Lohusa depresyonuna girdim

Üzülmeyin bu günlerin hepsi geçip gidiyor, biraz büyüdükçe rahatlayacaksınız

gonca1907 anneliğiniz hayırlı olsun, tebrik ederim.
simdi , yasadiginiz surece tasiyacaginiz sevimli, tatlı bir agirligi omuzlariniza aldiginiz ilk günler..
bu minik masum , savunmasız canlının tüm sorumluluğu sizde, herseyiyle size bagimli.. dolayisiyla ilk annelikte bunların insana ağır gelmesi, annenin alismasinin zaman alması çok normal. üzmeyin kendinizi..

size tavsiyem, misafirliğe gelen ve gelecek olan , o çok bilmiş komşuları, teyzeleri hiç dinlemeyin bile. o tur patavatsizlar her yerde maalesef... sut emzirmeden, normal doguma her konuda çok yetkinler. her seyin en iyisini onlar bilirler. he he deyip gecin, dinlemeyin bile

gogus ucu yaralarınız icin , doğalar icerikli, emzirmeden evvel silinmesi gerekmeyen; lansinoh lanolin göğüs ucu kremini denediniz mi, bana çok iyi gelmişti, çok gecmis olsun.. insallah bir an evvel sagliginiza kavuşur, bebeğinizle düzeninizi kurarsınız. saglikla, huzurla büyütün yavrunuzu insallah

gonca1907 .!.:

Hepinizden Allah razı olsun.

Sürekli ağlıyorum. Dayanılmaz bir acı var sanki üstümde. Oğlumu çok seviyorum ama bu zamanlar çok zor.

Sanki o hiç büyümeyecek, hep böyle küçük kalacak, hep ağlayacak, hiç 40 günlük olmayacak, hiç 3 aylık olmayacak ve ben hep ağlayacağım gibime geliyor

Annemde kalıyorum sağolsun bama bakıhorlar bebeğime bakmamda yardımcı oluyorlar. Peki sonrası diyorum? Oğlumla başbaşa kalınca ona bakabilecek miyim

Genişletmek için tıkla...

dünyada milyarlarca insan var..
hepsinin annesi bakmış..
sen niye bakamayacakmışsın..
böyle düşün rahatlarsın..
o çocuğu doğurmayı başaran hayli hayli bakmayı da başarır...

saripatili hipo .!.:

gonca1907 anneliğiniz hayırlı olsun, tebrik ederim.
simdi , yasadiginiz surece tasiyacaginiz sevimli, tatlı bir agirligi omuzlariniza aldiginiz ilk günler..
bu minik masum , savunmasız canlının tüm sorumluluğu sizde, herseyiyle size bagimli.. dolayisiyla ilk annelikte bunların insana ağır gelmesi, annenin alismasinin zaman alması çok normal. üzmeyin kendinizi..

size tavsiyem, misafirliğe gelen ve gelecek olan , o çok bilmiş komşuları, teyzeleri hiç dinlemeyin bile. o tur patavatsizlar her yerde maalesef... sut emzirmeden, normal doguma her konuda çok yetkinler. her seyin en iyisini onlar bilirler. he he deyip gecin, dinlemeyin bile

gogus ucu yaralarınız icin , doğalar icerikli, emzirmeden evvel silinmesi gerekmeyen; lansinoh lanolin göğüs ucu kremini denediniz mi, bana çok iyi gelmişti, çok gecmis olsun.. insallah bir an evvel sagliginiza kavuşur, bebeğinizle düzeninizi kurarsınız. saglikla, huzurla büyütün yavrunuzu insallah

Genişletmek için tıkla...

O kremi kullandım canım ama yarıklarım daha da açıldı. Malesef faydasını göremedim. Birçok şey söylendi hepsini denedim ama hiç faydaları olmadı. Son çare doktorumun verdiği ilacı kullandım faydası oldu ama sabah emzirdim yine ağrım oldu. Mememin kahverengi kısmını iyice ağzına sokuyorum emiyor ama yine ağrım oluyor. Sol göğsümün ucu yok, sağ göğsümün var ama o da koptu kopacak O acıyla yine de emziriyorum ama canımdan can çıkıyor acıdan. Çok korkuyorum hiç emziremeyeceğim diye.

