Lohusa depresyonu mu? Bebeğime karşı hislerim

Canım kadınlar, lohusa kadınlar gelin sarılarım. Ben artık lohusalıktan çıktım yavrum 45 günlük oldu.
Fakat ilk oğlumda ben de böyle hislere kapılmıştım ki aynı hikayeler resmen zor gelen bebek vs. 40 gün dolunca geçti. Ama size tavsiyem lütfen destek alın. Ve siz harika annelersiniz. O bebek çok şanslı. Böyle düşünen, kaygılanan anne çok iyi bir annedir. Bir süre sonra aşacaksınız ama aşamadığınız tıkandığınız yerde lütfen destek alın. Bunlar çok normal süreçler. Hormanlarımız 9 ayda yavaş yavaş yüklenirken, doğumda birden düşüyor ve bu da bizlerde bu tarz olaylara sebebiyet veriyor. İMom kullanın emziren anneler için. O çok iyi bir vitamin, topluyor sizi.
Geçecek emin olun. 3. Bebekten bildiriyorum. Son ikisinde depresyon şu düşünceler falan olmuyor :)

Hiç çocuğum yok ama destek vermek istedim. Bebeğiniz doğduğunda siz de anne olarak yeniden doğdunuz. Maalesef çevrede,tvde, internette musmutlu anneler görmek böyle bir beklentiye sokuyor belki de. Ama düşününce hamilelik yeni bitmiş, ameliyata girmişsiniz, hormonlarınız dalgalanmış ve bebeğiniz var. İnsanın bu durumda bunalmış hissetmesi çok normal gibi geliyor. En kısa zamanda iyi hissetmenizi temenni ediyorum

sevgitek .!.:

Hepinize geri dönüşleriniz için teşekkür ederim fakat ben kendimi tam anlatamadım sanırım.
Bebeğimin hiç bir zorluğu yok. 3 saatte 1 ben zorla uyandırıp mama veriyorum. Gazını alıp altını değiştiriyorum. Uyutuyorum. Eşim de çalışmıyor. Evde bana yardım ediyor. Hiç zorlanmıyorum o yüzden.
Benim bahsettiğim çok daha farklı bir durum. En basit haliyle şöyle açıklayabilirim. Bir gün bebeğim evden yok olsa, eşyaları kıyafetleri gitse sanki bebeğim nerede demeyecekmişim gibi. Evdeki varlığına alışamadım gibi ama bu zorluğundan falan asla değil yani. Mesela ben annesiyim ama sanki eşim onu benden çok seviyor gibi. Bugünler hayatımın ennnn mutlu günleri olmalı ama değil. Çok normal bir gün gibi ve bu beni çok rahatsız ediyor. Umarım beni anlayan birileri vardır

Genişletmek için tıkla...

Bir yaştan sonra hiçbir şey insanı mutlu etmez.benim bebeğim falan yok ama eskiden çok mutlu olduğum olaylar bana o kadar sıradan geliyor ki.hatta bazen o olayları yaşadığımı, o kişilerle görüştüğümü bile unutuyorum.nötrüm yani.bence durumunuzu bebekli hayatla bir ilgisi yok.genel bir insanı durum bence.ben de öyleyim çünkü.en son neye sevindim, neye farklı birşey hissettim hatırlamıyorum bile.şu an evlenip, çocuk yapsam ben de böyle olurum.buna olgunlaşmak diyoruz sanırım.bence annelikle bir ilgisi yok bu hissiz durumun.

Aysenimi .!.:

Bir yaştan sonra hiçbir şey insanı mutlu etmez.benim bebeğim falan yok ama eskiden çok mutlu olduğum olaylar bana o kadar sıradan geliyor ki.hatta bazen o olayları yaşadığımı, o kişilerle görüştüğümü bile unutuyorum.nötrüm yani.bence durumunuzu bebekli hayatla bir ilgisi yok.genel bir insanı durum bence.ben de öyleyim çünkü.en son neye sevindim, neye farklı birşey hissettim hatırlamıyorum bile.şu an evlenip, çocuk yapsam ben de böyle olurum.buna olgunlaşmak diyoruz sanırım.bence annelikle bir ilgisi yok bu hissiz durumun.

Genişletmek için tıkla...

Aşkım nolur sen seksli konulara yorum yap sadece bu yorum çok alakasız oldu. Herkes bildiği alanda konuşsun.

Sevgiiiiii ben seni hatırlıyorum durumlarıni biliyorum bebeğine kavusmana çok çok sevindim. Kesinlikle aşacaksın bu hali. Sadece geçeceğini bil buna odaklan. Ve mutlaka destek al erteleme. Ilk zamanlar gerçekten insan ne yaşadığını bilmiyo.
Ayrıca ben bile hala bu benim yavrum mu diye hayretle izliyorum gözünu kasını ağzını burnunu. Hala inanasım gelmez. Çünkü çok mucizevi

merve .!.:

Aşkım nolur sen seksli konulara yorum yap sadece bu yorum çok alakasız oldu. Herkes bildiği alanda konuşsun.

Genişletmek için tıkla...

Sen mi karar veriyorsun alakasız olduğuna? Otorite misin? Doğum falan filan yapmadan da sevinmek gereken şeylere sevinememek diye bir sorun var.çok mu kesin yani doğumsal sorun olduğu.

Aysenimi .!.:

Sen mi karar veriyorsun alakasız olduğuna? Otorite misin? Doğum falan filan yapmadan da sevinmek gereken şeylere sevinememek diye bir sorun var.çok mu kesin yani doğumsal sorun olduğu.

Genişletmek için tıkla...

Çok kesin aa hevesim kaçtı durumu değil. Diger herşryi geçtim plasentanı. Bedenden ayrılmasının coşturduğu hormonlar da yeter.
Ben seni yazmaktan men etmiyorum. Komik duruma düşme diye uyarıyorum.

Donya .!.:

Canım kadınlar, lohusa kadınlar gelin sarılarım. Ben artık lohusalıktan çıktım yavrum 45 günlük oldu.
Fakat ilk oğlumda ben de böyle hislere kapılmıştım ki aynı hikayeler resmen zor gelen bebek vs. 40 gün dolunca geçti. Ama size tavsiyem lütfen destek alın. Ve siz harika annelersiniz. O bebek çok şanslı. Böyle düşünen, kaygılanan anne çok iyi bir annedir. Bir süre sonra aşacaksınız ama aşamadığınız tıkandığınız yerde lütfen destek alın. Bunlar çok normal süreçler. Hormanlarımız 9 ayda yavaş yavaş yüklenirken, doğumda birden düşüyor ve bu da bizlerde bu tarz olaylara sebebiyet veriyor. İMom kullanın emziren anneler için. O çok iyi bir vitamin, topluyor sizi.
Geçecek emin olun. 3. Bebekten bildiriyorum. Son ikisinde depresyon şu düşünceler falan olmuyor :)

Genişletmek için tıkla...

2 gündür bir tık daha iyiyim sanki çok şükür. Ağlama krizlerim yok ama mutsuzluğum ve huzursuzluğum hala devam ediyor. Tüm bunlar geçse bile bebeğime aşırı ısınacakmış gibi hissetmiyorum nedense. Ben en çok anne olmayı sevdim diyemeyeceğim gibi mesela. Bilmiyorum

Cucuthecat .!.:

Hiç çocuğum yok ama destek vermek istedim. Bebeğiniz doğduğunda siz de anne olarak yeniden doğdunuz. Maalesef çevrede,tvde, internette musmutlu anneler görmek böyle bir beklentiye sokuyor belki de. Ama düşününce hamilelik yeni bitmiş, ameliyata girmişsiniz, hormonlarınız dalgalanmış ve bebeğiniz var. İnsanın bu durumda bunalmış hissetmesi çok normal gibi geliyor. En kısa zamanda iyi hissetmenizi temenni ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için. Kendimi hiç böyle görmemiştim. Suçlamıştım hep. Kendimle yüzleşememiştim bile. Ama ne kadar normalmiş

merve .!.:

Sevgiiiiii ben seni hatırlıyorum durumlarıni biliyorum bebeğine kavusmana çok çok sevindim. Kesinlikle aşacaksın bu hali. Sadece geçeceğini bil buna odaklan. Ve mutlaka destek al erteleme. Ilk zamanlar gerçekten insan ne yaşadığını bilmiyo.
Ayrıca ben bile hala bu benim yavrum mu diye hayretle izliyorum gözünu kasını ağzını burnunu. Hala inanasım gelmez. Çünkü çok mucizevi

Genişletmek için tıkla...

