- 10 Ocak 2022
- 2.985
- 5.919
- 88
- Konu Sahibi Probisinkokusu
-
- #21
Anne babanın empati kurulacak hali mi kalmış?Malesef anne ve baba cocukla sevgi bagi kuramamis. 8 yildie kuramadilarsa bu saatten sonra da kuramazlar. O nedenle belki cocugun sans yuzune gulerse yatili okulda iyi insanlara denk gelirse onun icin aileden uzaklasmasi daha iyi bile olabilir.
Ben abinizle yengenizi de anladim. Olmamis yani. Belki bebek yogun bakimda oldugu icin anne bag kuramadi. Anne cocugu sevemeyince baba hic benimseyemedi. Cocukta normal cocuk davranislari oldukca iyice sitiklari siyrildi. Yani yazdiklarinizdan sevgisizligi o kadar hissettim ki o cocugun bu sevgisizlikle buyumesini kabul edemedim.
Her ne kadar inanmasam da; belki ayri kalmak onlara iyi gelir. Dinlenirler. Bu surede cocuklarini ozlerler. Cocuk geri dondugunde daha anlayisli, daha sabirli olurlar.
Ama o şekilde de kendini 'istenmeyen çocuk, baştan atılan çocuk' olarak görüp bilinçaltına öyle kodluyor, bu değersizlik hissiyle büyüyüp sosyal fobili, tabiri caizse ezik bir yetişkin oluyorlar. Biliyorum ben bu hikayeyi.
ben özel eğitim öğretmeniyim. Ancak annesi ve babası ile aramızda çok yaş var. Onlar beni çocuk gibi görüyor. Ama eğitimimi de çok iyi bir üniversitede aldım. Küçük yaş grupları ile çok çalıştım. Ancak kendi söküğümü dikemiyorumçok üzüldüm o güzel kalbinizden de öperim. Çocuk dehb açısından hiç değerlendirildi mi? Eğer imkanınız ve inancınız varsa izin de vereceklerse yanınıza almanız hatta mümkünse travmaları için de destek almanız ne hoş olur. Kayıp bir çocuk olmaktansa sevgi görür böylelikle içinde aşamadığı şeyleri belki sizin desteğniz ile aşar.
Bir yerde herkes kendi çocuğunun akıbetini kendisi düşünmeli diyorum. Sonuçlarına katlansınlar. Ama ya çocuğun katlanacağı sonuçlar. Belki dönüp diyecek ki onlar böyle böyle yaptı sizde seyirci kaldınız. Ki bunu diyecek potansiyel görüyorum ben.Yaaa ben size kıyamam, ben de halayım, çok şükür benim abim yengemin asla böyle tavırları yada düşünceleri yok ama en ufak normal anne baba kızması yapsalar bile yeğenlerime içim sızlarbence babaanne, dede yanı düşünülebilir, madem bunalmışlar(!) abiniz ve yengeniz o zaman yaz tatilini sizinle gecirsin. Ne bileyim günah yaaa neden öyle yapıyorlar ki
Kendisine yapılan hiçbir şeyi özellikle unutmuyorlar sanki. Özellikle nadiren iyi davranıldığı için sanırım yaşadığı güzel şeyleri hiç unutmaz aynen öyle minnetle bakar bir küçük sarılmanızda bile.Bir oğlum var dünyalara bedel 6.5 yaşında dehb durtusellik hem de yoğun ve disleksi olan bir evlat hamileliği doğum süreci ve sonrası ile beraber hep Cok zorlu bir çocuktu ama bir an sevmekten vazgeçtim hele hele ki böyle çocuklar zaten dışarda maalesef dislaniyorlar okul ortamında mimli oluyorlar tek sığınakları ailesi ne demek fiziksel duygusal şiddet vallahi tüylerim ürperdi.
İnanın su bir sene anaokuluna gitti ne çektiğimi ben biliyorum öğretmeni tarafından sürekli şikayet uyumsuz olduğunu söyleme dislanma hepsini yaşadık yaşıyoruz da ama ben özel egitmeni var bir senedir haftada iki saat akedemik olarak okula hazırlık için ders aldırıyorum bunun yanında sürekli psikolog desteği ve tabi ki en önemlisi de sevmek ben senin gerçekten yanındayım diyebilmek iyi hissetmesi için elinden ne geliyorsa yapmak
Bakın daha bir hafta önce oğlum sitede olan arabaların giriş çıkışı için otomatik kapılar tekrar oluyor ya onun tepesine çıkmış ben tam merdivenlerden inerken gözümün önünde sol tarafına doğru düştü ama nasıl düştü o korkumu anlatamam size terligim telefonum fırladı oğluma koştum o kadar korkmuştu ki size anlatamam anne özür dilerim bilerek yapmadım diyor hemen sarıldım sakinlestirdim nasıl arabaya atladım acile gittik inanın bilmiyorum maalesef köprücük kemiği kırıldı bir haftadir bebek gibi bakıyorum yediriyorum yatırıp kaldırıyorum bana nasıl minnetle bakıyor anlatamam çünkü bu çocukların pskiloguzun en önemli sözlerinden biri buydu tek deposu sevgi ve şefkat demişti asla unutmuyoru.
