Bu gün canım çok acıyor şuan. Dayanamıyorum yapılanlara hazmedemiyorum. Gormezden gelınmek hıc olmamıssın gıbı yok sayılmak. Umursanmamak okadar agır bir yuk ki. Bır kac kere adım attım. Toparlamak ıcın. duygularım ıcın. evlılıgım için. Ama karşı taraftan gormezden gelinilmeye devam edildim. Cabalanmam bile ıstenılmıyor. Set koyuldu. Gorunmez agır setler. Annesi olan anne dediğim kişiyi aramak yasaklandı tarafıma. Uzerıne beni arama bana yazma diye mesajlar. Bunlar çok ağır çok tuhaf. Ne hissetmem gerektiğini bile bilmiyorum. Karşımda bir yabancı. Sevip aşık olup evlendiğin kocam dedidiğim ilkim olan teslim olup güvendiğim ama hiç tanımadığım bir yabancı. Bana uzaklığı mesafesi sanki bir buz dağı. Bunlar benim için çok ağır kaldıramıyorum. Zihnim almıyor. Başımı kaldıramıyorum. Dusunceler duygular beni yiyor. Beynim patlıcak gibi. Duygularım donuyor. İçimden bir seyler kopuyor. Kalbim parçalanıyor yanıyor ve agrıyor. Agrısı gerçekten kabimin tam ortasına bıçak saplanılmış ve içinde sürekli çeviriliyormuş gibi bir acı hissediyorum her nefes alış verişte. İstenılmeyen ve nefret edilen bir tavır var karşımda boyle bır his var bana hissettirdiği. Peki ne yaptım ben Allahım kocamın cabamı ve emegımi görmesini ıstedım en azında takdir etmesede buna saygı duymasını ıstedım. Benı sevmesını ıstedım. Onun ıhtıyac ve gereksinimlerini kendi oncelıklerımın onune koydum. Onun da bana aynı degerı vermesini ıstedım. En azından benim ıncınecegım seyleri bilerek bunlara karsı daha hassas ve duyarlı olmasını istedim. Onun ıcın degerli oldugumu benı kaybetmekten korktugunu gormek ve bilmek istedim. Ayrıldıgımızın 1 ayı oldu nerdeyse.Annemlerleyim 1 aydır Hıc bır sekılde ne mesaj ne arama ne merak hıc bır caba ve özlem yok.Dogum gunum gectı, depremler oldu, ulke yerinden sallandı, hasta oldum gunlerce, sevgililer gunu gecti ama yok taş duvar. Benı ıstemıyor bılıyorum. Sevmedıgınıde bılıyorum. Bu zamana kadar kendı duygum ıcın cabaladım sanırım bu ılıskıde ama olmadı. Herseyım de bir eksik kusur aradı. Onun için mukemmel degıldım. Kusurluydum ben. Onun ıcın yaptıgım yada sunduğum hersey basit degersız ve gormezden gelindi. Hersey sıfırdı yok sayıldı. Bunu bir cok kere zıkrettı. Ben tukendım. Ona yalvardım gör diye. Görmedi hep duyarsız kaldı. Bazen görüyormuş gıbı yaptı ama bu cok kısa sureli ve ıcten degıldı malesef. Samımı degıldi. Gecıstırılmek ıcın yapıldıgı cok barızdi ne yazık ki. Cok zor zamanlarım oldu aılemle ılgılı bazende kendı problemlerim yada ağır saglık sorunlarım. Hep yalnız çözmek zorundaydım. Kendisini evde yanımdayken bile hep ozledım. Hep bir kol boyu mesafe vardı sanki.