İyi geceler kk kadınları. Bu zamana kadar bu siteye kah kiracı olarak kah yeni evli bir kadın olarak yazdım. Ama bu gece bir hala olarak yazacağım.
Bu geceki derdimle ilgili nereden başlayacağımı bilemiyorum. Uzun olursa affola.Benim bir yeğenim var. Dünyalar tatlısı ama bir o kadar da zor bir çocuk. Zorluğu doğumu ile beraber başladı çok erken ve çok düşük ağırlık ile doğdu. Annesi zor bir hamilelik geçirdi. Doğduğunda da evliliğin en zor senelerine denk geldi. Kendi özel durumu ve ailemizin içinde olduğu zor durumlar çok küçük olsada eminim çok etkilemiştir.
Kız kardeşinin doğumu ile kıyaslamalar başlayarak sorunlu davranışları iyice göze batar oldu anne babasının az olan tahammülü de bitti.Kız kardeşini çok sever ama abim ve yengem çok kıyaslama yaparlar. Her şeyle ve herkesle. Yengem kendi yeğenlerini bile dövdüğünü söylerdi. Abimin bana bir kere vurduğunu bilmem ama birbirlerine olan pasif agresyonları hep bu çocuktan çıktı. Kah ben kah annem çok uyardık. Sözel(sen karnımda iken başladın eziyete, sarılma öpme beni, sende çocuklarından bul, yüzüne karşı sevmediklerini söyleme, koşullu sevme, sarılırken yüzünü ekşitme) ve Fiziksel şiddetleri yüzünden çok kavga ettik. Ama sonuçta anne babaları onlardı bir yere kadar müdahale ettik. Çok ağladığımızı bilirim annemle ne öğretmen yanım ne hala yanım ne insan yanım razı gelmiyor bu duruma. Okul rehber öğretmeni sorun ailede diye abim ve yengemin yüzüne söylediler. Lakin bir destek almadılar. Ciddi öfke problemleri var. Evet yeğenimde dikkat eksikliği var hareketli bir çocuk ama kırlent gibi bir kenarda hiçbir çocuk oturamaz. Çok zor biliyorum Rabbim kimseyi sınamasın ne böyle bir evlatla ne böyle bir anne baba ile
Velhasıl eşli konularımı bilenler bilir eşimle terapiye gidiyoruz. İnanın ben ailemi çok severim onlarda beni hiç şiddet hakaret görmedim ama evliliğim altındaki sorunlar bile aileye geldi dayandı. Bu çocuğun ilerdeki yaşamı beni çok korkutuyor. Nasıl saracak bu yaraları diye aldığım her haberde uykularım kaçıyor. Ya kendisini sevmeyen, insanlara eziyet eden(okulda birkaç arkadaşı var) kimselere bağımlı olursa, ya sürekli o değersizlik duygusu yüzünden iki tatlı söz ile herkese kanarsa… düşündükçe ciğerim parçalanıyor. Artık şiddet görünce gülen ve annemle babam boşansın bende sende kalırım diye haftalarca ciddi ciddi düşünen 8 yaşındaki çocuktan çok korkuyorum arkadaşlar
Size bunları neden anlattım. Çünkü yatılı kursa vermek istiyorlarmış. Göz yaşlarımı tutamıyorum elimde değil. Yaz tatlinde başlarından atacaklar. Abimle konuştuğumda çok bunaldık kardeş diyor. Yine disiplin falan dese neyse diyeyim hadi. Ama niyet bu. Dedim ki her türlü bu yaptıklarınızın bedelini siz ödeyeceksiniz. Erteleyebilirsiniz ama kaçamazsınız. Kendi kendine banyo yapacak yemek yiyecek bir düzeni olacakmış.hiç mi vicdanları sızlamayacak üç kişilik bir aile gibi dolaşırken. Bir görseniz yavrumu gözleri tedirgin yalnız uyuyamaz(öyle alıştırdılar) karanlıktan korkar. İstismara çok açık bir çocuk. Ve çocuklar bazen çok acımasız olabiliyorlar. Korkuyorum arkadaşlar.
Bir yanım al annemlere götür diyor(şehir dışında yaşıyorlar bir süre orada kalacağım) bir yanım anne babası onlar seni ilgilendirmez başına bir şey gelirse dillerinden kurtulamazsın diyor. Göz göre göre dayanamıyorum. Ne yapsam bilemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız? Belki ikna ederim götürmeye. Gözlerim dolu dolu yazıyorum daha ne detaylar var miniğimin öyle sözleri var ki ama düşünmek bile kalbimi incitiyor. Yazarsam da iyice uzayacak. Sizlerde anne yenge halasınızdır. Fikirleriniz benim içln çok kıymetli olacak. Ben nerede durmalıyım
Keşke çocuk daha küçükken buna müdahale etseydiniz. Kavgaysa kavga, tartışmaysa tartışma, şikayetse şikayet. Yazık günah bu çocuğa. Onun çoktan kalbi kırılmış, küçücük kalbi üzüntülü dolu. Hayatı boyunca içinde böyle bu kırıklık kalacak. Ailesinin, akrabasının sahip çıkmadığı çocuğa hiçkimse sahip çıkmaz. Hiçkimse umursamaz. 
