- 15 Mayıs 2021
- 617
- 1.252
-
- Konu Sahibi Eve in Heaven
- #61
Dilemiyor, “banane sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam” diyor. Konu sahibi bu sebeple eşinin çocukça davrandığını düşünüyor
Dilemiyor, “banane sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam” diyor. Konu sahibi bu sebeple eşinin çocukça davrandığını düşünüyorBu arada adam özür filan dilemiyor demi ?
Bencede bırakın boşanma davasını o açsınMerhabalar sevgili üyeler. Sizinle başıma gelen bir olayı paylaşmak istiyorum bu aralar kafam biraz karışık ve farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
Ben 6 aylık evliyim ve derdim eşimle ilgili. Son zamanlarda bana karşı kaba ve hakaretlerinden bunalmıştım sık sık bu ve ilgi eksikliği(belki de gösteremiyor veya gösterme biçimlerimiz farklı bilemiyorum)nedeniyle tartışıyorduk boşanma lafları artık kolayca ağıza alınır olmuştu. Son tartışmada yine basit bir soruma beni aşağılayarak (salak dedi) cevap vermesi üzerine sinirlendim. Zıtlaştık. Kolundan tutup sarstım o da buna sinirlenip kollarımdan tutup yatağa attı üstüme çıkıp yüzüme bağırarak art arda 'seni öldürürüm' dedi. O anki yüz ifadesi çok korkunçtu işi dolayısıyla evde silahı var ve çok kolay ulaşabileceği yerdeydi. Her gün yaşanan olayları hepimiz biliyoruz ne yazık ki. Çok korktum tabi hemen polisi aradım şikayet ettim polisler geldi bir yandan beni şikayetimden vazgeçirmeye çalıştılar ama ben hayır dedim sonra kollarımı sıktığı için darp raporu alındı. Karakola gittik ifadelerimiz alındı. O arada hiç konuşma geçmedi aramızda. Memur bana uzaklaştırma istiyor musun dedi ben de evet dedim yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. 1 hafta sonra emniyetten aradılar uzaklaştırma kararı sözlü uyarıya çevrilmiş. O zamana kadar hiç görüşmedik.
O gün durumu bilen arkadaşlarımız bir araya gelin kendini güvende hissetmiyorsan bizim evde görüşün ayrılma kararı alıyorsanız da yüz yüze görüşün dedi ve onu davet ettiler. Ama bahane uydurdu ve gelmedi. Bu beni daha çok sinirlendirdi ve bu kadar umursamaz davranan adamla benim de daha fazla uğraşamıycamı ve boşanma davası açacağımı söyleyerek ayrıldım.
Eve gelince valizlerimi tüm eşyalarımı toplayıp sabah evi terk ettim. Anahtarı da kapıcıya bıraktım. Evden ayrıldığımı söylemek için arkadaşına mesaj attım o da boşanma davası açacağını söylemiş sadece. Bir haftadır ailemin yanındayım. Ailesi aradı ne olduğunu sordu ben de oğlunuza sorun dedim sen anlat kim haklı karar verelim dediler ben de kimin haklı olduğu değil önemli olan o zaten kararını vermiş konuşmak istiyorsanız babamla konuşun ben konuşmak istemiyorum dedim. Bana oğlumuzu evden kovmuşsun dediler. Halbuki o kararı polis çıkardı hiç bir suçu olmasa öyle bir şey yapamazdım. Ama ailesi ve kendisi hep kendini haklı bulduğu için bana suç atmaya kalkıştılar. Sistemden bakıyorum açılmış bir dava da yok. Ailem sen açma davayı o açsın diyor ama o da açmaz bu umursamazlıkla. Sizce aklı başına gelir mi onların dediği gibi boşuna bekliyormuşum gibi hissediyorum. Resmen küçük çocuk gibi inat ediyor 'bana ne sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam' . Yani çok saçma geliyor bu meselenin uzaması ikimiz de yetişkin insanlarız kimse hatasız değildir ama o kendi yaptığı şeylerin farkında değil gibi davranıyor.