- 8 Nisan 2010
- 547
- 14
- 118
merhaba siratu nasılsın
benim yazılarım niye silindi bilmiyorum aynen senin yasadıklarını yasadım ama uyumaktan kılo aldım ölür gibi uyuyordumsenin gibi cozmek icin netten okuyordum ve ne okuduysam korkup aynısını yasıyordum aynen ne hıssettıgını anlıyorum bı ara sanki ruhum bedenımden ayrılmıs gibiydi kelimeler yetmiyor yasadıklarımı simdi öyle bir aglıyorumki hergün anlatamam. bende senin gibi zor konusuyordum ben degilmisim gibi geliyordu asla duzelmeyecekmısım gibi. hos duzeldım denemez ama o kadar kotu degılım en azından tv de baktıgımbiseyi anlayabılıyorum. anlatın ama anlamayacak ınsanlara anlatmayın sakın her kafadan bı ses cıkıyor ve daha kotu oluyorsunuz ben bunuda yasadım
merhaba ruhancım iyi degilim malesef gene aglama krızı tuttu esımı ıse gonderırken gözlerim sis. zor goruyorum sen nasılsın
bende hiç iyi hissetmiyorum aslında kendimi sadece ilaç iyi düşünmemi sağlıyo.
ramazan geldi ben iyice garipleştim. baş ağrısı vücut ağrısı çok oluyo. geceleri uyuyamıyorum 3 gündür. iş yerindede uykum geliyor. hiç verimli değilim. müşteriler beni iyice sinir ediyor. sen dediğim yeri araştır canım mutlaka sakın ihmal etme. eşin ne düşünüyor bebek konusunda rabbim en hayırlı kararı vermenizi nasip eder inşallah
ne guzel calısabılıyorsun ben bılgısayar ogretmenıyım bu hastalıktan sonra nasıl ogretmenlık yaparım hayali bile uzak banasanki öldüm ben eski beni istiyorum ama yok aslada gelmeyecek sanırım. bebegi aldıralım dıyorum hayır dıyor aklının ucundan bıle gecırmıyor. tek basıma aldırmayı dusunuyorum gidecek gücü kendimde bulamıyorum o kadar korkuyorumki ayaklarım gidemeyecek gibi geliyor. benim su an tek istedigim bosanıp annemlerin yanına dönmek öyle ihtiyacım varki buna. akrabalarıma arkadaslarıma komsularıma. hem bu hastalık hem yalnızlık cok fazla geliyor bana bebek umrumda bıle degıl herkesın sevınecegı sey bende sıkıntı korku yaratıyor nasıl sevınebılırım bunları annemlere kayınvalıdemlere anlatsam canavar gozuyle bakarlar bana ne gunler gecırdım hala hayattaysam sükür etmek istiyorum ama o kadar mutsuzumki burda onu bile edemiyorum. evlenınce 4 ay sonra bu hastalık beni bulduya evliligi sevemedim buraları sevemedım uyanınca genemı burdayım dıye aglama krızlerı yasıyorum hergun
ben işe geliyorum ama pekte çalışamıyorum çok zor böyle yaşamak dr bana tatile gitmen dinlenmen lazım dedi ama nerde. seninde ne güzel mesleğin varmış inşallah bu günleri atlatıp işinin başına tekrar geçiceksin. umutsuzluk hastalığı bu bizde daha fazla körüklüyoruz istemeden. ne olur kendin için bi adım at. madalyon psikiyt. merk. lütfen bul ve randevu al. psikolog ve psikiyt. görüş. tedavin hakkında bilgi al. ve çocuğa sonra karar ver bu kadar ümitsiz olma. yanında eşinide götür mutlaka. senin ne yaşadığını dr tarafından duyarsa sana daha yakın ve anlayışlı olucaktır. evliliğini bitirmek istemen hep bu hastalıktan. Bende nişanladım ben neden nişanladım bu adamı tanımıyorum mutsuz olabilirim ben ne yaptım ne yapıyorum onu sevmiyo olabilirim daha bi sürü şey inan bana. ki benim yaklaşık 5 yıllık ilişkim için böyle düşündüm. ama inan tedaviyle azalıyo hayata dönebiliyosun yavaş yavaş azda olsa. bak bu hale 4 ayda gelmedin. birikmiş aylar ve yıllar vardır seni bu hale getiren. iyileşmek içinde zaman, azim ve inanç lazım. sabır etmek zorundayız bunları yaşarken. hep dua edicez başa gelen çekiliyo rabbim beterinden saklasın hamd olsun diycez yine. sende anksiyete depresyon yapmış. bendeki gibi seni mutsuz eden hastalık bunu unutma. bu hastalıkla savaşmaya başlarsan tedavi olarak hayatın ve evliliğine bakış açın değişecek inan mutlaka dr git
canım aralık ayından beri gittim doktorlara hepsi ilac verip gonderdi hatta birisi dalga bile gecti. artık kimse beni doktora götürmüyor gitmemi istemiyor heleki özele gidemem. ilk baslarda umutluydum nasıl namaz kılıp ne dualar edıyordum artık kac ay oldu ben benden gectim umutlarım hayallerım kendıme guvenım hepsı gitti. inan yarın olmasın dıyorum gene aglama krızlerım gelecek gene kötü olucam diye yasamaktan korkuyorum. sanki 30 yasıma kadar yasadıklarım kendıme kattıklarım ögrendıklerım butun hayatım gitti bu hastalıkta tekrar nasıl olacak nasıl bunları unutup hayata dönücem bebegi aldırmam lazım ama bana kimse inanmıyor biseyin yok diyor inanki bebegin psikolojisini kaldıracak gücüm yok kendi canımı zor yasatıyorum bu hayatta. allah yardımcımız olsun mucize lazım oturdugum yerden nasıl olacaksa
Mrb oncelikle Allahim herkese sabir ve sifa versin.Bende gecen sene evlilik stresi tam o esnada ablamin hastaligi fln derken anksiyete oldumneye ugradigimi sasirmistim daha sonra ilk gunler cok cok zor gunler gecirmeme ragmen sonradan eski halime dondum cok iyi oldum ve ilacimi kafama gore biraktim..Daha sonra herseyi sters yapan skntili bi tip oldugumdan esim isi nedeniyle uzakta oldugundan ailemin yanindayken yasadigim bi stersle anksiyetem tekrar cikti.korkudan direk doktora gittim ve ilacima ger dondum suan ama bana cok yan etkisi var gogsum yaniyor ve ates basiyor oncedende boyle olmustum zamanla gecmisti ama hic gecmicekmis gibi gelio bnm gibi olan varmi lutfen yardim edin daha ne kadar surecek bu yan etkilerrrrr inancim var gecicek ama oyle bisiki umutlarida aliooo(
Bana cvp yazacak biri yokmu lutfennnn!!
hangi ilaçları yazdılar isimleri ne? ve aralıktan beri bu ilaçları ne kadar süre kullandın? bak bende bi kaç ilaç denedim daha kötü oldum. dr hep değiştirdi. en sonunda yan etkisini az yaşadığım bi ilaç bulduk. ben eczanede çalışıyorum. ilaçlar hakkında bilgim var. şunu iç demem asla ama kullandığın ilaçlar hakkında bilgi verebilirim. şuan hamiilelikten dolayı kullanamazsın. ama ilerleyen zamanlarda kullanman gerekicektir. çünkü böyle yaşanmaz biliyorsun. ben de ben neden yaşıyorum ki derdim böyle yaşamaktansa öleyim derdim. ama bu alevlenme dönemini ilaç geçirdi. herkes senin bişeyin yok kendi kendine yapıosun herşeyi kafaya takıyosun çık gez hava al bi sürü şey saçmalardı. herşeyden bıkmıştım zar zor yaşıyordum bide üstüne insanlardan saçma sapan öneriler dinliyordum. devamlı ağlıyordum. artık ağlamamdan herkes bıkmıştı ve bana sus artık kafamız şişti falan derlerdi ben dahada ağlardım bunları duyunca tabi. ben şuan yaşadığıma şaşırıyorum şükrediyorum. o aylarda asla böyle olucağıma inanmazdım. şimdi çok mu iyiyim hayır ama o halde değilim.
