hep problem olmuştur aramızda. Yeni bir şey değil yani. Bu konuyu taaa ne zaman açtım, hala da aramadılar...
 
Seni çok iyi anlıyorum... Bebeğini vermemekte çok haklısın. Ben de 3 ayı dolunca yeni yeni vermeye başladım gelenlere ki zaten pandemi dolayısıyla pek ziyaretçimiz olmadı. Annenin destek olmaması, hamilelikte ve sonrasında yaşadıkların çok üzücüymüş. Senin daha çok desteğe ihtiyacın varmış.
yorumun için de teşekkürler. Öyle yapmaya çalışıyorum. Ne zaman aramak isterlerse ararlar. Kızım büyüyor, yalnızca instagram fotolarından görüyorlar büyüdüğünü.. ne üzücü. Hayatın ne getireceği belli olmuyormuş gerçekten.
 
Tamam belki lohusalık psikolojisiyle kaprislik veya pimpiriklilik yapmış olabilirsiniz ama ANNE bunu yapmamalı. Sanki ortada kanlı bıçaklı kavgamı var. İnsan çocuğuna bu kadar kin besleyemez. Hadi anne yaptı babaya ne oluyor. O neden küsüyor. Ne anneler ne çocukları çekiyor çilelerini. Lohusalık psikolojisini anlayamıcaksa kaldıramıcaksa ve ebeyse bilemiyorum... Bir anne bu kadar küs kalmamalı hemde yeni doğum yapmışken. He arar torununu sorar ağırdan konusur onu anlarımda. Benm annemde sigara içiyor bu arada tam bir bağımlı ve ben de çok hassasım bu konuda ama balkonda içirtirim. Elini yıkamasını bende isteyebilirm. Annemde çıldırabilir bu duruma :) içine atmaz direk tartışır benimle ama gitmez gitse bile arar sorar
 
Aslında sorun sadece annenizin emekli ebe olması ve sizin itirazlarınızla onun egosunu sarsmanız, otoritesini, bilgisini sorgulamış olmanız :)) benim kayınvalidem emekli hemşire, ilk lohusalığımda o vardı yanımda, ordan biliyorum :)))
 
üzülme canım değmiyor inanki bebeğin ve kendin önceliğin olmalı artık sende bir annesin ve bebeginin sana ihtiyacı var
 
Şu kurduğunuz cümlelerin hepsini her gün içimden kuruyorum... konuyu çok iyi anlamışsınız ki resmen sesim olmuşsunuz.
 
Evet bunu hiç dile getirmedi ama ona itiraz etmiş olmam da sorun olmuş olabilir. Onların yöntemleri eskide kaldı, tabii yine tercih edilebilir ama ben etmemeyi tercih ettim. Sizin kayınvalidenizde ne gözlemlediniz yanınızdayken merak ettim .
 
Bir sürü şey var da ben pik noktasını anlatayım. Oğlumun 40'ı ve benin doğum günüm aynı güne denk geliyordu. Biz de ailelerle güzel bi kahvaltı yapalım dedik.. Benim oğlum gece boyu emdiği için sabahları gazlı kalkardı. 11'e kadar ağlar kendini zorlar, kakasını yapar gazını çıkarır sonra rahatlardı.

Tabi bu ağlama faslı ailelerin bizde olduğu zamana denk geldi :) Benimki başladı fitil verelim. Adını hatırlamıyorum şimdi de, paracetamol içeren bi fitil verecekmiş. Dedim gerek yok. Bir iki saate rahatlayacak zaten, düzeni bu. 3 kere sordu hayır dedim. Bi baktım dördüncüye elinde fitille girdi odaya (oğlumu emziriyorum o sırada). Anne dedim, vermem ben bunu. Anaammm, kıyametler koptu. Ne saygısızlığım kaldı, ne çok bilmişliğim.. O hemşireymiş, ona saygı duyacakmışım, dediğini yapacakmışım, onun torunuymuş.. sadece gözüne baktım ve yapmayacağım, benim çocuğum dedim.

Allahtan benim annemler yapıcı davrandılar. Kayınpederim aynı şekilde.