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Lütfen neden katlanıyorsun hala bu adama deyip linçlemeyinbiraz da uzun oldu içimi dökmek istedim. Siz olsanız ne yapardınız bu durumda farklı yorumlarınız bekliyorum, şimdiden teşekkürler
sorunda bu zaten zanım karşında ki adamın ölü olması:) bir şeyler çabalasa belki sende özveride bulunacaksın ...benim de ilk yıllarımda sorunlar oluyordu evden arkadasımda kaldıgımıda bilirim ama gelip özür dilemeside ağlamasınıda bildi çok şükür yapmadı da bir daha biraz daha bekle ama sakın yüz vermem ve o gelmeden gitmeEvet çocuk olmaması avantaj ayrılık için ama çevredeki sesler o kadar karışık ki bazıları 'çocuk yok ailen kabul ediyor elinde güzel bir mesleğin var ayrıl' diyor bazıları 'evliliğin ilk yıllarında böyle tartışmalar güç savaşları herkeste oluyor fazla büyütmeyin' diyor. Bence de ayrılmak kolay seçenek zor olan özveride bulunup bir şeyleri yoluna koymak. Ama karşıda ölü taklidi yapan bir adam olunca da bu imkansız oluyor
Uzaklaştırma mecburiyetten oldu gidebilecek yerim olsa ben giderdim ama farklı şehir olduğu için gidecek yerim yoktu onun bir sürü bekar arkadaşı var, ki öncesinde eğer ayrılırsak ailenin evine gitmek istemezsen bu evde kalırsın demişti kendisi. Temas konusunda evet ben hatamı kabul ediyorum ama erkek gücü kadın gücü bir değil. Bir de beni etkisiz hale getirerek söylediği sözler kabul edilebilir değil. Ben hiç bir zaman suçsuzum demedim o da gelsin söylesin hatamı eyvallah düzeltmeye de çalışırdım ama onun hatalarını ben düzeltemem davranışlarını ben kontrol edemem. Ailesine de bir terbiyesizlik yapmadım yapmam kibar dille üslubunca söyledim sadece. Teşekkürler görüşünüz için .Bence siz hatayı kocanızı tartışmada silkeleyerek yapmışsınız adam zaten kızgın erkekler bu durumlarda kendini kaybediyor özellikle temas da kocanızın yaptığı tabi ki yanlış ama başlatan sizsiniz uzmanlar eş tartışmaların da mutlak süreçle temas etmeyin birbirinize diye uyarır kocanız hatalı yaptığı kabul edilmez polisi aramanız doğru ama uzaklaştırma aldırmak bence yanlış olmuş ben hatanın büyük kısmını sizde buldum eşinizin sizi aramaması bana göre doğru siz niye aramıyor diyorsunuz ama doğru yapıyor bekliyor sakinleşmek için böyle durumlarda acele karar vermemek için beklemek sakinleşmek önemli bence siz kendinizi hatasız görüyorsunuz ama hatalarınızı düşünün eş ailesine yaptığınız da çok yanlış siz sinirli sinirli hareket ederseniz siz kaybedersiniz.