Emzirmezsem bebeğimle aramda bağ kurulamaz diye düşünüyorum çünkü öyle dediler dün akşam bir hemşire bile öyle söyledi bana tekrardan kendimden geçtim

yazfey .!.:

dünyada milyarlarca insan var..
hepsinin annesi bakmış..
sen niye bakamayacakmışsın..
böyle düşün rahatlarsın..
o çocuğu doğurmayı başaran hayli hayli bakmayı da başarır...

Genişletmek için tıkla...

İnşallah canım inşallah

Bu da oldu. Şimdi de oğlum göğsümü istemiyor. Bir danışman ile görüştüm söylediklerini yaptım ama bas bas bağırıyor. Çünkü sütüm belki bir belki iki damla anca geliyor... Süt istediği gibi gelmeyince oğlum sinirleniyor. Yemediğim şey kalmadı şu 25 günde ama olmuyor. Sağıyorum olmuyor. 2 gün emdi şükür ama yine doymadı bağırararak memeden uzaklaştı. Şimdi de hiç memeyi istemiyor...

gonca1907 .!.:

Bu da oldu. Şimdi de oğlum göğsümü istemiyor. Bir danışman ile görüştüm söylediklerini yaptım ama bas bas bağırıyor. Çünkü sütüm belki bir belki iki damla anca geliyor... Süt istediği gibi gelmeyince oğlum sinirleniyor. Yemediğim şey kalmadı şu 25 günde ama olmuyor. Sağıyorum olmuyor. 2 gün emdi şükür ama yine doymadı bağırararak memeden uzaklaştı. Şimdi de hiç memeyi istemiyor...

Genişletmek için tıkla...

Acilen biberonu çöpe atın derim. Enjektör ya da bardak yardımıyla besleyin, biraz emerse eds sistemi kullanabilirsiniz
Bir de ten teması bol bol.
ikinizin de üstü açık olacak şekilde bol bol kucaklaşın, sarılın

temmuzz .!.:

Yalnız değilsin her kadın hemen hemen yaşamıştır. Senin gibi 10 günlük lohusayken annem gitmişti. Kalmıştım yalnız. Sürekli ağlardım. Sütüm azdı bebeğim doymuyordu. Kendimi yetersiz buluyordum. Şeytan çok uğraşır derler lohusa kadınla. Beni gece rüyamda çok fena korkutmuslardi. Hala aklıma geldikçe korkarım. Eşime dedim dua oku yanımda ben okuyamıyorum. Sağolsun ben uyuyana kadar yanımda dua okudu. Çok rahatlamistim. Depresyon nun seni ele geçirmesine izin verme. Bebek büyüyecek hemde çok hızlı geçecek bu günler. Sen bile anlamayacaksin nasıl geçtiğini. sana muhtaç bir canliya dünyaya alışması için destek olmalisin. Düşünsene kendini en korunaklı bulduğu anne karnından hiç bilmediği bir aleme geldi ve çok savunmasız. Senden daha çaresiz durumda.

Genişletmek için tıkla...

