- Konu Sahibi sevdimsevildim
-
- #1
Amacım hiçbir memleketi ili yadırgamak değil bunu başta belirtmek istiyorum.
Ben karadenizli bir kızım eşim ise doğulu ve arap kökenli nasıl bir sorunla karşı karşıya kaldığımı bu durumda olan anlar zaten. İlk başta gülük gülistanlık geliyor herşey kör oluyor insan gözünün içine baka baka olan sahneleri görmüyor işte. Benimkide o mesele annem ilk başta uyarmıştı aslında kızım o aileyle yapamazsın diye düşün demişti aynı sofrada rahat edebilecek misin tabikide kötülemek istemiyordu ama kızını düşünüyordu haliyle. Flörtümüzün ilk yıllarında beni ailesiyle tanıştırmıştı eşim hiçbir kötü yanlarını görmedim bunu başka konularımdada belirttim en azından yuzume karsı birşey demeye cesaret edemediler. İlk başta yanımda arapça konuşmaları beni haliyle rahatsız etmişti bunu tabiki dile getiremedim bu hala devam etmekte ayrıca. Kendimi o kadar kötu hıssettım ki sankı arkamdan konusuyo gıbıydıler. Eşimin sevgisinden bunada goz yumdum tabi aramızda hem kultur farkı hem mezhep yemek v.s cok fark vardı. Görmedim tabi ben bunları kördüm resmen kördüm. Beni ilk istemeye geldiklerinde çoluk cocuk gelmıslerdı cocuklar pijamalı kadınlar sokaktan fırlamısta gelmıs gibi özensiz bbir o kadarda kabaydılar. Yuzükler takılıncada lilili yaparlar hanı teyzeler başladı tabi o an ölsem herhalde canım acımazdı zavallı annem tek kızıydım hıcbırıne saygıda kusur etmedı ama benım ıcın suphe edıyodu ama hıcbır zamanda kızım at yuzuklerı demedı karsı cıkmadı benı uyarmaya calıstı ama dınlermıyım asığım sonucta.. Şimdi 2 aydır evliyim ailenin içine girince daha cok anlıyo insan bu arada ben sosyete gelinim onların gözünde. Abartılcak bi evim yok kendimce en güzellerini aldım temız toplu bır evım var. Eşim benim annemin yemeklerını cok sever annem dokturur cunku hamarat elınden her ıs gelır ve benım gıbı cok tıtızdır. ama ben sevemıyorum esımın annesinin yemeklerını olabıldıgınce acı yemeklerı var yememek olmaz tadına bakıyorum bıraz mecbur yıyorum sonra yıyemıyorum benım yemeklerımı sevmıyor musun dıyo. Aramızda yemek kulturu o kadar ayrı ki bunu nasıl soyleyebılırım ki kalp kırmadan. Evlendiğimizde ilk ayı ablalarını yemeğe davet ettim o kadar özendim ki çalışmama rağmen gece ikiye kadar hazırlık yaptım sabahta temızlık yapcaktım. Çalışmama rağmen mutfakta her türlü yemek yapabiliyorum annem sağolsun kucuk yaşımdan beri alıştırdı beni baklava bile açabiliyorum. Tabiki butun yaptıgım yemeklerı cok begendıler hepsi tarif istedi kaynanamda dahil. Bu yemek öncesi bende hepsine yemeğe gitmiştim 4 görümcem var bu arada masaları olmasına ragmen yerde yemek hazırladılar bana hepside ev hanımı olmasına ragmen hazırdı biri lahmacun yaptırmıs diğeri pide çiğ köfte falan. Yerde bende yemek severim ama onun bile bir adabı var yemek senden yüksekte olmalı günahtır nimet yere koyulmaz iki büklüm şekilde yemeye çalıştım. Hepsine giderkende elim boş gitmedim tatlıdır içecektir. Ama onlar bana gelirken biri hariç hepsi boş geldi bisürü cocuklarla geldiler insan düşünür bu kız bunlara kola nasıl yetıstırır diye ama sıfır anlayış tabikide. Şimdi ben bu aileye ısınamıyorum ne yapmam gerek onuda bilmiyorum eşimde farkında kendiside diyor bizde yemek kültürü yok kendi ailen olamaz diye. Görümcelerim bana zaten yakın hepsi karşımda her gün sokaktalar Allahtan çalışıyorum pazar sabahları bile 9da sokaktalar işleri yokmu anlamıyorum. Alışmak çok zor geliyor bana eşim yönünden sıkıntım yok sanki o aileden çıkmamış gibi görünüşüyle davranışıyla o kadar farklı ki ama onun ailesini yoksayamayız ortada kalıyorum nasıl alışırım bu aileye bilmiyorum.
