- Konu Sahibi sevdimsevildim
-
- #21
Fikir almak istiyorum nasıl davransam daha ii olur diye yaşamış biri varsa bana yol gostersın diye
ya canım şimdi ben şunu anlamadım ..evlenmeden önce görmüşsün ailesini sana süpriz yapmamışlarki..sana zararları yok sadece kültür farkı var diyosun ..aynı apartmanda oturacağınızıda biliyodun..aşıktın sevdin evlendin ve bu durumları kabul ettin.. şimdi neden bukadar şikayet ..:82:
Fikir almak istiyorum nasıl davransam daha ii olur diye yaşamış biri varsa bana yol gostersın diye
Fikir almak istiyorum nasıl davransam daha ii olur diye yaşamış biri varsa bana yol gostersın diye
Amacım hiçbir memleketi ili yadırgamak değil bunu başta belirtmek istiyorum.
Ben karadenizli bir kızım eşim ise doğulu ve arap kökenli nasıl bir sorunla karşı karşıya kaldığımı bu durumda olan anlar zaten. İlk başta gülük gülistanlık geliyor herşey kör oluyor insan gözünün içine baka baka olan sahneleri görmüyor işte. Benimkide o mesele annem ilk başta uyarmıştı aslında kızım o aileyle yapamazsın diye düşün demişti aynı sofrada rahat edebilecek misin tabikide kötülemek istemiyordu ama kızını düşünüyordu haliyle. Flörtümüzün ilk yıllarında beni ailesiyle tanıştırmıştı eşim hiçbir kötü yanlarını görmedim bunu başka konularımdada belirttim en azından yuzume karsı birşey demeye cesaret edemediler. İlk başta yanımda arapça konuşmaları beni haliyle rahatsız etmişti bunu tabiki dile getiremedim bu hala devam etmekte ayrıca. Kendimi o kadar kötu hıssettım ki sankı arkamdan konusuyo gıbıydıler. Eşimin sevgisinden bunada goz yumdum tabi aramızda hem kultur farkı hem mezhep yemek v.s cok fark vardı. Görmedim tabi ben bunları kördüm resmen kördüm. Beni ilk istemeye geldiklerinde çoluk cocuk gelmıslerdı cocuklar pijamalı kadınlar sokaktan fırlamısta gelmıs gibi özensiz bbir o kadarda kabaydılar. Yuzükler takılıncada lilili yaparlar hanı teyzeler başladı tabi o an ölsem herhalde canım acımazdı zavallı annem tek kızıydım hıcbırıne saygıda kusur etmedı ama benım ıcın suphe edıyodu ama hıcbır zamanda kızım at yuzuklerı demedı karsı cıkmadı benı uyarmaya calıstı ama dınlermıyım asığım sonucta.. Şimdi 2 aydır evliyim ailenin içine girince daha cok anlıyo insan bu arada ben sosyete gelinim onların gözünde. Abartılcak bi evim yok kendimce en güzellerini aldım temız toplu bır evım var. Eşim benim annemin yemeklerını cok sever annem dokturur cunku hamarat elınden her ıs gelır ve benım gıbı cok tıtızdır. ama ben sevemıyorum esımın annesinin yemeklerını olabıldıgınce acı yemeklerı var yememek olmaz tadına bakıyorum bıraz mecbur yıyorum sonra yıyemıyorum benım yemeklerımı sevmıyor musun dıyo. Aramızda yemek kulturu o kadar ayrı ki bunu nasıl soyleyebılırım ki kalp kırmadan. Evlendiğimizde ilk ayı ablalarını yemeğe davet ettim o kadar özendim ki çalışmama rağmen gece ikiye kadar hazırlık yaptım sabahta temızlık yapcaktım. Çalışmama rağmen mutfakta her türlü yemek yapabiliyorum annem sağolsun kucuk yaşımdan beri alıştırdı beni baklava bile açabiliyorum. Tabiki butun yaptıgım yemeklerı cok begendıler hepsi tarif istedi kaynanamda dahil. Bu yemek öncesi bende hepsine yemeğe gitmiştim 4 görümcem var bu arada masaları olmasına ragmen yerde yemek hazırladılar bana hepside ev hanımı olmasına ragmen hazırdı biri lahmacun yaptırmıs diğeri pide çiğ köfte falan. Yerde bende yemek severim ama onun bile bir adabı var yemek senden yüksekte olmalı günahtır nimet yere koyulmaz iki büklüm şekilde yemeye çalıştım. Hepsine giderkende elim boş gitmedim tatlıdır içecektir. Ama onlar bana gelirken biri hariç hepsi boş geldi bisürü cocuklarla geldiler insan düşünür bu kız bunlara kola nasıl yetıstırır diye ama sıfır anlayış tabikide. Şimdi ben bu aileye ısınamıyorum ne yapmam gerek onuda bilmiyorum eşimde farkında kendiside diyor bizde yemek kültürü yok kendi ailen olamaz diye. Görümcelerim bana zaten yakın hepsi karşımda her gün sokaktalar Allahtan çalışıyorum pazar sabahları bile 9da sokaktalar işleri yokmu anlamıyorum. Alışmak çok zor geliyor bana eşim yönünden sıkıntım yok sanki o aileden çıkmamış gibi görünüşüyle davranışıyla o kadar farklı ki ama onun ailesini yoksayamayız ortada kalıyorum nasıl alışırım bu aileye bilmiyorum.
