seni çok iyi anlıyorum.çünki bende senin gibiyim.doktora gitmeye başladığımdan beri biraz daha duruldum.her ay beklemek,zamanın bi türlü geçmek bilmemesi,içimde her an bi umut taşımak ama her ay adet olunca oturup ağlamak.biliyo musun son 3 aydır adet oluyorum ve ağrı kesici bile içimiyorum sırf bebeğim için..bebeğim olurda zarar görür diye.oturup sancı çekip ağlıyorum geçene kadar.rüyalarıma çok giriyo bebekler,hamile kadınlar,bebek kıyafetleri.hamile miyim diyemiyorum,çünki değilim,biliyorum.yutkunuyorum.eskiden bayıla bayıla baktığım vitrinler,bebekler,bebek cicileri artık bana acı veriyo,haz değil.ve en kötüsü hamile kadın görmeye dayanamıyorum..
artık son noktadayım yani..ama delirmiycem ve bekliycem.keşke ilaç kullanmak zorunda kalmasaydım.keşke kistlerim olmasaydı.keşke yumurtalıklarım yumurta üretseydi.keşke kendimden emin olsaydım;yine denerdim yine denerdim..her şeyi bugüne kadar çabalayarak,gözyaşı dökerek elde ettim.istediğim an hamile kalırım sanırdım,yanılmışım.
ama her zaman diyorumki ben şanslı bi kızım.eşim yanımda.bi kere kan tahlilim negatif çıktı diye ağlarken oturup o da benimle ağladı.ben 'olmuyo' dedikçe,'hayır,olucak,olmaması için bi sebep yokki' dedi.sebebide öğrenince beni suçlamadı,benimle olacak her şeye hazır.
eminim seninde eşin böyledir.asla kafana takma,zor biliyorum ama takmamaya çalış.boş yere gerek yoksa niye klomen kullanasın canım??bebeğin sana en kısa zamanda gelir,sen yeterki içini ferah tut.
selamlar aynı anlattıklarını bende yaşıyorum ve seni çok iyi anlıyorum allah tez zamanada bebiş nasip etsin ama dediğin gibi her ay üzülmek çok acı ama yola devam yılmayalım kızlar pes etmek yok rabbime her zaman hamd olsun şükür olsun vardır onun bir bildiği