Ben karadenizli bir kızım eşim ise doğulu ve arap kökenli nasıl bir sorunla karşı karşıya kaldığımı bu durumda olan anlar zaten. İlk başta gülük gülistanlık geliyor herşey kör oluyor insan gözünün içine baka baka olan sahneleri görmüyor işte. Benimkide o mesele annem ilk başta uyarmıştı aslında kızım o aileyle yapamazsın diye düşün demişti aynı sofrada rahat edebilecek misin tabikide kötülemek istemiyordu ama kızını düşünüyordu haliyle. Flörtümüzün ilk yıllarında beni ailesiyle tanıştırmıştı eşim hiçbir kötü yanlarını görmedim bunu başka konularımdada belirttim en azından yuzume karsı birşey demeye cesaret edemediler. İlk başta yanımda arapça konuşmaları beni haliyle rahatsız etmişti bunu tabiki dile getiremedim bu hala devam etmekte ayrıca. Kendimi o kadar kötu hıssettım ki sankı arkamdan konusuyo gıbıydıler. Eşimin sevgisinden bunada goz yumdum tabi aramızda hem kultur farkı hem mezhep yemek v.s cok fark vardı. Görmedim tabi ben bunları kördüm resmen kördüm. Beni ilk istemeye geldiklerinde çoluk cocuk gelmıslerdı cocuklar pijamalı kadınlar sokaktan fırlamısta gelmıs gibi özensiz bbir o kadarda kabaydılar. Yuzükler takılıncada lilili yaparlar hanı teyzeler başladı tabi o an ölsem herhalde canım acımazdı zavallı annem tek kızıydım hıcbırıne saygıda kusur etmedı ama benım ıcın suphe edıyodu ama hıcbır zamanda kızım at yuzuklerı demedı karsı cıkmadı benı uyarmaya calıstı ama dınlermıyım asığım sonucta.. Şimdi 2 aydır evliyim ailenin içine girince daha cok anlıyo insan bu arada ben sosyete gelinim onların gözünde. Abartılcak bi evim yok kendimce en güzellerini aldım temız toplu bır evım var. Eşim benim annemin yemeklerını cok sever annem dokturur cunku hamarat elınden her ıs gelır ve benım gıbı cok tıtızdır. ama ben sevemıyorum esımın annesinin yemeklerını olabıldıgınce acı yemeklerı var yememek olmaz tadına bakıyorum bıraz mecbur yıyorum sonra yıyemıyorum benım yemeklerımı sevmıyor musun dıyo. Aramızda yemek kulturu o kadar ayrı ki bunu nasıl soyleyebılırım ki kalp kırmadan. Evlendiğimizde ilk ayı ablalarını yemeğe davet ettim o kadar özendim ki çalışmama rağmen gece ikiye kadar hazırlık yaptım sabahta temızlık yapcaktım. Çalışmama rağmen mutfakta her türlü yemek yapabiliyorum annem sağolsun kucuk yaşımdan beri alıştırdı beni baklava bile açabiliyorum. Tabiki butun yaptıgım yemeklerı cok begendıler hepsi tarif istedi kaynanamda dahil. Bu yemek öncesi bende hepsine yemeğe gitmiştim 4 görümcem var bu arada masaları olmasına ragmen yerde yemek hazırladılar bana hepside ev hanımı olmasına ragmen hazırdı biri lahmacun yaptırmıs diğeri pide çiğ köfte falan. Yerde bende yemek severim ama onun bile bir adabı var yemek senden yüksekte olmalı günahtır nimet yere koyulmaz iki büklüm şekilde yemeye çalıştım. Hepsine giderkende elim boş gitmedim tatlıdır içecektir. Ama onlar bana gelirken biri hariç hepsi boş geldi bisürü cocuklarla geldiler insan düşünür bu kız bunlara kola nasıl yetıstırır diye ama sıfır anlayış tabikide. Şimdi ben bu aileye ısınamıyorum ne yapmam gerek onuda bilmiyorum eşimde farkında kendiside diyor bizde yemek kültürü yok kendi ailen olamaz diye. Görümcelerim bana zaten yakın hepsi karşımda her gün sokaktalar Allahtan çalışıyorum pazar sabahları bile 9da sokaktalar işleri yokmu anlamıyorum. Alışmak çok zor geliyor bana eşim yönünden sıkıntım yok sanki o aileden çıkmamış gibi görünüşüyle davranışıyla o kadar farklı ki ama onun ailesini yoksayamayız ortada kalıyorum nasıl alışırım bu aileye bilmiyorum.
Son düzenleme: