4 yaşında, 2 yaşından itibaren kreşe giden kızım var. Okul geçmişi olduğu, arkadaşlarını ve özellikle öğretmenini çok sevdiği halde bu sene sorunlar yaşıyoruz. Zaten çok zor bir çocuktu, kardeşinden beri çok daha zor. Ben sizi çok iyi anlıyorum ama şu aşamada tam gün ve haftada tam zamanlı çocuğu kreşe göndermek onu alt üst eder. Oyun grupları ile başlayıp yavaş yavaş kreşe geçebilirsiniz. Bu çocuğunuzun psikolokisi için daha iyi olur. Gerçekten yaşadığınız durumun farkındalığı ile söylüyorum. Sadece çocuk değil siz de yıpranıyorsunuz. Fakat, bu süreci sağlıklı atlatmak istiyorsanız ilk olarak bir pedagog desteği almayı deneyebilirsiniz. Onun yönlendirmesi ile kreş dönemine geçiş yapmanız çok daha iyi olur. Birden kreşe giderse çok daha fazla hırçınlaşabilir. Biz şuan neler neler yaşıyoruz. Sen beni sevmiyorsundan tutta, bana vurmalar, ısırmalar... say say bitmez. Babasının ilgisi sürekli üzerinde olmasına rağmen çocuk baba düşmanı kesildi. Babamı sevmiyorum diyor. Niye diyorum, sakalı varmış. Ancak babası işe gitsin haftasonu babam ne zaman gelecek, babam gelsin diye kuduruyor. Adam eve geliyor. Sen git balkonda otur diyor. Bu aslında bize, "Annemin ilgisini istiyorum deme şekli." İnanın bebek kucağımda saklambaç, yakalamaca, bowling oynuyoruz. Bebeği babası alsa babasında durmuyor. Oyy.
