-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
KK'da ve Hayatta Yalnızlık
- Konu Sahibi rast
- Başlangıç Tarihi
Merhabalar,
Rast, öyle ya da böyle yeniden karşınızda. Çok şükür yazıp okuyabiliyor çok şükür bilinci yerinde.
Bu gece buradayım yorumlara cevap verip şu hastane mevzusunu aradan çıkaracağım. Biraz da bir şeyler paylaşmış olurum. Hem sahura kadar vakit geçmiş olur.
Mutfaktan bir şeyler alıp devam edeceğim.
Rast, öyle ya da böyle yeniden karşınızda. Çok şükür yazıp okuyabiliyor çok şükür bilinci yerinde.
Bu gece buradayım yorumlara cevap verip şu hastane mevzusunu aradan çıkaracağım. Biraz da bir şeyler paylaşmış olurum. Hem sahura kadar vakit geçmiş olur.
Mutfaktan bir şeyler alıp devam edeceğim.
Suyum, böreğim, tatlım hazır :)
Ellerim dolu olarak odama geldim, evet gülümsüyorum. Neye dayanarak gülümsüyorum, bu sorunun cevabını da biliyorum. Şöyle açıklayayım: Peygamber Efendimiz o kadar çok çile çekmesine rağmen yeri geldiğinde gülümserdi. Yeri geldiğinde espri yapardı, şakalaşırdı. Torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin ile oyunlar oynadığını, içinde fırtınalar kopsa dahi tebessüm etmeyi ihmal etmediği gerçeğiyle gülümsüyorum. Her şeyin ölçülü olmasını söylerdi Peygamber Efendimiz. Gülmenin de ağlamanın da ölçülü olmasını...
Velhasılı kelam tebessüm ediyorum. Ve bu gece bayaa uzun yazacakmışım gibi geliyor. Nitekim çok uzun zamandır yazmıyorum. Anlatacak çok şeyim var.
Hastane mevzusundan başlayayım.
Bilinç altında kalan bazı şeyler (annesizlik,babasızlık gibi) zamanla beynin etki alanına girermiş (ki benim beynimden çıktıkları yoktu). Kısaca sinir krizi gibi bir şey oluyor benim ki. Beyinde biriken sinirler birden boşalıyor ve bayılma ya da bilinç dışı hareketler yapma gibi şeylerle son buluyor. Hastaneye ambulansla kaldırıldığımı bütün gece boyunca serumlar yediğimi bazı şoklar atlattığımı buna benzer hiçbir şeyi hatırlamıyorum. Unutmam için bir an önce atlatmam için pek detaya inmediler. Sanırım çocukluğumda acım tazeyken birkaç defa daha olmuş. Tabii hiçbir şey hatırlamıyorum. Bir süre yalnız gezmem dışarı yalnız çıkmam yasak. Korku filmleri yasak, psikolojimi etkileyecek kitaplar yasak (bu yasağı kim koyarsa koysun uymayacağım orası ayrı bir konu).
Durum bundan ibaret. Şuan tam olarak hatırlayamıyorum ama çok geçmedi iki üç gün önce taburcu oldum. Pek rahatsızlığım kalmadı fakat hala bulanık görüyorum, bilinçte kayıplar oluyor ve sürekli uyuyorum diyebilirim. Bu da haplardan kaynaklanıyor.
Onun dışında hastane ortamlarına pek alışkın değilimdir ben. Ne olursa olsun hastaneye gitmeyi reddederim. Gerçekten insanı inanılmaz derecede etkiliyor. Hele bazı şeyleri görmüş yaşamışsanız...
Kendime dikkat etmem gerekiyormuş (ki dikkat ediyorum.) Duruma göre belli bir süre psikolog tedavisi görmem gerekiyormuş (işte bunu hiç sevmedim. Nefret ederim psikologlardan.)
İşte böyle. Tekrar bir kriz hali beklenebiliyor fakat daha düşük bir seviyede. Bu sebepten dolayıdır ki evden dışarıya çıkamıyorum. Çıktığım zaman dedem yanımda oluyo, tıpkı şuan yanımda olduğu gibi :)
Olsun ben muhabbet etmeyi seven biriyim, bilgisayar başında olsam da muhabbetimiz gayet iyi şuan. Hatta selam bile söylüyor :)
Benden şimdilik bu hastane mevzusu burada son bulur inşallah. Detay aklıma geldiğinde ara ara eklerim.
Ellerim dolu olarak odama geldim, evet gülümsüyorum. Neye dayanarak gülümsüyorum, bu sorunun cevabını da biliyorum. Şöyle açıklayayım: Peygamber Efendimiz o kadar çok çile çekmesine rağmen yeri geldiğinde gülümserdi. Yeri geldiğinde espri yapardı, şakalaşırdı. Torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin ile oyunlar oynadığını, içinde fırtınalar kopsa dahi tebessüm etmeyi ihmal etmediği gerçeğiyle gülümsüyorum. Her şeyin ölçülü olmasını söylerdi Peygamber Efendimiz. Gülmenin de ağlamanın da ölçülü olmasını...
Velhasılı kelam tebessüm ediyorum. Ve bu gece bayaa uzun yazacakmışım gibi geliyor. Nitekim çok uzun zamandır yazmıyorum. Anlatacak çok şeyim var.
Hastane mevzusundan başlayayım.