Bu kesinlikle geçici bir durum ve ben de benzer şeyleri yaşadım inanın sizi çok iyi anlıyorum...Gebeliğimin son aylarında yeni doğan bebeğini denize atan bir anne vardı haberlerde çok etkilenmiştim ve kadına çok kızmıştım , nasıl kıyabildin cani kadın diye...Tabii kadının psikolojik sorunları vardı muhakkak yoksa hiçbir sağlıklı anne çocuğuna zarar veremez , kendi canını veriri anında seve seve... Doğumdan sonra bende ya ben de o kadın gibi olursam, çocuğuma zarar verirsem korkusu oluştu ve bunu nasıl düşünebilirim diye bir de bu düşünceme kızdım durdum, suçluluk hissettim böyle bir düşünce aklıma geldiği için ve ben bu düşünceyi kafamdan atmaya çalıştıkca daha çok aklıma gelir oldu istemsizce, yanlış anlaşılırım diye de uzun süre kimseye de anlatamadım...ara ara sebepsiz yere ağlıyordum, kendimi balkondan atlarken hayal ediyordum düşünün, hatta başka intihar şekilleri düşünüyordum nasıl daha acısız olur gibi...ben bunları düşünüyorsam yaşamamalıyım gibi..sonra internetten araştırmalar yaptım ve bu tarz düşüncedeki annelerin uzman desteği alması gerektiğini okudum , bazı anneler bu süreci ağır geçirebiliyormuş , doğumum epidural sezaryen olduğu için ve acısız bir doğum olduğu için sanki bebek bana ait değilmiş gibi geliyordu galiba, kabullenememe oldu...ben kendi kendime bu süreci atlattım ama birkaç ay sürdü , yalnız kalmamaya çalıştım kendimle...yürüyüşlere çıktım, klasik müzik dinledim , beni mutlu eden şeylere yöneldim ve ne mi oldu, zamanla bütün o kötü ruh halim yok oldu ve şimdi o hallerime gülüyorum , boş yere en güzel anlarımı zehir etmişim diyorum...şimdi kızım 3 yaşında ve uyurken sık sık onu koklayıp öpüyorum, onun için canımı veririm , çok seviyorum....

Eğer tek başınıza atlatabileceğinizi düşünmüyorsanız psikoloğa gidin , bu ayıp birşey değil , ruhumuz da ani değişimlerden etkilenip hasta olabilir, inşallah çabuk atlatırsınız...Minnoşu ve sizi kocaman öpüyorum...

PinkMermaid .!.:

Bu kesinlikle geçici bir durum ve ben de benzer şeyleri yaşadım inanın sizi çok iyi anlıyorum...Gebeliğimin son aylarında yeni doğan bebeğini denize atan bir anne vardı haberlerde çok etkilenmiştim ve kadına çok kızmıştım , nasıl kıyabildin cani kadın diye...Tabii kadının psikolojik sorunları vardı muhakkak yoksa hiçbir sağlıklı anne çocuğuna zarar veremez , kendi canını veriri anında seve seve... Doğumdan sonra bende ya ben de o kadın gibi olursam, çocuğuma zarar verirsem korkusu oluştu ve bunu nasıl düşünebilirim diye bir de bu düşünceme kızdım durdum, suçluluk hissettim böyle bir düşünce aklıma geldiği için ve ben bu düşünceyi kafamdan atmaya çalıştıkca daha çok aklıma gelir oldu istemsizce, yanlış anlaşılırım diye de uzun süre kimseye de anlatamadım...ara ara sebepsiz yere ağlıyordum, kendimi balkondan atlarken hayal ediyordum düşünün, hatta başka intihar şekilleri düşünüyordum nasıl daha acısız olur gibi...ben bunları düşünüyorsam yaşamamalıyım gibi..sonra internetten araştırmalar yaptım ve bu tarz düşüncedeki annelerin uzman desteği alması gerektiğini okudum , bazı anneler bu süreci ağır geçirebiliyormuş , doğumum epidural sezaryen olduğu için ve acısız bir doğum olduğu için sanki bebek bana ait değilmiş gibi geliyordu galiba, kabullenememe oldu...ben kendi kendime bu süreci atlattım ama birkaç ay sürdü , yalnız kalmamaya çalıştım kendimle...yürüyüşlere çıktım, klasik müzik dinledim , beni mutlu eden şeylere yöneldim ve ne mi oldu, zamanla bütün o kötü ruh halim yok oldu ve şimdi o hallerime gülüyorum , boş yere en güzel anlarımı zehir etmişim diyorum...şimdi kızım 3 yaşında ve uyurken sık sık onu koklayıp öpüyorum, onun için canımı veririm , çok seviyorum....

