Merhaba,
Çok uzun yazmak istemiyorum, anlatacak çok fazla şey var. Dışarıdan bir göz gerek bana çünkü çok yoruldum, psikolojik olarak da çökmüş hissediyorum.
28 yaşındayım, sözlümle 1 yıldan uzun süredir bir birlikteliğimiz var. Bu birlikteliğin uzun bir sürecinde geçmişimden dolayı (daha önce 3 ilişkim oldu ve bakire değilim) büyük problem yaşadık. Bu durum kendisini depresyona sürükledi bir dönem, kendisinin ilk ilişkisiyim. Ben de inanılmaz derecede yıprandım. Şu an aşmış gibi olsak da bu durum hala ara ara gündeme geliyor.
Bunun dışında giyim tarzı, çok ufak bir dövmem olması, içki gibi konularda da sorunlar yaşadık. Hepsini aştık bir şekilde, bana karşı çok kırıcı olduğunu, tecrübesiz davrandığını söyledi.
Tek taraflı değildir tabii. Benim de ona yanlışlarım olmuştur. Özellikle son zamanlarda bu yaşanan olayların üstümde yarattığı yükü kendisine çok yansıttım. Çok üzgün olduğu ve bir an önce evlenmek istediği için çok çabalıyor ve beni mutlu etmek için elinden geleni yapıyor.
Neyse, bunun dışında ailelerimiz de çok farklı yapıda, eğitim düzeyleri farklı, kültürel olarak farklılar. Kimsenin birbirine bir kötü sözü saygısızlığı olmadı tabiki, şükür diyorum. Fakat ben ailemden uzak yaşıyorum ve müstakbel eşim ailesine yakın yaşamak istiyor, haftada en az 1-2 tüm aile görüşürler. Ben aile içinde bariz farklı kalıyorum ve bu durum zor. Benim ailem de bundan dolayı pek istemiyor bu durumları.
Tüm bunlar göz önüne alındığında, birbirimizi çok seviyoruz, fakat evlilikle ilgili korkularımı aşamıyorum. Bahsettiğim sorunların yaşanmış olması, şuan karşılıklı çaba gösteriyor olsak da aklımdan çıkmıyor.
Birkaç kez ayrılma noktasına geldik, fakat sözlümle konuştuğumda yine ikna oluyorum aramızdaki sevgi dolayısıyla. Yine de sevgi her şeyi çözer mi? Aşamıyor gibiyim bahsettiğim problemleri…
Lütfen bana akıl verin, teşekkür ederim.