Bilinç altında kalan bazı şeyler (annesizlik,babasızlık gibi) zamanla beynin etki alanına girermiş (ki benim beynimden çıktıkları yoktu). Kısaca sinir krizi gibi bir şey oluyor benim ki. Beyinde biriken sinirler birden boşalıyor ve bayılma ya da bilinç dışı hareketler yapma gibi şeylerle son buluyor. Hastaneye ambulansla kaldırıldığımı bütün gece boyunca serumlar yediğimi bazı şoklar atlattığımı buna benzer hiçbir şeyi hatırlamıyorum. Unutmam için bir an önce atlatmam için pek detaya inmediler. Sanırım çocukluğumda acım tazeyken birkaç defa daha olmuş. Tabii hiçbir şey hatırlamıyorum. Bir süre yalnız gezmem dışarı yalnız çıkmam yasak. Korku filmleri yasak, psikolojimi etkileyecek kitaplar yasak (bu yasağı kim koyarsa koysun uymayacağım orası ayrı bir konu).
Durum bundan ibaret. Şuan tam olarak hatırlayamıyorum ama çok geçmedi iki üç gün önce taburcu oldum. Pek rahatsızlığım kalmadı fakat hala bulanık görüyorum, bilinçte kayıplar oluyor ve sürekli uyuyorum diyebilirim. Bu da haplardan kaynaklanıyor.
Onun dışında hastane ortamlarına pek alışkın değilimdir ben. Ne olursa olsun hastaneye gitmeyi reddederim. Gerçekten insanı inanılmaz derecede etkiliyor. Hele bazı şeyleri görmüş yaşamışsanız...
Kendime dikkat etmem gerekiyormuş (ki dikkat ediyorum.) Duruma göre belli bir süre psikolog tedavisi görmem gerekiyormuş (işte bunu hiç sevmedim. Nefret ederim psikologlardan.)
İşte böyle. Tekrar bir kriz hali beklenebiliyor fakat daha düşük bir seviyede. Bu sebepten dolayıdır ki evden dışarıya çıkamıyorum. Çıktığım zaman dedem yanımda oluyo, tıpkı şuan yanımda olduğu gibi :)
Olsun ben muhabbet etmeyi seven biriyim, bilgisayar başında olsam da muhabbetimiz gayet iyi şuan. Hatta selam bile söylüyor :)
Benden şimdilik bu hastane mevzusu burada son bulur inşallah. Detay aklıma geldiğinde ara ara eklerim.
Hoşgeldin, sefalar getirdin.
Hoş buldum, nasılsın?
Merhaba, nasılım? iyiyim çok şükür. Her şey yolunda. Ya da biz yolunda sanıyoruz. Bana göre yolunda ama bakalım kader.
Merhaba,
İyiyim şükür sen nasılsın?
Amin... Aslında mutlu olmak için gerçekten sayısız neden var. Ama insanoğlu işte, kendisinde olmayandan başlıyor mutsuzluğa. Teşekkür ederim, temennilerin için.
Teşekkür ederim. Allah rahmet etsin. Mekanı cennet olsun. İnsan kendini toparlayamıyor gerçekten de.
Tekrar teşekkür ederim.
Çok teşekkür ederim. Güzel haber midir bilmiyorum ama nefes almaya devam. Hayırlısı bu olacaksa kabulüm. Bir şekilde atlattım çok şükür. Desteğin için teşekkür ederim. İyi ki varsın.
Cevabım biraz geç geldi kusura bakma. Malum ilk önce kendimi toparlamam gerekti bir süredir de buralarda değildim zaten. Neyse geç olsun güç olmasın diyelim.
Öncelikle çok teşekkür ederim okuduğun yorum yazma zahmetinde bulunduğun için. Temennilerin için, içtenliğin için.
İstanbul'da yaşıyorum ilerleyen günler neleri getirir bilemem. Ama ben biraz soğuk bir insanımdır. Edirne'de olsam buluşup bir şeyler yapamazdım sanırım. Yazacağımdan emin olabilirsin, yaşamaya devam ettikçe, bir sorun olmadıkça buralardayım. Durumuna gelince üzülmedim ve öylesine okuyup geçtim diyemem. İnsan ailesinden nasıl ayrılır bunu benim akıl şuan almıyor. Fakat ayrı hikayeler ayrı olaylar ayrı kişiler... Benim kendi şahsi bakış açım pek de olumlu değil. Ne bileyim ben ailem burada olsa dizinden ayrılmam, bırak uzaklara gitmeyi dışarı çıkıp bakkala markete gitmem sen beş yıldır ayrısın. Et ve tırnağı ayırmak gibi bir şey bu. Acı çeke çeke katlanıyorsun. Ne diyeyim Allah sabır versin.
Benden şimdilik bu kadar. Kendine çok iyi bak tekrar teşekkür ederim.
Yarınımızda ya da bırakalım yarınımızı beş dakika sonrasını bilmiyoruz ki. Sinir krizi diyebiliriz sebep olarak. Tabii bunu önceleri bilmiyordum, hastaneye neden kaldırıldığımı. Başıma neler geldiğini. Bütün her şey silinmiş gibi. Ben de şuan dinlediklerimi yazıyorum aslında. Çünkü hala hiçbir şey hatırlamıyorum.
rast cok gecmis olsun ogrendinmi ne oldugunu ya yazini simdi okudum umarim iyisindir ALLAH ACIL SIFALAR VERSIN INSALLAH(AMIN)
Teşekkür ederim tweety_yteewt,
İyiyim şükür, önceki yorumlarda yazmaya çalıştım ne olduğuyla ilgili. Amin, tekrar teşekkür ederim.
Teşekkür ederim, sinir krizi. Önceki yorumlarımdan birinde daha detaylı açıklamaya çalıştım. Tekrar teşekkür ederim.