Aynı sıkıntıları ben de çekiyorum hala alışamadım yerde yemek yemeye. Bizde de köylerde falan yerde yenir ama bir sofra olur, bizde de o inanç var yemek yüksekte olmalı günah diye. Ama burada yere bir örtü seriyorlar yemeği üstüne koyup yiyorlar. İki büklüm yemek yemek çok zor alışkın olmayınca garipsiyorsun. Ben biri bizi yemeğe çağırcak yerde yemek yicem diye kabus görmeye başladım artık.Amacım hiçbir memleketi ili yadırgamak değil bunu başta belirtmek istiyorum.
Ben karadenizli bir kızım eşim ise doğulu ve arap kökenli nasıl bir sorunla karşı karşıya kaldığımı bu durumda olan anlar zaten. İlk başta gülük gülistanlık geliyor herşey kör oluyor insan gözünün içine baka baka olan sahneleri görmüyor işte. Benimkide o mesele annem ilk başta uyarmıştı aslında kızım o aileyle yapamazsın diye düşün demişti aynı sofrada rahat edebilecek misin tabikide kötülemek istemiyordu ama kızını düşünüyordu haliyle. Flörtümüzün ilk yıllarında beni ailesiyle tanıştırmıştı eşim hiçbir kötü yanlarını görmedim bunu başka konularımdada belirttim en azından yuzume karsı birşey demeye cesaret edemediler. İlk başta yanımda arapça konuşmaları beni haliyle rahatsız etmişti bunu tabiki dile getiremedim bu hala devam etmekte ayrıca. Kendimi o kadar kötu hıssettım ki sankı arkamdan konusuyo gıbıydıler. Eşimin sevgisinden bunada goz yumdum tabi aramızda hem kultur farkı hem mezhep yemek v.s cok fark vardı. Görmedim tabi ben bunları kördüm resmen kördüm. Beni ilk istemeye geldiklerinde çoluk cocuk gelmıslerdı cocuklar pijamalı kadınlar sokaktan fırlamısta gelmıs gibi özensiz bbir o kadarda kabaydılar. Yuzükler takılıncada lilili yaparlar hanı teyzeler başladı tabi o an ölsem herhalde canım acımazdı zavallı annem tek kızıydım hıcbırıne saygıda kusur etmedı ama benım ıcın suphe edıyodu ama hıcbır zamanda kızım at yuzuklerı demedı karsı cıkmadı benı uyarmaya calıstı ama dınlermıyım asığım sonucta.. Şimdi 2 aydır evliyim ailenin içine girince daha cok anlıyo insan bu arada ben sosyete gelinim onların gözünde. Abartılcak bi evim yok kendimce en güzellerini aldım temız toplu bır evım var. Eşim benim annemin yemeklerını cok sever annem dokturur cunku hamarat elınden her ıs gelır ve benım gıbı cok tıtızdır. ama ben sevemıyorum esımın annesinin yemeklerını olabıldıgınce acı yemeklerı var yememek olmaz tadına bakıyorum bıraz mecbur yıyorum sonra yıyemıyorum benım yemeklerımı sevmıyor musun dıyo. Aramızda yemek kulturu o kadar ayrı ki bunu nasıl soyleyebılırım ki kalp kırmadan. Evlendiğimizde ilk ayı ablalarını yemeğe davet ettim o kadar özendim ki çalışmama rağmen gece ikiye kadar hazırlık yaptım sabahta temızlık yapcaktım. Çalışmama rağmen mutfakta her türlü yemek yapabiliyorum annem sağolsun kucuk yaşımdan beri alıştırdı beni baklava bile açabiliyorum. Tabiki butun yaptıgım yemeklerı cok begendıler hepsi tarif istedi kaynanamda dahil. Bu yemek öncesi bende hepsine yemeğe gitmiştim 4 görümcem var bu arada masaları olmasına ragmen yerde yemek hazırladılar bana hepside ev hanımı olmasına ragmen hazırdı biri lahmacun yaptırmıs diğeri pide