- 3 Temmuz 2021
- 709
- 1.529
- 31
İyi akşamlar kızlar. Bir konu da ben patlatayım dedim. Umarım hepinizin hayatı yolundadır diyerek konuya başlayayım. Eşimle severek ve tanıyarak evlendik. Genel olarak mutluyuz, iki yakın ev arkadaşı gibiyiz. Ev işlerini birlikte yaparız, hatta eşim daha çok yapar. Beni sıkmaz, despot bir adam değildir, harcamalarıma da karışmaz. Romantik bir adamdır. Bunlar eşimin sevdiğim özellikleri. Sevmediğimse eşimin annesi konusunda hassasiyeti.
Eşimin annesi yalnız yaşayan vefat eden eşinin imkanları ile yaşayan bir kadın. Kv ile evlenmeden önce çok iyi anlaşıyorduk uzun uzun telefon konuşmaları yapıyorduk. Evlendikten sonra ciddi şekilde eşimi kıskandı. Kendisinden soğudum haliyle. Birkaç kez telefonda kendisine bu kıskançlığı devam ettirirse eşimden boşanacağımı söyledim, biraz geri durdu.
Eşimin annesi çok konuşan, az dinleyen ve dediğim dedik birisi. Bir konuda fikrini değiştirmek çok güç. Biraz da kinci biri. Oğlu hayattaki tek motivasyonu, başka çocuğu yok. Başka kimsesi de yok yakın gördüğü. Aslında var akrabaları ama oğlu farklı tabi. Eşim annesine karşı anlayışlı, ona vakit ayıran birisi. Bu beni memnun ediyor ama annesine bazen bu yetmiyor. İzinlerde ona gitmiyor oluşumuzu problem yapıyor. En ufak bir şeyde ağlıyor, ben oğlumu ne zorluklarla okuttum(hangi zorluk) vs diyor. Ağlaması beni çileden çıkarıyor.
Yakın zamanda düşük yaptım, bebeğimi kaybettim. Kanamam başladığı gün, eşim annesine söylemiş. Annesi beni aradı ama açmadım. Çünkü hem üzgün hem panik bir haldeydim. Annesini teselli etmekle uğraşamazdım. Ben o telefonu açsam eminim ağlayacak ve ben onu teselli edecektim. Annesi kırılmış telefonu açmıyor oluşuma. Eşime sitem etmiş. Ben de bir hafta sonrası aradım kvyi. Bebeği kaybetmiştik. Zaten çok üzgündüm ama küslük de olmasın istedim, aramamdaki amaç buydu. Yine ben onu teselli ettim. Ya bebek benim bebeğimdi. Ben onu nasıl teselli ediyorum ya? İnsan bu kadar bencil olur mu? Bana diyor ki ‘ya olsa ne güzel olacaktı. Şimdi yenisi olup doğana kadar düşen bir yaşını geçerdi. Ben kıyafet bakıyordum. Neden düştü’ vs vs. Bebeğini kaybeden anneye bunlar söylenir mi bilemiyorum. Neyse uzun uzun kendisini teselli edip kapattım. Sonrasında da bir kez olsun kanaman geçti mi, nasıl oldun kızım diye aramadı beni. Gebeliğim sürecinde de bir riskim vardı. O zaman da beni değil bebeği düşünüp ‘bebek sağlıkla gelsin inşallah’ demişti. Ben riskten dolayı kendim için öncelikle tedirgindim, o anda dahi eşime ‘beni neden istemiyor telefona’ dedi. Sürekli ön planda kendisi olacak. Kendisinin katarakt problemi oldu ve ben her gün aradım, istersen geleyim operasyonda yanında olayım dedim. İnsan bebek kaybında bu kadar kin duyar mı? Ağzında sürekli ‘sen beni sevmiyorsun’ her şeyde bunu söylüyor. E sevmem tabi biraz anlayışlı ol değil mi? Şimdi sorun şu ki biz nasip olursa ona yakın bir şehre taşınacağız. Kv şuanki evime ilk taşındığımızda geldi, bir daha gelmedi ki davet etmem zaten. Yeni evde misafir odası yapma fikrim vardı, gelip uzun uzun kalmasın diye vazgeçtim. Hatta daha küçük ev tutacağım. Eşime ‘anneni istemiyorum bizim evimize gelmeyecek, hastalıkta da benden yardım beklemeyin’ dedim. Bu arada defalarca kez annesi kafasına göre yüzüme telefon kapattı. Tüm bunlara rağmen vicdanım susmuyor, yazık yaşlı tek başına böyle kin duyma diyor. Eşim bana sormadan çağırmaz ama gelsin biraz birkaç gün kalsın istersen dersem hayır demez, aksine çok sevinir. Siz olsanız bu kvyi evinize arada davet eder miydiniz? 3,5 gün gibi.
Eşimin annesi yalnız yaşayan vefat eden eşinin imkanları ile yaşayan bir kadın. Kv ile evlenmeden önce çok iyi anlaşıyorduk uzun uzun telefon konuşmaları yapıyorduk. Evlendikten sonra ciddi şekilde eşimi kıskandı. Kendisinden soğudum haliyle. Birkaç kez telefonda kendisine bu kıskançlığı devam ettirirse eşimden boşanacağımı söyledim, biraz geri durdu.
Eşimin annesi çok konuşan, az dinleyen ve dediğim dedik birisi. Bir konuda fikrini değiştirmek çok güç. Biraz da kinci biri. Oğlu hayattaki tek motivasyonu, başka çocuğu yok. Başka kimsesi de yok yakın gördüğü. Aslında var akrabaları ama oğlu farklı tabi. Eşim annesine karşı anlayışlı, ona vakit ayıran birisi. Bu beni memnun ediyor ama annesine bazen bu yetmiyor. İzinlerde ona gitmiyor oluşumuzu problem yapıyor. En ufak bir şeyde ağlıyor, ben oğlumu ne zorluklarla okuttum(hangi zorluk) vs diyor. Ağlaması beni çileden çıkarıyor.
Yakın zamanda düşük yaptım, bebeğimi kaybettim. Kanamam başladığı gün, eşim annesine söylemiş. Annesi beni aradı ama açmadım. Çünkü hem üzgün hem panik bir haldeydim. Annesini teselli etmekle uğraşamazdım. Ben o telefonu açsam eminim ağlayacak ve ben onu teselli edecektim. Annesi kırılmış telefonu açmıyor oluşuma. Eşime sitem etmiş. Ben de bir hafta sonrası aradım kvyi. Bebeği kaybetmiştik. Zaten çok üzgündüm ama küslük de olmasın istedim, aramamdaki amaç buydu. Yine ben onu teselli ettim. Ya bebek benim bebeğimdi. Ben onu nasıl teselli ediyorum ya? İnsan bu kadar bencil olur mu? Bana diyor ki ‘ya olsa ne güzel olacaktı. Şimdi yenisi olup doğana kadar düşen bir yaşını geçerdi. Ben kıyafet bakıyordum. Neden düştü’ vs vs. Bebeğini kaybeden anneye bunlar söylenir mi bilemiyorum. Neyse uzun uzun kendisini teselli edip kapattım. Sonrasında da bir kez olsun kanaman geçti mi, nasıl oldun kızım diye aramadı beni. Gebeliğim sürecinde de bir riskim vardı. O zaman da beni değil bebeği düşünüp ‘bebek sağlıkla gelsin inşallah’ demişti. Ben riskten dolayı kendim için öncelikle tedirgindim, o anda dahi eşime ‘beni neden istemiyor telefona’ dedi. Sürekli ön planda kendisi olacak. Kendisinin katarakt problemi oldu ve ben her gün aradım, istersen geleyim operasyonda yanında olayım dedim. İnsan bebek kaybında bu kadar kin duyar mı? Ağzında sürekli ‘sen beni sevmiyorsun’ her şeyde bunu söylüyor. E sevmem tabi biraz anlayışlı ol değil mi? Şimdi sorun şu ki biz nasip olursa ona yakın bir şehre taşınacağız. Kv şuanki evime ilk taşındığımızda geldi, bir daha gelmedi ki davet etmem zaten. Yeni evde misafir odası yapma fikrim vardı, gelip uzun uzun kalmasın diye vazgeçtim. Hatta daha küçük ev tutacağım. Eşime ‘anneni istemiyorum bizim evimize gelmeyecek, hastalıkta da benden yardım beklemeyin’ dedim. Bu arada defalarca kez annesi kafasına göre yüzüme telefon kapattı. Tüm bunlara rağmen vicdanım susmuyor, yazık yaşlı tek başına böyle kin duyma diyor. Eşim bana sormadan çağırmaz ama gelsin biraz birkaç gün kalsın istersen dersem hayır demez, aksine çok sevinir. Siz olsanız bu kvyi evinize arada davet eder miydiniz? 3,5 gün gibi.
ben üzerime düşeni yaptım dersiniz başınız dik bir şekilde.
genel olarak kayınvalideniz klasik kv gibi geldi bana. Evet elbette sorunlu biri ne konuşacağını bilmiyor ama o yaştaki insanların genel problemi klasik değişmeyen ebeveyn işte … ben çağırır ne derse he he diyip geçmeniz taraftarıyım zaten çok kalmıyormuş 
