Lohusa depresyonu mu? Bebeğime karşı hislerim

sevgitek .!.:

Hepinize geri dönüşleriniz için teşekkür ederim fakat ben kendimi tam anlatamadım sanırım.
Bebeğimin hiç bir zorluğu yok. 3 saatte 1 ben zorla uyandırıp mama veriyorum. Gazını alıp altını değiştiriyorum. Uyutuyorum. Eşim de çalışmıyor. Evde bana yardım ediyor. Hiç zorlanmıyorum o yüzden.
Benim bahsettiğim çok daha farklı bir durum. En basit haliyle şöyle açıklayabilirim. Bir gün bebeğim evden yok olsa, eşyaları kıyafetleri gitse sanki bebeğim nerede demeyecekmişim gibi. Evdeki varlığına alışamadım gibi ama bu zorluğundan falan asla değil yani. Mesela ben annesiyim ama sanki eşim onu benden çok seviyor gibi. Bugünler hayatımın ennnn mutlu günleri olmalı ama değil. Çok normal bir gün gibi ve bu beni çok rahatsız ediyor. Umarım beni anlayan birileri vardır

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Bir yaştan sonra hiçbir şey insanı mutlu etmez.benim bebeğim falan yok ama eskiden çok mutlu olduğum olaylar bana o kadar sıradan geliyor ki.hatta bazen o olayları yaşadığımı, o kişilerle görüştüğümü bile unutuyorum.nötrüm yani.bence durumunuzu bebekli hayatla bir ilgisi yok.genel bir insanı durum bence.ben de öyleyim çünkü.en son neye sevindim, neye farklı birşey hissettim hatırlamıyorum bile.şu an evlenip, çocuk yapsam ben de böyle olurum.buna olgunlaşmak diyoruz sanırım.bence annelikle bir ilgisi yok bu hissiz durumun.

Genişletmek için tıkla...

merve .!.:

Aşkım nolur sen seksli konulara yorum yap sadece bu yorum çok alakasız oldu. Herkes bildiği alanda konuşsun.

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Sen mi karar veriyorsun alakasız olduğuna? Otorite misin? Doğum falan filan yapmadan da sevinmek gereken şeylere sevinememek diye bir sorun var.çok mu kesin yani doğumsal sorun olduğu.

Genişletmek için tıkla...

Donya .!.:

Canım kadınlar, lohusa kadınlar gelin sarılarım. Ben artık lohusalıktan çıktım yavrum 45 günlük oldu.
Fakat ilk oğlumda ben de böyle hislere kapılmıştım ki aynı hikayeler resmen zor gelen bebek vs. 40 gün dolunca geçti. Ama size tavsiyem lütfen destek alın. Ve siz harika annelersiniz. O bebek çok şanslı. Böyle düşünen, kaygılanan anne çok iyi bir annedir. Bir süre sonra aşacaksınız ama aşamadığınız tıkandığınız yerde lütfen destek alın. Bunlar çok normal süreçler. Hormanlarımız 9 ayda yavaş yavaş yüklenirken, doğumda birden düşüyor ve bu da bizlerde bu tarz olaylara sebebiyet veriyor. İMom kullanın emziren anneler için. O çok iyi bir vitamin, topluyor sizi.
Geçecek emin olun. 3. Bebekten bildiriyorum. Son ikisinde depresyon şu düşünceler falan olmuyor :)

Genişletmek için tıkla...

Cucuthecat .!.:

Hiç çocuğum yok ama destek vermek istedim. Bebeğiniz doğduğunda siz de anne olarak yeniden doğdunuz. Maalesef çevrede,tvde, internette musmutlu anneler görmek böyle bir beklentiye sokuyor belki de. Ama düşününce hamilelik yeni bitmiş, ameliyata girmişsiniz, hormonlarınız dalgalanmış ve bebeğiniz var. İnsanın bu durumda bunalmış hissetmesi çok normal gibi geliyor. En kısa zamanda iyi hissetmenizi temenni ediyorum

Genişletmek için tıkla...

merve .!.:

Sevgiiiiii ben seni hatırlıyorum durumlarıni biliyorum bebeğine kavusmana çok çok sevindim. Kesinlikle aşacaksın bu hali. Sadece geçeceğini bil buna odaklan. Ve mutlaka destek al erteleme. Ilk zamanlar gerçekten insan ne yaşadığını bilmiyo.
Ayrıca ben bile hala bu benim yavrum mu diye hayretle izliyorum gözünu kasını ağzını burnunu. Hala inanasım gelmez. Çünkü çok mucizevi

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Bir yaştan sonra hiçbir şey insanı mutlu etmez.benim bebeğim falan yok ama eskiden çok mutlu olduğum olaylar bana o kadar sıradan geliyor ki.hatta bazen o olayları yaşadığımı, o kişilerle görüştüğümü bile unutuyorum.nötrüm yani.bence durumunuzu bebekli hayatla bir ilgisi yok.genel bir insanı durum bence.ben de öyleyim çünkü.en son neye sevindim, neye farklı birşey hissettim hatırlamıyorum bile.şu an evlenip, çocuk yapsam ben de böyle olurum.buna olgunlaşmak diyoruz sanırım.bence annelikle bir ilgisi yok bu hissiz durumun.

Genişletmek için tıkla...

sevgitek .!.:

2 gündür bir tık daha iyiyim sanki çok şükür. Ağlama krizlerim yok ama mutsuzluğum ve huzursuzluğum hala devam ediyor. Tüm bunlar geçse bile bebeğime aşırı ısınacakmış gibi hissetmiyorum nedense. Ben en çok anne olmayı sevdim diyemeyeceğim gibi mesela. Bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Matmazella .!.:

Size içtenlikte sarılmak isterdim şu an. Beni 1.5 yıl öncesine götürdünüz. Çok normal böyle hissetmeniz. Ben de sürekli ağladım hayatım bi anda değişti adapte olamadım bi süre. Üstelik ben de sizin gibi 5 yıldan sonra tüp bebekle kavuşmuştum. Ama inanın geçiyor, bu günleriniz bir daha gelmeyecek. O şu an o kadar savunmasız ki en çok size ihtiyacı var. Bu duygularınızın yakın zamanda geçeceğini düşünün.

Genişletmek için tıkla...

Donya .!.:

Hepimiz yaşadık. İnanın geçiyor. Çünkü ben de yaşadım.

Genişletmek için tıkla...

Niloyatospikk .!.:

Yaşadığınız duygular normal eğer ağlamalarınız artarsa ve kendi kişisel bakımınızı veya bebeğinizin bakımını aksatmaya başladığınız anda uzman desteği almanız gerekli buna hemen depresyon diyemeyiz ben lohusa depresyonu yaşadım biliyorum bitmeyen bir ağlama var sadece çocuğumla ilgileniyordum kendi bakımımı aksatıyordum yemiyordum kilo veriyordum uzman desteği aldım size tavsiyem elinizden geliyorsa şayet gelmediği durumlar oluyor o günlerin kıymetini bilin ve geçeceğini aklınızdan çıkarmayın bir de tavsiyem her gün mutlaka evden yalnız yürüyüşe çıkın markete çıkın ama mutlaka şöyle bir saat kendinizle vakit geçirmek için mutlaka çıkın özellikle yeşil alanda oturma seansı gibi yapın öyle dönün eve aradaki farkı hissedeceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

sevgitek .!.:

Bunları duymak rahatlatıyor insanı

Genişletmek için tıkla...

sevgitek .!.:

Ağlamalarım 2 gündür yok. Bebeğime ilk günden beri çok iyi bakıyorum. İştahsızlığım var benim de. Günde 2 öğün besleniyorum sadece. Kilo veriyorum ben de. 2 hafta sonra geçiyormuş genelde. O 2 haftanın geçmesini bekliyorum. Bugün 12. gün. Geçmezse bi uzman desteği alacağım.
Evden tek başıma çıkma konusunu ben de düşündüm. Hatta geçen gün kan vermeye gidecektim. Kendime ayırdığım özel bir zaman değil ama bebeksiz evden çıkacağım bi zaman olacaktı fakat eşime güvenemedim bebeği bırakma konusunda. Tek gidemedim o yüzden

Genişletmek için tıkla...