Eğer tek başınıza atlatabileceğinizi düşünmüyorsanız psikoloğa gidin , bu ayıp birşey değil , ruhumuz da ani değişimlerden etkilenip hasta olabilir, inşallah çabuk atlatırsınız...Minnoşu ve sizi kocaman öpüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Allah sizden razı olsun. Tam beni yazmışsınız. Anneme 5.günümde telefon açıp hakkını helal et ben balkondan atlayıp kurtulacağım dedim ve o günden beri annemlerde kalıyoruz. Lohusa depresyonunu atlattım bebeğime alıştım diyordum ki bu defa da meme sorunlarım çıktı. Bir dert bitse diğeri başlıyor. Emziremedim diye kendimi aciz hissediyorum. Sanki herkes beni kötülüyor, herkes benimle dalga geçecek, bebeğim büyüyünce beni sevmeyecek gibi hissediyorum. Bunlar geçecek biliyorum ama yaşamak çok zor... Hep dua ediyorum. Dua olmasa ne yapardım bilmiyorum.

gonca1907 .!.:

Hepinizden Allah razı olsun.

Sürekli ağlıyorum. Dayanılmaz bir acı var sanki üstümde. Oğlumu çok seviyorum ama bu zamanlar çok zor.

Sanki o hiç büyümeyecek, hep böyle küçük kalacak, hep ağlayacak, hiç 40 günlük olmayacak, hiç 3 aylık olmayacak ve ben hep ağlayacağım gibime geliyor

Annemde kalıyorum sağolsun bama bakıhorlar bebeğime bakmamda yardımcı oluyorlar. Peki sonrası diyorum? Oğlumla başbaşa kalınca ona bakabilecek miyim

Genişletmek için tıkla...

pek çok yeni annenin başına gelebilen bir durum, kuzenim de yaşamıştı. birkaç ay sonra bugünleri gülerek hatırlayacaksınız inanın.

Kısır döngüye giriyorsunuz yapmayın.
Biberon meme reddi yapar size demiştik bakın başladı.
Biberon ilk aylarda kullanılmamalı bu nedenle.
Biberonu bırakıp bol ten teması ve emzirme.
Emzirme kampı yapmalısınız. Çocuk gak dese meme guk dese meme. Yemek yapmadan ev işi yapmadan çıplak memeyle yatıp bol bol emzirmelisiniz. Uyurken dahi meme ağzında olmalı.
Süt fabrika gibidir. Takep oldukça üretir. Ne kadar uyarılırsa süt artar. Uyarılması için de emmesi lazım. Çocuk emdikçe süt de artacak.

gonca1907 .!.:

Allah sizden razı olsun. Tam beni yazmışsınız. Anneme 5.günümde telefon açıp hakkını helal et ben balkondan atlayıp kurtulacağım dedim ve o günden beri annemlerde kalıyoruz. Lohusa depresyonunu atlattım bebeğime alıştım diyordum ki bu defa da meme sorunlarım çıktı. Bir dert bitse diğeri başlıyor. Emziremedim diye kendimi aciz hissediyorum. Sanki herkes beni kötülüyor, herkes benimle dalga geçecek, bebeğim büyüyünce beni sevmeyecek gibi hissediyorum. Bunlar geçecek biliyorum ama yaşamak çok zor... Hep dua ediyorum. Dua olmasa ne yapardım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Allah sizden de razı olsun... Meme olayı bende de sorunlu olmuştu , ilk haftalarda meme ucu yarasıyla uğraştım , fiziksel acılar da çektim. Meme ucu yaralarım geçti derken bu sefer de sol mememi istemedi kızım , ben yılmadım sol memeden sütüm kesilmesim diye 1-2 hafta orayı sağarak verdim. Birkaç kez de mastit oldum , acile gittik ateşim çıktı , memem kızardı şişti iltihaptan , derken sadece bebeğin emmesiyle iltihabın yok olacağını öğrendim ve birşekilde sabrettim ve bu arada kayınvalidemin gerek ilk haftalar yanımda kaldığımda gerek uzak şehirden telefondaki laflarıyla sütün gelmiyor mu , çocuk doymuyor mu gibi laflarına da maruz kaldım. Sonuç ; kızımı tam 2 sene 6 gün (6.aydan sonra çok güzel katı gıdaya da geçti sorunsuz ) emzirdim ve şimdi 3 yaşında , anne sütü emdiği için sadece bir kere hasta oldu , bağışıklığı çok kuvvetli ve zihinsel -fiziksel gelişimi çok iyi , çok düzgün , akıcı ve zeki cümleler kuruyor.Ama sütünüz kesilir de emziremezseniz de sorun değil çok kaliteli mamalar var , dünyanın sonu değil , emzirememek sizi eksik yapmaz , boş lafları takmayın..eminim çok iyi bir anne olacaksınız, size güveniyorum... Demem o ki zaman herşeyin ilacı , bol bol dua edin ve kendinize de vakit ayırın...