Yaa. Öyle mi? Ben hatırlamıyorum seni ama bir yerde kesişmişiz demek mi
Geçmişe dönüp bakınca gerçekten şu an kucağımdaki miniğim büyüüüük bir mucize ben her şey çok güzel olacak diye düşünüyordum ama kimsede öyle olmuyormuş demek ki
Bi de ben o şeyi söyleyemiyorum mesela. Bu benim yavrum mu şimdi diye. Çünkü onu deme hissi bile yok nedense. Doğum yapıp kucağına alan herkes bunu söylüyormuş ama ben sadece ilk gördüğüm an için bunu düşündüm. O kadar

Aysenimi .!.:

Bir yaştan sonra hiçbir şey insanı mutlu etmez.benim bebeğim falan yok ama eskiden çok mutlu olduğum olaylar bana o kadar sıradan geliyor ki.hatta bazen o olayları yaşadığımı, o kişilerle görüştüğümü bile unutuyorum.nötrüm yani.bence durumunuzu bebekli hayatla bir ilgisi yok.genel bir insanı durum bence.ben de öyleyim çünkü.en son neye sevindim, neye farklı birşey hissettim hatırlamıyorum bile.şu an evlenip, çocuk yapsam ben de böyle olurum.buna olgunlaşmak diyoruz sanırım.bence annelikle bir ilgisi yok bu hissiz durumun.

Genişletmek için tıkla...

Öyle bsey olduğunu düşünmüyorum. Çünkü doğum gününe kadar hiç bsey yoktu. Eve gelir gelmez başladı. Hastanede başladı hatta. Sadece mutsuzluğum olsa tamam ama ağlama krizlerimi sizin söyledikleriniz açıklamaz gibi

Size içtenlikte sarılmak isterdim şu an. Beni 1.5 yıl öncesine götürdünüz. Çok normal böyle hissetmeniz. Ben de sürekli ağladım hayatım bi anda değişti adapte olamadım bi süre. Üstelik ben de sizin gibi 5 yıldan sonra tüp bebekle kavuşmuştum. Ama inanın geçiyor, bu günleriniz bir daha gelmeyecek. O şu an o kadar savunmasız ki en çok size ihtiyacı var. Bu duygularınızın yakın zamanda geçeceğini düşünün.

sevgitek .!.:

2 gündür bir tık daha iyiyim sanki çok şükür. Ağlama krizlerim yok ama mutsuzluğum ve huzursuzluğum hala devam ediyor. Tüm bunlar geçse bile bebeğime aşırı ısınacakmış gibi hissetmiyorum nedense. Ben en çok anne olmayı sevdim diyemeyeceğim gibi mesela. Bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Hepimiz yaşadık. İnanın geçiyor. Çünkü ben de yaşadım.

Yaşadığınız duygular normal eğer ağlamalarınız artarsa ve kendi kişisel bakımınızı veya bebeğinizin bakımını aksatmaya başladığınız anda uzman desteği almanız gerekli buna hemen depresyon diyemeyiz ben lohusa depresyonu yaşadım biliyorum bitmeyen bir ağlama var sadece çocuğumla ilgileniyordum kendi bakımımı aksatıyordum yemiyordum kilo veriyordum uzman desteği aldım size tavsiyem elinizden geliyorsa şayet gelmediği durumlar oluyor o günlerin kıymetini bilin ve geçeceğini aklınızdan çıkarmayın bir de tavsiyem her gün mutlaka evden yalnız yürüyüşe çıkın markete çıkın ama mutlaka şöyle bir saat kendinizle vakit geçirmek için mutlaka çıkın özellikle yeşil alanda oturma seansı gibi yapın öyle dönün eve aradaki farkı hissedeceksiniz.

Matmazella .!.:

Size içtenlikte sarılmak isterdim şu an. Beni 1.5 yıl öncesine götürdünüz. Çok normal böyle hissetmeniz. Ben de sürekli ağladım hayatım bi anda değişti adapte olamadım bi süre. Üstelik ben de sizin gibi 5 yıldan sonra tüp bebekle kavuşmuştum. Ama inanın geçiyor, bu günleriniz bir daha gelmeyecek. O şu an o kadar savunmasız ki en çok size ihtiyacı var. Bu duygularınızın yakın zamanda geçeceğini düşünün.

Genişletmek için tıkla...

