Ben çok ezik silik bir çocukluk geçirdim. Konu komşuya karşı da annem ekstra korumacı değildi. Bunu dediğim zaman kızıyor, kabul etmiyor tam tersi korumacı olduğunu dusunuyor. Belki mahalledeki bariz kötü kadinlara karşı korurdu ama arkasdaslarina karşı korumazdi. Kendi çocukları yüzünden azarlandigim çok komşu kadın olmuştu. Belki de hassas bir ruhum vardı bilemiyorum.
Öte yandan çocukları eskiden beri çok severim. Anne olmayı hep çok istemiştim. Oldum da çok şükür. Başka bir çocuğa da kendi evladım kadar sevgi duyabiliyorum. Ve kendi cocugum olsun başka çocuk olsun çok hassasım. Bu yüzden dışarıda sürekli kavga eder haldeyim.
Yetişkinlerden çocukları korumaya çalışıyorum. Belki de kendi çocukluğumda hissettiğim duyguları ezikliği, güçsüzlüğü hiçbir çocuk duymasın istiyorum.
Hiçbir çocuk kavgasına karismadim. Bir çocuğa çocuğuma vurdu diye azarlamadim. En fazla annesini bulur onunla konuşurum. Bir yetişkinin kendi yarı boyunca bir çocuğu azarlamasi ve korkutmasıni kabullenemiyorum.
Ve sırf bu yüzden belki de adım sitede kavgaciya çıkmıştır bile. Ve belki de bu yüzden bu saat oldu uyuyamadım.
Bir iki yıl önce parkta yeni bir çocuk görülmeye başlandı..doğru düzgün konuşmayan. Parka kaka ve çiş yapan. Ailesini görmedim doğru düzgün. Bazen bir ablası oluyordu çoğu zaman yalnız..mevsim sonbahara dönüyordu hava soğuduğu için çocuk usuttukce çiş yapiyordu sanırım. Çocuklar da altına yaptın diye çocuğa bakıyordu. Üzüldüm çocuğa. Hem parktaki çocukları uyardım bakmayın travma olur çocukta diye. Hem de bir gün dayanamadım ailesinin kapısını çaldım. Kimdir nedir, ihmal edilen bir çocuk mu ogrenmek istedim. Hani bir kötü niyet varsa sosyal hizmetleri bile arama niyetim vardı. Düzgünce tanıştım. Komsuyum dedim. X dedim parkta tek durmak için çok küçük. Ben 2 yaşında sanıyordum meğer 4 yaşındaymış. Sizin işiniz varsa bile ablası dursa. Çocuklara uyum sağlayamıyor, altına yapıyor çocuklar birşeyler diyor etkilenir minvalinde şeyler söyledim. Yanlış anlamasın diye de baya laflarını dikkatli seçtim. Kendi cocuklarimdan örnek verdim. Küçük oğlumu 6 yaşına kadar abisiz göndermedim dışarı ya ben ya abisi ile çıktı. Çocuklar ezer onu küçük olduğu için dedim. Güzelce anladı. Hatta sevindim normal bir ailesi var diye.
Sonra peşimden bir iki saat sonra benim büyük oğlumu görmüş parmak sallamış senin annen benim kapıma niye geldi diye. Ya havle dedim geçtim. Ama bozuldum çocuğuma bişi demesine.
Aradan zaman geçti. Çocukları uyumsuz bir çocuk. Herkese birşeyler atıyor. Herkes onla oynasın istiyor vs. Özellikle büyük çocukların oyununu bozduğu için büyükler onunla oynamak istemiyor. Herkesin kendi yaş grubuna göre arkadaslari var parkta. Evim parkın hemen onu ve birinci kat olduğu için sesler geliyor full bana. Bir gün bağırış cagiris oldu. Cama ciktim. Üst kat komşunun kızına taş atmış o cocuk. Üst kat komşu da aşağıya inmeden parktaki çocuğun birine dedi o çocuğun annesine şöyle camdan bana baksın. Çocuğun biri gitti çağırdı kadını. O ara üst komşu camda mi yoktu çocuk mu anlatamadi ne kadın bir baktım çocuğa aşağıya gelirsem sana şöyle yaparım böyle yaparim. Ben camdan atladım hemen çocuğu tehdit edemezsiniz diye. Üst komşu çağırdı inin buraya bakın vs gibi kadınla camdan cama tartıştık. Kadın bana önceki olaydan bilenmis doğrudan tartışmaya başladı. Zaten agresif bir kadın tarz olarak. Neyse kocası geldi aşağıya. Üst komşu da ters birşey söyler ortam daha gerilir diye araya ben girdim. Düzgünce çocuğun uyumsuzluk sebeplerini anlattım. Parkta Allah için bizim genel olarak çocuklar iyi. Çok serseri kavgacı çocuk yok. Aynı sitede başka blokta sorunlu çocukların olduğu oluyordu. Ama burdaki çocuklar terbiyeli efendiler. Büyüklerini kucuklerini biliyorlar. Adama duzgunce anlatmaya çalıştım ama asla anlamıyor ve sorunun parktaki diğer bütün çocuklarda olduğunu düşünüyor resmen. Dedim ona bu konu beni ilgilendirmez ama ben tarafsız bir gözle size söylüyorum dedim.
Bugüne gelelim. Çocuklar dışarda oynuyordu. İkisi birden geldi. Büyük olanın gözleri aglamakliydi. Arkadaşları ile kavga etti sandım. Arada öyle kavga edince eve gelir ağlamaklı olur. Ne oldu arkadaşlarınla mi tartistin dedim söylemedi. Benim olay cikaracagimi düşünüyor böyle şeyleri söylemiyor. Küçük olan söyledi. O kadın geldi kacistik dedi. Olayı anlatmadiklari için ben de camdan baktım..bir baktım in cin top oynuyor..bütün çocuklar kaçmış.
O çocuğun annesi babası parkta bişi arar gibi dolaşıyordu. Kadın beni gördü. Ac ac kapıyı aç ziline bastım neden açmadin dedi buyrun burdan söyleyin dedim. Ac ac dedi yukarı gelcem sen benim kapıma geldin. Ben bu şekilde mi geldim dedim. Eşi de ordan bisiler söyledi. O da onunla olan konuşmami söylüyor. Siz sizle ilgili olmayan konuda bile karıştıniz bilmem ne. Karısı da sen 6 yaşına kadar çocukları çıkarmadım dedin ya. İyi ki cikarmamissin o çocuklar bir çıksın kafalarını koparacagim gibi bisiler söyledi. Sinir harbinden çoğunu hatırlamıyorum. Tehdit edemezsin dedim. Orda hakaret ve küfür etmeye başladı. Kelimeleri hiç hatirlamiyorum. Ananı bilmem neyi biraz hatırlıyorum. Ben eşime seslendim polis çağırmasını istedim.
Eşim tabi dünyanın en uysal insanı. Gitti konuşmaya alttan alır tavırda konuşmalar. Sanki biz birşey yaptık. Eşime dedim hiç girme araya kesinlikle şikayetçi olacagim. Çünkü biliyorum potansiyel var kadında. Kenarda tek bulduğunda herhangi bir çocuğu dövebilir. Ama benimki ama başka.
Eşi de şikayetçi olacak ne var benim eşim sinir hastası sizde mi hastasıniz. Aslında eşi de aynı tarz bir insan sadece polis lafını duyunca biraz aklı başında konuşmaya çalıştı. Ben şikayetçi olacagim diyince de sonunda sinirlendi hasta falan dedi bana. Kıza kıza evine gitti. Neler dedi hatırlamıyorum.
Eşim gerek yok dese de ben şikayetçi oldum.
Ama artık yorulduğumu hissediyorum. Yapım gereği aslında sirretlik yok. Ama öğrendim. Ve son yıllarda savunca biçimi gibi oldu sirretlik. Cirkinlesmeden usulünce sirretlik diyelim. Ama bu beni yoruyor. Karakterinde yok çünkü. Aslında uzlaşmayı seviyorum. Sorun olmamasını seviyorum. Ama bazı hassasiyetlerim var. Onlar söz konusu olunca dayanamıyorum. Haksızlığa gelemiyorum. Güçlü bir insanın guzsuz bir insana baskı yapmasına dayanamıyorum. Bir minibüs çetesine karşı bir İETT sofurunu korumustum mesela. Adamı otobüsten indirmeye çalıştılar. Olanca cirkefligimle izin vermedim. Cirladim ve yolu açmalarını istedim. Resmen yolu kesip adamı indirmeye çalışmışlardı..veya parkta ailesi olmayan çocuklara kizanlara tahammül edemiyorum yine sesli sesli müdahale ediyorum. Başım belaya girer girmez demeden. Şimdi sitede de böyle oldu.
Daha önce aidat konusunda da itiraz süreci olmusti orda da başı çektim. Yine WhatsApp gruplarında da bir sacmalik olduğunda kimseye yalakalık yapmadan doğru neyse onu söylüyorum.
