Lohusa depresyonu mu? Bebeğime karşı hislerim

Aslında eşim ilk hamileliğimde aynı anlattıkların gibiydi. Bir dediğimi iki etmezdi beni üzmemeye özen gösterirdi. İlk gebeliğim ikizdi erken doğum oldu ikisinide kaybettim inanır mısın eşim bende daha çok üzüldü. Rabbimin bir bildiği vardır elbet

Çok güzel örnek verdin aslında. Kendime getirdi diyebilirim. Dediğim gibi çoooook istiyorum olmasını ama işte korkular hep oluyor.
İnşallah sende evladını afiyetle sağlıkla mutlulukla büyütürsün
 
Yaa. Canım benim. Başın sağ olsun. Mekanları cennet olsun dememe gerek yok. Zaten cennetin en güzel melekleri onlar bana da bazen eşim bebeğimi benden daha çok seviyormuş gibi geliyor. Öyle belki de. Ve bunu kendime yediremiyorum. Ben anneyim. Ben daha çok sevmeliyim diyorum ama işte. Zamanla düzeleceğine inanıyorum bu durumun
Bebeğim 3 aylık. Benim korkularım hala devam ediyor. Bitmesini beklersek asla çocuk sahibi olamayız çünkü bence aşka bitmez o korku Allahım en hayırlı en kendini hazır hissettiğin zamanda hayırlıysa nasip eder inşallah. Çok teşekkür ederim
 
Teşekkür ederim ilerde meleklerimle kavuşuruz inşallah
Annelik delilik diye boşuna dememişler aman hasta olmasın aman başına bir iş gelmesin diye diye ömür geçiyor korku hiçbir zaman geçmiyor.
Teşekkür ederim inşallah tekrardan nasip olur
 
Öyle valla. Bir anlık hevesle olacak şey değil asla. Bir ömür sorumluluğunu almak gerekir. Hiç bir zaman bitmiyor annelik. Ölene kadar hep bir evladın annesisin
 
Yaşadıkların çok normal şeyler canım hormonlar yavaş yavaş yerine oturacak Allah'ın izniyle. İlk defa anne oluyorsun ve bütün sorumluluklarıyla birlikte bir cocuga ilk defa bakıyorsun. Bebek icon de aynı şey geçerli aylarca karnında karanlık bir yerden farklı hiç bilmediği bir dünyaya geldi. İkinizin de alışma süreci elbette olacak. Anladığım kadarıyla eşin ve ailen yanında bu konuda hiçbir sorunun yok. Bir iki seans psikolojik destek almanı öneririm canım. Ayrıca etrafında olumsuz konusmalari asla duyma ve dinleme varsa tabi. Benim hamileliğim dogumum ve doğumdan sonrası gerçekten çok zorluydu eşimle bosanma aşamasındaydim ve ilk cocugumdu, doğduktan bir ay sonra boşandık syni şeyleri yaşadım ilk kırk gün annem benle aynı odada kaldı o dönem.bana çok iyi geldi ama annem alışmam için kendi odasına geçince cok ağladım ama inan geçiyor, hepsi geçti şu an ve iki buçuk yaşında dünyalar tatlısı bir kızım var
 
Zaten gebelikten sonra insan hormonal dengesizlik yaşıyor, yaşadıklarınızın bir kısmı bundan.

Diğer kısmı; hamileliğe ve çocuk sahibi olmaya o kadar çok anlam yüklemişsiniz ki kendi hayallerinizle gerçek örtüşmediğinden yoğun duygular yaşıyorsunuz.

Annelik çok uzun bir süreç uzun bir özveri. Süreç 1 ay değil tüm bir ömür. Daha yeni anne olduğunuz için ilk ayınızın mükemmel geçmemesi sizde panik yaratmış. O kadar mükemmel olmasına odaklısınız ki en ufak sorun sizde çığ etkisi yaratmış. Akışına bırakın biraz neyse o, kendinize kızmayın suçlamayın. Bu süreçte bebeğin kadar sizinde şevkate ihtiyacınız var. Sevin kendinizi kucaklayın. Bırakın artısıyla eksisiyle geçsin bu dönem. Sık sık hava almaya çıkın iyi gelir. Sevdiğiniz şeyleri yiyin, bebek uyurken ya da uyanıkken sevdiğiniz şeyleri izleyin. Biraz moral olsun.

Bol bol öpün bebeğinizi ağlamak istiyorsanız bol bol ağlayın. Ben bebeğim ilk doğduğunda bir daha dışarı çıkamayacağım evde hapis kaldım gibi hissedip ağlıyordum sürekli. Asla çocuğumdan kurtulamam hayatım bitti gibi geliyordu. Bi yandan çok seviyordum Asla ayrılamıyordum 24 saat yapışık geziyordum. Ben yanından ayrılırsam ölür gibi geliyordu şimdi 20 aylık oldu yanıma geliyor içeri babasına postalıyorum az anneyi rahat bırak diyorum
 
Işimizi kolaylaştiriyor evet. Belkide yanimizdaki insanlar yuzunden bu kadar uzagiz bir birmize. Kv ayni evde yasiyoruz. Her an odamizda. Gece uyumayinca yardim için geliyor. Kardeşim geldi yardima. Davranişlarimiz kısıtlandi bu yuzden. Aynen hamileyken daha iyiydik. Insallah bu geçici bir durumdur. Çünkü her ne kadar zor bebek degil desekde yarim yamalak uyuyorum. Emzirdigim için. Uykumu tam alamadigim için gozlerimin alti kararmiş. Kv tam guvenemem yaşli kendisi sadece eline alip sallamaktan baska bisey yapamiyor. Alt degistirme falan bende hepsi.
 
Valla bende ayni düşünüyorum. Bebegimi kiskaniyorum resmen eşim gelip benden önce hemen oglumun yanina koşuyor. Aslinda oyle olmasi daha iyi sevmeseydi daha mi iydi diyorum. Bende bebegimi herkesten çok seviyorum.
Off alişamiyorum. Sanki birisinin bebegine filan gunluk bakiyorum. Insallah kendimi toparlarim
 
Oy Allahım bağışlasın. Biz de 3 aylık olduk çok şükür ve her şey çok daha güzel biraz da havaların ısınması da etkili oldu. O kışın kasvetli havası geçti bebeğimin de benim de düzenimiz oturdu. Birbirimize alıştık iyice. Çok çok daha iyi durumdayız yani
 
Yaaa. Çok hoşsunuz ben yanından ayrılırsam ölür gibi geliyordu
Bu yönüyle hiç bakmamıştım gerçekten. Hamileliğe ve anne olmaya çok anlam yükleme meselesi. Öyle belki de gerçekten. Sadece güzel yönlerini görüp sorunlarını düşünmemişim sanırım. Bilmiyorum ya. Gerçekten çok yıpratıcı bir süreçti ilk 1 ay. Uykusuzluk , erkek olduğu için her alt değiştirmede bir de üst değiştirme eklenmesi falan. Şimdi çoooook daha güzel her şey. Yavaş yavaş eskiye dönüyoruz sanırım
 
Zannediyorum şu an aşağı yukarı 2 haftalık. Bizimki 3 aylık ve bence şimdiye kadar ki en zor dönemleri yaşıyorsunuz. Ben bebek 1 aylık olunca bariz bir tık rahatlamıştım. Biraz daha düzen oturuyor. 40 ı çıkınca daha da düzeliyor. 2 aylık olunca gerçekten kendinize geliyorsunuz. Biraz daha sabredin sadece
Eşinizle şu dönemde birden eskisi gibi olmanız zor gibi zaten bence. Yine de beraber uyuyorsanız en azından sarılarak uyuyun. Ya da işe gönderirken sarılıp öpüp gönderin. Kayınvaliden de görmeyiversin onu
Bir de … Bana söylendiğinde benim kulak ardı ettiğim bir şey. O minicik halinin tadını çıkarın gerçekten. O anları bambaşkaymış benim ki de hala çok küçük ama yenidoğan halleri de çok güzel benim yerime de kokulu kokulu öpün
 
O şeyi ben de hissediyordum. Hala da ara ara hissediyorum. Hatta eşimin çocuğuna bakıyormuşum gibi hissediyorum. Süt annesiymişim gibi
Çünkü sürekli başımda bebekle ilgili direktifler veren biri var. Çalışmadığı ve evde olduğu için. Ama bence zamanla birbirimize daha çok alışacağız.
Şu an bizim için çok daha güzel bence. Biraz daha sabredersen sen de güzel günlerin tadını çıkaracaksın inşallah
 
