- 29 Mayıs 2010
- 210
- 1
- 96
10 yasındayken cocuk olduğum için ne olduğunu anlamadım dediğigi toplu iğneyi geçmeyecek kadardı tuvalete gittiğimde iç çamasırıma surulmus kan vardı.anneme sölemeye korktum çünkü cocuk hem komsumuzun oğluydu hemde ailem özellikle annem bu konuda cok kesin konusyodu hep eğer ben aileme ozman söleseydim o cocukla mecbur bi evlilik yapabilirdim yada aileler kanlı bıcaklı olurdu...ergenlik cağıma girdiğim zmanlar ve kızlığın ne olduğunu anladığım zamanlar bu olay hep aklıma geldi kimseye bisey diyemedim ve hep erkeklerden kokrtum 3senelik bi beraberliğim var erkek arkdsımı öperken bile kendimi cekiyorum hemen ergenlik cağımdan beri aklıma geldikce gece uykularım kacıyor...erkek arkdsıma anlatma istedim ama yapamdım yoksa bu kızlıga önem veren biri değil kaza yada bi olay yuzune basına gelse asla yargılamam ama baskalarıyla birlikte olup bana yalan söler ve kız değilse ozman benim icin hictir diyor ama söle bi durumda var onun arkds cevresindeki kızların hic biri bakire değil ve bana hep evlendğimiz ilk gece yapmak isterim o gecenin büyüsü bozulmasın diyor ve söleyemiyorum bilmiyorum neden söleyemediğimi ama ilerde evliliğimde bir tartısma olduğunda yüzüme vurmasından kokrkuyorum...suzmana kadar hic cinsel anlamada birlikteliğim olmadı 10 yasıdma gecirdiğm olay aklımdan hic cıkmıyor heleki ergenlik cagına girip herseyi anlamaya basladıım zamandan beri...muayne olmaya gidemiyorum oturduğum yer kücük biyer olduğu icin herkes biribirini tanıyo ya anlarsalar diye aklım gidiyo...o cocuga gelince bizim mahalleden tasınalı 4 sene oluyo ama abimin cok iyi arkdsı suanda 26 27 yaslarında ve ıkı haftada bir bizde kalmaya geliyo ve o gece nasıl uyudugumu tahmin edin o an kendime kızıp kendimi öldürmek geliyo naptım ben bunalrı hakettim diyorum ve bunalrı düsünmekten sevdiğim adamı bile kac defa terk etmeyi düsündüm bazen yaptımda ama olmadı cok seviyorum cünkü....beni anlayan anlamayan herkese cok tesekkur ederim aama unutmayın hicbirsey öle kolay değil keske eger kızlıgım yırtıldıysa bunu sevdiğim kisiyle paylasmak isterdim en azından bilerek yaptım derdim ama suanki durumum icler acsısı ...........bana yardımcı olan tüm herkese tesekkürler.
selam kurabiyemsin
seni çok iyi anlıyorum şu an 19 yaşındayım
çocukken 7-8 yaşındaki bir olay benimde gözümün önünden gitmezdi yıllarca. Bu korkuyla yaşamak o kadar kötüki anlatamam. Kaç yerden randevu alıp gitmedim korkudan ancak bu hafta salı gunu doktora gittim. Ve derdimi anlatamadım ağlamaktan o kdar kötüydümki elim eyağım titredi. Doktor baktı yaklaşık 35 saniye sürdü hiç bir şey yok dedi gayet sağlam zedelenme dahi yok dedi. O an yaşadığım mutluluğu sana analtamam. Sonra jinekolojik muayene icin beni ultrasona aldı. Orda sol over da kist var dedi. Ancak o an o sevinçten o bile gözüme görünmedi. ınşallah sende aynı sonuçla dönersin ama korkma sakın gitmeye. Ben yıllarca hayatı zindan ettim kendime. Erkek arkadaşım bana taa kaç ay önce demişti benim kuzenimde bi hastalık çıkmış çok sinsi ilerliyormuş sende bi muayene ol istersne jinekologa die sırf bu kızlık zarı denen o olay sağlam değilse diye gitmedim. Ayrıca burdan ahkam kesen arkadaşlar birer bayan olarak elinizi vicdanınıza koyun düşünün. Tabiki herkes eşi için ilk olmak ister. Peki ya siz hayatınızda hiçmi hata yapmıyorsunuz yada bazı durumlar varki hata bile değil bu çocuklukta yaşananlar gibi. Siz bile böyle o haltı yemeden önce düşüncektiniz derseniz bu toplumda nasıl bir ilerleme beklersiniz. Bari siz hemcinslerimiz olarak destek olun. Bu yaşanan korku herşeye bedel insanı mahvediyor, bir noktada paranoyak oluyorsunuz. Ancak bunu yaşamadan kimse anlamaz. Ya yaşamışssada birşeyler sevdiği insanla bunun bedeli ömür boyu acımıdır. bunun ameliyatının etik olmayan bir yanı yoktur bence. siz toplumsal boyutunu düşünürken o insanın iç dünyasını hesaba katıyormusunuz?bir çoğunuz annesiniz peki sizin kızınızın başına böyle birşey gelse naparsınız? aman o haldtı yerken düsünseydinmi dersiniz? bidüşünün size bile söyleyemiyor hayatını mahvediyor. Kim hakederki bunları?
Son düzenleme: