Ah aynı şekildeyim ben de. Çok ama çok istedim fakat hamile kalır kalmaz başladı endişelerim. Şimdi daha da arttı o. Tek çocukta kalma düşüncesindeyim ama instagramda doğum videoları, annelerinin koynuna konan bebek videoları görünce bi tane daha yaparım gibi geliyor
Bunu eşimle konuşup bseyler ayarlamaya çalışacağım. Çok teşekkür ederim
Gerçekten anlatılacak bsey değil. Anlatsan başından geçmeyen kişilerin asla anlayacağı bsey de değil.yazdıklarını ağlayarak okudum çok benzer hislerim vardı benim de.
benim problemim etrafımızın çok kalabalık olması ve kimseye tam olarak kendimi ifade edemeyişimdi.
bu dönem gerçekten bambaşka. çok özel çok hassas çok kırılgan. sanki kalbini söküp yerine kocaman bir kalp takmışlar ve her an kırılıyor gibi ama çok büyük olduğu için sevgin de kocaman…
ay anlatmaya çalıştıkça saçmalıyor gibi hissettim
özetle şunu söyleyebilirim NORMAL ve GEÇİCİ. tavsiye: kendini hislerini kabul et ve hiçbir şey düşünmeden sadece bebeğinle vakit geçir, bol bol sarıl ve dışarı çık…
buna çok sevindim çünkü etraf çok etkiliyor insanı hep moral bozmaya yönelikler özelikle benimkiler
Evet. Burada Başka bi arkadaş da tavsiye etti tek başıma dışarı çıkmayı. Eşimle onu ayarlayıp 1 saatlik de olsa dışarı çıkmayı ben de istiyorum. Bebekle pek dışarı çıkamıyoruz. Çünkü bebeğim küçük doğdu ve emmesinde sıkıntı var biraz. Her beslenmede bebek terazisi, göğüs pompası falan kullanıyoruz. Eve bağlıyor onlar da bizibuna çok sevindim çünkü etraf çok etkiliyor insanı hep moral bozmaya yönelikler özelikle benimkiler
bir şey diyeceğim bebekler soğuktan hasta olmazlarmış. çok sıcak da sevmezlermiş. uygun kıyafetle her yere çıkarabilirsin şimdi o sürekli uyuyordur da.. bol bol temiz hava bana iyi geliyordu bir de bebişi babasına bırakıp biraz kendine vakit ayırırsan en kısa zamanda toparlanırsın
Maşallah sonunda kucağına aldinSelam kızlar. Öncelikle bu yazımı göz yaşları içinde yazdığımı bilmenizi istiyorum.
27 yaşındayım. 5 senelik evliyiz. 4.5 sene boyunca bebek istedik sürekli. Bu arada 3 kaybım oldu. Düşük, dış gebelik gibi. 4. bebeğimizi 5 gün oldu kucağımıza alalı çok şükür.
Ben, çocukluğumdan beri bebek hastası olan, gören her bebeği kucağına almak isteyen biriydim. Hala da öyleyim. Bekarken bile bir bebeğim olduğunu hayal eder mutlu olurdum. Onu kucağıma aldığımı, sevdiğimi falan. Ve hep derdim ki; bir gün hamile kalırsam o 9 ay hayatımın en güzel 9 ayı olur. Çok ama çok mutlu olur. Sürekli neşeli olurum.
4. Kez hamile kaldığımı kaset testten öğrenince eşimle çok sevinmedik çünkü biliyorduk ki kimyasal olabilir, dış gebelik olabilir, kalbi atsa bile durup düşük olabilir. Çünkü hepsini yaşadık. 12. haftaya kadar falan kendimizi hep dizginlemeye çalıştık. Çok sevinmek istemedik. Sonrasında her şey yolundaydı ama yine de bilinç altımda çok bağlanmamam gerektiği yattığı için mi bilmiyorum hayal ettiğim gibi aşırı mutlu bir gebelik geçirmedim. Her şey çok normalmiş gibiydi. Bunun altında bsey aramadım. Dediğim gibi bilinç altımda yatan bağlanmama durumundan dolayı olabilirdi.
5 gün önce bebeğimiz dünyaya geldi. Suni sancılar çektikten sonra kordon dolaşmasından dolayı sezaryen oldum. Sezaryenden aşırı korkuyordum ama bu kadar güzel bsey olduğunu bilseydim 10 kez yatardım o bıçak altına. Hiç tereddüt etmezdim. Korkmazdım. Onu öyle çok seviyorum ki. Kokusunu hiç bseye değişmem
Fakat şöyle de bir problemim var. Farklı bsey yaşıyorum ama anlatamıyorum. Hastanede başladı ağlamalarım. Bebeğimin büyüyeceği düşüncesi ile o kadar çok ağladım ki. 1 aylık olacak olması bile beni çok üzüyor.
2 gündür de evde gece ağlama krizlerim oluyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Bunun sebebi de bebeğimin kendi bebeğim olduğunu hala idrak edememiş gibiyim. Hayallerim gerçek oldu ama o kadar da mutlu değilmişim gibi hissediyorum. 5 gündür bi bebekle ilgileniyorum ama sanki böyle birinin çok sevdiğim bir bebeğiymiş gibi. Anlayamıyorum neden böyle oldu.şu an benim havalara uçmam gerekiyor ama çok normalim. Bugün teyzemle konuşurken evin havası değişti değil mi diye sordu. Evet dedim ama sanki hala aynı gibi
Akşam olsun istemiyorum çünkü karanlıkla birlikte daha da gömülüyorum sanki o dipsiz kuyuya. Ben ilk kez yetişkin olduktan sonra çocuk gibi bağıra bağıra ağladım. İlk kez. Çok acı çekiyorum.
Nolur yardım edin bana. Şu an bunu düzeltmek için nelerimi vermezdim. Nolur yardım edin
hikâyelerimiz benzer göz yaşım pıt sağlıkla hayırla büyüt canım lohusalık hakkında hic bir fikrim yok ama taze annesin daha yeni adapte oluyorsun kendini yetersiz hissetme sakın sende yaşayarak tecrübe edeceksin
Evet. Aldım kucağıma sonundaMaşallah sonunda kucağına aldin
ama şuan ki halime bakınca tüm o sıkıntıları çekip çocuk hasreti yaşayan ben değilmişim gibi inan ki . Gerçekten çok değişik Yaa. Çok teşekkür ederim. Üzgünlüğüm, huzursuzluğum gitti ama bebeğimi hala benimseyemedim. Bugün dışarıdayken bi yerden bebek sesi geliyordu. Etrafıma baktım ben de nereden geliyor diye. Sonra fark ettim bizim bebekmiş. Unutmuşum bile varlığınıCanım hiç morelini bozma ben cok rahatıma düşkün biri idim hep dogum yaptım annemin yanında kaldım bebegim meme reddi yaptı mamayla büyüttüm bir çok problem kolikti bebeğimi anneme verip kaçmak istiyordum hep kendimin oldugunu kabullenemiyordum annem çok destek oldu sagolsun ama bebegime zamanla alıştım suan 17 aylık çok yaramaz ama o kadar benimsedim ki o iyiki var arada cok sinirleniyorum iş ev uykusuzluk arada bagırıyorum çok uzuluyorum sonra sarılıp özür diliyorum vs lohusa psikolojisi zamanla geçecek çok benimseyeceksin senin bir parçan oldugunu anlayacaksın lohusa psikolojisi böyle çünkü hiç aglama bebegine odaklan sadece zamanla düzelecek dışarıya karşıda kulaklarını kapat anne sütü emmedigi için hep suçladılar hep aglayıp kendimi suçlayıp durdum 3 ayında sütüm kesildi sagamadımda hiç stres yapma agzı olan konusuyor zamanla iyi olacaksın
bilmiyorum neden böyle. Ben doğar doğmaz içimde ona karşı çok büyük bir sevgi olacak diye düşünüyordum. Afalladım böyle olunca. Ama dediğin gibi. Benim sevgim de zaman geçtikçe büyüyecek sanırım. Zamanla olacak bsey. Bunu kabullendim artık Uzun zaman çocuk özlemi çeken biri olarak anlıyorum ben hep bir bebeğim olsun kucağım dolsuna odaklandım hiç cocuk büyutmenin nasil olacağini düşunmedim o yuzden surec uzadikca bunu daha iyi anladim çevremde ki çocuklu annelere bakıyorum çok başka birsey çocuk buyutmek sabır emek istiyor şuan ki pskolojini yaşamasam da tahmin ediyorum bu arada şuan hamileyim etrafa bakınca altın çağimi yaşiyorum diyorumEvet. Aldım kucağıma sonunda
ama kucağima almak içinde sabırsızlaniyorum insallah zamanla sende aşıcaksin bu durumu Rabbim sabır versin işini kolaylaştirsin
Yaaa. Allahım sağlıkla kucağına almayı nasip etsinUzun zaman çocuk özlemi çeken biri olarak anlıyorum ben hep bir bebeğim olsun kucağım dolsuna odaklandım hiç cocuk büyutmenin nasil olacağini düşunmedim o yuzden surec uzadikca bunu daha iyi anladim çevremde ki çocuklu annelere bakıyorum çok başka birsey çocuk buyutmek sabır emek istiyor şuan ki pskolojini yaşamasam da tahmin ediyorum bu arada şuan hamileyim etrafa bakınca altın çağimi yaşiyorum diyorum
Canım ve konuda ki diğer lohusa kardeşlerim hepinize kalbimden sarılıyorum.
Geçicekk hiiiç merak etmeyin size imkansız geliyor ama hepsi geçicek bu arada kan değerlerinize baktırın ben demir hapı başlayıp 2 seans psikologtan seans almıştım 2 aylık olunca bebebeğim o hisler geçti 
6 ay olduğunda da anne olduğumu anladım 
Allah razı olsun canımYaaa. Allahım sağlıkla kucağına almayı nasip etsin
Hamileliğim de çok güzeldi gerçekten. Çok zor geçti ama o zamanın da güzelliği başkaymış. Şimdi daha iyi anlıyorum
İnşallah sen benim gibi sorun yaşamazsın doğumdan sonra ya. Gerçekten benim için çok yıpratıcıydı ama dediğim gibi. Ağlama krizlerim bitti çok şükür. Bebeğimle de severek ilgileniyorum. Onu çok seviyorum ama bağlanma konusu ayrı sanırım. Büyüdükçe aramızdaki bağ güçlenecek inşallah. Buna inanıyorum
Doğum da çok güzel bsey bence. Normal doğum yapmayı çok istiyordum. Belki daha iyi anlardım doğum yapmayı ama sezaryen oldu. Bu arada sana da fikir olsun. Sezaryen ameliyattan aşırı korkuyordum ama korkulduğu gibi değil. Çok güzel geçti. Dönüp bakınca bi daha yaşamak isterdim o anı. Tadını çıkara çıkara girmek isterdim doğuma
hamilelik başka bir duygu Allah her isteyene nasip etsin daha önce 20. haftaya kadar deneyimledim tam hareketlendi derken cennet kuşu oldu meleğim benim gebeliğimde riskli henuz tadini çikarma zamanina gelemedim ama kendimi de yıpratmiyorum Rabbim nasip ettiyse doğacak insallah bağ konusunda bazi anneler bu durumu yaşiyor çevrede de gördum doğumdan sonra bebegini istesede sahiplenemeyen doğumun şeklinden de kaynakli oluyor o aciyi henuz unutamiyor ama çok şukur sen kolay bir doğum deneyimlemissin durumun taze olduğu icin zamanla adapte olursun, bende normal doğum istiyorum Allah izin verirse ama yine de nasil rahat gelecekse oyle gelsin tek isteğim ikimizin de kurtulması Anne olmayı anlamak çok geç bi zaman değil mi ya?Canım ve konuda ki diğer lohusa kardeşlerim hepinize kalbimden sarılıyorum.