Evet daha 16 günlük oldu. Insallah rahatlarim. Gazı var sanirim geceleride rahat uyuyamiyor.
Kv bebege bakma bahanesiyle geliyor odaya gitsin diye gözünün içine bakiyorum resmn kv de iyisi olsun diyor. Sen uyu ben bakiyim diyor ama rahat edemiyorum ki. Sonunda gidiyor. Evet şimdi daha iyiz şükür eşimlede. Öpmezmiyim
 
 
Alaturka tuvalete oturma pozisyonunda tutma bizde çok işe yarıyor. Gazı ya da kakası olduğunu anlayınca o şekilde tutuyoruz. Yapıyor hemen. Bi dene derim. Ama hala çok küçük olduğu için çok uzun süre tutmamanızda fayda var
 
Bu anlattıklarınız lohusa depresyonu diye geçiyor ama emin olun geçecek İzzet güllü yü tavsiye ederim YouTube den videolarıni izleyin kendinizi sıkmayın bebeginize odaklanin ve ne şartlarda yaşıyorsunuz bilmiyorum ama misal pijamalarla çok kalmayın biraz giyime özen kendinize özen gosterin dışarı cikmaya yada birileri yanınızda olsun biliyorum küçücük bebisle bunlar nasl olur dersiniz belki ama en azından deneyin ve gecer çoğu insan yaşıyor bunu farklı farklı sekilde
 
Ben de aynı şeyleri yaşıyorum 4.5 aylık olduk fakat hiçbirşey değişmedi bazen kalabalığa girdiğimde ya da dışarıda vakit geçirdiğinde tamam geçiyor desem de evde yalnız kalınca veya akşam olunca tekrar hiç geçmeyecek hiç büyümeyecek hissine kapılıyorum.Annem benimle kalmasına ve eşimin destek olmasına ve çocuğumun eziyeti bir bebek olmamasına rağmen bu sorunu aşamıyorum. Birdaha asla eski hayatıma dönmeyeceğim eşimle vakit geçiremeyecegim ve birdaha asla eski ben olamayacagım düşüncesi peşimi bırakmıyor.Planlı bir gebelik olmasına rağmen ben de 1 hafta çocuğu elimden alsalar nerede diye sormam gibi geliyor.Sanki eski hayatım daha güzelmiş gibi geliyor ve ben de bu günleri böyle geçirdiğim için çok üzgünüm.Psikolojik destek almaya karar verdim ve iki gün sonra randevum var.Umutluyum en azından elimden geleni yapmaya çalışıyorum.Bu süreç insanların anlattığından çok daha zor.Allah yaşayan herkese yardım etsin..
 
Bebeğim 9.5 aylık oldu çok şükür. Baştaki endişelerimin hiç biri yok şu an. Bence her anne ara ara eski hayatını arıyor. Zaten öyle olmasa imkanı olan hemen hemen herkes bebeğini annesine - kayınvalidesine bırakıp tatile gitmek istemez ki bu çok normal. İnsan bazen tek ya da eşiyle baş başa kalıp kafa dinlemek istiyor. Destek almayı düşünerek çok iyi yapmışsınız. Bu kadar uzun sürseydi ben de kesinlikle destek alırdım. Anneniz sürekli mi sizinle acaba? Aradaki bağın oluşmasını engelliyor olabilir mi? Yanlış bi cümle kurmuş olmak istemem
 
Konu sahibi kim ise gercekten bende intıhardan döndüm cok zor dönemlerdi ama hepsi gectı ve gececek bende zarar verir mıyım bebegıme takıntısı olusmustu cok zor dönemlerde ama bitti gecti çok şükür @
 
Evet sürekli benimle.3 gün ayrı kaldık fakat bebek ile yalnız kalmaya hazır değilim çabuk sıkılıyorum.Henüz hiçbirşey tutup oynayamadıgı ve herhangi birşeyle oyalanamadıgı için sürekli ilgi bekliyor ve bende o enerji yok çabuk sıkılıyorum bu yüzden kendimi hazır hissedene kadar kalmasını rica ettim.Aynı evde olmamıza rağmen çocuğa yine ben bakıyorum sadece duş-wc gibi ihtiyaçlarımda veya misafir geldiğinde benim yerime 1 2 saat idare ediyor o kadar.Yanlış bir cümle kurmadınız estağfurullah ben de ilk defa duymadım zaten Siz nasıl atlattınız süreç nasıl ilerledi acaba ?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…