Çok uzadı ama gerçekten çok kötü oldum o yavrunun halini düşününce içim cız etti abin ve yengene çok şey derim de ederi yok o çocuğu öylece nasıl bırakırlar aklım almadı alamadı
Son olarak ben burda aman ne iyi anneyim bakın neler yaptım değil olması gerekeni aslında bunun oluru bu olduğu için psikolog desteğiyle ilerledigimiz için yazdım yoksa insanız elbet hata olur ama bu şekilde değil ya
Kardeşi pamuk gibi bir çocuk. İnanın küçücük yaşı ile abisini o idare eder. Kıskançlık yaptığında en fazla yaaaa abi diye sitem eder. Kardeşi ile de arası çok iyidir. Birbirlerini özlerler abisi bazen bende falan kaldığınd.İkisinin de elleri kırılsın. Dehşetle okudum. Abin de yengen de korkunç insanlar. Alabiliyorsan al yeğenini sevgiyle sar sarmala. Diğer çocuklarına nasıllar.
Keşke bu saatte okumasaydım bu konuyu. Benim de ciğerim yandı.
İşte kendi çocuğum değil alıp götüremiyorum. İkna etmeye çalışacağımAllah onları bildiği gibi yapsın ,öfke problemleri varsa defolup tedavi görsünler , çocuk onların stres topumu. Annenize götürün eğer orda sevgi görecekse orda kalması daha uygun .
Annemin ettiği kavgaların hesabı yok göze göz dişe diş ama nafile işin sonunda yine aynı yere gelindi.Annen baban konuştu mu bu insan müsveddeleri ile. Geçip karşılarına ailecek ağzınıza geleni sayın. Hatta keşke baban da o abini bi temiz dövse.
Ben çalışıyorum. Ara tatilde geldi. O muameleye öyle alışmış ki özlüyor anne babasını. Geçen yıl annem götürünce üç gün ağlamış yemek yememiş sonrada gelmek istemedi gerçiYeğenini senin almana karşı çıkmazlar gibi zaten başlarından savmaya çalışıyorlar. Evini açsan çocuğa senin yanında kalsa
Çocuğa bazen halana babaannene güvenme diyorlar mesela. Bayağı yüzümüze yüzümüze bende hırsımdan çocuk senin çocuğun yenge bu halimizden memnunsan böyle devam et diyorum. Bize çekip ellerinden alamaz muamelesi yapıyor ve evet alamıyoruz. Bugün alsak yarın yine o evdeYa bu yazdiklariniz gerçek olmasın lütfen her paragrafı hayret ederek okudum 3. Paragraf içimi acıttı cidden.. afedersiniz ama böyleleri anne baba olmasın lütfen ya. 5 dk zevkleri için gül gibi çocuğun hayatını karartiyorlar. O minicik bedeniyle hayata tutunmuş. bende çok zor hamilelik yasadim erken ve zorlu doğum yaptım. Şuan kendimi bebegime karşı hep ekstra sorumlu hissediyorum. Onlar nasıl böyle vicdansız olabiliyor. Çocuk bakmak cidden zor zahmetli ama anne olmak içgüdüsel bişey nasıl bu kadar kötü olabiliyorlar aklım almiyor.
Anne babaları onlar insan ikilemde kalıyor ama zaten başlarından atıyorlar çocuk nerde iyi olacaksa öyle müdahale etmeye çalışın dicem ama bu kez bunada tepki verebilirler sanane diyebilirler Rabbim minik kuzunun yardimcisi olsun umarım ruhunda kalıcı yaralar oluşmadan bı çözüm bulunur.
Ya probis , seni seviyorum ama şu cumlen şeyi hatırlattı. Yolda yaralı kedi bulan insanlar onu mahallenin vicdanlı - hayır diyemeyip bakacak, sonra zor durumda olacak kedili kadınına götürürler, bırakıp giderler. Bazen yalandan ilk masrafları karşılarlar. Sonra da vicdanen rahat bir şekilde 'ben elimden geleni yaptım' diye mutlu mutlu yaşarlar.Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım)
Olabilir emin değilim inanın. Ama birilerinden sevgi görmesi gerekiyor biliyorum asla anne baba sevgisinin yerini tutmayacaktir. Ben tesettürlü bir insanım yanlış anlaşılmasın ama Kuran kursuna gönderecekler. Okul derslerini görecekleri bir yer değil. Doğada mutlu annemin yanında böyle bir ortam var.annemde bende çok severiz zatenSevgili probis,
Ebeveyn olmak hele ki anne olmak cocuk belli bir yasa gelene kadar sonsuz sabirli olmayi gerektiriyor. Muhtemelen anne-babanin tavri cocuk cok daha küçükken basladi. Sorunlu ebeveynle büyümüş birisi olarak cocuga siz/babaanne-dede bakamayacaksa yatili okulda okumasinin en dogru karar olacagini soylemek istiyorum. Okusun, kendisini istemeyen ebeveynlerden uzakta bir hayat kursun. Onlarin siddetli tavirlari ayni evin icinde cocugun dunyasini cok daha fazla zedeliyordur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?