Aynı benzer hisleri yaşadım annem yanımdaydı eşim yardımcıydı ama ben mutsuzdum yetemiyordum hayatım kaymış bidaha eskisi gibi olmayacak bitti hayatım diye düşünüyordum aynalara bakamıyordum çok bunalıyordum o dönem rusya ukrayna savaşı vardı hatta bizim ülkeye gelecekler diye korkup uyuyamıyordum kaygı anksiyete hepsi tavan yapmıştı şimdi hatırladıkça gülme krizine giriyorum
Ağlama krizleri vs vs . HEPSİ GEÇTİİİİ
ağlama krizlerim ve huzurluğum büyük oranda geçti ama hala bebeğime bağlanmada sorunum var gibi. Bazen varlığını bile unutuyorum şakasız ve ben hiç böyle olmak istemiyorum insanlar bana hep anneliğin nasıl bir duygu olduğunu soruyorlar. Diyecek bsey bulamıyorum ciddi anlamda onu çok seviyorum ama özel olarak hissedecek bseyim yok gibi Ya evet. Doğumum da öyle çok zor olmadı ama yaşadığım şeye anlam veremiyorum. Bu günlerimi böyle geçirdiğim için çok kötü hissediyorum kendimi gerçektenAllah razı olsun canım
ama elimde değil Hicc endiselenme hepsi gecici ayrica suan yasadiklarin cok normal robot degiliz bir sabah uyaniyoruz elimizde bize muhtac bir canli ona olan sevgini bagliligini omzundaki sorumluluklardan kalbinde ki kaygilardan goremiyorsun zamanla hepsi gecicek . O ilk kahkahasi sana ilk gulumsemesi hepsinde bir adim daha baglanacaksinizAnne olmayı anlamak çok geç bi zaman değil mi ya?
ve simdi diyorum ki ben hayatim boyunca boyle bir mutluluk hic gormedim yasamadim
Amin insallah canim Allah razı olsunYa evet. Doğumum da öyle çok zor olmadı ama yaşadığım şeye anlam veremiyorum. Bu günlerimi böyle geçirdiğim için çok kötü hissediyorum kendimi gerçekten
Olsun. Sen bu zamanların da tadını çıkar. Biliyorum. Elin yüreğindedir sürekli. Biz de öyleydik ama Allah nasip edince ediyor işte. Allahım sana da sağ salim kucağına almayı nasip etsin inşallah
her geçen haftaya şükrediyorum büyüyoruz annelik çok degisik ultrasona gittigimiz de bile ilk zamanlar eşim kadar heycanlanmiyordum halbu ki deli gibi isteyen benim yaşadiğim üzücü tecrubelerdenmidir nedir henuz yeni yeni ya ben anne olacağım galiba bu sefer doğuracağım diyorum duygularim karma karışık korku fazlasiyla ama bunu aşabileceğime inanıyorum, üzülme ilk defa yaşıyorsun anneliği bebeğin sanada yabancı gelebilir normal insallah çok güzel anne olucaksin inaniyorum
Selam kızlar. Öncelikle bu yazımı göz yaşları içinde yazdığımı bilmenizi istiyorum.
27 yaşındayım. 5 senelik evliyiz. 4.5 sene boyunca bebek istedik sürekli. Bu arada 3 kaybım oldu. Düşük, dış gebelik gibi. 4. bebeğimizi 5 gün oldu kucağımıza alalı çok şükür.