Annemler ertesi günü onları arayıp davranışına ne kadar kırıldıklarını anlattılar, kayınvalidem özür diledi vs.. konu tatlıya bağlandı. 6 yıllık evliyim, ilk ve tek tartışmamızdır..
 
Aynı durumu babamla yaşıyorum. Doğumdan sonra sadece 1 gün yanımda durdular. Sonra kendi şehirlerine döndüler. Bebeğim yoğun bakımdaydı ve kalbiyle ilgili problem yaşıyordu. Ben bundan bahsederken babam eşimin davranışlarıyla ilgili laf sokmaya başladı telefonda. Hiç olmayacak bişeyi yanliş anlamış ve bunun için 'bebeği boşver de asıl sen o kocana fln' diye bişeyler dedi. Erken doğum yapmis ve yoğun kanamadan dolayı acil sezaryena girmiş, bebegini sadece bi kez görebilmiş ve bebeği hayat mücadelesi veren 5 günlük bir anne olarak.. biraz gözüm karardi :) sonra dedim ki yeter. Tabi hem babamla hem de annemle ilgili çok uzun saçma ve problemli bi geçmişimiz var, bu da son damla oldu diyebilirim. Upuzun bi msj yazdim ben çocukken bana yaptiği yanlişlardan başlayıp herseyi tek tek yazdım. Buna ragmen babamsin seni her türlü seviyorum ve saygi duyuyorum. Bari bugun yanimda olsaydiniz biraz sevkat gösterseydiniz dedim :) sonra bu yazdiklarimdan da pisman oldum arayip ozur diledim. Sonra telefonu kapatti 7 ay oldu benle konusmuyo telefonlarima cikmiyo, cicek cikolata gönderdim, bayramlarda eksiksz aradim yok konuşmuyo..torunlarini görmeye bile gelmediler :) annem de zaten annem işte öyle pek yapici biri değil. Yapayalnız ve inanilmaz mutsuz bi lohusalik gecirdim. Kimse yardima da gelmedi. Çok iyi anlıyorum seni. Bilemiyorum benim de çocugum var artik, gerçekten insan çocuğuna neden böyle davranır hiç bilmiyorum.
 
cocuguma biraz bagirsam yada bi sorun yaşasam kendi cocuklugum ailemin bana yaşattıkları geliyo gerçekten ailemizin yanimizda olmamasi insani cok etkiliyo.
 
Şunları okurken içim sızladı... kalbim acıdı desem yeridir. Zor günlerimizde anne babamız bizim yanınızda olmayacaksa kim olacak? Derdimizi onlar anlamayacaksa kim anlayacak? Kardeşlerimiz desen (var mı sizin bilmiyorum) kendi hayat telaşlarında zaten... Biz çocuklarımıza nasıl davranmayacağız uygulamalı olarak öğrenmiş oluyoruz işte. Bakalım sizinki de benimkiler de daha kaç ay konuşmayacaklar...
 
An itibari ile ayni sorunu yasiyorum. Cocuklarim kucuk dogdu ve kimseye babalarina bile emanet edemiyorum. Neymis hic vermiyormusum. Sevmelik degil bunlar yemegini yiyecek ve yatacak ki buyuyecek. 22 saat uyumasi gereken cocuklari uyandirip da kucaga mi verecegim. Bir de anlayamadigim bir durum var. Bu bizim cocugumuz ve beslenmesini alt degistirmesini suan yapmazsak bi daha asla bugunler geri gelmeyecek baskasi yapmis olacak. Belki de baska cocugumuz hic olmayacak ve biz bu duyguyu hayatimiz boyunca hoc yasayamamis olacagiz. Neden bir baskasina vereyim cocugumu ?
 
Bende ailemle görüşmüyorum hamileliğimde kavga ettik aradan 7-8 ay geçti hala görüşmüyoruz bundan sonra da görüşmeyi düşünmüyorum. Onlar büyükler yaşça ve olgun davranmalılar. Evlada bu kadar kin tutup aramamak sormamak falan yakışmıyor. Bana da hamileliğimde ve ondan öncesinde asla anlayış göstermemişlerdi.
 
