Lohusalıktan sonraki dönem

Tam olarak sorunlarınız ne? Ortada bir bebek var direkt olarak boşan diyemem ben de lohusayım bir bebeğe tek bakmak çok zor babaya da ihtiyacı var şiddet aldatma vs yoksa biraz bekle derim karar vermek için de çok erken psikolojimiz de bozuk çünkü bu dönem , en ufak şey de bana da batıyor eşim
 
Çocuk için mutsuz bi evliliğe katlanmak hem kendine hem çocuğa haksızlık demektir bana göre. Evliliği kurtarmanın bi yolu yoksa, katlanmanın ne gereği var?

Lohusalık psikolojisini atlattığınızdan emin misiniz, biraz zaman verin, acele etmeyin bence. Evliyken baba evinde durmakla boşandıktan sonra durmak aynı olmaz.
 
Konuyu okudum geldim. :)
Eşiniz düşüncesizlik etmiş. Sizin iyiliğinizi düşüneceği yere anasının ağzıyla hareket etmis sanırım.
Ha bence bu herif törpülenebilir gibi geldi.
Anneniz boşanma konusunda ne diyor ?
Sizi geri yolladığına göre çok desteklemiyor.
Ama çok ciddi boşanma sebebi gibi gelmedi bana.
 
Bence boşanmayın, çocuğun tüm bakımı size kalır, zor biliyorum ama gormezden gelip kendinize odaklanın çocuğa da ortak bakın tüm yükü almayın, tek başınıza yapmadınız sonuçta
 
Esinizden neden sogudunuz? 2 kez büyük tartışma yasadik derken, evliliginiz boyunca mi iki kez? İlk buyuk tartismadan annenizin yanina mi gittiniz? Sorun neydi
 
Konuyu okudum. Başta öyle oluyor. İnan bana zamanla geçiyor. O batmaksr felan bitiyor. Hepsi geçip gidiyor. En güzel zamanlarını bu şekilde heba etme. İletişime geçin konuşun. Kısa süreli bebeği bırakıp dolaşın. Çok iyi gelecek... Onunla da çıkın... Alın bir ergonomik kanguru, kocanızla gezin.
 
Çocuk eve düşen yıldırım gibi bir şey. Ben de bebek sahibiyim lohusalıkta ağlamalar duygu değişimleri vs illaki çok oluyor üstelik bu 40 gün filan değil baya uzun sürüyor çocuklu hayata alışmak. Benim de eşimle aram eskisi gibi olmadığı için çok üzülüyordum hep kıyaslama yapıyordum hala da yapıyorum ama yavaş yavaş hayat rayına oturmaya ikimiz de yeni hayatımıza adapte olmaya başlıyoruz. Eski mıçmıçlık kalmayabiliyor çünkü artık tam olarak başbaşa değilsiniz. Ama bu da ikinizin ortak canı ve ileride daha güzel olacaktır inşallah.
Mutsuz bir evlilik demişsiniz ama ben ortada henüz süregelen bir mutsuzluk göremiyorum sizin kadar eşiniz de yeni hayatına adapte olmaya çalışıyordur emin olun. Ve bir şeyler illaki maddi manevi değişecek bir süre. Biraz zaman verin bence. Çünkü gerçekten çocuk olağanüstü bir durum bence alarm durumu gibi bir şey :) olağan şartlara dönemez rayına oturtamaz ve süregelen bir mutsuzluğun içinde olursanız her iki taraf da ayrılığı düşünmeye başlarsınız zaten. Ama şu an çok erken bence daha 6 aylıkmış bebeğiniz.
 
Eşinizin destek olmama ve annesinin onayı ile kendi annenizde kalmanıza tamam demesini hoş bulmadım.
Lohusa kafası çok başka bir şey kendimden biliyorum. Her lafın batması ağlama krizleri vs hemen hemen tüm kadınlar yaşamıştır. Eşinizden destek görememek de sizi iyice dibe çekmiştir.