çiğ köfte falan. Yerde bende yemek severim ama onun bile bir adabı var yemek senden yüksekte olmalı günahtır nimet yere koyulmaz iki büklüm şekilde yemeye çalıştım. Hepsine giderkende elim boş gitmedim tatlıdır içecektir. Ama onlar bana gelirken biri hariç hepsi boş geldi bisürü cocuklarla geldiler insan düşünür bu kız bunlara kola nasıl yetıstırır diye ama sıfır anlayış tabikide. Şimdi ben bu aileye ısınamıyorum ne yapmam gerek onuda bilmiyorum eşimde farkında kendiside diyor bizde yemek kültürü yok kendi ailen olamaz diye. Görümcelerim bana zaten yakın hepsi karşımda her gün sokaktalar Allahtan çalışıyorum pazar sabahları bile 9da sokaktalar işleri yokmu anlamıyorum. Alışmak çok zor geliyor bana eşim yönünden sıkıntım yok sanki o aileden çıkmamış gibi görünüşüyle davranışıyla o kadar farklı ki ama onun ailesini yoksayamayız ortada kalıyorum nasıl alışırım bu aileye bilmiyorum.
Aynı sıkıntıları ben de çekiyorum hala alışamadım yerde yemek yemeye. Bizde de köylerde falan yerde yenir ama bir sofra olur, bizde de o inanç var yemek yüksekte olmalı günah diye. Ama burada yere bir örtü seriyorlar yemeği üstüne koyup yiyorlar. İki büklüm yemek yemek çok zor alışkın olmayınca garipsiyorsun. Ben biri bizi yemeğe çağırcak yerde yemek yicem diye kabus görmeye başladım artık.
Aynı şeyi ben de düşünmüştüm, ben de çalışıyorum ama onları yemeğe çağırdığım zaman dört dörtlük hazırlıyorum, onlar çağırıyor ekşi bir peynirle pide yaptırmışlar o kadar. Geçen de çağırdılar gittik bir ottan pide yaptırmışlar yine, ben de eşime dedim ben çalıştığım halde kaç kez ıspanaklı börek yapıyorum onlar niye bilmediğim bir ottan pide yaptırıp yemeğe çağırıyorlar dedim. Bizde bir de kahvaltı sorunu var, kahvaltıya alışmamışlar. İnsan bir sofra kurarken özenir bunlarda yok, yıllanmış reçelleri, zeytinleri koyuyorlar sofraya, bütün iştahım kapanıyor.
Evet çok zordur kültür farkı. Her bölgenin adet-gelenek-görenekleri farklı. Onlara doğru gelen size yanlış, size yanlış gelen onlara doğrudur. Ben batılıyım eşim doğulu mesela. Kendi aralarında (özellikle k.validem ve anneanne) azerice konuşurlar. Ben de öğrendim mesela artık. Çok hızlı konuşmadıkları sürece anlayabiliyorum. Onlara göre k.pederin yanında gelinin çocuğunu alması ayıp, eşine ismiyle seslenmesi ayıp, gelinin aynı masada yemek yemesi ayıp, cenazeye kadınların gitmesi ayıp, gelinlerin k.biraderlerin yanında denize girmesi ayıp vs vs diye uzar gider bu liste. Zamanla orta yolu bulucaksınız canım. Ordaki çizgiyi eşin koyacak (benimki tüm bu kuralları yıktı mesela). Sen sakın tepki koyma. O zaman işte adın çıkar 9'a, inmez 8'e. Kendi evinde kendi bildiğin gibi davran, onların yanında da onlara ayak uydurmaya çalış. Kaybetmezsin inan. Benim annem de beni çok uyarmıştı "davul dengi dengine" diye ama dinleyen nerde! Şimdi ise çok geç. Dedikleri gibi " ya bu deveyi güdecen, ya bu diyardan gidicen". ben çok isterdim annem ve k.validem beraber gülsün söylesinler diye ama olmadı, olamadı. Şimdi sadece bayram, cenaze, düğün ve çok özel günlerde görüşüyorlar. Yapacak bir şey yok...
eşine olan sevginle hepsinin üstesinden gelebılrsın bence sonucta birliktede yasamıosunuz katlanabılrsın buyutmememeye takmamaya calıs bunlarla yasamaya alıs canım mutluluklar
konu sahıbı arkadasım
zeten herseyı bılıyormussun kı
sımdı ne dıye ne yapabılırım dıye soruyorsun onu anlamadım
sankı ılk geldıklerınde sana farklılarmıs gıbı konusmussun
arkadasım ınsanlar en dogal hallerıyle gelmısler senı ıstemısler yuzuk takılmıs evlenmıssın
vallahı bu 3.konum erkek tarafındayımm
hadı hayırlısı dıyelım
ne olursa olsun sen saygını yap yemeklerını ye gıt gel ne kadar ıstersen tabı..
esınle ıyı gecın
bu kadar baska yolu olamaz ınsanları degıstıremezsın kı bu saaten sonra
sımdı bırı gelıp desekı yokkk sen boyle olma bızım ıcın degıs dese degısebılırmısın?
zor degılmı?
bırazcık empatı kur canım.. bırazcık...
vallahi ben de kendime şaşmaktayım. aynen ben de 3 konudur erkek tarafını savunuyorum. ki aslında biliyormusun bu çok güzel bir şey nora? demek ki önyargılı bakmıyoruz olaylara. erkek tarafıdır ne yapsa haksızdır, tu kakadır diye olayın üstüne yalan yanlış gitmiyoruz demek ki. gerçekten çok güzel ya...
konu sahibi haydi sesli düşünelim:
senelerdir alıştıkları yemek tarzını, giyimlerini, konuşmalarını değiştirebilirmi ki insanlar?
aynısı size yapılsa? sizin giyiminize, şivenize, yemek tarzınıza eleştri yağmuru gelse ve DEĞİŞTİR bunu dense hoşunuza gider mi?
insanları olduğu gibi kabul etmek zorundayız.
"Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok.Nice elbiseler gördüm, içinde insan yok." demiş Hz.Mevlana.
İnsaları gelenek-görenek-ananeleriyle yargılamayalım. Size yanlış gelebilir ama o da onların özü. Öyle doğup büyümüşler. Zamanla herşeye alışıyorsun inan. Daha önce de dediğim gibi kendi evinde kendi kurallarında yaparsın yemeğini, hazırlarsın sofranı ama onların yanında da onlara ayak uydurmalısın ki onları küçümsediğini düşünmesinler.
Yok yapamam bana ters dersen o halde yapacak bişey yok.
Yol yakınken, çocuk da yokken ayrıl...
Aynı sıkıntıları ben de çekiyorum hala alışamadım yerde yemek yemeye. Bizde de köylerde falan yerde yenir ama bir sofra olur, bizde de o inanç var yemek yüksekte olmalı günah diye. Ama burada yere bir örtü seriyorlar yemeği üstüne koyup yiyorlar. İki büklüm yemek yemek çok zor alışkın olmayınca garipsiyorsun. Ben biri bizi yemeğe çağırcak yerde yemek yicem diye kabus görmeye başladım artık.
Aynı şeyi ben de düşünmüştüm, ben de çalışıyorum ama onları yemeğe çağırdığım zaman dört dörtlük hazırlıyorum, onlar çağırıyor ekşi bir peynirle pide yaptırmışlar o kadar. Geçen de çağırdılar gittik bir ottan pide yaptırmışlar yine, ben de eşime dedim ben çalıştığım halde kaç kez ıspanaklı börek yapıyorum onlar niye bilmediğim bir ottan pide yaptırıp yemeğe çağırıyorlar dedim. Bizde bir de kahvaltı sorunu var, kahvaltıya alışmamışlar. İnsan bir sofra kurarken özenir bunlarda yok, yıllanmış reçelleri, zeytinleri koyuyorlar sofraya, bütün iştahım kapanıyor.