Uslubum dediğim gibi çok cirkinlesmeden. Hareket vs asla kullanmadan. Sadece belki bir tık sesimi kontrol edebilirim. Veya yazışmalarda hararetli yazmak yerine oturup düşünüp sakin sakin yazabilirim. Grupların hepsinden çıktım. Aman banane dedim. Siteyi ben mi kurtarcam.
Ama işte cocuk konusu. Bu hassas noktam. Karakola git gel işlerim yarım kaldı. Şimdi de olayı düşünmesem bile uyuyamıyorum. Yarın günüm verimsiz geçecek.
Ve kimbilit daha ne yaşayacağım. Ya kadın ya adam çok rahat yalan söylüyor. Çünkü eşi eşime demiş ki. Güya ben ona nasıl çocuk yetistiriyorsunuz diye kapısına gitmişim. Bu konuşmayla hiç ilgisi olmayan bir konuşma oldu. Hani benzer olsa yanlış anlamış diyeceğim.
Bu arada çocukların kacisma sebebi de suymus. Daha doğrusu bütün çocuklar kadından korkup kaçmış ama kadının gelme sebebi diyeyim. Bu çocuk sürekli bir kaç çocuğun topunu almaya çalışıyormuş kendi topu olmasına rağmen. Diğer çocuklar da bunun topunu almış ve kendi aralarında kendilerine atmışlar. O çocuğa vermeden bir süre aralarında onun topunu dondurmusler. Bu da ağlamış annesine soylemis. Annesinin eşime söylediğine göre biri küfür etmiş o çocuğa. Benim çocukların anlatmasına göre küfür yok ortada. Küfür olabilir de tabi etmemislerdir de diyemiyorum. Bazı çocuklar gerçekten çok küfür ediyor. Daha önce oğlumda bir arkadaşı ile küfür ettiği için kavga etti. Ertesi gün barıştı.
Ben boyle kavgalara müdahale etmiyorum. Müdahale edilmesin de demiyorum. Bana göre bu işin düsturu ailesini bulup ailesi ile konuşmaktır. Ailesinin ceza vermesidir. Tam olarak konuyu açma sebebimi de bilmiyorum ama bu dünya ve insanlar beni üzüyor ve yoruyor. Hani maddi refah için doğası için vs hicbirsey için değil ama sırf şu kurallar için Avrupa'da yaşamak isterdim. Daha sınırları olan bir yerde yaşamak isterdim.
Öte yandan çocukları eskiden beri çok severim. Anne olmayı hep çok istemiştim. Oldum da çok şükür. Başka bir çocuğa da kendi evladım kadar sevgi duyabiliyorum. Ve kendi cocugum olsun başka çocuk olsun çok hassasım. Bu yüzden dışarıda sürekli kavga eder haldeyim.
Yetişkinlerden çocukları korumaya çalışıyorum. Belki de kendi çocukluğumda hissettiğim duyguları ezikliği, güçsüzlüğü hiçbir çocuk duymasın istiyorum.
Hiçbir çocuk kavgasına karismadim. Bir çocuğa çocuğuma vurdu diye azarlamadim. En fazla annesini bulur onunla konuşurum. Bir yetişkinin kendi yarı boyunca bir çocuğu azarlamasi ve korkutmasıni kabullenemiyorum.
Ve sırf bu yüzden belki de adım sitede kavgaciya çıkmıştır bile. Ve belki de bu yüzden bu saat oldu uyuyamadım.
Bir iki yıl önce parkta yeni bir çocuk görülmeye başlandı..doğru düzgün konuşmayan. Parka kaka ve çiş yapan. Ailesini görmedim doğru düzgün. Bazen bir ablası oluyordu çoğu zaman yalnız..mevsim sonbahara dönüyordu hava soğuduğu için çocuk usuttukce çiş yapiyordu sanırım. Çocuklar da altına yaptın diye çocuğa bakıyordu. Üzüldüm çocuğa. Hem parktaki çocukları uyardım bakmayın travma olur çocukta diye. Hem de bir gün dayanamadım ailesinin kapısını çaldım. Kimdir nedir, ihmal edilen bir çocuk mu ogrenmek istedim. Hani bir kötü niyet varsa sosyal hizmetleri bile arama niyetim vardı. Düzgünce tanıştım. Komsuyum dedim. X dedim parkta tek durmak için çok küçük. Ben 2 yaşında sanıyordum meğer 4 yaşındaymış. Sizin işiniz varsa bile ablası dursa. Çocuklara uyum sağlayamıyor, altına yapıyor çocuklar birşeyler diyor etkilenir minvalinde şeyler söyledim. Yanlış anlamasın diye de baya laflarını dikkatli seçtim. Kendi cocuklarimdan örnek verdim. Küçük oğlumu 6 yaşına kadar abisiz göndermedim dışarı ya ben ya abisi ile çıktı. Çocuklar ezer onu küçük olduğu için dedim. Güzelce anladı. Hatta sevindim normal bir ailesi var diye.