Tam 1 aylık anneyim. Lohusalığı dibine kadar yaşıyorum. En yakın arkadaşımla konuşmuyoruz. 2 yıl önce doğum yapmış ve lohusalığın nasıl birşey olduğunu bilmesine rağmen bana bu yaşattıklarını asla unutmayacağım. Gelelim anneme. Annem yıllarca acı çekmiş kendi 5 çocuğu ve 3 de görümce ve kaynını büyütmüş gün görmemiş bir kadın. Öyle ki 40 yıldır istanbulda yaşar ama otobüse binip biryere gidemez. Annem babama deli gibi aşıktır çok şiddet görmüştür ama sever işte. Evlatlarından bile çok sever. Babam hala daha köpek gibi davranmasına rağmen. Anne kız ilişkimiz hiç olmamıştı. Annemi sevmezdim önceleri. Çok saçma sapan davranırdı. İnanılmaz cimriydi. Ders çalışırken ısıtıcıyı bile açtırmazdı fatura çok geliyor diye. Mesela ilk adet olduğumu söyleyemedim. Ozaman ped alamamıştım bez koyuyordum ve gizli gizli yıkardım. Bu arada çok yaşlı değilim henüz otuzların başındayım. Annemi sevmezdim açıkçası. Ünüversiteye gidince onun bana benim ona yaklaşımımız değişti. Anneme sarıldım annem bana sarıldı bu çok güzel birşeydi. 11 yıldır ana kızız. Annem lohusalığında hamileliğinde hiç nazlanmamış zaten peşpeşe doğurduğu için doğumdan çıkmış gitmiş çocuklarının boklu bezlerni yıkamış. Babam hep ezmiş hiç destek olmamış. Eskiler lohusalıkta el üstünde tutulmazmış. Bizse lohusalıkta ağzımıza ne geldiyse söyledik kırdıkta kırdık. Şimdi bu insanlar zamanında kimse tarafından alttan alınmadıkları ve yaşları ilerlediği için de alınganlık göstermeleri çok doğal. Çünkü artım onlar çocuk bizde anne babayız. Düşünsene senin sıpa büyümüş yetşmiş seninle çatır çatır kavga ediyor farkında olmadan seni kırıyor. Allah korusun
 
Sizinkinin sebebi ne bilmiyorum ama biz kavga bile etmedik... zaten okumuşsunuzdur detaylı ama çok haklı bir cümle kurmuşsunuz; evlada bu kadar kin tutulmaz. Bakalım bizimki kaç ay sürecek.
 
Anne kız ilişkimiz biraz benziyormuş sanırım. Benimki de pek sevgisini göstermezdi küçükken. Başarılarımı da pek takdir etmedi. Eşinden şiddet gördüğü için sinirini çocuklarından yani bizden çıkartırdı ve hep döverdi. Daha çok da beni döverdi herhalde en büyüğüm diye. O yüzden hep 18 yaşına girince bu evden gideceğim derdim. Çocuk aklı işte... üniversiteyi kazanınca gittim ama ilişkimiz yine pek değişmedi. Mesleğimi elime aldığımda bile bir kere dövmüştür beni yok yere.. neyse onlar başka konular.
Demişsiniz ya lohusalıkta kimse tarafından alttan alınmamışlar vs, benim annem tam tersi kendi annesine ve kardeşine çok nazlanmış. Çok çektirmiş lohusalığında. O yüzden beni anlamasını iki kat daha beklerdim. Keşke çatır çatır kavga etseydik ama öyle bir şey de olmadı. Bakalım daha kaç ay aramayacaklar ama ben o kadar kırgınım ve kızımın bu aylarını kaçırdıklarını umursamadıkları için o kadar üzgünüm ki bu yüzden asla aramayacağım.
 
Sahiden çok üzüldüm arkadaşım. Benimkide ben aramadan aramaz ben gelin demeden gelelim mi napıyorsun çocukla demez. Ben bardağın dolu tarafını görüp yahu zaten kaç sene daha bizimle olacaklar. Alttan alayım anamdır allah yokluğunu göstermesin kafasındayım. Ona kıZgınlığımı ve korgınlığımı hep allah gecinden versin öldüğünü düşünerek hafifletirim ben.
 
keşke onlarda bizim ölebilecegimizi düşünerek hareket etseler demi.
 