vallahi ben de kendime şaşmaktayım. aynen ben de 3 konudur erkek tarafını savunuyorum. ki aslında biliyormusun bu çok güzel bir şey nora? demek ki önyargılı bakmıyoruz olaylara. erkek tarafıdır ne yapsa haksızdır, tu kakadır diye olayın üstüne yalan yanlış gitmiyoruz demek ki. gerçekten çok güzel ya...
konu sahibi haydi sesli düşünelim:
senelerdir alıştıkları yemek tarzını, giyimlerini, konuşmalarını değiştirebilirmi ki insanlar?
aynısı size yapılsa? sizin giyiminize, şivenize, yemek tarzınıza eleştri yağmuru gelse ve DEĞİŞTİR bunu dense hoşunuza gider mi?
insanları olduğu gibi kabul etmek zorundayız.
"Nice insanlar gördüm, üzerinde elbisesi yok.Nice elbiseler gördüm, içinde insan yok." demiş Hz.Mevlana.
İnsaları gelenek-görenek-ananeleriyle yargılamayalım. Size yanlış gelebilir ama o da onların özü. Öyle doğup büyümüşler. Zamanla herşeye alışıyorsun inan. Daha önce de dediğim gibi kendi evinde kendi kurallarında yaparsın yemeğini, hazırlarsın sofranı ama onların yanında da onlara ayak uydurmalısın ki onları küçümsediğini düşünmesinler.
Yok yapamam bana ters dersen o halde yapacak bişey yok.
Yol yakınken, çocuk da yokken ayrıl...
Amacım hiçbir memleketi ili yadırgamak değil bunu başta belirtmek istiyorum.
Ben karadenizli bir kızım eşim ise doğulu ve arap kökenli nasıl bir sorunla karşı karşıya kaldığımı bu durumda olan anlar zaten. İlk başta gülük gülistanlık geliyor herşey kör oluyor insan gözünün içine baka baka olan sahneleri görmüyor işte. Benimkide o mesele annem ilk başta uyarmıştı aslında kızım o aileyle yapamazsın diye düşün demişti aynı sofrada rahat edebilecek misin tabikide kötülemek istemiyordu ama kızını düşünüyordu haliyle. Flörtümüzün ilk yıllarında beni ailesiyle tanıştırmıştı eşim hiçbir kötü yanlarını görmedim bunu başka konularımdada belirttim en azından yuzume karsı birşey demeye cesaret edemediler. İlk başta yanımda arapça konuşmaları beni haliyle rahatsız etmişti bunu tabiki dile getiremedim bu hala devam etmekte ayrıca. Kendimi o kadar kötu hıssettım ki sankı arkamdan konusuyo gıbıydıler. Eşimin sevgisinden bunada goz yumdum tabi aramızda hem kultur farkı hem mezhep yemek v.s cok fark vardı. Görmedim tabi ben bunları kördüm resmen kördüm. Beni ilk istemeye geldiklerinde çoluk cocuk gelmıslerdı cocuklar pijamalı kadınlar sokaktan fırlamısta gelmıs gibi özensiz bbir o kadarda kabaydılar. Yuzükler takılıncada lilili yaparlar hanı teyzeler başladı tabi o an ölsem herhalde canım acımazdı zavallı annem tek kızıydım hıcbırıne saygıda kusur etmedı ama benım ıcın suphe edıyodu ama hıcbır zamanda kızım at yuzuklerı demedı karsı cıkmadı benı uyarmaya calıstı ama dınlermıyım asığım sonucta.. Şimdi 2 aydır evliyim ailenin içine girince daha cok anlıyo insan bu arada ben sosyete gelinim onların gözünde. Abartılcak bi evim yok kendimce en güzellerini aldım temız toplu bır evım var. Eşim benim annemin yemeklerını cok sever annem dokturur cunku hamarat elınden her ıs gelır ve benım gıbı cok tıtızdır. ama ben sevemıyorum esımın annesinin yemeklerını olabıldıgınce acı yemeklerı var yememek olmaz tadına bakıyorum bıraz mecbur yıyorum sonra yıyemıyorum benım yemeklerımı sevmıyor musun dıyo. Aramızda yemek kulturu o kadar ayrı ki bunu nasıl soyleyebılırım ki kalp kırmadan. Evlendiğimizde ilk ayı ablalarını yemeğe davet ettim o kadar özendim ki çalışmama rağmen gece ikiye kadar