Sonra peşimden bir iki saat sonra benim büyük oğlumu görmüş parmak sallamış senin annen benim kapıma niye geldi diye. Ya havle dedim geçtim. Ama bozuldum çocuğuma bişi demesine.
Aradan zaman geçti. Çocukları uyumsuz bir çocuk. Herkese birşeyler atıyor. Herkes onla oynasın istiyor vs. Özellikle büyük çocukların oyununu bozduğu için büyükler onunla oynamak istemiyor. Herkesin kendi yaş grubuna göre arkadaslari var parkta. Evim parkın hemen onu ve birinci kat olduğu için sesler geliyor full bana. Bir gün bağırış cagiris oldu. Cama ciktim. Üst kat komşunun kızına taş atmış o cocuk. Üst kat komşu da aşağıya inmeden parktaki çocuğun birine dedi o çocuğun annesine şöyle camdan bana baksın. Çocuğun biri gitti çağırdı kadını. O ara üst komşu camda mi yoktu çocuk mu anlatamadi ne kadın bir baktım çocuğa aşağıya gelirsem sana şöyle yaparım böyle yaparim. Ben camdan atladım hemen çocuğu tehdit edemezsiniz diye. Üst komşu çağırdı inin buraya bakın vs gibi kadınla camdan cama tartıştık. Kadın bana önceki olaydan bilenmis doğrudan tartışmaya başladı. Zaten agresif bir kadın tarz olarak. Neyse kocası geldi aşağıya. Üst komşu da ters birşey söyler ortam daha gerilir diye araya ben girdim. Düzgünce çocuğun uyumsuzluk sebeplerini anlattım. Parkta Allah için bizim genel olarak çocuklar iyi. Çok serseri kavgacı çocuk yok. Aynı sitede başka blokta sorunlu çocukların olduğu oluyordu. Ama burdaki çocuklar terbiyeli efendiler. Büyüklerini kucuklerini biliyorlar. Adama duzgunce anlatmaya çalıştım ama asla anlamıyor ve sorunun parktaki diğer bütün çocuklarda olduğunu düşünüyor resmen. Dedim ona bu konu beni ilgilendirmez ama ben tarafsız bir gözle size söylüyorum dedim.
Bugüne gelelim. Çocuklar dışarda oynuyordu. İkisi birden geldi. Büyük olanın gözleri aglamakliydi. Arkadaşları ile kavga etti sandım. Arada öyle kavga edince eve gelir ağlamaklı olur. Ne oldu arkadaşlarınla mi tartistin dedim söylemedi. Benim olay cikaracagimi düşünüyor böyle şeyleri söylemiyor. Küçük olan söyledi. O kadın geldi kacistik dedi. Olayı anlatmadiklari için ben de camdan baktım..bir baktım in cin top oynuyor..bütün çocuklar kaçmış.
O çocuğun annesi babası parkta bişi arar gibi dolaşıyordu. Kadın beni gördü. Ac ac kapıyı aç ziline bastım neden açmadin dedi buyrun burdan söyleyin dedim. Ac ac dedi yukarı gelcem sen benim kapıma geldin. Ben bu şekilde mi geldim dedim. Eşi de ordan bisiler söyledi. O da onunla olan konuşmami söylüyor. Siz sizle ilgili olmayan konuda bile karıştıniz bilmem ne. Karısı da sen 6 yaşına kadar çocukları çıkarmadım dedin ya. İyi ki cikarmamissin o çocuklar bir çıksın kafalarını koparacagim gibi bisiler söyledi. Sinir harbinden çoğunu hatırlamıyorum. Tehdit edemezsin dedim. Orda hakaret ve küfür etmeye başladı. Kelimeleri hiç hatirlamiyorum. Ananı bilmem neyi biraz hatırlıyorum. Ben eşime seslendim polis çağırmasını istedim.