Ne güzel yazmışsınız oraya kadına şiddet olaylarının sonu nerelere varıyor biliyoruz okuyoruz bende o yüzden polisi aradım falan diye.. Sonra da diyorsunuz ki inat ediyor mevzuyu boşuna uzatıyorMerhabalar sevgili üyeler. Sizinle başıma gelen bir olayı paylaşmak istiyorum bu aralar kafam biraz karışık ve farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
Ben 6 aylık evliyim ve derdim eşimle ilgili. Son zamanlarda bana karşı kaba ve hakaretlerinden bunalmıştım sık sık bu ve ilgi eksikliği(belki de gösteremiyor veya gösterme biçimlerimiz farklı bilemiyorum)nedeniyle tartışıyorduk boşanma lafları artık kolayca ağıza alınır olmuştu. Son tartışmada yine basit bir soruma beni aşağılayarak (salak dedi) cevap vermesi üzerine sinirlendim. Zıtlaştık. Kolundan tutup sarstım o da buna sinirlenip kollarımdan tutup yatağa attı üstüme çıkıp yüzüme bağırarak art arda 'seni öldürürüm' dedi. O anki yüz ifadesi çok korkunçtu işi dolayısıyla evde silahı var ve çok kolay ulaşabileceği yerdeydi. Her gün yaşanan olayları hepimiz biliyoruz ne yazık ki. Çok korktum tabi hemen polisi aradım şikayet ettim polisler geldi bir yandan beni şikayetimden vazgeçirmeye çalıştılar ama ben hayır dedim sonra kollarımı sıktığı için darp raporu alındı. Karakola gittik ifadelerimiz alındı. O arada hiç konuşma geçmedi aramızda. Memur bana uzaklaştırma istiyor musun dedi ben de evet dedim yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. 1 hafta sonra emniyetten aradılar uzaklaştırma kararı sözlü uyarıya çevrilmiş. O zamana kadar hiç görüşmedik.
O gün durumu bilen arkadaşlarımız bir araya gelin kendini güvende hissetmiyorsan bizim evde görüşün ayrılma kararı alıyorsanız da yüz yüze görüşün dedi ve onu davet ettiler. Ama bahane uydurdu ve gelmedi. Bu beni daha çok sinirlendirdi ve bu kadar umursamaz davranan adamla benim de daha fazla uğraşamıycamı ve boşanma davası açacağımı söyleyerek ayrıldım.
Eve gelince valizlerimi tüm eşyalarımı toplayıp sabah evi terk ettim. Anahtarı da kapıcıya bıraktım. Evden ayrıldığımı söylemek için arkadaşına mesaj attım o da boşanma davası açacağını söylemiş sadece. Bir haftadır ailemin yanındayım. Ailesi aradı ne olduğunu sordu ben de oğlunuza sorun dedim sen anlat kim haklı karar verelim dediler ben de kimin haklı olduğu değil önemli olan o zaten kararını vermiş konuşmak istiyorsanız babamla konuşun ben konuşmak istemiyorum dedim. Bana oğlumuzu evden kovmuşsun dediler. Halbuki o kararı polis çıkardı hiç bir suçu olmasa öyle bir şey yapamazdım. Ama ailesi ve kendisi hep kendini haklı bulduğu için bana suç atmaya kalkıştılar. Sistemden bakıyorum açılmış bir dava da yok. Ailem sen açma davayı o açsın diyor ama o da açmaz bu umursamazlıkla. Sizce aklı başına gelir mi onların dediği gibi boşuna bekliyormuşum gibi hissediyorum. Resmen küçük çocuk gibi inat ediyor 'bana ne sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam' . Yani çok saçma geliyor bu meselenin uzaması ikimiz de yetişkin insanlarız kimse hatasız değildir ama o kendi yaptığı şeylerin farkında değil gibi davranıyor.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Lütfen neden katlanıyorsun hala bu adama deyip linçlemeyinbiraz da uzun oldu içimi dökmek istedim. Siz olsanız ne yapardınız bu durumda farklı yorumlarınız bekliyorum, şimdiden teşekkürler