hazırlık yaptım sabahta temızlık yapcaktım. Çalışmama rağmen mutfakta her türlü yemek yapabiliyorum annem sağolsun kucuk yaşımdan beri alıştırdı beni baklava bile açabiliyorum. Tabiki butun yaptıgım yemeklerı cok begendıler hepsi tarif istedi kaynanamda dahil. Bu yemek öncesi bende hepsine yemeğe gitmiştim 4 görümcem var bu arada masaları olmasına ragmen yerde yemek hazırladılar bana hepside ev hanımı olmasına ragmen hazırdı biri lahmacun yaptırmıs diğeri pide çiğ köfte falan. Yerde bende yemek severim ama onun bile bir adabı var yemek senden yüksekte olmalı günahtır nimet yere koyulmaz iki büklüm şekilde yemeye çalıştım. Hepsine giderkende elim boş gitmedim tatlıdır içecektir. Ama onlar bana gelirken biri hariç hepsi boş geldi bisürü cocuklarla geldiler insan düşünür bu kız bunlara kola nasıl yetıstırır diye ama sıfır anlayış tabikide. Şimdi ben bu aileye ısınamıyorum ne yapmam gerek onuda bilmiyorum eşimde farkında kendiside diyor bizde yemek kültürü yok kendi ailen olamaz diye. Görümcelerim bana zaten yakın hepsi karşımda her gün sokaktalar Allahtan çalışıyorum pazar sabahları bile 9da sokaktalar işleri yokmu anlamıyorum. Alışmak çok zor geliyor bana eşim yönünden sıkıntım yok sanki o aileden çıkmamış gibi görünüşüyle davranışıyla o kadar farklı ki ama onun ailesini yoksayamayız ortada kalıyorum nasıl alışırım bu aileye bilmiyorum.
Ya okuduğunuz anlayamıyosunuz yada işine öyle anlamak geliyor değiştirmek gibi bir cümle kullandım mı ben iyi bakın başa dönün okumadan yargılamak değilde ne sizin ki peki
Ne güzel tavsiyede bulunuyosunuz cocuktan ayrılmıs eşim burda konu bile değilken tutumunuz ne çirkin
Evet ben de çözüm bulamadım ama fazla gidip gelmemeye çalışıyorum, yemeğe çağırdıklarında özensiz olmaları beni kırsa da ben de artık onları yemeğe falan çağırmıyorum. Çağırmayınca gelmezler zaten, çok nadir çaya gelirler ararlar önceden. Ben de açıkcası fazla kasmıyorum ağırlayım falan diye. Hatta mecbur kalmadıkça bir daha özenip yemeğe çağırmam onları. Çünkü üzerinden bir süre geçiyor özensiz davrandıklarında kırılıyorum. Bir kez haftasonu aradılar napıyorsunuz diye, eşim kahvaltı yapıcaz dedi biz de yapıcaz buraya gelin demişler, gittik kendileri kahvaltı yapmışlar kirli bardakları, çatalları, zeytin çekirdekleri falan hep sofrada. Yani sonradan çağırsa bile insan biraz temizler düzenler. Aslında bunlar kültür farkı değil görgü, benim bir arkadaşım arap kökenli çok iyiler, annesi öyle güzel yemekler yapar, şık sofralar hazırlar. Yani seninkilerde biraz görgü eksik bence.Seninle aynı sorunu paylaşıyoruz canım resmen aynı yaşadıklarım benimde
evet değiştirmekle ilgili bir cümle yok. zaten yapıcı tek bir eleştiri yok ki. şimdi dışarıdan bak bir büyük portreye de şu çizdiğin erkek tarafı resmine bir bak istersen. arka arkaya tüm küçümseyici cümleler bir koca paragraf yapmış..
evet çocuk yokken ayrıl. çünkü bugün eşin için katlanıyorsun, yarın sen sağda solda bu şekilde konuşmaya devam edersen inan eşin de tepki olarak senin karşında olacaktır.
ayrıca forumda bile karşıt düşüncelere (ki sana yapılmış tek bir hakaret yok burada) bu kadar sert cevap veriyorsan, eee artık diyecek ne var ki???
Ben kültürel olarak bu kadar uçurum bulunan ailenin evladıyla olan uçurumunuzu da bir vakit sonra göreceğinizi düşünüyorum.
Yakındır göreceksiniz..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?