Ben, çocukluğumdan beri bebek hastası olan, gören her bebeği kucağına almak isteyen biriydim. Hala da öyleyim. Bekarken bile bir bebeğim olduğunu hayal eder mutlu olurdum. Onu kucağıma aldığımı, sevdiğimi falan. Ve hep derdim ki; bir gün hamile kalırsam o 9 ay hayatımın en güzel 9 ayı olur. Çok ama çok mutlu olur. Sürekli neşeli olurum.
4. Kez hamile kaldığımı kaset testten öğrenince eşimle çok sevinmedik çünkü biliyorduk ki kimyasal olabilir, dış gebelik olabilir, kalbi atsa bile durup düşük olabilir. Çünkü hepsini yaşadık. 12. haftaya kadar falan kendimizi hep dizginlemeye çalıştık. Çok sevinmek istemedik. Sonrasında her şey yolundaydı ama yine de bilinç altımda çok bağlanmamam gerektiği yattığı için mi bilmiyorum hayal ettiğim gibi aşırı mutlu bir gebelik geçirmedim. Her şey çok normalmiş gibiydi. Bunun altında bsey aramadım. Dediğim gibi bilinç altımda yatan bağlanmama durumundan dolayı olabilirdi.
5 gün önce bebeğimiz dünyaya geldi. Suni sancılar çektikten sonra kordon dolaşmasından dolayı sezaryen oldum. Sezaryenden aşırı korkuyordum ama bu kadar güzel bsey olduğunu bilseydim 10 kez yatardım o bıçak altına. Hiç tereddüt etmezdim. Korkmazdım. Onu öyle çok seviyorum ki. Kokusunu hiç bseye değişmem
Fakat şöyle de bir problemim var. Farklı bsey yaşıyorum ama anlatamıyorum. Hastanede başladı ağlamalarım. Bebeğimin büyüyeceği düşüncesi ile o kadar çok ağladım ki. 1 aylık olacak olması bile beni çok üzüyor.
2 gündür de evde gece ağlama krizlerim oluyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Bunun sebebi de bebeğimin kendi bebeğim olduğunu hala idrak edememiş gibiyim. Hayallerim gerçek oldu ama o kadar da mutlu değilmişim gibi hissediyorum. 5 gündür bi bebekle ilgileniyorum ama sanki böyle birinin çok sevdiğim bir bebeğiymiş gibi. Anlayamıyorum neden böyle oldu.
Akşam olsun istemiyorum çünkü karanlıkla birlikte daha da gömülüyorum sanki o dipsiz kuyuya. Ben ilk kez yetişkin olduktan sonra çocuk gibi bağıra bağıra ağladım. İlk kez. Çok acı çekiyorum.
Nolur yardım edin bana. Şu an bunu düzeltmek için nelerimi vermezdim. Nolur yardım edin
Hissizlik geçiyorsa süper. Diğerleri varsın geçmese de olur. O kadar yani. Bazen yüzümü yüzüne yaklaştırıyorum bebeğimin. Ellerini hareket ettirirken yüzüme dokunuyor elleriyle. Sanki bilerek yapıyor gibi ama ellerini oynatırken denk geliyor yani. İçim gidiyor işte o zamanHicc endiselenme hepsi gecici ayrica suan yasadiklarin cok normal robot degiliz bir sabah uyaniyoruz elimizde bize muhtac bir canli ona olan sevgini bagliligini omzundaki sorumluluklardan kalbinde ki kaygilardan goremiyorsun zamanla hepsi gecicek . O ilk kahkahasi sana ilk gulumsemesi hepsinde bir adim daha baglanacaksiniz
Hemen geciyor zaman hic korkma, 6 ay dan once yalniz basima disari bile cikamadim kizimla ya esim olucak yanimda ya da annem vardi kendime guvenemiyordum sanki kimse olmasa bakamayacagim gibi ama sonra bi bakmisim en Alasindan bir anne olmusum
Allah evlat isteyen herkese nasip etsin
daha da güzel şeyler yaşadıkça dediğiniz gibi olacak sanırım 