Ölüm tehlikesinin olduğu evde durmaz, hatta arasın diye beklemezdim. 6 aylık evlilikte bu hale geldiyseniz 6 yılı görmeniz mümkün değilMerhabalar sevgili üyeler. Sizinle başıma gelen bir olayı paylaşmak istiyorum bu aralar kafam biraz karışık ve farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
Ben 6 aylık evliyim ve derdim eşimle ilgili. Son zamanlarda bana karşı kaba ve hakaretlerinden bunalmıştım sık sık bu ve ilgi eksikliği(belki de gösteremiyor veya gösterme biçimlerimiz farklı bilemiyorum)nedeniyle tartışıyorduk boşanma lafları artık kolayca ağıza alınır olmuştu. Son tartışmada yine basit bir soruma beni aşağılayarak (salak dedi) cevap vermesi üzerine sinirlendim. Zıtlaştık. Kolundan tutup sarstım o da buna sinirlenip kollarımdan tutup yatağa attı üstüme çıkıp yüzüme bağırarak art arda 'seni öldürürüm' dedi. O anki yüz ifadesi çok korkunçtu işi dolayısıyla evde silahı var ve çok kolay ulaşabileceği yerdeydi. Her gün yaşanan olayları hepimiz biliyoruz ne yazık ki. Çok korktum tabi hemen polisi aradım şikayet ettim polisler geldi bir yandan beni şikayetimden vazgeçirmeye çalıştılar ama ben hayır dedim sonra kollarımı sıktığı için darp raporu alındı. Karakola gittik ifadelerimiz alındı. O arada hiç konuşma geçmedi aramızda. Memur bana uzaklaştırma istiyor musun dedi ben de evet dedim yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. 1 hafta sonra emniyetten aradılar uzaklaştırma kararı sözlü uyarıya çevrilmiş. O zamana kadar hiç görüşmedik.
O gün durumu bilen arkadaşlarımız bir araya gelin kendini güvende hissetmiyorsan bizim evde görüşün ayrılma kararı alıyorsanız da yüz yüze görüşün dedi ve onu davet ettiler. Ama bahane uydurdu ve gelmedi. Bu beni daha çok sinirlendirdi ve bu kadar umursamaz davranan adamla benim de daha fazla uğraşamıycamı ve boşanma davası açacağımı söyleyerek ayrıldım.
Eve gelince valizlerimi tüm eşyalarımı toplayıp sabah evi terk ettim. Anahtarı da kapıcıya bıraktım. Evden ayrıldığımı söylemek için arkadaşına mesaj attım o da boşanma davası açacağını söylemiş sadece. Bir haftadır ailemin yanındayım. Ailesi aradı ne olduğunu sordu ben de oğlunuza sorun dedim sen anlat kim haklı karar verelim dediler ben de kimin haklı olduğu değil önemli olan o zaten kararını vermiş konuşmak istiyorsanız babamla konuşun ben konuşmak istemiyorum dedim. Bana oğlumuzu evden kovmuşsun dediler. Halbuki o kararı polis çıkardı hiç bir suçu olmasa öyle bir şey yapamazdım. Ama ailesi ve kendisi hep kendini haklı bulduğu için bana suç atmaya kalkıştılar. Sistemden bakıyorum açılmış bir dava da yok. Ailem sen açma davayı o açsın diyor ama o da açmaz bu umursamazlıkla. Sizce aklı başına gelir mi onların dediği gibi boşuna bekliyormuşum gibi hissediyorum. Resmen küçük çocuk gibi inat ediyor 'bana ne sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam' . Yani çok saçma geliyor bu meselenin uzaması ikimiz de yetişkin insanlarız kimse hatasız değildir ama o kendi yaptığı şeylerin farkında değil gibi davranıyor.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Lütfen neden katlanıyorsun hala bu adama deyip linçlemeyinbiraz da uzun oldu içimi dökmek istedim. Siz olsanız ne yapardınız bu durumda farklı yorumlarınız bekliyorum, şimdiden teşekkürler
