Yazdıklarınızı okudum ve sizin adınıza üzüldüm. Şu anda hiç hiç yaşamamanız gereken şeylere maruz bırakılmışsınız. Ama inanın hiç kimse hiç bişey sağlığınızdan, sizden kıymetli değil. Kimseyi de değiştiremiyorsunuz. Artık gerçekten insanlık, vicdan, merhamet gibi duygular en yakınlarımızda bile kalmamış. Henüz ailesine kendini kanıtlayamamış, birey olamamış, kendine saygı duyuramamış birinin asli sorumluluğunu yerine getirmesi gereken bir koca ya da baba rolüne sahip çıkması için sizin çabalamanız sizi daha da çok yorar. Profesyonel bir yardım alıyorsunuzdur umarım. En azından aileniz yanınızda ve en büyük destekçinizmiş. Çocuğunuz da yanınızda. Bence eşiniz için yapabileceğiniz bir şey kalmamış.Ailesinin ona ve size yaptığı haksızlıklar karşısında mesafesini koruyup size sahip çıkması gerektiği konusunda eşinizi ikna etmeye çalışmanın akıntıya karşı kürek çekmekten bir farkı yok. Ama kendiniz ve çocuğunuz için yapabileceğiniz çok şey var.
Sizinkinin bir benzeri eş de bende var. Benimki eğitim ve mesleki açıdan da donanımlı ama yine de ailesine, abisine karşı hep bir eziklik hep bir fedakarlık. Üstelik eşimin hem babası hem de abisi eşleri için kendi anne babalarını silmişler. Benim eşimse, kızım zatürre geçirip hastaneden çıktığında bakıcımız olmadığından kızımıza 1 gün bile bakmayan ve benim üstüme yürüyen, yine prematüre doğan bebeğimin durumu kritikken yoğun bakımdan başka bir hastaneye götürülmek üzere ambulansla nakledildiği sırada tek derdi dışarıda yemek yemek olan annesini ve abisini el üstünde tutmakla meşgul hala. Bense artık bu durumu umursamaktan vazgeçtim ve ancak o zaman rahatladım.
Lütfen siz de kendinizi daha fazla üzmeyin, yormayın. Eşiniz ya da eşinizin ailesine değil kendinize, sağlığınıza ve kızınıza odaklanın ve mutlaka profesyonel bir destek alın. Umarım en kısa sürede sağlık sorunlarınızı da aşarsınız.