Kaç gündür evim çok kalabalıktı ailem hastalıklarla uğraştılar bir de bizim derdimiz eklenmesin diye sustum. Bu sürede kafamda kurdum düşündüm unutturmamak için kendime. Içimde bir yer var sızlıyor sadece. Ona neden soğuk olduğumu sorduğunda konuşacağız zamanı gelince dedim. Artık konuşma zamanı bu konuşma nereye gider bilmiyorum. Ama dilime aldıkça gerçek olmasına zemin hazırlıyormusum gibi geliyor o yüzden kimseyle paylaşamadım derdimi. Sanki konuşursam aklına sokacakmışım iyice yer eğitecekmişim gibi geliyor. Üstü kapalı konuşmak da çare olmayacak biliyorum çünkü bu zamana kadar o kadın hakkında ne dediyse üstü kapalı dedi sanki hayali birinden bahsediyormus gibi ama ondan bahsettiğini de hissettiriyor anlamamak için aptal ötesi olmak gerekiyor. O lafları direk onun adını ağzına alarak söylemedi mesela dedi ki bir kadın var etrafimizda sen de çok yakından tanıyorsun fiziği on numara.. gibi .
Sonrasında o kadın için o napiyo vs. Yani bunu söylediğinde onu dövmüştüm gerçekten tüm gücümle ağzıma geleni sayıp o da suçlu olduğunu bildiğinden hiç bir şey demedi. Beni yumuşatmak için sadece güldü. Bu olay böyle kapandı aylarca ağzına almadı ta ki geçen ki kavgamızın sonunda soN dedigi sey onun kadar güzel olsaydın bari.. Işte benim tepkisizliğim burada başladı. Bugün konuşacağım.