Yani eve polis cagıracak kadar korktugunuz adamla,gel barısalım dese barısacak giibisiniz.Merhabalar sevgili üyeler. Sizinle başıma gelen bir olayı paylaşmak istiyorum bu aralar kafam biraz karışık ve farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
Ben 6 aylık evliyim ve derdim eşimle ilgili. Son zamanlarda bana karşı kaba ve hakaretlerinden bunalmıştım sık sık bu ve ilgi eksikliği(belki de gösteremiyor veya gösterme biçimlerimiz farklı bilemiyorum)nedeniyle tartışıyorduk boşanma lafları artık kolayca ağıza alınır olmuştu. Son tartışmada yine basit bir soruma beni aşağılayarak (salak dedi) cevap vermesi üzerine sinirlendim. Zıtlaştık. Kolundan tutup sarstım o da buna sinirlenip kollarımdan tutup yatağa attı üstüme çıkıp yüzüme bağırarak art arda 'seni öldürürüm' dedi. O anki yüz ifadesi çok korkunçtu işi dolayısıyla evde silahı var ve çok kolay ulaşabileceği yerdeydi. Her gün yaşanan olayları hepimiz biliyoruz ne yazık ki. Çok korktum tabi hemen polisi aradım şikayet ettim polisler geldi bir yandan beni şikayetimden vazgeçirmeye çalıştılar ama ben hayır dedim sonra kollarımı sıktığı için darp raporu alındı. Karakola gittik ifadelerimiz alındı. O arada hiç konuşma geçmedi aramızda. Memur bana uzaklaştırma istiyor musun dedi ben de evet dedim yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. 1 hafta sonra emniyetten aradılar uzaklaştırma kararı sözlü uyarıya çevrilmiş. O zamana kadar hiç görüşmedik.
O gün durumu bilen arkadaşlarımız bir araya gelin kendini güvende hissetmiyorsan bizim evde görüşün ayrılma kararı alıyorsanız da yüz yüze görüşün dedi ve onu davet ettiler. Ama bahane uydurdu ve gelmedi. Bu beni daha çok sinirlendirdi ve bu kadar umursamaz davranan adamla benim de daha fazla uğraşamıycamı ve boşanma davası açacağımı söyleyerek ayrıldım.
Eve gelince valizlerimi tüm eşyalarımı toplayıp sabah evi terk ettim. Anahtarı da kapıcıya bıraktım. Evden ayrıldığımı söylemek için arkadaşına mesaj attım o da boşanma davası açacağını söylemiş sadece. Bir haftadır ailemin yanındayım. Ailesi aradı ne olduğunu sordu ben de oğlunuza sorun dedim sen anlat kim haklı karar verelim dediler ben de kimin haklı olduğu değil önemli olan o zaten kararını vermiş konuşmak istiyorsanız babamla konuşun ben konuşmak istemiyorum dedim. Bana oğlumuzu evden kovmuşsun dediler. Halbuki o kararı polis çıkardı hiç bir suçu olmasa öyle bir şey yapamazdım. Ama ailesi ve kendisi hep kendini haklı bulduğu için bana suç atmaya kalkıştılar. Sistemden bakıyorum açılmış bir dava da yok. Ailem sen açma davayı o açsın diyor ama o da açmaz bu umursamazlıkla. Sizce aklı başına gelir mi onların dediği gibi boşuna bekliyormuşum gibi hissediyorum. Resmen küçük çocuk gibi inat ediyor 'bana ne sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam' . Yani çok saçma geliyor bu meselenin uzaması ikimiz de yetişkin insanlarız kimse hatasız değildir ama o kendi yaptığı şeylerin farkında değil gibi davranıyor.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Lütfen neden katlanıyorsun hala bu adama deyip linçlemeyinbiraz da uzun oldu içimi dökmek istedim. Siz olsanız ne yapardınız bu durumda farklı yorumlarınız bekliyorum, şimdiden teşekkürler
Herseyi yapacak potansiyelde biri gibi sezdim... Dikkatli olmanızda fayda var 6 aylık bir evlilik için bu söyledikleriniz çok sarsıcı en güzel zamanlarını evliliğin ilk yılı...Merhabalar sevgili üyeler. Sizinle başıma gelen bir olayı paylaşmak istiyorum bu aralar kafam biraz karışık ve farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
Ben 6 aylık evliyim ve derdim eşimle ilgili. Son zamanlarda bana karşı kaba ve hakaretlerinden bunalmıştım sık sık bu ve ilgi eksikliği(belki de gösteremiyor veya gösterme biçimlerimiz farklı bilemiyorum)nedeniyle tartışıyorduk boşanma lafları artık kolayca ağıza alınır olmuştu. Son tartışmada yine basit bir soruma beni aşağılayarak (salak dedi) cevap vermesi üzerine sinirlendim. Zıtlaştık. Kolundan tutup sarstım o da buna sinirlenip kollarımdan tutup yatağa attı üstüme çıkıp yüzüme bağırarak art arda 'seni öldürürüm' dedi. O anki yüz ifadesi çok korkunçtu işi dolayısıyla evde silahı var ve çok kolay ulaşabileceği yerdeydi. Her gün yaşanan olayları hepimiz biliyoruz ne yazık ki. Çok korktum tabi hemen polisi aradım şikayet ettim polisler geldi bir yandan beni şikayetimden vazgeçirmeye çalıştılar ama ben hayır dedim sonra kollarımı sıktığı için darp raporu alındı. Karakola gittik ifadelerimiz alındı. O arada hiç konuşma geçmedi aramızda. Memur bana uzaklaştırma istiyor musun dedi ben de evet dedim yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. 1 hafta sonra emniyetten aradılar uzaklaştırma kararı sözlü uyarıya çevrilmiş. O zamana kadar hiç görüşmedik.
O gün durumu bilen arkadaşlarımız bir araya gelin kendini güvende hissetmiyorsan bizim evde görüşün ayrılma kararı alıyorsanız da yüz yüze görüşün dedi ve onu davet ettiler. Ama bahane uydurdu ve gelmedi. Bu beni daha çok sinirlendirdi ve bu kadar umursamaz davranan adamla benim de daha fazla uğraşamıycamı ve boşanma davası açacağımı söyleyerek ayrıldım.
Eve gelince valizlerimi tüm eşyalarımı toplayıp sabah evi terk ettim. Anahtarı da kapıcıya bıraktım. Evden ayrıldığımı söylemek için arkadaşına mesaj attım o da boşanma davası açacağını söylemiş sadece. Bir haftadır ailemin yanındayım. Ailesi aradı ne olduğunu sordu ben de oğlunuza sorun dedim sen anlat kim haklı karar verelim dediler ben de kimin haklı olduğu değil önemli olan o zaten kararını vermiş konuşmak istiyorsanız babamla konuşun ben konuşmak istemiyorum dedim. Bana oğlumuzu evden kovmuşsun dediler. Halbuki o kararı polis çıkardı hiç bir suçu olmasa öyle bir şey yapamazdım. Ama ailesi ve kendisi hep kendini haklı bulduğu için bana suç atmaya kalkıştılar. Sistemden bakıyorum açılmış bir dava da yok. Ailem sen açma davayı o açsın diyor ama o da açmaz bu umursamazlıkla. Sizce aklı başına gelir mi onların dediği gibi boşuna bekliyormuşum gibi hissediyorum. Resmen küçük çocuk gibi inat ediyor 'bana ne sen beni evden attırdın herkese rezil ettin seninle konuşmıycam işte, boşanıcam' . Yani çok saçma geliyor bu meselenin uzaması ikimiz de yetişkin insanlarız kimse hatasız değildir ama o kendi yaptığı şeylerin farkında değil gibi davranıyor.
Ne yapacağımı şaşırdım.