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Özelden konuşalım mı bende aynı durumdayım

gonca1907 .!.:

Bu da oldu. Şimdi de oğlum göğsümü istemiyor. Bir danışman ile görüştüm söylediklerini yaptım ama bas bas bağırıyor. Çünkü sütüm belki bir belki iki damla anca geliyor... Süt istediği gibi gelmeyince oğlum sinirleniyor. Yemediğim şey kalmadı şu 25 günde ama olmuyor. Sağıyorum olmuyor. 2 gün emdi şükür ama yine doymadı bağırararak memeden uzaklaştı. Şimdi de hiç memeyi istemiyor...

Genişletmek için tıkla...

Benimki 3-4. Aylarda ciddi meme reddi yapıyordu. Etrafı keşfettikçe bu oluyor. Vazgeçmemelisiniz. Bana doktor kilosundan dolayı mamaya başlamamı söylemişti ama sizde böyle bir durum yoksa başlamayın. Belki bir süre sıkıntı çekersiniz, doymuyor gibi gelir ama zamnla alışacaktır. Yine de kilo alımı yavaş olursa doktor zaten mamaya başlayın diyecektir

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Gecmis olsun ilk iki hafta cok yuksek sonra azaliyyorr emin ol buna git gide azalacak ama hormonlardan yuzde doksan herkes yasio

Konu sahibi şuan nasılsıın merak ettim bende büyütüyorum başta böyleydim şimdi geçti gitti 3aylık oldu bile umarım sende atlatmışsındor

Ben 5 ay yaşadım dışarı çıkamadım çıktığım zaman hemen eve dönmek isterdim sanki çıkınca onu koruyamayacağım gibi allah yardımcınız olsun

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

ben anne olabilmek adina 70 kg zayiflamis uzerine bir de karin germe ameliyati olmus bir insanim. korunmayi biraktiktan sonra ucuncu ayda hamileligimi ogrendim. kusursuz gebelik gecirdim. zor ama normal dogum ile kucakladim yavrumu.. ben bu hayata anne olmak için varim derdim... oysa lohusalik oyle vurdu ki beni.. bebegimin olmesini, kendimi intihar etmeyi, ebi terk etmeyi dusundum. hamile gorunce dahi agliyordum. ben bebegimi koklamadim bile. ama diger yandan da bütün bakimini kusursuz yaptim. görev gibi. kimse benim gibi bakamaz diye vermek de istemedim kimseye. 24 saatimin 18 saati aglayarak geciyordu. surekli okuyordum kendimi kizimi. yok olmuyordu. ama diger yandan ise ic kiyafetini bile dis giyimine uygun giydirir ozenirdim. benden baskasi yikamasin isterdim. belki de bir bag kurmak icindi, bilemiyorum. insanlar nasil bebek katili olurmus anladim. bebeklerini neden cope atarmis anladim. mubalag yapmiyorum, beni intihardsn koruyan tek sey inancim di. en en agir sekilde yasadim.. 2gun suren suni sancili rahim yirtilmali bir doğum gecirdim. o dogumu dahi ozluyorum. tekrar tekrar yasamak istiyorum o ani. ama sirf lobusalik yuzunddn başka çocuk dusunmuyorum.. 6 ay ladar surdu bu durum..