Yaaa. Sarılmanızı hissettim ve sözleriniz iyi geldi şuan ki ruh halimle senelerdir beklediğim bebek değil de 5.-6. bebeğe bakıyormuşum gibi gerçekten. Umarım eeeeen kısa zamanda geçer

Donya .!.:

Hepimiz yaşadık. İnanın geçiyor. Çünkü ben de yaşadım.

Genişletmek için tıkla...

Bunları duymak rahatlatıyor insanı

Niloyatospikk .!.:

Yaşadığınız duygular normal eğer ağlamalarınız artarsa ve kendi kişisel bakımınızı veya bebeğinizin bakımını aksatmaya başladığınız anda uzman desteği almanız gerekli buna hemen depresyon diyemeyiz ben lohusa depresyonu yaşadım biliyorum bitmeyen bir ağlama var sadece çocuğumla ilgileniyordum kendi bakımımı aksatıyordum yemiyordum kilo veriyordum uzman desteği aldım size tavsiyem elinizden geliyorsa şayet gelmediği durumlar oluyor o günlerin kıymetini bilin ve geçeceğini aklınızdan çıkarmayın bir de tavsiyem her gün mutlaka evden yalnız yürüyüşe çıkın markete çıkın ama mutlaka şöyle bir saat kendinizle vakit geçirmek için mutlaka çıkın özellikle yeşil alanda oturma seansı gibi yapın öyle dönün eve aradaki farkı hissedeceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

Ağlamalarım 2 gündür yok. Bebeğime ilk günden beri çok iyi bakıyorum. İştahsızlığım var benim de. Günde 2 öğün besleniyorum sadece. Kilo veriyorum ben de. 2 hafta sonra geçiyormuş genelde. O 2 haftanın geçmesini bekliyorum. Bugün 12. gün. Geçmezse bi uzman desteği alacağım.
Evden tek başıma çıkma konusunu ben de düşündüm. Hatta geçen gün kan vermeye gidecektim. Kendime ayırdığım özel bir zaman değil ama bebeksiz evden çıkacağım bi zaman olacaktı fakat eşime güvenemedim bebeği bırakma konusunda. Tek gidemedim o yüzden

sevgitek .!.:

Bunları duymak rahatlatıyor insanı

Genişletmek için tıkla...

Ben de yavrumu 4-5 yıl bekledm geldi. Ama şok oldum. Nasıl bakacağım, ben ömür boyu bundan mı sorumlu olacağım? İstediğim zaman uyuyamayacağım, hep yanımda bu mu olacak falan nasıl ağlıyorum ama, dışarıya bakıyorum diyorum herkes mutlu ben neden değilim. Yemek hiç yiyemedim hep su içtim emzirdim uyudum ağladım. Sonra 40ım çıktı bi tazelendim. Kendime geldim düşün şu an 3.yü yaptım ehehehe geçiyo yani. Geçecek hiç merak etme.

sevgitek .!.:

Ağlamalarım 2 gündür yok. Bebeğime ilk günden beri çok iyi bakıyorum. İştahsızlığım var benim de. Günde 2 öğün besleniyorum sadece. Kilo veriyorum ben de. 2 hafta sonra geçiyormuş genelde. O 2 haftanın geçmesini bekliyorum. Bugün 12. gün. Geçmezse bi uzman desteği alacağım.
Evden tek başıma çıkma konusunu ben de düşündüm. Hatta geçen gün kan vermeye gidecektim. Kendime ayırdığım özel bir zaman değil ama bebeksiz evden çıkacağım bi zaman olacaktı fakat eşime güvenemedim bebeği bırakma konusunda. Tek gidemedim o yüzden

Genişletmek için tıkla...

Yok mutlaka kendinize özel vakit ayırın inanın aradaki farkı göreceksiniz.

yazdıklarını ağlayarak okudum çok benzer hislerim vardı benim de.
benim problemim etrafımızın çok kalabalık olması ve kimseye tam olarak kendimi ifade edemeyişimdi.
bu dönem gerçekten bambaşka. çok özel çok hassas çok kırılgan. sanki kalbini söküp yerine kocaman bir kalp takmışlar ve her an kırılıyor gibi ama çok büyük olduğu için sevgin de kocaman…
ay anlatmaya çalıştıkça saçmalıyor gibi hissettim

özetle şunu söyleyebilirim NORMAL ve GEÇİCİ. tavsiye: kendini hislerini kabul et ve hiçbir şey düşünmeden sadece bebeğinle vakit geçir, bol bol sarıl ve dışarı çık…