hayır canım senin için yazmadım bi kaç yorum okudum ve ben bile okurken içim burkuldu o yüzden dile getirmek istedim kendini onu yerine ister koy ister koyma ama empati yapmayı mutlaka dene başıma gelmez asla dediğin şeyler inan gelebiliyor olumlu veya olumsuz konuşmaların için yazmadım ben onları sadece dile getirmekte kırıcı olmayalım dedim çabalamak yada çabalamak onların işi zaten fikir edinmek için buradalar her ikisini de söyleyebilirsin elbette özgürsün ama tek fark kırıcı olmadan hepsi bu benimde gözümle görüp şahit olduğum onca şey var ki inan anlatmak dahi değil zihnimden geçirmek istemem maalesef bu ülkede kadınların değeri yok daha çok kısa süre önce bir arkadaşımı kollarımda kocasına kurban verdim belki bende ölebilirdim o gün acım taze belki ondan duygusalım bilemiyorum ama ben şuan onların yerinde olsa böyle bol keseden atıp boşanırım diyebilir miydim onu bile bilmiyorum ama bazı şeyler yaşanmadan bilinmiyor yaşamayana kolay yaşayan insan için gerçekten zor olabiliyor
Herkes kendine verdiği değeri yaşar.
Üç gün çevrenizdeki herkese 'ben çok kilo verdim' derseniz, beş gün sonra onlar size 'gerçekten çok zayıfladın' der.
İnsan psikolojisi bu.
Eğer ben kocama değerli biri olduğumu, bunları yaşamayı haketmediğimi ve eğer bir gün yaşarsam dahi onun burnundan fitil fitil getirip, kapının önüne koyacağımı söylüyorsam, o da ayağını denk alır.
Bilmem anlatabildim mi aradaki farkı?
Her şeyin başlangıcı şanstır.
Her insan böylesine rezil bir olayı yaşayabilir, belki 1 saat sonra ben yaşarım, bilinmez.
Ama 'insan' ve 'karakter' kavramı, yaşadığınız olay sonrası sergilediğiniz davranış ve tutumlarınızla ortaya çıkar.
Kimse kusura bakmasın da şiddetle büyüyen bir ailenin çocuğu, yarın bigün benim el bebek gül bebek büyüttüğüm evladımla arkadaşlık yapacak.
Belki aşık olacak, evlenecek.
Bu temel sorunu baştan çözmek, toplum bilincinde oldukça önemlidir.
Sen, ben yok bu konuda.
Toplum olarak, kadınlar olarak hepimiz varız.
Şiddetin bu kadar olağan karşılanmasına ben kadın ve eş olmamdan öte bu toplumun bir bireyi olarak karşı çıkıyorum.
Şiddet görmek insanlık suçu olmasına rağmen, bunu kabullenerek yaşamak insan olamama suçudur.
Yapan ya da buna ses çıkarmayan da eşit derecede suçludur.
Elimden gelse, toplumdan aforoz edeceğim, o derece sinirlendim.
ama bu gidişle boşanmaya kararveririm gigibi duruyor