hi ondan sonra mi ? :)
ask neymis onunla anladim.. ben evlat degil can dost dogurmusum kendime. . ismini birkez soyluyorum ama sanki 10 defa cikiyor agzimdan.. dolu dolu ask ile.. o benim herseyim. gecem gunduzum duzenim gezmelerim hep ona gore programladim. herzaman benimle.. 3 yasinda bir kizim var artik.. saclarini ordugum..ve saclarimi tarayan.. bir kizim var ki agrim oldugunda beni open.. bir kizim var ki kek yaparken yumurtasini kirip keki hazirlayan.. adi tarifi olmayan bir duygu bu.. ve sizinde benden oglunuzunda kizimdan hic bir fsrki yok. mukrmmel zsmanlar sizi bekliyor. en zor dönem yeni dogan dönemi. lutfen kendinize mukayyet olun. hislerinizi kalbimde hissettim.. omzunuzdan tuttum ve gececek bende boyleydim dedim var sayin ve gulimseyin benim için :)

Allah analı babalı hayirli bir evlat olarak büyümeyi nasip etsin.. malesef bende yaşadım ilk oglum da. Hamileliğim asiri zor geçti doğum iki gun şancı çek normal doğuma uğraş sonu sezaryenle bitti. Narkozun etkisi geçince sanki beni kesip birakip gitmişler gibi hissettim oyle Bir acıyla uyandim. O an başladım ağlamaya bunca acıya değermiydi sen naptin daha kendine bakamıyosun dedim. Oğlumu gösterdiler bu mu cıktı karnimdan hii iyi dedim. Emzirmek asla istemedim oyle acım vardiki doktora nolur beni öldürün bu aciya katlanamiyorum dedim. Sonra eve geldik tabi benim ailem eşinin ailesi herkes evde allahim bu hep böyle mi olacak ben Asla bakamam bebeğe benim hayatım sona erdi artik dedim. Ama oğlumu da Çok seviyordum ama ona bakamayacagim icin cok pişman olmuştum dogurduguma o acılar surekli agliyordum hayatım bitti bidaha dışarı bile çıkamam evde hapis kalıcam diye düşünüyordum. Doğumdan once eşim olmadan nefes alamam derken bebeğimi alip boşanmaya karar vermiştim oğluma annem bakar diye düşünüyodum Su an cok komik geliyo halbuki eşim sagolsun el üstünde tutuyordu hicbir sorunum yoktu ama öyle düşünüyordum iste. Annem 20.gun de gitti allahim nasil banyo yaptiricam kafası daha yumuşak tutamam asla giydiremem derken annem gider gitmez gayet herseyi güzelce yaptim banyosu herseyi kendim tek başıma baktim ogluma. Tabi emme sorunları ayni vardi gogus uclarim yara oldu, mastit oldum ,gece hic uyumuyordu ama alistim zamanla uykusuzluga da.. Simdi O doğumdaki Acilara degermiydi demistim ya değermiş onun bin katı olsa değermiş canim oglum 5 yaşında simdi. Üstelik onca sıkıntıya rağmen şuan bir yasında bir oglum daha var ikinci hamileliğim hastanelerde gecti cok cok Daha zor oldu erken doğum oldu asla ama asla ne gece ne gündüz doğru duzgun uyumuyor hala daha yeni doğmuş gibi kucagimda gezdiriyorum benden başkasına gitmiyor oyle zor bir bebek olmasına rağmen hic depresyon sıkıntı yaşamadım. Inan geçmese ikinciyi asla doğurmazdım geciyor bugünler gun gelecek sende başkalarına anlatacaksın teselli edeceksin gececek bu günler diyeceksin emin ol..

gonca1907 .!.:

10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla...

Daha hersey çok yeni biraz zaman ver kendine dogum sancilari uzun Suren kanamalar emzirme stresi uykusuzluk bunlar tetikliyor ama bu bir surec gececek gecmicek zannediliyo ama geciyor