Ancak açıkçası ben sizi de sürekli anne evine gitme konusunda yanlış buldum.
Lohusa zamanı anneniz gelebilirdi. Hadi diyelim annede kalmayı tercih ettiniz, şu an neden sürekli bir geceliğine annenizde kalmak istiyorsunuz?
Siz kayınvalide de rahat edemiyorsunuz, eşiniz aynı şeyi hissediyor olamaz mı? 6 ay olmuş, sürekli anne evinde kalmaya gidilmez. Bu annenize gitmeyin, görüşmeyin demek değil. Ama artık kendi evinizin sorumluluğunu almanız gerekiyor.
Aile evinde şu an mutlusunuz çünkü onlardan destek alıyorsunuz. Yardımcı oluyorlar.
Eve gelince boş, bomboş, her şey sizin sorumluluğunuzda olduğu için daralıyorsunuz. Bence boşanmayı bu yüzden istiyorsunuz.

Boşanmayı düşünmeden önce bence terapi almanız gerekiyor.
Çift terapisinin yanında siz de bence lohusalıktan çıkamamışsınız, kendiniz için de gitmeniz gerektiğini düşünüyorum. Uzman görüşü gerekiyor.
 
Ortada siddet mi vardi? Niye evinizi terk edip duruyorsunuz? Mutsuz bir evliligi sürdürmeyin eyvallah. Ama madem evlat sahibi oldunuz beraber, profesyonel destek alip öyle karar vermenizi öneririm. Evinizi de terk edip durmayin. Ha siddet varsa o ayri tabi.
 
Selam Arkadaşlar,

daha önceki konumu okuduysanız muhtemelen az çok yaşadıklarımı biliyorsunuzdur.
Ben eşimden soğudum.
2 sefer büyük tartışma yaşadık ikisindede annemlere gittim.
Annemlerdeyken mutluydum ve boşanmakla ilgili hiç bir korkum yoktu sadece çocuğuma acıdım ve geri geldim.
2. Tartışmada aynı şekil bu sefer annemin zoruyla geri eşimin yanına döndüm.
Ama ben burda hiç mutlu değilim.
Sizce çocuk için mutsuz bir hayata katlanmalı mı bir insan yoksa kendi mutlu olupta çocuğunada mutlu bakıp mı yaşamalı bir insan?
Sondan başlayarak yazayım, gerçekten mutsuzsanız çocuk için evliliği sürdürmek zorunda değilsiniz zira mutsuz anne mutsuz çocuk demek ama sizin de hatalarınız var, mesela her tartışmada, ki eğer şiddet vb yoksa konuşarak çözülecek tartışmalarda anne evine gidilmez, ne erkek ne de kadın kapıyı vurup vurup gitmemeli.

Çoğu kadın doğum sonrası depresyona giriyor lakin lohusa depresyonunuz uzamış gibi bu durumda uzman yardımı almanız gerekirdi, terapi almanızı öneririm ayrıca çift terapisine de giderseniz faydası olur diye düşünüyorum, hem birbirinizi anlamanız hem de bebekli hayata alışmanız için anne evine giderek sorunlardan kaçmak yerine, ki annenizde kalmanız da depresyonunuza çare olmamış eşinizle sorunlarınızı konuşarak çözmeye çalışmalısınız, hala olmuyorsa boşanırsınız.
 
Ortada siddet mi vardi? Niye evinizi terk edip duruyorsunuz? Mutsuz bir evliligi sürdürmeyin eyvallah. Ama madem evlat sahibi oldunuz beraber, profesyonel destek alip öyle karar vermenizi öneririm. Evinizi de terk edip durmayin. Ha siddet varsa o ayri tabi.
Psikolojik şiddet vardı. Ben hep konuşarak çözmeye çalıştım ama hiç konuşup anlaşamadık çünkü konuşmuyor üzerini örtüyor.
Sonra telefondan herşeyi yazıyor.
 
Psikolojik şiddet vardı. Ben hep konuşarak çözmeye çalıştım ama hiç konuşup anlaşamadık çünkü konuşmuyor üzerini örtüyor.
Sonra telefondan herşeyi yazıyor.

Esiniz sanirim iletsiim konusunda eksik. Genelde ailelerde de sagliksiz iletisim sekilleri hakim oluyor. Ve cocuklari bunu ilerde kendi evliliklerine de tasiyor.
 