kocan için kendin için bişeyler yap lütfen
prozac kullandım ellerim ayaklarım dilim ters döndü. onu bıraktım citoles kullandım bide stilizan 3 ay sonra 3 ay aurorix kullandım ve bıraktım. bende oyleyım aglaya aglaya catlayacak gibi oluyorum gunde 2 3 kez bıle aglama krızı oluyo. tamam yapmaya calısıcam ama bılıyorsun cok zorbazen oyle aglıyorumki icimde birsey varmıs aglaya aglaya cıkacakmıs gibi geliyor ama cıkmıyor sıkıntı öyle iste allah hepimizi kurtarsın
benim yazılarım niye silindi bilmiyorum aynen senin yasadıklarını yasadım ama uyumaktan kılo aldım ölür gibi uyuyordumsenin gibi cozmek icin netten okuyordum ve ne okuduysam korkup aynısını yasıyordum aynen ne hıssettıgını anlıyorum bı ara sanki ruhum bedenımden ayrılmıs gibiydi kelimeler yetmiyor yasadıklarımı simdi öyle bir aglıyorumki hergün anlatamam. bende senin gibi zor konusuyordum ben degilmisim gibi geliyordu asla duzelmeyecekmısım gibi. hos duzeldım denemez ama o kadar kotu degılım en azından tv de baktıgımbiseyi anlayabılıyorum. anlatın ama anlamayacak ınsanlara anlatmayın sakın her kafadan bı ses cıkıyor ve daha kotu oluyorsunuz ben bunuda yasadım
benim yazılarım niye silindi bilmiyorum aynen senin yasadıklarını yasadım ama uyumaktan kılo aldım ölür gibi uyuyordumsenin gibi cozmek icin netten okuyordum ve ne okuduysam korkup aynısını yasıyordum aynen ne hıssettıgını anlıyorum bı ara sanki ruhum bedenımden ayrılmıs gibiydi kelimeler yetmiyor yasadıklarımı simdi öyle bir aglıyorumki hergün anlatamam. bende senin gibi zor konusuyordum ben degilmisim gibi geliyordu asla duzelmeyecekmısım gibi. hos duzeldım denemez ama o kadar kotu degılım en azından tv de baktıgımbiseyi anlayabılıyorum. anlatın ama anlamayacak ınsanlara anlatmayın sakın her kafadan bı ses cıkıyor ve daha kotu oluyorsunuz ben bunuda yasadım
İşte en kötüsü bu...ne okusan ne dinlesen onu yaşıyormuş gbi olmak...hatta birebir yaşamak.. hc kimse anlamaz,kmse bişeyn olduguna inanmaz,şükret derler daha ne istiysun derler.... ama sadece ve sadece yaşayan bilir,yaşarken cehennemi görüyoruz,içimdeki çocuk öldü sanki de yeniden diriliyor şu an..inan bana sen de cok iyi olcaksın,ben bile iyi olduysam bu pinpirikli halime,sen benden bin kat daha iyi olursuno kendinden uzaklaşma hissi okadar lanet bela bsey ki,ben şu an az da olsa onla uğrasıyorum o da gecse hersey iyi olcak...umuyorum...... aynı senin gbi tvye bile bakamazdım ben de,ordakilerin el kol hareketleri bile beni rahatsız ediyormuş gbi gelirdi,gözlerimi kapatırdım...
dediğim gbi olumsuz olmicaksın,bir gün bunların hepsi biticek zamana ihtiyacın var
siratuu arkadaşım,
aslında 2 gün önce sana yazmıştım. Ama yukarıda da yazdığım gibi teknik sorun sebebiyle mesajlar silinmiş.
Seninle aynı durumdaydım, 2010 yılında. Ağlama krizlerim oluyordu, deli gibi ağlayıp sonra biraz rahatlıyordum. Birkaç saat sonra tekrar ağlamaya başlıyor, içimi boşaltınca susuyordum.
Bu böyle devam etti. Ta ki, içimde beni boğan sıkıntıyla acile koşana dek. (Bu arada da üniversitedeyim, yani ailemden uzaktayım. Öğrenci evimde kalamıyorum, sokakta yaşasaydım yaşardım yani)
Neyse, o gün acile gittiğimde, Rabbim o doktordan razı olsun. Bana iki ilaç verdi. Birisi çok ağır, uyuşturucu bir ilaç. Diğeri antidepresan.