Çok Detaya girmeden şöyle anlatıcam;
Benim asıl olarak bu üçüncü hamileleliğim ikincisi mol gebelik kürtajı ile sonlandırıldı ailemin yanındaydım fakat destek sıfırdı. Eşim en büyük destekçimdi.
Bu hamileliğimde sıvı alımlarına kadar her birşey yaşadım pandemi dolayısıyla evime en yakın hastaneye bağımlı kaldığım için,şehirler açıldığında gözlediğim bulmadığım doktor kalmadı ağlamak zırlamak herşeyi yaşadım yine destek sıfırdı,eşim yanımdaydı.
Bir takım olaylar oldu hamileyim annem yanımda yanımda ama bir ruh gibi ya tv ya telefonda oyun ya da muhabbet peşinde inşası kötülemesi hariç,tüm ev işleri yemek kızıma bakmak herşey bende sancılı halim sansısız halimle,yine eşim en büyük destekçimdi.
Bunları dile getirdiğimde en kötü en hayırsız en vicdansız ve daha neler neler ben oldum. Torunlarını görmeden yapamayan insanlar şimdi keyif çatıyorlar ben de yakın zamanda doğum yapacağım.
İnan ki aile arkadaş dost akraba yedi elin şu an bana faydası var aileden başka....
Alinganliksa ben ameliyatlar geçirdim hiç alınmaya zamanım olmadı biz bakarız dediler ne pansuman yaptılar ne birşey eşim 100 küsür kilometrelik yolu tepip geliyordu yine de ses çıkartmıyorduk.
O bu şu vb şeyler derken en sonunda tepki gösterince konuşmuyorlar aksine kör kütük eb kötü evlat ilan edildim vicdanım rahat edileyim. Çünkü düğün düğün gezeceksen direkt bize değil bir kaç gün bir yerde takıl kardeşin olur vs bi kendine bak birşey yoksa gelip seni alalım dediğim için...
Ya da şunu da şöyle yapalım derken kendi düzenini ilan etmeye çalıştığı için ve daha neler neler.
Yani kim olursa olsun ne olursa olsun olsa da olur olmasa da olur kıvamındayım şu an. Konuşmasınlar..
Anne baba hakkı varsa evlat hakkı denen birşey de var. Evlat kötü birşey yapmadığı müddetçe yok sütüm haram olsun yok belanızı versin zırvalarına inanmıyorum artık. Sağlıklı huzurlu olmak yeterli.
Böyle yanımda olacaklarsa hiç olmasın ben kendi yağımda kendi çekirdek ailemle kavrulayımdaha iyi diyorum,neden?

Çünkü taviz verdikçe hep sen geri planda kalıp hep haklı olan karşı taraf hep haksız olanda sen oluyorsun . Artık yoruluyorsun. Hareketlerden tavırlardan sözlerden kırmadan söylüyorsun kırıcı oluyorsun kırarak söylesen belkide en değerli olacaksın.

Bu yüzden benim geleneksel lafım koy totişe gitsin hayat mutlu olmakla güzel. Umut hep var çalınacak kapında dik durmakta senin elinde... Çünkü elbet ve elbet çalınacak kapın merak etme...

Bende bayağı bir doluyum bu konuda aklıma ne geldiyse en özersek şekilde en azından sana da destek için paylaşmak istedim. Yalnız değilsin bu konuda. Ama için rahatsa inan sadece kendine yapıyorsun yoksa herkes kendi tıkırında.
 
Yazınıza bir türlü cevap yazamadım. Bu süreçte mastit oldum. Kızımla ilgilenemedim, ateş , hastane vs derken odaklanamadım.
Yazdıklarınıza çok üzüldüm. Yalnız olmadığımı bilmenin sevindirmediği bir konu aslında.. Ana baba hakkı varsa evlat hakkı da var demişsiniz ya, buna kesinlikle katılıyorum. Sütüm haram olsun vs diyorlar ama bizi dünyaya getirmeyi, sütünü vermeyi annelerimiz seçti. Biz de kendi çocuklarımızı dünyaya getirmeyi seçtik. Ona emek veriyorum diye her konuda üstün olacağım diye bir şey yok. Neyse sonuçta kuzum 4 aylık oldu hala konuşmuyorlar. Muhtemelen sizin de öyledir. Hayırlısı diyelim. Artık daha az kafama takıyorum ben de.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…