Herkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum. (Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
Web uygulamasını kur
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz.
Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Lohusanın ahı tutar mı?
- Konu Sahibi Durumbu
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- Mesaj gönderimine kapalı.
Ayrıntılı Düzenleme
Kimler kimler yazdı?- 30 Mart 2009
- 14.442
- 1
- 64.783
- 1.123
Ben benim cocugumun canina kasteden insana hakkimi helal etmezdim. Kaldi ki benzer bir bedduam var benim de, hayattaki ilk ve tek bedduamdirHerkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum. (Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
İnsanız ya. Üzülüyorum. Elimden bir şey gelse acısını dindirecek yaparım. Ama hakkımı helal etmek, hayır. Benim de hiç içinden gelmiyor. Sürünsün etsin demiyorum. Ama Allah a bırakıyorum.Ben benim cocugumun canina kasteden insana hakkimi helal etmezdim. Kaldi ki benzer bir bedduam var benim de, hayattaki ilk ve tek bedduamdir
- 1 Haziran 2012
- 6.728
- 22.370
- 598
Yani neye ah edeceksiniz ben anlamadım ki. Bu adamlar birden bire mi değişiyorlar, bana hiç inandırıcı gelmiyor nedense bu. Adamın ne olduğu evlendiğinizde belli,bile bile lades diyorsunuz ardından ah ettim tutar mı, kp zaten hastaymış sizin ahınızla bir ilgisi yok, kendinizi bu kadar önemsemeyin.
Ayrıca eşime de sıra gelecek diyorsunuz, ne kadar sağlıksız bir evlilik bu, kendinizden mi nefret ediyorsunuz,kimi cezalandırıyorsunuz tam olarak bu şekilde hayata devam ederek ? Bu kadar nefretle dolusunuz madem ne diye yüzlerine gülüyorsunuz ?
Sakın evladım için demeyin,ben inanmıyorum.
Ayrıca eşime de sıra gelecek diyorsunuz, ne kadar sağlıksız bir evlilik bu, kendinizden mi nefret ediyorsunuz,kimi cezalandırıyorsunuz tam olarak bu şekilde hayata devam ederek ? Bu kadar nefretle dolusunuz madem ne diye yüzlerine gülüyorsunuz ?
Sakın evladım için demeyin,ben inanmıyorum.
- 30 Mart 2009
- 14.442
- 1
- 64.783
- 1.123
Bilemem tabi herkesin kendi tercihi ama ben kendi yaptigimi soyledimİnsanız ya. Üzülüyorum. Elimden bir şey gelse acısını dindirecek yaparım. Ama hakkımı helal etmek, hayır. Benim de hiç içinden gelmiyor. Sürünsün etsin demiyorum. Ama Allah a bırakıyorum.
- 14 Ağustos 2018
- 19.639
- 2
- 73.788
- 598
Geldi yine alakasız alakasız konuşanlardan biri.Bütün bunları yaşatan esas suçlu adama koca deyip evli kalmaya devam ediyorsun. Kaldı ki perşembenin gelişi çarşambadan belliymiş. Daha ne ki?
- 1 Ocak 2022
- 3.923
- 14.139
- 158
Eee siz barışmis kocayla canım cicim yaşıyorsunuz.Kusura bakmayın ama net konuşacağım en büyük kötülüğü yapan adamın yani kocanizin koynuna girebiliyorsunuz( baristiginizi yazdığınız için öyle söylüyorum) diğerlerine ah etseniz ne olur etmeseniz ne olur Asıl yılan sizin koynunuzda iken diğerleri sadece figüran.Esiniz müsade etmese hepsi çil yavrusu gibi dagilirdi......Herkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum barıştığımızdan beri. 1 yıl oldu.
(Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
- 28 Kasım 2020
- 971
- 1.684
- 63
evet beddua tutar sen günahsız olduğun için .Ama peygamberimiz demiştir ki günahtan tövbe eden kimse hiçbir günahı olmayan kimse gibidir .Allah bile bizi affediyor onca günahımıza rağmen .Sen de affet.Ve onları artık umursama.Bu negatif enerjilerin seni sömürmesine izin verme .En yakın dostunu doğurmuşsun çok şükür sağlıklı bir aradasınız bunları düşün mutlu ol bak diyorsun ölümle burun burunaydık hayat çok kısa. Onlarıda Allah’a havale et.