Ve hastaneye yatırdı beni. Hatta doktora, "ben şu an burda yatmaya bile korkuyorum" dediğimde gülümsedi, "ilaçlarını içince rahatlayacaksın" dedi. Ve dediği gibi de oldu.
O günden sonra daha iyi oldum biliyor musun? Doktorum beni anlamıştı. Aslında o bile iyi gelmişti.
-------Bunun gibi çok şeyler yaşadım. Şu an senin de benim gibi rahatlamaya ihtiyacın var. İyi ve tecrübeli bir doktora ihtiyacın var.
Senin içi elimden geleni yaparım, bilgin olsun tamam mı:)
o prozac beni mahvetti icimdeki yangın oyle buyudukı aglamaya basladım yuzumde bir uyusma ıle basladı kollarıma gecti sanki kuru agac dalı gibi ellerim ayaklarım tersine dogru cekilip kaskatı oluyordu. parmaklarını elinle dısa dogru kıvırsan kıvrılmaz asla o görüntüyü asla unutmayacagım parmakları dısa dogru kıvrıktı dilimi ceviremiyordum kasları yoktu sankı agzımın icinde bi et parcası gibi. tek bisey soylebildim anne ben hep böylemi kalıcam diyebildim gerisi yok. yasadıklarımı asla unutamıyacam bu acıyla ben fazla yasamam zaten. esim elektronik bilgisayar ögretmeni bende bilgisayar ögretmeniyim.prozac en hafif ilaçtır sana yan etki yapmış gerçekten. stılızan ve aurorıx çok eski ilaçlar, citoles onlara göre yeni nesil sayılır ve en çok kullanılan gruptur. bitkisel çaylar falan iç kadın doğumla görüşüp. sakinleştirir kitap oku gazeteye falan oku. bişey düşünmemeye çalış. eşin ne iş yapıyor?
benim en korkuncu kendinden korkmak diye bisey okumustum kendinden korkan ınsanlar asla yalnız kalamazlar ve asla duzelmezler yazıyodu. aynalara bakınca delırcek gıbı oluyodum sureklı kendımden kacıyordum bu mumkunmu. bunu yasayan bilir senin gibi agzım konusuyor ruhum baska yerdeydi sanki. her hareketım aklımdan gecen her seyi delirmişmiyim diye kontrol ediyordum. sürekli biseyler hatırlayıp hatırlamadıgımı kontrol ediyordum. bi ara ben ben degilmişim gibi geliyordu sanki o üniversiteyi okuyan ben degilim sanki annem babam yokmus sanki bombos bir ruh su an dunyaya gelmisim gibi. bunları gercek olarak yasadım ve daha neler neler. bazende zaman kavramı tuhaf geliyordu sanki bir bosluktayım zaman diye bisey yok neyse kimsenin icini karartmayayım umarım kimse bunları okuyupda bizim gibi korkmaz. 6 ay robot gibiydim üzerime yer gök iniyordu sanki o derece daralıyordum. ne yapsam delircekmisim gibi geliyodu hic bise yapamıyordum hatta normal oturup yatamıyordum bile. kimselere soyleyemıyordum kendimden korktugumu ama babanlara anlattım beni götürün diyordum acil psikologa götürün yoksa hemen deliricem yalvarıyordum kızım acele etme diyorlardı ben duramıyordum deliricem cabuk olun. neler yasadım cekenler anlar bide allah su an kafamda hersey karmakarısık butun algılarım bozulmus durumda bu yasadıklarıma inanamıyorum hala kötü bir rüya gibi akıl almıyor cünkü. en kötüsüde ben bunları evlendikten 4 ay sonra yasadım evliligim evim herseyim kabus gibi gözümde aglaya aglaya canım cıkıyo annemlere gitmek istiyorum neyin var diyorlar allahtan belanımı istiyon nankörsün sükret vs. bilmiyorum ben cok mu kötü bir insanım cokmu nankörüm ama boyleyim malesef karnımdaki bebegi bile istemiyorum
cok iyi anlıyorum seni,peki neden oldu bu durum? ben cok feci bir kazaya şahit oldum,3-4 gün sonra da annem gözümün önünde sinir krizi gecirdi,delirdi sandım... o günden sonra hayatım kabusa döndü.. sen ne yaşadın güzelim ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?