- 29 Ağustos 2023
- 124
- 89
- 18
- 28
- Konu Sahibi bilirbilmezbirkimse
-
- #1
Gelmeyin demem gelmelerinden yana sıkıntım yok ama biz de ayrı bir eviz artık bunu kabul edip önceden haber ederek gelmelerini istiyorum, ben de planımı programımı ona göre yaparım. Hadi annemlerle üst üste geldiler yine bu çok abes bir durum değil ama çok yakın bir arkadaşınızın geldiğini düşünün, konuşacağınız şeyler var, o belki sizinle dertleşecek, üstüne kvgil gelince ayıp olmaz mı, ne alaka demez mi :))Zor bir durum. Direkt kvdene görüncene gelmeyin artık desen, hem kocan hem onlar tarafından hoş gorulmeyeceksin.
Aslında güzel bir dille soylemissin. Onlar anlamak istememiş.
Bende çat kapı olayını hiç sevmem. Bu durumları yaşamadım hiç. Size şunu yapın diyemem. Belki kocanız yardımcı olabilir. Tabii tepkisi nedir onu da bilemem.
Şimdi bebek çok küçük diye heves ediyorlardır. Bir kaç hafta sonra kesilir ayakları. Sonra da siz keşke gelseler ilgilenseler de ben biraz dinlensem dersiniz :) geçici bir süredir yani eminim bu çok sıkmayın canınızıHerkese selamlar, iyi geceler.
Birkaç gündür kafamı kurcalayan bir konu var. Akıl danışmak istiyorum.
Hemen hemen 40 günlük bir bebeğim var ve bu 40 günün ilk yarısında hiçbir yere çıkmadım. 20.günden sonra ise yavaş yavaş eski yaşantıma dönmeye başladım.
Öncelikle belirtmek isterim ki bahsedeceğim durum hamilelikte ve hamilelikten önce yoktu, doğumdan sonra başladı.
KV ve görümcem, eve çat kapı gelmeye başladı, ilk başta zaten evdeyim ve evde dağınık bir yer varsa da zaten bana yardımcı olmak için geldiklerinden hiç rahatsız olmadım. Hatta mutlu bile oldum.(İlk hafta)
Ama daha sonraki haftalarda da bu durum devam etti, mesela ya hiç aramıyorlardı ya da gelirken ' Biz markete girdik, oraya geliyoruz bir şey lazım mı?' diye arayıp on beş dakika sonra geliyorlardı. Sadece bir kere birkaç saat önce arayıp 'Biz oraya geliyoruz, zaten evdesin biliyoruz ama haber vermek istedik' diye söylediler.
Birkaç kere annemlerin olduğu zamana denk geldiler, üst üste geldi. Şimdi burada konu şu annemlerle aynı anda evde olmaları problem değil kesinlikle biri benim annemse biri de eşimin annesi, bu zaten bir problem olamaz.
Ama lohusalıkta insan en çok annesine ihtiyaç duyar ve baş başa vakit geçirmek ister, annem de o yüzden gelmişti zaten. E zaten dışarı çıkamıyorsun belli bir süre, tamamen sana bağımlı bir canlıya alışıyorsun, zor bir süreç zaten. Herkes en yakınıyla baş başa vakit geçirmeyi hak eder diye düşünüyorum. Hem annem evde olduğumu bilse ve mesela pazartesi günü cuma için sözleşmiş olsak bile perşembe günü muhakkak ya beni arar ya da mesaj atar. Planı teğet eder ve müsaitlik durumumu muhakkak tekrar sorar, ben tek başıma yaşamıyorum çünkü burada. Gündüz eşim işte de olsa burası onun da evi sonuçta.
Bir iki defa da evli kardeşim olduğunda bu oldu, o da yine aynı şekilde önceden planla gelir. Ya da aynı gün gelmek istiyorsa da sabahtan arayıp müsait olup olmadığımı teğet eder mutlaka. Kardeşimle olan durum da yine aynı şekilde, baş başa vakit geçirmek istiyorum onunlayken de.
Dışarıya çıkmaya başladıktan sonra üst üste gelmesin diye annemlerle plan yaptığım zaman onları da arayıp 'Anne c.tesi günü bize gelseniz ne iyi olur' diyerek onlarla da bir gün belirleyerek halletmeye çalıştım. Ama bu da biraz yorucu oluyor çünkü bunu karşının düşünmesi lazım. :) Ya da ben ayarlamadan önce çıkıp geliyorlar.
Ve bunu da kibarca şu şekilde ifade ettim ' Anne artık dışarıya çıkmaya başladım ya, başka planlarım olabiliyor, akrabalarımla ya da arkadaşlarımla görüşüyorum bazen dışarıda bazen evde. Gelirken haber ederseniz bundan sonra sıkıntı olmasın, ben evde olmazsam.' diye.
Ama etkisi olmadı sanırım ya da yeterince açık mı ifade edemedim, bilmiyorum dün yine gelecekmişti, eşim tesadüf eseri arayınca öğrenmiş öğlen bir gibi başka bir durumdan dolayı sonra gelmedi. Ama yine gelmeyi düşünse dahi benim haberim yok. Gelseydi de on beş dakika önceden haber ederdi eminim.
Ve asla müsait değildim, hastaydım, eşimle adamda geçen bir konudan dolayı kendimi aşırı kötü hissediyordum, evim çok dağınıktı. Dağınıklığı vs. sıkıntı etmezler ama ben kendim çok rahatsız olurum.
Ne yapmalıyım, bu sorunu nasıl çözmeliyim kalp kırmadan? Açıkça söyledim anlaşılmadı çünkü.
Not: Ayrıca dün kardeşim de bana moral vermek için gelmek istedi sabahtan müsaitf misin diye sordu, ona da durumu izah edip başka zamana attım.
İşte onlar olmuyor ama ben oluyorum, annemlerdem gördüğümü onlardan da bekliyorum. Bebeğim genel olarak uslu ama son bir haftadır akşamları çok huysuzlanıyor, gaz problemi vardı onu hallettik ama huy edindi sanırım. Sakinleşmek ve uyumak için emmek istiyor ama memeye gelince çığlığı basıyor, 3 saat bu böyle devam ediyor. Bu konuda da öneriniz varsa duymak isterim :)Bebekten önceki hayatınızda böyle yapmamışlar, e geldiklerinde ortalığı toplamaya yardımcı oluyorlar, size laf sokmuyorlar vs.15 dk gibi önceden haber vermelerinde sıkıntı yok o zaman. Üstünüze düzgün birşeyler giymek için yeterli süre :)
Artık telefonlarla uzun uzadıya konuşma imkânı da var, annemle aynı ana denk geliyor sohbet edemiyoruz bahane gibi. Sık sık gelmelerini istemiyorsunuz ama bebekten dolayı mümkün değil gibi.
Bu arada bebeğinize Maaşallah demeden geçmeyeceğim uslu demek ki. Zira yaramaz olsaydı kaynananızın yollarını gözlerdiniz lavabo ihtiyacına çıkabilmek içinSağlıkla büyütün.
O kadar haklısın ki, benim gaz sorunum vardı mesela kv yanında nasıl yapayım. Allah'tan eşim söylemişti ilk 2 hafta sadece kendi annem vardı başka kimse gelmedi evimize. Ben zaten normalde b*kuyla kavga eden biriyim lohusalıkda zor geçiyor bende barut gibi oluyorum nedense. Eşimle de her lohusalıkta mutlaka bir tartışma durumumuza olurHerkese selamlar, iyi geceler.
Birkaç gündür kafamı kurcalayan bir konu var. Akıl danışmak istiyorum.
Hemen hemen 40 günlük bir bebeğim var ve bu 40 günün ilk yarısında hiçbir yere çıkmadım. 20.günden sonra ise yavaş yavaş eski yaşantıma dönmeye başladım.
Öncelikle belirtmek isterim ki bahsedeceğim durum hamilelikte ve hamilelikten önce yoktu, doğumdan sonra başladı.
KV ve görümcem, eve çat kapı gelmeye başladı, ilk başta zaten evdeyim ve evde dağınık bir yer varsa da zaten bana yardımcı olmak için geldiklerinden hiç rahatsız olmadım. Hatta mutlu bile oldum.(İlk hafta)
Ama daha sonraki haftalarda da bu durum devam etti, mesela ya hiç aramıyorlardı ya da gelirken ' Biz markete girdik, oraya geliyoruz bir şey lazım mı?' diye arayıp on beş dakika sonra geliyorlardı. Sadece bir kere birkaç saat önce arayıp 'Biz oraya geliyoruz, zaten evdesin biliyoruz ama haber vermek istedik' diye söylediler.
Birkaç kere annemlerin olduğu zamana denk geldiler, üst üste geldi. Şimdi burada konu şu annemlerle aynı anda evde olmaları problem değil kesinlikle biri benim annemse biri de eşimin annesi, bu zaten bir problem olamaz.
Ama lohusalıkta insan en çok annesine ihtiyaç duyar ve baş başa vakit geçirmek ister, annem de o yüzden gelmişti zaten. E zaten dışarı çıkamıyorsun belli bir süre, tamamen sana bağımlı bir canlıya alışıyorsun, zor bir süreç zaten. Herkes en yakınıyla baş başa vakit geçirmeyi hak eder diye düşünüyorum. Hem annem evde olduğumu bilse ve mesela pazartesi günü cuma için sözleşmiş olsak bile perşembe günü muhakkak ya beni arar ya da mesaj atar. Planı teğet eder ve müsaitlik durumumu muhakkak tekrar sorar, ben tek başıma yaşamıyorum çünkü burada. Gündüz eşim işte de olsa burası onun da evi sonuçta.
Bir iki defa da evli kardeşim olduğunda bu oldu, o da yine aynı şekilde önceden planla gelir. Ya da aynı gün gelmek istiyorsa da sabahtan arayıp müsait olup olmadığımı teğet eder mutlaka. Kardeşimle olan durum da yine aynı şekilde, baş başa vakit geçirmek istiyorum onunlayken de.
Dışarıya çıkmaya başladıktan sonra üst üste gelmesin diye annemlerle plan yaptığım zaman onları da arayıp 'Anne c.tesi günü bize gelseniz ne iyi olur' diyerek onlarla da bir gün belirleyerek halletmeye çalıştım. Ama bu da biraz yorucu oluyor çünkü bunu karşının düşünmesi lazım. :) Ya da ben ayarlamadan önce çıkıp geliyorlar.
Ve bunu da kibarca şu şekilde ifade ettim ' Anne artık dışarıya çıkmaya başladım ya, başka planlarım olabiliyor, akrabalarımla ya da arkadaşlarımla görüşüyorum bazen dışarıda bazen evde. Gelirken haber ederseniz bundan sonra sıkıntı olmasın, ben evde olmazsam.' diye.
Ama etkisi olmadı sanırım ya da yeterince açık mı ifade edemedim, bilmiyorum dün yine gelecekmişti, eşim tesadüf eseri arayınca öğrenmiş öğlen bir gibi başka bir durumdan dolayı sonra gelmedi. Ama yine gelmeyi düşünse dahi benim haberim yok. Gelseydi de on beş dakika önceden haber ederdi eminim.
Ve asla müsait değildim, hastaydım, eşimle adamda geçen bir konudan dolayı kendimi aşırı kötü hissediyordum, evim çok dağınıktı. Dağınıklığı vs. sıkıntı etmezler ama ben kendim çok rahatsız olurum.
Ne yapmalıyım, bu sorunu nasıl çözmeliyim kalp kırmadan? Açıkça söyledim anlaşılmadı çünkü.
Not: Ayrıca dün kardeşim de bana moral vermek için gelmek istedi sabahtan müsaitf misin diye sordu, ona da durumu izah edip başka zamana attım.
Bugün de aynısı başıma geldi ve banyoda kişisel temizlik yapıyordum, alel acele çıkmak zorunda kaldım. Anne keşke önceden haber etseydin kuzenimle dışarı çıkacaktık dedim arayım da pazartesi çıkalım bari dedim. Yok yok ben uğradım şöyle bir gideceğim zaten dedi ama anladığını yine sanmıyorum. Eve başka biri gelse de gelsin sorun yok ben yabancı değilim modunda.Zor bir durum. Direkt kvdene görüncene gelmeyin artık desen, hem kocan hem onlar tarafından hoş gorulmeyeceksin.
Aslında güzel bir dille soylemissin. Onlar anlamak istememiş.
Bende çat kapı olayını hiç sevmem. Bu durumları yaşamadım hiç. Size şunu yapın diyemem. Belki kocanız yardımcı olabilir. Tabii tepkisi nedir onu da bilemem.
Ay malesef dediğiniz gibi, başlarda da işime gelmek değil de hani bebek heyecanı herkes seviyor falan biraz onun rüzgarıyla ses etmedim ama sınırı ta evlendiğim zaman çizmeliydim sanırım. Açık açık da söylüyorum bugün çıkageldi mesela 15 dakika önceden de aramadı. Haber etseydin kuzenimle dışarı çıkacaktık dedim. Olsun çıkarsınız yine ben uğradım sadece dedi. Ama yine anlamadı.Baslarda işine geldigi icin memnun olup kabul ettigin icin sonrasinda bunu sürdürmekte bir sakinca gormemisler. İşte bu yuzden tirnagimiz varsa başımızı kaşıcaz ama sınırlarımızı cignetmicez. Ev toplanmasaydi, sana yardim etmeselerdi, ama orayi da kendi evleri gib8 rahat girjp cikabilecekleri bir yer olarak gormeselerdi. Benim hayat mottom bu ya. Ev batsin bitsin onemli degil, ama kimseden yardim istemem, kimse evimi benimseyip sahiplenmesin diye. Şu aşamadan sonra kalp kirmamak diye bir sey yok. Acik açık soyleyeceksin. Kırılırlarsa da kirilacaklar.
Anlattım ama devamını getiremedim az önce artık en müsait zamanda açık açık diyeceğimBence bişey yapmana gerek yok eşin güzelce izah etsin açık bir dille anne artık ihtiyacı yok baya toparlandı kendine göre planı olabiliyor siz gelmeden arayın desin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?