Konuyla ne alaka?Eee siz barışmis kocayla canım cicim yaşıyorsunuz.Kusura bakmayın ama net konuşacağım en büyük kötülüğü yapan adamın yani kocanizin koynuna girebiliyorsunuz( baristiginizi yazdığınız için öyle söylüyorum) diğerlerine ah etseniz ne olur etmeseniz ne olur Asıl yılan sizin koynunuzda iken diğerleri sadece figüran.Esiniz müsade etmese hepsi çil yavrusu gibi dagilirdi......
Ben zaten Allah a havale ettim. Hakkımı helal ediyorum demiyorum sadece çünkü çok acı çektim. Rabbım affedicidir. Ona bırakıyorumevet beddua tutar sen günahsız olduğun için .Ama peygamberimiz demiştir ki günahtan tövbe eden kimse hiçbir günahı olmayan kimse gibidir .Allah bile bizi affediyor onca günahımıza rağmen .Sen de affet.Ve onları artık umursama.Bu negatif enerjilerin seni sömürmesine izin verme .En yakın dostunu doğurmuşsun çok şükür sağlıklı bir aradasınız bunları düşün mutlu ol bak diyorsun ölümle burun burunaydık hayat çok kısa. Onlarıda Allah’a havale et.
- 8 Mart 2019
- 6.877
- 32.388
- 548
- 39
Lohusa halinle babanın kapisina kayinpederin birakmadigina göre çok alaka ama senin anlayışın farklı. Kayınpederine uzulecegini kendine üzül benceKonuyla ne alaka?
Tamam sağ ol. Sen öyle yaparsın.Lohusa halinle babanın kapisina kayinpederin birakmadigina göre çok alaka ama senin anlayışın farklı. Kayınpederine uzulecegini kendine üzül bence
- 8 Mart 2019
- 6.877
- 32.388
- 548
- 39
Sen bu kafa ve bu kocayla çok sürünürsün. Herkesin başına herşey gelebilir ama benim kocam bana senin yaptığını yapamaz, yapsa bir daha değil kapıma semtime gelemez.Tamam sağ ol. Sen öyle yaparsın.
Siz eşinizle barışarak kendinize ah etmişsiniz en başından,size bunların yapılmasına izin veren eşiniz,bunlara eşlik eden akrabalar ahı alan niye yaşlı adam,sizce ilahi adalet bu şekildemi işliyor,haltı yiyen kolunuzda çocuğunuzla gezmelere gidiyor,babası,ailesi sizin canınızı sıktı diye kanser olup acılarla kıvranıyor,Allah, size laf soktular eşinizi en başından boşayıp kurtulmak varken bütün bunlara maruz kaldınız izin verdiniz diye bir insanı kanser edermiki,birde hakkını helal et adam kurtulsun fln nedir yanicidden bu şekilde bir dünya varmı,hesap kitap bu dünyada değil neler neler kimler elini kolunu sallayarak geziyor da bişey olmuyor,ha oluyorsada o sizin canınızı sıktılar diye değil zaten olacağı varmış olmuş,ahım tuttu diyenlere bakmayın kendini ilahi perdeden görmek isteyen fazla önemli olduklarını düşünen kişilerin avutma içgüdüsü,ilahi adalet bu değil.Herkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum barıştığımızdan beri. 1 yıl oldu.
(Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
İyi mübarek kandilde o zaman böyle dua et. Aşağıladığın şekilde, kınadığın şekilde yaşamamak için dua et. Kendinden o kadar eminsenSen bu kafa ve bu kocayla çok sürünürsün. Herkesin başına herşey gelebilir ama benim kocam bana senin yaptığını yapamaz, yapsa bir daha değil kapıma semtime gelemez.
- Durum
- Mesaj gönderimine kapalı.