Lütfen neden katlanıyorsun hala bu adama deyip linçlemeyinbiraz da uzun oldu içimi dökmek istedim. Siz olsanız ne yapardınız bu durumda farklı yorumlarınız bekliyorum, şimdiden teşekkürler
Ailemle konuştum, daha önceden de çok kıyamayıp affettiğim için(sevgiliyken küçük meseleleri) boşandıktan sonra tekrar bir araya gelemezsiniz (dinen zina oluyor) 2 ay bekleyin bu süreçte aklını başına alır da pişman olup gelirse biz de karşımıza alır onu münasip dille uyarırız, arkanın boş olmadığını sana bu şekilde davranamayacağını anlatırız dediler.(eşim bütün bir ailede büyümediği için aile anlayışı tam yok) Eğer gelmezse emin olur açarız davayı dediler. Ama gelse de ben affetmek istemiyorum ailem tekrar sana kötü davranmaya başlarsa hiç bişey söylemeden çık gel diyor ama bana istemediğim konusunda inanmıyorlar kafamın karışık olduğunu düşünüyorlar. Hadi diyelim her şey onların dediği gibi oldu bu adamın karakteri değişecek mi? Pek sanmıyorum açıkçası. Bir süre değişmiş gibi yapıp gözümü boyayacak yine sonra leş karakterine geri dönecek. Benim ona inancım ve güvenim kalmadı eninde sonunda bitecek bu ilişki, sürse bile bu saatten sonra mutlu olmak imkansız gibi. Mutsuz olduğu yerde durmak da kendime işkence olur. Şuan kendi hayatıma odaklıyım her ihtimale hazırladım kendimi ve fazla düşünmemeye çalışıyorum ve mutluyum da, evliyken olduğumdan daha mutluyum. Okulumu bitirip yazın işe girmeyi düşünüyorum. Sonra da bir yol çizerim kendime daha çok küçüğüm çocuğum da yok büyük bir hataydı der geçerim.Naptınız konu sahibi
Balık ağa girmeden aklı başına gelmezmiş. Bunlar yaşandı bitti. Yolun açık olsunAilemle konuştum, daha önceden de çok kıyamayıp affettiğim için(sevgiliyken küçük meseleleri) boşandıktan sonra tekrar bir araya gelemezsiniz (dinen zina oluyor) 2 ay bekleyin bu süreçte aklını başına alır da pişman olup gelirse biz de karşımıza alır onu münasip dille uyarırız, arkanın boş olmadığını sana bu şekilde davranamayacağını anlatırız dediler.(eşim bütün bir ailede büyümediği için aile anlayışı tam yok) Eğer gelmezse emin olur açarız davayı dediler. Ama gelse de ben affetmek istemiyorum ailem tekrar sana kötü davranmaya başlarsa hiç bişey söylemeden çık gel diyor ama bana istemediğim konusunda inanmıyorlar kafamın karışık olduğunu düşünüyorlar. Hadi diyelim her şey onların dediği gibi oldu bu adamın karakteri değişecek mi? Pek sanmıyorum açıkçası. Bir süre değişmiş gibi yapıp gözümü boyayacak yine sonra leş karakterine geri dönecek. Benim ona inancım ve güvenim kalmadı eninde sonunda bitecek bu ilişki, sürse bile bu saatten sonra mutlu olmak imkansız gibi. Mutsuz olduğu yerde durmak da kendime işkence olur. Şuan kendi hayatıma odaklıyım her ihtimale hazırladım kendimi ve fazla düşünmemeye çalışıyorum ve mutluyum da, evliyken olduğumdan daha mutluyum. Okulumu bitirip yazın işe girmeyi düşünüyorum. Sonra da bir yol çizerim kendime daha çok küçüğüm çocuğum da yok büyük bir hataydı der geçerim.