Eşim tabi dünyanın en uysal insanı. Gitti konuşmaya alttan alır tavırda konuşmalar. Sanki biz birşey yaptık. Eşime dedim hiç girme araya kesinlikle şikayetçi olacagim. Çünkü biliyorum potansiyel var kadında. Kenarda tek bulduğunda herhangi bir çocuğu dövebilir. Ama benimki ama başka.
Eşi de şikayetçi olacak ne var benim eşim sinir hastası sizde mi hastasıniz. Aslında eşi de aynı tarz bir insan sadece polis lafını duyunca biraz aklı başında konuşmaya çalıştı. Ben şikayetçi olacagim diyince de sonunda sinirlendi hasta falan dedi bana. Kıza kıza evine gitti. Neler dedi hatırlamıyorum.
Eşim gerek yok dese de ben şikayetçi oldum.
Ama artık yorulduğumu hissediyorum. Yapım gereği aslında sirretlik yok. Ama öğrendim. Ve son yıllarda savunca biçimi gibi oldu sirretlik. Cirkinlesmeden usulünce sirretlik diyelim. Ama bu beni yoruyor. Karakterinde yok çünkü. Aslında uzlaşmayı seviyorum. Sorun olmamasını seviyorum. Ama bazı hassasiyetlerim var. Onlar söz konusu olunca dayanamıyorum. Haksızlığa gelemiyorum. Güçlü bir insanın guzsuz bir insana baskı yapmasına dayanamıyorum. Bir minibüs çetesine karşı bir İETT sofurunu korumustum mesela. Adamı otobüsten indirmeye çalıştılar. Olanca cirkefligimle izin vermedim. Cirladim ve yolu açmalarını istedim. Resmen yolu kesip adamı indirmeye çalışmışlardı..veya parkta ailesi olmayan çocuklara kizanlara tahammül edemiyorum yine sesli sesli müdahale ediyorum. Başım belaya girer girmez demeden. Şimdi sitede de böyle oldu.
Daha önce aidat konusunda da itiraz süreci olmusti orda da başı çektim. Yine WhatsApp gruplarında da bir sacmalik olduğunda kimseye yalakalık yapmadan doğru neyse onu söylüyorum.
Uslubum dediğim gibi çok cirkinlesmeden. Hareket vs asla kullanmadan. Sadece belki bir tık sesimi kontrol edebilirim. Veya yazışmalarda hararetli yazmak yerine oturup düşünüp sakin sakin yazabilirim. Grupların hepsinden çıktım. Aman banane dedim. Siteyi ben mi kurtarcam.
Ama işte cocuk konusu. Bu hassas noktam. Karakola git gel işlerim yarım kaldı. Şimdi de olayı düşünmesem bile uyuyamıyorum. Yarın günüm verimsiz geçecek.
Ve kimbilit daha ne yaşayacağım. Ya kadın ya adam çok rahat yalan söylüyor. Çünkü eşi eşime demiş ki. Güya ben ona nasıl çocuk yetistiriyorsunuz diye kapısına gitmişim. Bu konuşmayla hiç ilgisi olmayan bir konuşma oldu. Hani benzer olsa yanlış anlamış diyeceğim.
Bu arada çocukların kacisma sebebi de suymus. Daha doğrusu bütün çocuklar kadından korkup kaçmış ama kadının gelme sebebi diyeyim. Bu çocuk sürekli bir kaç çocuğun topunu almaya çalışıyormuş kendi topu olmasına rağmen. Diğer çocuklar da bunun topunu almış ve kendi aralarında kendilerine atmışlar. O çocuğa vermeden bir süre aralarında onun topunu dondurmusler. Bu da ağlamış annesine soylemis. Annesinin eşime söylediğine göre biri küfür etmiş o çocuğa. Benim çocukların anlatmasına göre küfür yok ortada. Küfür olabilir de tabi etmemislerdir de diyemiyorum. Bazı çocuklar gerçekten çok küfür ediyor. Daha önce oğlumda bir arkadaşı ile küfür ettiği için kavga etti. Ertesi gün barıştı.
Ben boyle kavgalara müdahale etmiyorum. Müdahale edilmesin de demiyorum. Bana göre bu işin düsturu ailesini bulup ailesi ile konuşmaktır. Ailesinin ceza vermesidir. Tam olarak konuyu açma sebebimi de bilmiyorum ama bu dünya ve insanlar beni üzüyor ve yoruyor. Hani maddi refah için doğası için vs hicbirsey için değil ama sırf şu kurallar için Avrupa'da yaşamak isterdim. Daha sınırları olan bir yerde yaşamak isterdim.