Şuan çok çirkin hissediyorum aynaya bıle bakamıyorum ama arkadaşlarım hep çok güzel olduğumu söylerlerdi. Eskiden bende cok severdim kendımı kaşımı gozumu herseyım biblo gibiydi suan olunmuş tavuk gibi hissediyorum. . Isterdımkı benı sahiplensin sakınsın. Ama bu durumlarda aksine hep yargılayıcı ve elestırıcı oldu. Yanımdaymış gıbı durup. Ilk laf carpan yada acıtan kısı o oldu. Ben hala toparlamak ıcın hayallere kapılıyorum. Farkındayım gerceğı bılıyorum aslında. Onun kımseye karsı sevgisi olamaz. O sevgiyi bilmiyor. Sevginin incitmemek sakınmak kıyamamak oldugunu bilmiyor. Onun sevgi dili yaralayıcı ve assalayıcı. Sımdı sorucaksınız bana pekı ozaman bu adamda ozledıgın nedir. Neyini seviyorsun hala. Gonul almayı bile bilmeyen usengec umursayan ve karsınındakıne ne yaptıgını hıc sorgulamayan ve bunun sorumluluğunu almayan bir adamda neyı ozluyorsun neyı seviyorsun? Inanın bilmiyorum. Damarlarımda hıssedıyorum ozlemini. Çok seviyorum sebepsiz. Gercekten bıldıgım tek sey cabalamak oldu. Sanki her daim bunu yapmam gerekıyormus gıbı hıssettım hep. Icımde kocaman bir bosluk ve acı var. Kendını ıfade edememenin. Haklı sebeplerle yaptıgım davranışların bıle bana hatalı oldugunu inandıran bır adam var karsımda. Sanki hıc buyumemıs hıc olgunlasmamıs. Sanki yaptıgı davranırsın hepsı kabul edilinebilir di aslında . Hepsi normal ben durduk yere problem cıkaran biri gıbı hıssedıyorum kendimi. Sorunlu benim. Hasta benim. Yetemedim. Evliligime sahip cıkamadım. Belkı ben daha ıyı olsaydım boyle olmazdık. Eskı esinin resimlerini her defasında bir yerlerden bulmak ve o sakladığı ıcın degıl ben ortaya koyduğum ıcın suclunun ben olması keske sormasaydım. Duymasaydım. Gormeseydım. Neden tepki verdımkı benı her acıtmasında.. seviyormusum ıste susup gormezden gelebilirdım. Sımdı ceset gıbıyım yemek yemeyi unuttum 1 aydır. İşe bıle gidemiyorum. 35 yasına gırdım bu saatten sonra beni nasıl bir hayat bekliyor olucak. Daha bosanma davasını acımadı sanırım. Ama benı arama diyor mesaj atma annemı arama sakın. Evı terk edip gıttın dıyor evet haklı gıttım ama ıtıldım resmen... Katile bıle neden diye soruluyor. Neden gıttıgı mı bana kufurlerını soyledım guldu gerı zekalı diye bagırdı durmadan. Nişanlılığım da her tasını kendım secıp emek verdıgım evı bırakıp gıdermıyım cok agır bır tempoda calısırken cesıt cesıt yemekler yapıp alısverıs temızlıgı ustlenıp uzerıne sen ne yapıyorsun ki bırak ya denilmesi bana her defasında . Bılmıyorum artık yataga yatıp bir daha uyanmak istemiyorum. Cunku acı benı eritiyor. Wc ye gidecek mecalim bıle yok. En cokta bana sarılıp uyuyan her gun arayan bu adamın bukadar umursamaz olması beni olduruyor. Tamam sevmeye bilirsin. Ama otur son kez konus bıttı de. Esyalarım hala evde 1 aydır 1 kot 2 kazak ıdareedıyorum. Bir kac kere daha eski es ve sevgili resım mesaj kavgamız oldu. Ben hastayken arkadaslarına hizmet etme kavgamız oldu evden gitmiştim ama en fazla 4 gunluk 1 inde o 2 sinde kendım dondum. Ayrılalım derdim benı cok acttıgında yada duyarsiz tepki alamadıgımda bu sefer farklı.. 7 aylık evlılık 9 ay nısanlılıktan. Ve 6 ay sevgililik toplamda. Bir daha asla boyle severmıyım. Neden 1aydır sessız ve ben boyle bılınmezlıkteyım. Benımle benzer halı yasayan kadınlar varmıdır. Bilmiyorum.... .