Herkese selamlar, iyi geceler.
Birkaç gündür kafamı kurcalayan bir konu var. Akıl danışmak istiyorum.
Hemen hemen 40 günlük bir bebeğim var ve bu 40 günün ilk yarısında hiçbir yere çıkmadım. 20.günden sonra ise yavaş yavaş eski yaşantıma dönmeye başladım.
Öncelikle belirtmek isterim ki bahsedeceğim durum hamilelikte ve hamilelikten önce yoktu, doğumdan sonra başladı.
KV ve görümcem, eve çat kapı gelmeye başladı, ilk başta zaten evdeyim ve evde dağınık bir yer varsa da zaten bana yardımcı olmak için geldiklerinden hiç rahatsız olmadım. Hatta mutlu bile oldum.(İlk hafta)
Ama daha sonraki haftalarda da bu durum devam etti, mesela ya hiç aramıyorlardı ya da gelirken ' Biz markete girdik, oraya geliyoruz bir şey lazım mı?' diye arayıp on beş dakika sonra geliyorlardı. Sadece bir kere birkaç saat önce arayıp 'Biz oraya geliyoruz, zaten evdesin biliyoruz ama haber vermek istedik' diye söylediler.
Birkaç kere annemlerin olduğu zamana denk geldiler, üst üste geldi. Şimdi burada konu şu annemlerle aynı anda evde olmaları problem değil kesinlikle biri benim annemse biri de eşimin annesi, bu zaten bir problem olamaz.
Ama lohusalıkta insan en çok annesine ihtiyaç duyar ve baş başa vakit geçirmek ister, annem de o yüzden gelmişti zaten. E zaten dışarı çıkamıyorsun belli bir süre, tamamen sana bağımlı bir canlıya alışıyorsun, zor bir süreç zaten. Herkes en yakınıyla baş başa vakit geçirmeyi hak eder diye düşünüyorum. Hem annem evde olduğumu bilse ve mesela pazartesi günü cuma için sözleşmiş olsak bile perşembe günü muhakkak ya beni arar ya da mesaj atar. Planı teğet eder ve müsaitlik durumumu muhakkak tekrar sorar, ben tek başıma yaşamıyorum çünkü burada. Gündüz eşim işte de olsa burası onun da evi sonuçta.
Bir iki defa da evli kardeşim olduğunda bu oldu, o da yine aynı şekilde önceden planla gelir. Ya da aynı gün gelmek istiyorsa da sabahtan arayıp müsait olup olmadığımı teğet eder mutlaka. Kardeşimle olan durum da yine aynı şekilde, baş başa vakit geçirmek istiyorum onunlayken de.
Dışarıya çıkmaya başladıktan sonra üst üste gelmesin diye annemlerle plan yaptığım zaman onları da arayıp 'Anne c.tesi günü bize gelseniz ne iyi olur' diyerek onlarla da bir gün belirleyerek halletmeye çalıştım. Ama bu da biraz yorucu oluyor çünkü bunu karşının düşünmesi lazım. :) Ya da ben ayarlamadan önce çıkıp geliyorlar.
Ve bunu da kibarca şu şekilde ifade ettim ' Anne artık dışarıya çıkmaya başladım ya, başka planlarım olabiliyor, akrabalarımla ya da arkadaşlarımla görüşüyorum bazen dışarıda bazen evde. Gelirken haber ederseniz bundan sonra sıkıntı olmasın, ben evde olmazsam.' diye.
Ama etkisi olmadı sanırım ya da yeterince açık mı ifade edemedim, bilmiyorum dün yine gelecekmişti, eşim tesadüf eseri arayınca öğrenmiş öğlen bir gibi başka bir durumdan dolayı sonra gelmedi. Ama yine gelmeyi düşünse dahi benim haberim yok. Gelseydi de on beş dakika önceden haber ederdi eminim.
Ve asla müsait değildim, hastaydım, eşimle adamda geçen bir konudan dolayı kendimi aşırı kötü hissediyordum, evim çok dağınıktı. Dağınıklığı vs. sıkıntı etmezler ama ben kendim çok rahatsız olurum.
Ne yapmalıyım, bu sorunu nasıl çözmeliyim kalp kırmadan? Açıkça söyledim anlaşılmadı çünkü.
Not: Ayrıca dün kardeşim de bana moral vermek için gelmek istedi sabahtan müsaitf misin diye sordu, ona da durumu izah edip başka zamana attım.