Psikolojik şiddet vardı. Ben hep konuşarak çözmeye çalıştım ama hiç konuşup anlaşamadık çünkü konuşmuyor üzerini örtüyor.
Sonra telefondan herşeyi yazıyor.
Benim eşim de konuşmaz aradan zaman geçer telefondan yazar. Bazı Erkekler iletişim konusunda çok zayıf oluyor. Her kavgada Ailenize gitmeyin kayınvalideniz de gelmesin. Çocuğun bakımını da derdini de kavgalarınızı da birlikte kendi evinizde yaşayın. Niraz zaman tanıyın kendinize. Kendi içinize yönelin
Ben iletişim problemlerşnizi uzman yardımıyla çözülüp devam edilebilecek bir evlilik gibi görüyorum
 
Tam olarak sorunlarınız ne? Ortada bir bebek var direkt olarak boşan diyemem ben de lohusayım bir bebeğe tek bakmak çok zor babaya da ihtiyacı var şiddet aldatma vs yoksa biraz bekle derim karar vermek için de çok erken psikolojimiz de bozuk çünkü bu dönem , en ufak şey de bana da batıyor eşim
Çok anneci, birsey oldugunda yok anneme böyle yaptın yok şöyle yaptin.
Anlayacaginiz annesi laf tasiyor, babada kızım ben bisey demiyom diyip duruyo, sonra esimin önünde aglamalar felan.
 
Eşinizin destek olmama ve annesinin onayı ile kendi annenizde kalmanıza tamam demesini hoş bulmadım.
Lohusa kafası çok başka bir şey kendimden biliyorum. Her lafın batması ağlama krizleri vs hemen hemen tüm kadınlar yaşamıştır. Eşinizden destek görememek de sizi iyice dibe çekmiştir.

Ancak açıkçası ben sizi de sürekli anne evine gitme konusunda yanlış buldum.
Lohusa zamanı anneniz gelebilirdi. Hadi diyelim annede kalmayı tercih ettiniz, şu an neden sürekli bir geceliğine annenizde kalmak istiyorsunuz?
Siz kayınvalide de rahat edemiyorsunuz, eşiniz aynı şeyi hissediyor olamaz mı? 6 ay olmuş, sürekli anne evinde kalmaya gidilmez. Bu annenize gitmeyin, görüşmeyin demek değil. Ama artık kendi evinizin sorumluluğunu almanız gerekiyor.
Aile evinde şu an mutlusunuz çünkü onlardan destek alıyorsunuz. Yardımcı oluyorlar.
Eve gelince boş, bomboş, her şey sizin sorumluluğunuzda olduğu için daralıyorsunuz. Bence boşanmayı bu yüzden istiyorsunuz.

Boşanmayı düşünmeden önce bence terapi almanız gerekiyor.
Çift terapisinin yanında siz de bence lohusalıktan çıkamamışsınız, kendiniz için de gitmeniz gerektiğini düşünüyorum. Uzman görüşü gerekiyor.
Benim evim küçük oldugu için annemlerde kaldım lohusayken.
Sadece bir yatak odam ve oturma odam var.
Ve kaynanam burda kaldiginda bana hiç fikrim sorulmadi, annem burda kalsın mı diyordu, bende evet demekten başka çarem yoktu çünkü hayır desem yine Trip atacakti.
Sürekli annemlere gidiyorum ama o işte ve aksamlari geri geliyorum.
Oturduğumuz şehirde kimsem yok, annemlere yakın ev tutalım diyorum istemiyor.
Ben bütün gün yalnizim cocukla evde dışarı cikincada kimseyi tanımıyorum.
En son tartismada annemlerdeydim geri dönecektim birden annesiyle ablasıyla oraya geldiler tartisma çıktı ne oldugunu anlamadik.
Sonra artık istemiyorum diyip çıktı.
Anneme yüksek sesle bagirdi üzerine yürüdü.
En son işte geldi konuşalım dedi bende konuşacak bisey bıraktın mı diye istemedim, sonra işte deneyelim felan filan.
Ben artık çok yoruldum istemedim artık ama annem çocuk babasiz büyümesin felan diye zorladı.
Şimdi evdeyim ama pismanin ve mutsuzum
 
X