Evet çocuk olmaması avantaj ayrılık için ama çevredeki sesler o kadar karışık ki bazıları 'çocuk yok ailen kabul ediyor elinde güzel bir mesleğin var ayrıl' diyor bazıları 'evliliğin ilk yıllarında böyle tartışmalar güç savaşları herkeste oluyor fazla büyütmeyin' diyor. Bence de ayrılmak kolay seçenek zor olan özveride bulunup bir şeyleri yoluna koymak. Ama karşıda ölü taklidi yapan bir adam olunca da bu imkansız oluyor
Çok teşekkür ederim, eminim yolum daha açık olacakBalık ağa girmeden aklı başına gelmezmiş. Bunlar yaşandı bitti. Yolun açık olsun
Ayrılmak niyetindeyim, yaşamadan yorum yapmak çok kolay. Umarım da yaşamazsınız böyle bir şeyi ama bazen insanlar ne kadar kötü olduğunu gösterse de bir şekilde kabullenmek istemiyoruz başımıza bunlar gelmeden. Ben yaptıklarımın arkasındayım iyi de yaptım hakkımı savundum savunmaya da devam edicem.E madem ayrılmak niyetinde değildiniz niye polisi, doktoru, ailenizi, eşinizin ailesini, arkadaşlarınızı yoktan yere meşgul ettiniz? Bu rezilliklerin üstüne barışırsanız pes ki bu yazdığınıza göre sanırım niyetiniz o yönde. Konuyu okurken ne güzel keşke bütün kadınlar bu şekilde hakkını savunsa demiştim ama şu yorumunuz beni çok şaşırttı.
Umarım yaşamam ama bu forumda her kadın yorum yazıyor, yaşayan-yaşamayan farketmeksizin. Ne yazık ki yaşamışsınız bu durumu gerekeni de yapmışsınız, şu saatten sonra geri dönmek bütün yaptığınız doğru hamleleri çöpe atmak olur. Hakkınızda hayırlısı olsunAyrılmak niyetindeyim, yaşamadan yorum yapmak çok kolay. Umarım da yaşamazsınız böyle bir şeyi ama bazen insanlar ne kadar kötü olduğunu gösterse de bir şekilde kabullenmek istemiyoruz başımıza bunlar gelmeden. Ben yaptıklarımın arkasındayım iyi de yaptım hakkımı savundum savunmaya da devam edicem.
Teşekkürler anlayışınız için Allah herkese en hayırlısını nasip etsin hepimiz iyi birer ilişki , evlilik hak ediyoruz.Umarım yaşamam ama bu forumda her kadın yorum yazıyor, yaşayan-yaşamayan farketmeksizin. Ne yazık ki yaşamışsınız bu durumu gerekeni de yapmışsınız, şu saatten sonra geri dönmek bütün yaptığınız doğru hamleleri çöpe atmak olur. Hakkınızda hayırlısı olsun
Ailemle konuştum, daha önceden de çok kıyamayıp affettiğim için(sevgiliyken küçük meseleleri) boşandıktan sonra tekrar bir araya gelemezsiniz (dinen zina oluyor) 2 ay bekleyin bu süreçte aklını başına alır da pişman olup gelirse biz de karşımıza alır onu münasip dille uyarırız, arkanın boş olmadığını sana bu şekilde davranamayacağını anlatırız dediler.(eşim bütün bir ailede büyümediği için aile anlayışı tam yok) Eğer gelmezse emin olur açarız davayı dediler. Ama gelse de ben affetmek istemiyorum ailem tekrar sana kötü davranmaya başlarsa hiç bişey söylemeden çık gel diyor ama bana istemediğim konusunda inanmıyorlar kafamın karışık olduğunu düşünüyorlar. Hadi diyelim her şey onların dediği gibi oldu bu adamın karakteri değişecek mi? Pek sanmıyorum açıkçası. Bir süre değişmiş gibi yapıp gözümü boyayacak yine sonra leş karakterine geri dönecek. Benim ona inancım ve güvenim kalmadı eninde sonunda bitecek bu ilişki, sürse bile bu saatten sonra mutlu olmak imkansız gibi. Mutsuz olduğu yerde durmak da kendime işkence olur. Şuan kendi hayatıma odaklıyım her ihtimale hazırladım kendimi ve fazla düşünmemeye çalışıyorum ve mutluyum da, evliyken olduğumdan daha mutluyum. Okulumu bitirip yazın işe girmeyi düşünüyorum. Sonra da bir yol çizerim kendime daha çok küçüğüm çocuğum da yok büyük bir hataydı der geçerim.